«Όσο ασφυκτική κι αν είναι η πίεση που ασκείται στο ΕΣΥ της χώρας μας εξαιτίας της εξάπλωσης της επιδημίας του νέου κοροναϊού, το σύστημα θα καταφέρει να παραμείνει πολυθεματικό και δεν θα αποκλείσει τους ασθενείς με άλλες νόσους πέραν της λοίμωξης COVID-19». Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θάνος Δημόπουλος, ο οποίος σημειώνει, ακόμα, ότι η δημιουργία μιας «κοινωνικής φούσκας» θα μας βοηθήσει και πάλι να διατηρήσουμε την κοινωνικότητά μας σε μια χρονική περίοδο έξαρσης της πανδημίας.

ο
Κύριε πρύτανη, οι περισσότεροι ειδικοί επιστήμονες, συνάδελφοί σας, μας συστήνουν να συγκροτήσουμε τη δική μας «κοινωνική φούσκα», προκειμένου να διατηρήσουμε την κοινωνικότητά μας, σε συνδυασμό με την προστασία μας από την εξάπλωση του νέου κοροναϊού. Η πιο οικεία «κοινωνική φούσκα» είναι, ασφαλώς, η στενή οικογένειά μας, αλλά παρατηρείται πολύ έντονη ενδοοικογενειακή μετάδοση… Πώς υπερβαίνουμε αυτή την αντίφαση στην καθημερινότητά μας;

Πράγματι, η δημιουργία μιας «κοινωνικής φούσκας» αποτελεί σημαντική προσέγγιση για να διατηρήσουμε τον κοινωνικό μας περίγυρο κατά την περίοδο έξαρσης της πανδημίας COVID-19. Αξίζει να σημειώσουμε ότι πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Σουηδία έδειξε ότι η πιθανότητα ενδοοικογενειακής μετάδοσης του SARSCοV-2 είναι αντιστρόφως ανάλογη των άνοσων μελών της οικογένειας. Δηλαδή, όσο περισσότερα άτομα εντός της οικογένειας έχουν αναπτύξει ανοσία, είτε μέσω του εμβολιασμού είτε μέσω της φυσικής νόσησης, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα να νοσήσει ένα επίνοσο άτομο στην οικογένεια. Σε αυτό το πλαίσιο, ο εμβολιασμός αναδεικνύεται ζωτικής σημασίας για την ανάσχεση της ενδοοικογενειακής αλυσίδας μετάδοσης του SARS-CοV-2.

Στις πιο επιβαρυμένες από τον ιό περιοχές της χώρας μας, στη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία, η πίεση στο σύστημα Υγείας είναι κάτι περισσότερο από ασφυκτική. Πέρα από την προσθήκη κλινών COVID-19 από τον ιδιωτικό τομέα, θα βλέπατε κάποια άλλη δυνατότητα για την αποσυμφόρηση του συστήματος;

Ιδιαίτερη σημασία έχει η πρόληψη. Με τον εμβολιασμό, την αποφυγή του συγχρωτισμού και τη χρήση μάσκας σε όλους τους χώρους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, όπου υπάρχει συγχρωτισμός, είναι σίγουρο ότι θα μειωθούν τα νέα κρούσματα, όπως και η πίεση στο σύστημα Υγείας. Με δεδομένη την αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών υγείας για ασθενείς με COVID-19 σε ορισμένες περιοχές της χώρας, τόσο η προσθήκη κλινών από τον ιδιωτικό τομέα όσο και η πραγματοποίηση διακομιδών ασθενών σε νοσοκομεία άλλων περιοχών με διαθέσιμες κλίνες COVID-19 θα βοηθήσουν στην αποσυμφόρηση του συστήματος.
Ο εμβολιασμός αναδεικνύεται ζωτικής σημασίας για την ανάσχεση της ενδοοικογενειακής αλυσίδας μετάδοσης του SARS-CοV-2


Πιστεύετε, κύριε πρύτανη, ότι θα καταφέρουμε να διατηρήσουμε πολυθεματικό το ΕΣΥ της χώρας μας ή οδεύουμε στην εκ νέου μετατροπή του σε μονοθεματικό, για ασθενείς με νόσο COVID-19;

Η μετατροπή του ΕΣΥ σε μονοθεματικό, για ασθενείς με νόσο COVID-19, αποτέλεσε πέρυσι μια αναγκαιότητα, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες νοσηλείας των νοσούντων με κοροναϊό. Φέτος, με την ευρεία διαθεσιμότητα των εμβολίων έναντι του SARS-CΟV-2 και τη δυνατότητα πραγματοποίησης αναμνηστικών δόσεων, αναμένεται ότι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού θα έχει ανοσία έναντι του ιού και, ακόμα και αν μολυνθεί, θα εμφανίσει ήπια νόσο. Επομένως, η πίεση στο ΕΣΥ θα είναι διαχειρίσιμη και θα διατηρηθεί ο πολυθεματικός χαρακτήρας του. Σε αυτό έγκειται και η αναγκαιότητα του καθολικού εμβολιασμού του πληθυσμού, ώστε τελικά να συμβάλλουμε όλοι μας στην εύρυθμη λειτουργία του ΕΣΥ.

Θα λέγατε ότι υπάρχει κάποιο οργανικό έλλειμμα στο δημόσιο σύστημα Υγείας της χώρας μας, το οποίο κάνει τους γιατρούς να αποφεύγουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε απομακρυσμένες και ακριτικές περιοχές, με αποτέλεσμα όλες οι σχετικές προκηρύξεις για πρόσληψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού για εκείνες τις περιοχές να αποβαίνουν σχεδόν πάντα άγονες;

Η μη κάλυψη των θέσεων μόνιμου ιατρικού προσωπικού σε απομακρυσμένες και ακριτικές περιοχές σχετίζεται, αφενός, με περιορισμούς κατά την άσκηση της Ιατρικής, όπως εξειδικευμένες ιατρονοσηλευτικές μονάδες για την πραγματοποίηση εξειδικευμένων ιατρικών πράξεων, που μπορεί να απαιτούνται ακόμα και σε επείγουσα βάση. Αφετέρου, σχετίζεται με ένα συνολικότερο φαινόμενο αστυφιλίας, που παρατηρείται στις νεότερες γενιές, και τη σύγχρονη οργάνωση της προσωπικής και οικογενειακής ζωής. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η επιτάχυνση των διαδικασιών για την ολοκλήρωση των κρίσεων των θέσεων που έχουν ήδη προκηρυχθεί και για τις οποίες υπάρχει πίστωση.

Αναμένεται να έχουμε εντός των ημερών τα πρώτα 2.000 μονοκλωνικά αντισώματα στη χώρα μας. Αποτελεί αυτό το γεγονός μια τομή στη θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών με νόσο COVID-19 στη χώρα μας ή να μην περιμένουμε κάτι το θεαματικό;

Τα μονοκλωνικά αντισώματα έναντι της COVID-19 ενδείκνυνται για μη νοσηλευόμενους ασθενείς, ηλικίας 12 ετών και άνω, με διάγνωση COVID-19 ήπιας προς μέτριας βαρύτητας και αυξημένο κίνδυνο για σοβαρή COVID-19 και επιπλοκές. Πρόκειται, δηλαδή, για ασθενείς που δεν χρειάζονται υποστήριξη με οξυγόνο, αλλά έχουν παράγοντες κινδύνου για σοβαρή νόσο, όπως: ηλικία 65 ετών και άνω, δείκτη μάζας σώματος 35 και άνω, υποκείμενα νοσήματα, όπως χρόνια νεφρική νόσο, σακχαρώδη διαβήτη, ανοσοκαταστολή και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, καρδιαγγειακή νόσο, υπέρταση, χρόνια αναπνευστικά προβλήματα. Η χρήση των μονοκλωνικών αντισωμάτων στο πλαίσιο κλινικών πρωτοκόλλων οδήγησε σε μείωση των νοσηλειών και των θανάτων σε ασθενείς με COVID-19, καθώς και σε γρηγορότερη μείωση του ιικού φορτίου του SARSCοV-2 συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο. Τα μονοκλωνικά αντισώματα έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις και δεν αποτελούν πανάκεια. Ο εμβολιασμός παραμένει ο σημαντικότερος τρόπος να προφυλαχθούμε από την COVID-19 και τις επιπλοκές της.