Επίθεση με βιτριόλι: Συγκινητική η Ιωάννα - Αμετανόητη η σατανική Έφη - Οι διάλογοι που σοκάρουν - Τεταμένη η ατμόσφαιρα στη δικαστική αίθουσα
Η πολύκροτη δίκη θα συνεχιστεί την ερχόμενη Τρίτη, 5 Οκτωβρίου με καταθέσεις μαρτύρων
Η δίκη για την επίθεση με το βιτριόλι εις βάρος της Ιωάννας Παλιοσπύρου σήμανε έναρξη χθες με την κατάθεση της ίδιας. Είχε διάρκεια άνω των τριών ωρών και ο λόγος της καθήλωσε τους πάντες εντός της αίθουσας. Συγκινητική, με ψυχικό σθένος, αληθινή και αποφασισμένη!
Με τόλμη και θάρρος ανέβηκε στο βήμα και άρχισε να εξιστορεί όλα όσα έλαβαν χώρα το πρωινό της 20ης Μαΐου 2020, τότε που η ζωή της άλλαξε ριζικά.
Ήταν η πρώτη φορά μετά την επίθεση που αντίκριζε την Εφη Κακαράντζουλα, η οποία της προξένησε τόσο μεγάλο κακό. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της, αλλά και κατά την υπόλοιπη διαδικασία, η Ιωάννα κοίταζε κατάματα την 36χρονη κατηγορούμενη, αναζητώντας μία απάντηση και μία όψιμη συγγνώμη, που όμως δεν ακούστηκαν ποτέ. Η δράστις, ψυχρή και αλύγιστη, χωρίς να χαμηλώσει ούτε στιγμή το κεφάλι, κοιτούσε ατάραχη το θύμα της.
«Πιστεύω πως όταν βγει από τη φυλακή, και πέντε και δέκα χρόνια να μείνει, όταν θα βγει θα θελήσει να με αποτελειώσει», δήλωσε η Ιωάννα μετά το πέρας της συνεδρίασης.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που η ατμόσφαιρα μέσα στο δικαστήριο φορτίστηκε, με τους συγγενείς της Ιωάννας να ξεσπούν, χαρακτηρίζοντάς την κατηγορούμενη «φίδι» και «απόβρασμα της κοινωνίας».
Η 36χρονη δεν έδωσε καμία απάντηση και παρέμεινε να παρακολουθεί ανέκφραστη την Ιωάννα, η οποία συνέχισε να τη σφυροκοπεί: «Ντρέπεσαι καθόλου; Μόνο να παίζεις θέατρο ξέρεις. «Κοριτσάκι μου», όπως μου έλεγες… Δεν έχεις βάλει μυαλό εδώ και ένα χρόνο που είσαι μέσα. Εδώ θα μείνω, δεν θα φύγω. Ό, τι και να κάνεις έχεις ξευτιλιστεί».
«Φόβος γιατί δεν γνωρίζω τον λόγο της επίθεσης, αλλά και γιατί δεν γνωρίζω ποιοι άλλοι είχαν συμμετάσχει σε αυτή τη επίθεση εναντίον μου. Αν είχε καταφέρει να μου επιτεθεί στο σπίτι μου, όπως αρχικά σχεδίαζε, εκεί που είμαι μόνη μου, θα είχε πετύχει τον στόχο της, δεν θα ήμουν εδώ», έλεγε η Ιωάννα.
Τότε μόνο η 36χρονη αντέδρασε. Ζήτησε τον λόγο και απευθύνθηκε στην Ιωάννα: «Ξέρω ότι αυτό που έχει γίνει δεν είναι αποδεκτό, αλλά, εσύ Ιωάννα, γνωρίζεις γιατί έχει γίνει όλο αυτό. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να της αφαιρέσω τη ζωή», είπε, προκαλώντας την οργή του αδελφού του θύματος.
Η Ιωάννα, αν και δεν αντέδρασε εκείνη τη στιγμή στην πρόκληση της κατηγορούμενης, στη συνέχεια απάντησε: «Καλό θα ήταν να σταματήσει να παίζει θέατρο η κυρία, να σταματήσει να υποτιμά τη νοημοσύνη μου, του δικαστηρίου και της κοινής γνώμης. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε θύτες που προσπαθούν να διαχειριστούν τη κοινή γνώμη. Είναι προφανές ότι ακόμη και σήμερα παίζει θέατρο, δεν υπάρχει ίχνος μεταμέλειας».
«Σηκώθηκα για να πάω στη δουλειά μου και ήμουν στην είσοδο της πολυκατοικίας των γραφείων. Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ και περίμενα να κατέβει. Κοιτούσα προς το κάτω, περιμένοντας. Άκουσα κάποιους θορύβους. Δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι η καθαρίστρια ή κάποιος άστεγος. Καθώς περίμενα το ασανσέρ, εμφανίστηκε μπροστά μου μια γυναίκα, σήκωσα το βλέμμα και με κοίταξε στα μάτια. Μου έριξε το βιτριόλι, που εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι ήταν, και έφυγε τρέχοντας.
Θέλω να σας πω ότι λούστηκα με αυτό το υγρό, το ένιωσα παντού πάνω μου. Ήταν παντού στο σώμα μου, λουσμένη, και κατευθείαν μου ήρθε η μυρωδιά. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω για κάποια βοήθεια. Θυμήθηκα ότι είχε φαρμακείο δίπλα και έτρεξα προς το φαρμακείο.
«Οι πόνοι ήταν φρικτοί, δεν έβλεπα καθόλου από το ένα μάτι. Μπήκα μέσα στο φαρμακείο ουρλιάζοντας, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι έλεγα, πανικοβλήθηκαν. Τους έλεγα ''δώστε μου λίγο νερό, πεθαίνω, βοήθεια'', φώναζα. Πήγα στον νιπτήρα, έριχνα νερό. Τα μαλλιά μου έπεφταν μέσα στον νιπτήρα. Έπιανα το πρόσωπό μου και καταλάβαινα ότι καιγόμουν, λιώνω. Φώναζα για βοήθεια, οι άνθρωποι τρόμαζαν. Καταλάβαινα ότι εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω... Κάλεσαν σε βοήθεια το 166. Μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου, γιατί έλιωναν πάνω μου. Εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μη χάσω τις αισθήσεις μου. Γιατί καταλάβαινα ότι μόνον εγώ μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου. Φώναζα ''Θεέ μου, βοήθησέ με, γιατί μόνον εσύ μπορείς''».
«Θυμάμαι να με βρέχουν και να ουρλιάζω»
«Για να αντέξω, προσπαθούσα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ότι ζω ένα όνειρο. Το βράδυ μετά τις 9, αφού πέρασαν όλοι οι γιατροί, έλεγα ''Ιωάννα, θα ξυπνήσεις''. Προσπαθούσα να με πείσω, για να αντέξω, ότι τα όνειρά μου είναι πραγματικά και η πραγματικότητα είναι ο εφιάλτης».
Εισαγγελέας: Τι ακριβώς είδατε στο πάτωμα;
Μάρτυρας: Μέσα στο διάδρομο του γραφείου μου ήταν αρκετή ποσότητα και έβραζε και ήταν και ο τοίχος και το ασανσέρ.
Εισαγγελέας: Είχαν υποστεί φθορές οι τοίχοι;
Μάρτυρας: Βέβαια, αφού ο μάστορας μου είπε "αγανάκτησα να το επαναφέρω, δεν μπορούσε να περάσει κανείς". Ήταν τόση η ποσότητα, τα μαλλιά και τα ρούχα της είχαν λιώσει. Ήταν μεγάλη ποσότητα, ήταν γεμάτος ο διάδρομος και η κοπέλα λουσμένη. Όταν πηγαίναμε στο νοσοκομείο ήταν φρίκη, δεν μπορούσες να την ακουμπήσεις αυτή την κοπέλα. Αυτό έζησα και αυτό καταθέτω.
Απ. Λύτρας: Κάτω στο πάτωμα, έξω από το ασανσέρ, τι υλικό είναι;
Μάρτυρας: Μάρμαρο.
Απ. Λύτρας: Μπορείτε να μου πείτε τις φθορές στο μάρμαρο;
Μάρτυρας: Το μάρμαρο και η πόρτα του ασανσέρ από σίδερο έλιωσε.
Απ. Λύτρας: Είπατε πως δεν ξέρατε αν η Ιωάννα θα φτάσει στο νοσοκομείο.
Μάρτυρας: Όταν μπήκα μέσα στο φαρμακείο ήταν τραγικό αυτό που είδα. Σφάδαζε, δεν μπορούσε να σταθεί, έφευγαν τούφες μαλλιά. Νόμιζα ότι δεν θα φτάσει στο νοσοκομείο. Όταν έμαθα ότι ήταν βιτριόλι... Αν δεν ήταν το φαρμακείο και εμείς να τρέξουμε, δεν υπήρχε περίπτωση, θα πέθαινε. Θα μπορούσε να στοχεύσει πιο πολύ σε μάτια, σε κεφάλι. Ήταν τόση η ποσότητα, σε ελέφαντα πήγε να ρίξει; Δεν μπορώ, στεναχωριέμαι. Και αυτή γονείς έχει, αλλά πώς μπορεί να το κάνει αυτό ένας άνθρωπος;
Απόστολος Λύτρας: Υπήρχε ίχνος παπουτσιού στο φαρμακείο.
Μάρτυρας: Η φαρμακοποιός μού έδειξε και μου είπε αυτό ήταν τα παπούτσια. Από το παπούτσι είχε μείνει ένα κομματάκι σόλας. Είχαν τραβήξει με τη σκούπα τούφες μαλλιά και καμένα ρούχα. Στο Μετροπόλιταν τρέξανε και την πήρανε αμέσως. Είδα γιατρούς και νοσοκόμους που έκαναν το σταυρό τους στο Πρώτων Βοηθειών. Γύρισα αμέσως στο γραφείο μου και ο γιος μου, που ήταν εργοδότης της, πήγε εκείνος στο Μετροπόλιταν μετά. Ό,τι ήταν να κάνει θα το έκανε εκείνος μετά.
Στη συνέχεια κατέθεσε η κόρη της φαρμακοποιού που πήγε η Ιωάννα μετά την επίθεση.
«Είμαι φοιτήτρια Νομικής. Ήμουν στο φαρμακείο που είχε η μητέρα μου. Ακούσαμε φωνές έξω από το φαρμακείο, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι έλεγαν. Είχαμε σοκαριστεί. Φώναζε βοήθεια, ότι καίγεται. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε. Φαινόταν ότι ήταν λουσμένη με κάποιο υγρό, τα μαλλιά, τα χέρια της, το κεφάλι της, το στέρνο της. Τα γυαλιά που φόραγε είχαν αλλάξει χώρα. Φώναζε βοήθεια. Το πρόσωπό της είχε αρχίσει να παραμορφώνεται. Η μητέρα μου της είπε να πάει να ρίξει νερό πίσω στο φαρμακείο και να βγάλει τα ρούχα της. Έβαλε το κεφάλι της κάτω από το νεροχύτη. Όταν έφυγα από το φαρμακείο, πήγα στα γραφεία. Μπήκα στο ασανσέρ. Όταν πήγα να πιάσω την πόρτα του μου γλίστρησε το πόμολο από το χέρι. Γύρω υπήρχε υγρό παντού, το πάταγα, δεν είχα καταλάβει τίποτα. Γύρισα στο φαρμακείο. Η Ιωάννα ήταν με τα εσώρουχα, της φέρανε μια ρόμπα για να καλυφθεί.
Πρόεδρος: Μπορείτε να μας δώσετε καλύτερη εικόνα της, όταν ήρθε στο φαρμακείο;
Μάρτυρας: Ήταν σαν λουσμένη. Στην αρχή δεν είχαμε παρατηρήσει κάποιες αλλαγές, δεν είχαμε καταλάβει τι συμβαίνει. Όταν πλησίασε, το πρόσωπό της είχε αρχίσει να πρήζεται και να παραμορφώνεται. Το μάτι της είχε αρχίσει και αυτό. Τα ρούχα της σαν να είχαν κολλήσει πάνω της. Καθώς πλενόταν, την είδα να βγαίνουν τούφες από τα μαλλιά της. Την έβλεπα μέσα στο νιπτήρα να πλένεται και να φεύγουν οι τούφες. Όλο αυτό κράτησε κάπου 20 λεπτά. Όταν έπιασα το πόμολο του ανελκυστήρα αισθανόμουν η παλάμη μου σα να μούδιαζε, είχα αρχίσει να νιώθω μια καύση. Αισθανόμουν σαν να υπήρχε ένα ελάχιστο μούδιασμα, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό. Δεν παρατήρησα αλλοιώσεις στα παπούτσια μου. Έκανα βήματα πίσω και απομακρύνθηκα. Υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση υγρού μπροστά από το ασανσέρ, ήταν σαν να είχε λιμνάσει. Δεν είχα παρατηρήσει κάτι ύποπτο τις προηγούμενες ημέρες. Το μόνο που φάνηκε περίεργο εκείνη την ημέρα ότι μέσα σε όλη αυτή τη παράνοια ήρθε κάποιος που ζήτησε τα κλειδιά της και το κινητό της. Δεν τον γνώριζα. Μου φάνηκε περίεργο σαν πράξη.
Πρόεδρος: Πληροφορηθήκατε ποιος είναι;
Μάρτυρας: Ήταν ψηλός με κοστούμι.
Εισαγγελέας: Τα ρούχα της τι έγιναν, πώς ήταν;
Μάρτυρας: Είχαν τρύπες και ήταν σαν καμένα. Δεν παρατήρησα αν μύριζαν.
Απόστολος Λύτρας: Τα γυαλιά ηλίου πώς ήταν, λιώσανε;
Μάρτυρας: Δεν μπορώ να πω ότι είχαν λιώσει. Είχε παραμείνει το σχήμα του γυαλιού, απλά οι δύο φακοί είχαν αλλάξει χρώμα. Υπάρχουν ακόμη τα αποτυπώματα των παπουτσιών της στο φαρμακείο. Έλιωσε το πάτωμα και έμειναν τα αποτυπώματα. Αυτό το είδαμε αφού καθαρίσαμε το χώρο. Παρατηρήσαμε ότι έμειναν τα αποτυπώματα. Είναι σαν ένα λευκό περίγραμμα.
Απόστολος Λύτρας: Είδατε το αριστερό αυτί της Ιωάννας όταν ήρθε σε εσάς;
Μάρτυρας: Μόνο μαλλιά είδα και το μάτι της.
Απόστολος Λύτρας: Μπορείτε να μας προσδιορίσετε την ποσότητα;
Μάρτυρας: Μάλλον, τουλάχιστον 1,5 λίτρο. Η μητέρα μου πίστευε ότι αν δεν πάει άμεσα στο νοσοκομείο δεν θα γλίτωνε. Όσο έβλεπε πόσο γρήγορες ήταν οι αλλαγές στο πρόσωπό της, τα μαλλιά της που πέφτανε... Δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο είχε ξεκινήσει να πρήζεται το πρόσωπό της.
Αλεξανδρής: Λέτε ότι αλλοιωνόταν το πρόσωπό της. Θέλετε να το περιγράψετε;
Μάρτυρας: Το πρόσωπό της ήταν υγρό, ήταν σαν να είχε ξεκινήσει να βγαίνει προς τα έξω. Είχε αρχίσει να πρήζεται και να αλλοιώνεται και το μάτι της να πέφτει προς τα κάτω και να γίνεται όλο και πιο κόκκινο. Για 15 λεπτά έριχνε νερό. Όπως πλενόταν, φεύγανε τούφες, μια είχε κολλήσει μέσα στο σιφόνι.
Αλεξανδρής: Στους τοίχους τι είδατε;
Μάρτυρας: Είδα υγρό.
Αλεξανδρής: Όταν έφυγε η Ιωάννα, στον χώρο που ήταν η Ιωάννα υπήρχαν ζημιές;
Μάρτυρας: Είχε σκουριάσει ο νιπτήρας σε σημεία, οι τούφες στο σιφόνι, μείνανε τα αποτυπώματα των χεριών της πάνω στον πάγκο, παρότι πλενόταν τόση ώρα.
Στο βήμα του μάρτυρος
Οι περιγραφές του θύματος για την ημέρα της επίθεσης και τη στιγμή που το δέρμα της έλιωνε απ’ τι βιτριόλι καθήλωσαν το ακροατήριο. Η ίδια αναφέρθηκε στον τιτάνιο αγώνα των γιατρών ώστε να την κρατήσουν στη ζωή αλλά και στην οικογένειά της που δεν έλειψε απ’ το πλευρό της.Με τόλμη και θάρρος ανέβηκε στο βήμα και άρχισε να εξιστορεί όλα όσα έλαβαν χώρα το πρωινό της 20ης Μαΐου 2020, τότε που η ζωή της άλλαξε ριζικά.
Ήταν η πρώτη φορά μετά την επίθεση που αντίκριζε την Εφη Κακαράντζουλα, η οποία της προξένησε τόσο μεγάλο κακό. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της, αλλά και κατά την υπόλοιπη διαδικασία, η Ιωάννα κοίταζε κατάματα την 36χρονη κατηγορούμενη, αναζητώντας μία απάντηση και μία όψιμη συγγνώμη, που όμως δεν ακούστηκαν ποτέ. Η δράστις, ψυχρή και αλύγιστη, χωρίς να χαμηλώσει ούτε στιγμή το κεφάλι, κοιτούσε ατάραχη το θύμα της.
«Πιστεύω πως όταν βγει από τη φυλακή, και πέντε και δέκα χρόνια να μείνει, όταν θα βγει θα θελήσει να με αποτελειώσει», δήλωσε η Ιωάννα μετά το πέρας της συνεδρίασης.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που η ατμόσφαιρα μέσα στο δικαστήριο φορτίστηκε, με τους συγγενείς της Ιωάννας να ξεσπούν, χαρακτηρίζοντάς την κατηγορούμενη «φίδι» και «απόβρασμα της κοινωνίας».
Πρόσωπο με πρόσωπο με την κατηγορούμενη
Η ένταση κορυφώθηκε, σε μία ολιγόλεπτη διακοπή της διαδικασίας, όταν η Ιωάννα σηκώθηκε από τη θέση της και πλησίασε σε απόσταση αναπνοής την 36χρονη Κακαράντζουλα. Στάθηκε απέναντί της και άρχισε να τη ρωτάει χωρίς καθόλου να χάσει την ψυχραιμία της: «Δεν θες να με κοιτάξεις; Να με θαυμάσεις; Ξέρω, δεν τα πήγες τόσο καλά, όσο ήθελες αλλά κάτι έχει γίνει…».Η 36χρονη δεν έδωσε καμία απάντηση και παρέμεινε να παρακολουθεί ανέκφραστη την Ιωάννα, η οποία συνέχισε να τη σφυροκοπεί: «Ντρέπεσαι καθόλου; Μόνο να παίζεις θέατρο ξέρεις. «Κοριτσάκι μου», όπως μου έλεγες… Δεν έχεις βάλει μυαλό εδώ και ένα χρόνο που είσαι μέσα. Εδώ θα μείνω, δεν θα φύγω. Ό, τι και να κάνεις έχεις ξευτιλιστεί».
Εσύ γνωρίζεις γιατί έχει γίνει όλο αυτό
Η μόνη στιγμή που ακούστηκε η φωνή της 36χρονης στο δικαστήριο, ήταν όταν θέλησε να απαντήσει στην Ιωάννα που έλεγε στους δικαστές ότι την έχει κυριεύσει ο φόβος.«Φόβος γιατί δεν γνωρίζω τον λόγο της επίθεσης, αλλά και γιατί δεν γνωρίζω ποιοι άλλοι είχαν συμμετάσχει σε αυτή τη επίθεση εναντίον μου. Αν είχε καταφέρει να μου επιτεθεί στο σπίτι μου, όπως αρχικά σχεδίαζε, εκεί που είμαι μόνη μου, θα είχε πετύχει τον στόχο της, δεν θα ήμουν εδώ», έλεγε η Ιωάννα.
Τότε μόνο η 36χρονη αντέδρασε. Ζήτησε τον λόγο και απευθύνθηκε στην Ιωάννα: «Ξέρω ότι αυτό που έχει γίνει δεν είναι αποδεκτό, αλλά, εσύ Ιωάννα, γνωρίζεις γιατί έχει γίνει όλο αυτό. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να της αφαιρέσω τη ζωή», είπε, προκαλώντας την οργή του αδελφού του θύματος.
Η Ιωάννα, αν και δεν αντέδρασε εκείνη τη στιγμή στην πρόκληση της κατηγορούμενης, στη συνέχεια απάντησε: «Καλό θα ήταν να σταματήσει να παίζει θέατρο η κυρία, να σταματήσει να υποτιμά τη νοημοσύνη μου, του δικαστηρίου και της κοινής γνώμης. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε θύτες που προσπαθούν να διαχειριστούν τη κοινή γνώμη. Είναι προφανές ότι ακόμη και σήμερα παίζει θέατρο, δεν υπάρχει ίχνος μεταμέλειας».
Η κατάθεση της Ιωάννας Παλιοσπύρου
Στην κατάθεσή της στο δικαστήριο η Ιωάννα Παλιοσπύρου, συγκλονίζοντας, περιέγραψε εκείνο το φρικτό πρωινό του Μαΐου του 2020.«Σηκώθηκα για να πάω στη δουλειά μου και ήμουν στην είσοδο της πολυκατοικίας των γραφείων. Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ και περίμενα να κατέβει. Κοιτούσα προς το κάτω, περιμένοντας. Άκουσα κάποιους θορύβους. Δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι η καθαρίστρια ή κάποιος άστεγος. Καθώς περίμενα το ασανσέρ, εμφανίστηκε μπροστά μου μια γυναίκα, σήκωσα το βλέμμα και με κοίταξε στα μάτια. Μου έριξε το βιτριόλι, που εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι ήταν, και έφυγε τρέχοντας.
Θέλω να σας πω ότι λούστηκα με αυτό το υγρό, το ένιωσα παντού πάνω μου. Ήταν παντού στο σώμα μου, λουσμένη, και κατευθείαν μου ήρθε η μυρωδιά. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω για κάποια βοήθεια. Θυμήθηκα ότι είχε φαρμακείο δίπλα και έτρεξα προς το φαρμακείο.
«Οι πόνοι ήταν φρικτοί, δεν έβλεπα καθόλου από το ένα μάτι. Μπήκα μέσα στο φαρμακείο ουρλιάζοντας, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι έλεγα, πανικοβλήθηκαν. Τους έλεγα ''δώστε μου λίγο νερό, πεθαίνω, βοήθεια'', φώναζα. Πήγα στον νιπτήρα, έριχνα νερό. Τα μαλλιά μου έπεφταν μέσα στον νιπτήρα. Έπιανα το πρόσωπό μου και καταλάβαινα ότι καιγόμουν, λιώνω. Φώναζα για βοήθεια, οι άνθρωποι τρόμαζαν. Καταλάβαινα ότι εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω... Κάλεσαν σε βοήθεια το 166. Μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου, γιατί έλιωναν πάνω μου. Εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μη χάσω τις αισθήσεις μου. Γιατί καταλάβαινα ότι μόνον εγώ μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου. Φώναζα ''Θεέ μου, βοήθησέ με, γιατί μόνον εσύ μπορείς''».
«Θυμάμαι να με βρέχουν και να ουρλιάζω»
Οι δύσκολες ημέρες στο νοσοκομείο
Η Ιωάννα, κλαίγοντας, συνέχισε την κατάθεσή της για τον εφιάλτη που ζει μετά την επίθεση με βιτριόλι...«Για να αντέξω, προσπαθούσα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ότι ζω ένα όνειρο. Το βράδυ μετά τις 9, αφού πέρασαν όλοι οι γιατροί, έλεγα ''Ιωάννα, θα ξυπνήσεις''. Προσπαθούσα να με πείσω, για να αντέξω, ότι τα όνειρά μου είναι πραγματικά και η πραγματικότητα είναι ο εφιάλτης».
Κινδύνευσε να πεθάνει
Η Ιωάννα μίλησε και για τις πάρα πολύ δύσκολες στιγμές που πέρασε μέσα στο νοσοκομείο, καθώς κινδύνευσε να χάσει τη ζωή εξαιτίας λοιμώξεων.Οι καταθέσεις μαρτύρων
Κατά τη διάρκεια της δίκης, μάρτυρες περιέγραψαν τα όσα είδαν μετά την επίθεση με το βιτριόλι, όταν και προσπαθούσαν να βοηθήσουν την Ιωάννα Παλιοσπύρου.Ούρλιαζα, καιγόμουν, έλιωνα
«Όταν συνέβη το περιστατικό, με πήρε κάποιος από το φαρμακείο και έτρεξα, κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει. Κατέβηκα στο ισόγειο, είδα το ασανσέρ και είδα αρκετό οξύ κάτω, το μάρμαρο έβραζε. Ο μάστορας αγανάκτησε για να το επαναφέρει. Πήγα στο φαρμακείο και είδα την Ιωάννα με τα εσώρουχα και ήταν λουσμένη στο οξύ και δίπλα ήταν μαλλιά, τα παπούτσια της είχαν λιώσει. Την πήραμε αμέσως με έναν άλλο συνάδελφο και τη στείλαμε στο Μετροπόλιταν. Είπε η φαρμακοποιός αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να πάει αμέσως στο νοσοκομείο. Πήραμε στο Μετροπόλιταν για να τη δεχτούν γρήγορα, να είναι έτοιμοι. Στο δρόμο σφάδαζε στο πόνο, δεν ήξερα αν θα φτάσει στο νοσοκομείο. Τη ρώτησα ποιος στο έκανε αυτό. Μια γυναίκα, μου απάντησε. Μετά μάθαινα για την πορεία της υγείας της. Όλες οι κοπέλες φοβούνταν, όλες. Ευτυχώς που βρέθηκε η ένοχος. Κάνανε υπαινιγμούς ότι όποια κοπέλα ήταν μέσα στο γραφείο μπορεί να ήταν η δράστις. Πού να σκεφτείς ότι ήταν κάποιος από έξω. Όλοι οι δημοσιογράφοι ήταν από κάτω για μήνες».Εισαγγελέας: Τι ακριβώς είδατε στο πάτωμα;
Μάρτυρας: Μέσα στο διάδρομο του γραφείου μου ήταν αρκετή ποσότητα και έβραζε και ήταν και ο τοίχος και το ασανσέρ.
Εισαγγελέας: Είχαν υποστεί φθορές οι τοίχοι;
Μάρτυρας: Βέβαια, αφού ο μάστορας μου είπε "αγανάκτησα να το επαναφέρω, δεν μπορούσε να περάσει κανείς". Ήταν τόση η ποσότητα, τα μαλλιά και τα ρούχα της είχαν λιώσει. Ήταν μεγάλη ποσότητα, ήταν γεμάτος ο διάδρομος και η κοπέλα λουσμένη. Όταν πηγαίναμε στο νοσοκομείο ήταν φρίκη, δεν μπορούσες να την ακουμπήσεις αυτή την κοπέλα. Αυτό έζησα και αυτό καταθέτω.
Απ. Λύτρας: Κάτω στο πάτωμα, έξω από το ασανσέρ, τι υλικό είναι;
Μάρτυρας: Μάρμαρο.
Απ. Λύτρας: Μπορείτε να μου πείτε τις φθορές στο μάρμαρο;
Μάρτυρας: Το μάρμαρο και η πόρτα του ασανσέρ από σίδερο έλιωσε.
Απ. Λύτρας: Είπατε πως δεν ξέρατε αν η Ιωάννα θα φτάσει στο νοσοκομείο.
Μάρτυρας: Όταν μπήκα μέσα στο φαρμακείο ήταν τραγικό αυτό που είδα. Σφάδαζε, δεν μπορούσε να σταθεί, έφευγαν τούφες μαλλιά. Νόμιζα ότι δεν θα φτάσει στο νοσοκομείο. Όταν έμαθα ότι ήταν βιτριόλι... Αν δεν ήταν το φαρμακείο και εμείς να τρέξουμε, δεν υπήρχε περίπτωση, θα πέθαινε. Θα μπορούσε να στοχεύσει πιο πολύ σε μάτια, σε κεφάλι. Ήταν τόση η ποσότητα, σε ελέφαντα πήγε να ρίξει; Δεν μπορώ, στεναχωριέμαι. Και αυτή γονείς έχει, αλλά πώς μπορεί να το κάνει αυτό ένας άνθρωπος;
Απόστολος Λύτρας: Υπήρχε ίχνος παπουτσιού στο φαρμακείο.
Μάρτυρας: Η φαρμακοποιός μού έδειξε και μου είπε αυτό ήταν τα παπούτσια. Από το παπούτσι είχε μείνει ένα κομματάκι σόλας. Είχαν τραβήξει με τη σκούπα τούφες μαλλιά και καμένα ρούχα. Στο Μετροπόλιταν τρέξανε και την πήρανε αμέσως. Είδα γιατρούς και νοσοκόμους που έκαναν το σταυρό τους στο Πρώτων Βοηθειών. Γύρισα αμέσως στο γραφείο μου και ο γιος μου, που ήταν εργοδότης της, πήγε εκείνος στο Μετροπόλιταν μετά. Ό,τι ήταν να κάνει θα το έκανε εκείνος μετά.
Στη συνέχεια κατέθεσε η κόρη της φαρμακοποιού που πήγε η Ιωάννα μετά την επίθεση.
«Είμαι φοιτήτρια Νομικής. Ήμουν στο φαρμακείο που είχε η μητέρα μου. Ακούσαμε φωνές έξω από το φαρμακείο, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι έλεγαν. Είχαμε σοκαριστεί. Φώναζε βοήθεια, ότι καίγεται. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε. Φαινόταν ότι ήταν λουσμένη με κάποιο υγρό, τα μαλλιά, τα χέρια της, το κεφάλι της, το στέρνο της. Τα γυαλιά που φόραγε είχαν αλλάξει χώρα. Φώναζε βοήθεια. Το πρόσωπό της είχε αρχίσει να παραμορφώνεται. Η μητέρα μου της είπε να πάει να ρίξει νερό πίσω στο φαρμακείο και να βγάλει τα ρούχα της. Έβαλε το κεφάλι της κάτω από το νεροχύτη. Όταν έφυγα από το φαρμακείο, πήγα στα γραφεία. Μπήκα στο ασανσέρ. Όταν πήγα να πιάσω την πόρτα του μου γλίστρησε το πόμολο από το χέρι. Γύρω υπήρχε υγρό παντού, το πάταγα, δεν είχα καταλάβει τίποτα. Γύρισα στο φαρμακείο. Η Ιωάννα ήταν με τα εσώρουχα, της φέρανε μια ρόμπα για να καλυφθεί.
Πρόεδρος: Μπορείτε να μας δώσετε καλύτερη εικόνα της, όταν ήρθε στο φαρμακείο;
Μάρτυρας: Ήταν σαν λουσμένη. Στην αρχή δεν είχαμε παρατηρήσει κάποιες αλλαγές, δεν είχαμε καταλάβει τι συμβαίνει. Όταν πλησίασε, το πρόσωπό της είχε αρχίσει να πρήζεται και να παραμορφώνεται. Το μάτι της είχε αρχίσει και αυτό. Τα ρούχα της σαν να είχαν κολλήσει πάνω της. Καθώς πλενόταν, την είδα να βγαίνουν τούφες από τα μαλλιά της. Την έβλεπα μέσα στο νιπτήρα να πλένεται και να φεύγουν οι τούφες. Όλο αυτό κράτησε κάπου 20 λεπτά. Όταν έπιασα το πόμολο του ανελκυστήρα αισθανόμουν η παλάμη μου σα να μούδιαζε, είχα αρχίσει να νιώθω μια καύση. Αισθανόμουν σαν να υπήρχε ένα ελάχιστο μούδιασμα, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό. Δεν παρατήρησα αλλοιώσεις στα παπούτσια μου. Έκανα βήματα πίσω και απομακρύνθηκα. Υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση υγρού μπροστά από το ασανσέρ, ήταν σαν να είχε λιμνάσει. Δεν είχα παρατηρήσει κάτι ύποπτο τις προηγούμενες ημέρες. Το μόνο που φάνηκε περίεργο εκείνη την ημέρα ότι μέσα σε όλη αυτή τη παράνοια ήρθε κάποιος που ζήτησε τα κλειδιά της και το κινητό της. Δεν τον γνώριζα. Μου φάνηκε περίεργο σαν πράξη.
Πρόεδρος: Πληροφορηθήκατε ποιος είναι;
Μάρτυρας: Ήταν ψηλός με κοστούμι.
Εισαγγελέας: Τα ρούχα της τι έγιναν, πώς ήταν;
Μάρτυρας: Είχαν τρύπες και ήταν σαν καμένα. Δεν παρατήρησα αν μύριζαν.
Απόστολος Λύτρας: Τα γυαλιά ηλίου πώς ήταν, λιώσανε;
Μάρτυρας: Δεν μπορώ να πω ότι είχαν λιώσει. Είχε παραμείνει το σχήμα του γυαλιού, απλά οι δύο φακοί είχαν αλλάξει χρώμα. Υπάρχουν ακόμη τα αποτυπώματα των παπουτσιών της στο φαρμακείο. Έλιωσε το πάτωμα και έμειναν τα αποτυπώματα. Αυτό το είδαμε αφού καθαρίσαμε το χώρο. Παρατηρήσαμε ότι έμειναν τα αποτυπώματα. Είναι σαν ένα λευκό περίγραμμα.
Απόστολος Λύτρας: Είδατε το αριστερό αυτί της Ιωάννας όταν ήρθε σε εσάς;
Μάρτυρας: Μόνο μαλλιά είδα και το μάτι της.
Απόστολος Λύτρας: Μπορείτε να μας προσδιορίσετε την ποσότητα;
Μάρτυρας: Μάλλον, τουλάχιστον 1,5 λίτρο. Η μητέρα μου πίστευε ότι αν δεν πάει άμεσα στο νοσοκομείο δεν θα γλίτωνε. Όσο έβλεπε πόσο γρήγορες ήταν οι αλλαγές στο πρόσωπό της, τα μαλλιά της που πέφτανε... Δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο είχε ξεκινήσει να πρήζεται το πρόσωπό της.
Αλεξανδρής: Λέτε ότι αλλοιωνόταν το πρόσωπό της. Θέλετε να το περιγράψετε;
Μάρτυρας: Το πρόσωπό της ήταν υγρό, ήταν σαν να είχε ξεκινήσει να βγαίνει προς τα έξω. Είχε αρχίσει να πρήζεται και να αλλοιώνεται και το μάτι της να πέφτει προς τα κάτω και να γίνεται όλο και πιο κόκκινο. Για 15 λεπτά έριχνε νερό. Όπως πλενόταν, φεύγανε τούφες, μια είχε κολλήσει μέσα στο σιφόνι.
Αλεξανδρής: Στους τοίχους τι είδατε;
Μάρτυρας: Είδα υγρό.
Αλεξανδρής: Όταν έφυγε η Ιωάννα, στον χώρο που ήταν η Ιωάννα υπήρχαν ζημιές;
Μάρτυρας: Είχε σκουριάσει ο νιπτήρας σε σημεία, οι τούφες στο σιφόνι, μείνανε τα αποτυπώματα των χεριών της πάνω στον πάγκο, παρότι πλενόταν τόση ώρα.
