«Όταν μεγαλώσω θα γίνω Δικηγόρος», άρθρο της Έλενας Γκερέκου
Από μικρή, όταν με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, έλεγα «Δικηγόρος» και έλαμπαν τα μάτια μου. Και έγινα! Όπως και εσύ. Το βάλαμε στόχο, διαβάσαμε, περάσαμε - εγώ στη Νομική Κομοτηνής, εσύ στη Νομική Αθηνών ή Θεσσαλονίκης. Πήραμε το πτυχίο μας, ξεκινήσαμε άσκηση, ολοκληρώσαμε την άσκηση, δώσαμε εξετάσεις – εγώ πρόλαβα και γραπτά και προφορικά - περάσαμε και κοιτάξαμε με καμάρι το ΦΕΚ του διορισμού μας.
Είναι όλα ρόδινα από όταν ξεκινήσαμε να ασκούμε το λειτούργημα του Δικηγόρου; Σίγουρα όχι.
Κάποιοι άλλαξαν αρκετά γραφεία, κάποιοι έμειναν πιο σταθεροί. Δουλέψαμε και δουλεύουμε ακόμα 15 ώρες τη μέρα, με ένα διάλειμμα μπροστά στον υπολογιστή, για να φάμε γρήγορα το μεσημεριανό μας. Προσπαθήσαμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο φόρτο εργασίας μιας δικηγορική εταιρίας που μας εμπιστεύτηκε και στους προσωπικούς μας πελάτες.
Δουλεύουμε Σαββατοκύριακα, αργίες, ώρες ατελείωτες. Ζήσαμε τί σημαίνει να παίρνεις μισθό ασκούμενου 300 ευρώ και αργότερα να δουλεύουμε για 700 ευρώ το μήνα, ως νέοι δικηγόροι, γιατί «σιγά μη βρεις περισσότερα». Τρέξαμε σε ένα μακρινό Ειρηνοδικείο για ένα δικαστήριο, το οποίο τελικά δεν έγινε, γιατί ζήτησε αναβολή ο αντίδικος χωρίς να έχει ενημερώσει εκ των προτέρων. Έτσι ήθελε, εσύ γιατί νευριάζεις; Μετρήσαμε τις μέρες στα δάχτυλά μας, φοβούμενοι μην έχουμε χάσει κάποια προθεσμία.
Πολλοί από εμάς βίωσαν και βιώνουν και άσχημες καταστάσεις, σε διάφορα επίπεδα. Όλοι έχουμε ανεχτεί αγενείς συμπεριφορές από κάποιον Δικαστή, κάποιον γραμματέα Δικαστηρίου, κάποιον υπάλληλο δημόσιας υπηρεσίας. Προσωπικά, έζησα προσβλητική συμπεριφορά από συνεργάτη, αφενός γιατί ήμουν γυναίκα, αφετέρου γιατί ήμουν νεότερη ηλικιακά. Ξεκίνησα να εργάζομαι σε δικηγορική εταιρία, έχοντας συμφωνήσει για συγκεκριμένη αμοιβή, την οποία δεν έλαβα ποτέ, γιατί όταν ήρθε η ώρα να υπογράψω ως εξωτερικός συνεργάτης, ως διά μαγείας, κάτι στράβωσε. Παραστάθηκα, ως εξωτερικός συνεργάτης δικηγορικής εταιρίας, με την οποία συνεργαζόμουν χρόνια, σε δικαστήριο, για το οποίο δεν πληρώθηκα ποτέ, γιατί «δεν νομίζεις ότι είναι πολλά τα λεφτά που ζητάς;».
Γνωρίσαμε σίγουρα όμως συναδέλφους, συνεργάτες, αλλά και υπαλλήλους δικαστηρίων και δικαστικούς λειτουργούς, που μας έδειξαν τη θετική πλευρά της δικηγορίας. Δεκάδες συναδέλφους στα δικαστήρια, με τους οποίους αποκτήσαμε έναν ιδιαίτερο δέσιμο, γιατί είχαμε τις ίδιες ανησυχίες. Ανθρώπους που ήταν κοντά μας σε όλες αυτές τις δυσκολίες, είτε βοηθώντας μας να βρούμε ένα γραφείο, είτε προτείνοντάς μας σε κάποιον πελάτη, είτε συνεπικουρώντας μας σε κάποιο δύσκολο δικαστήριο.
Αναλογιζόμενη λοιπόν όλα τα παραπάνω, μετά από 10 έτη μάχιμης δικηγορίας, συνειδητοποίησα, μεταξύ άλλων κάτι πολύ σημαντικό: το ποιος δεν στέκεται δίπλα μου ουσιαστικά (και θεσμικά), όλα αυτά τα χρόνια της πορείας μου. Ο Δικηγορικός Σύλλογος. Ποτέ δεν ένιωσα ότι, σε διάφορες δύσκολες περιπτώσεις, μπορούμε να απευθυνθούμε σε κάποιο μέλος του ΔΣΑ, για να επικοινωνήσουμε το πρόβλημά μας και να μας βοηθήσει. Και δεν αναφέρομαι στον Χ σύμβουλο, με τον οποίο ενδέχεται να έχουμε προσωπική γνωριμία. Μιλάω για μία οργανωμένη δομή του Συλλόγου, αρμόδια για τέτοια θέματα. Να μπορούμε να «καταγγείλουμε» ότι η τάδε δικηγορική εταιρία διέκοψε τη συνεργασία μας εν μέσω πανδημίας, χωρίς καμία προειδοποίηση. Να προστρέξουμε εκεί όταν αναζητούμε εργασία και να μας παραπέμψουν σε μία οργανωμένη λίστα με: συναδέλφους, δικηγορικά γραφεία, δικηγορικές εταιρίες, που αναζητούν συνεργάτη, για να στείλουμε το βιογραφικό μας, όχι να ψάχνουμε αγγελίες σε τρία διαφορετικά sites.
Να τους ενημερώσουμε για την απρεπή συμπεριφορά είτε συνεργάτη/συναδέλφου, είτε ενός δικαστικού λειτουργού ή ενός γραμματέως δικαστηρίου, γνωρίζοντας πως οι καταγγελίες αυτές θα ληφθούν σοβαρά υπόψιν και θα κινηθούν οι σχετικές διαδικασίες.
Έναν Σύλλογο ανοιχτό, δίκαιο, αξιοκρατικό, σοβαρό και φερέγγυο. Έναν Σύλλογο που μάχεται διαρκώς για την διασφάλιση της θέσης μας στην κοινωνία.
Έτσι οραματίζομαι τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και το όραμά μου αυτό με έκανε να αποφασίσω να είμαι υποψήφια στις επερχόμενες εκλογές.
Η ενασχόλησή μου με τα κοινά του Δικηγορικού Συλλόγου ξεκίνησε από νωρίς, αρχικά, ως ψηφοφόρος, ως υποστηρικτής ανθρώπων που αντικειμενικά μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Το 2019 έκανα την πρώτη μου επίσημη προσπάθεια, ως υποψήφια σύμβουλος στην Ένωση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων, όπου 257 συνάδελφοι με τίμησαν τότε με την ψήφο τους, με εξέλεξαν στο ΔΣ και έτσι μπορέσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα για τους ασκούμενους και νέους δικηγόρους, με όσα μέσα διαθέταμε.
Αυτή είναι η δεύτερη προσπάθειά μου, ως υποψήφια σύμβουλος ΔΣΑ, στο πλευρό του υποψηφίου Προέδρου Δημήτρη Αναστασόπουλου. Οι λόγοι αυτής μου της επιλογής είναι πολλοί: Κουράστηκα να βλέπω έναν ΔΣΑ ουραγό των εξελίξεων και όχι πρωτοπόρο.
Έναν ΔΣΑ που μένει απλός παρατηρητής των καθημερινών μας προβλημάτων, που δεν βλέπει ότι τα κτήρια της Ευελπίδων, εκεί που χτυπάει η καρδιά της μάχιμης δικηγορίας, είναι στην ίδια κατάσταση εδώ και τόσα χρόνια, παρόλα τα χρήματα που δίνουμε κάθε χρόνο για την ανανέωση της δικηγορικής μας ταυτότητας.
Έναν ΔΣΑ που αρκείται μόνο σε ανακοινώσεις στα social media όταν ψηφίζεται ένας νόμος που δεν μας αρέσει, αλλά που δεν έκανε καμία προσπάθεια να προτείνει θέσεις πριν ψηφιστεί ο νόμος αυτός.
Έναν ΔΣΑ που βλέπει το τέλμα στο οποίο έχουμε βρεθεί τα τελευταία χρόνια και αναφέρεται μόνο στην «στραβή» της πανδημίας. Έναν ΔΣΑ που, κατά κοινή ομολογία, έχει μείνει στην εποχή των εξυπηρετήσεων και των φίλων. Έναν ΔΣΑ που, τώρα που πλησιάζουν πάλι οι εκλογές, τον νοιάζει μόνο το τι κομματικό προσανατολισμό έχει ο τάδε υποψήφιος πρόεδρος, χωρίς να κοιτάζει την ουσία.
Δεν μας αξίζει αυτό! Όταν έχουμε την απαίτηση να θεωρούμαστε ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της χώρας, δεν είναι δυνατόν να αρκούμαστε σε αυτά!
Γι’ αυτούς τους λόγους κάνω αυτή την προσπάθεια.
Γιατί αξίζει να ανέλθουν στα κοινά του Συλλόγου άνθρωποι με φρέσκιες και σύγχρονες ιδέες, άνθρωποι που κοιτούν το «όλοι εμείς» και όχι το «οι δικοί μας». Το οφείλουμε σε εμάς τους ίδιους, ως Δικηγόροι, να καλυτερεύσουμε την καθημερινότητά μας και την θέση μας στην κοινωνία.
Με τον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών, με την ψηφιοποίηση της Δικαιοσύνης, με την αύξηση της δικηγορικής ύλης, με την κωδικοποίηση της νομοθεσίας, με την αναβάθμιση των υπηρεσιών του ΔΣΑ, με καίριες παρεμβάσεις στην Πολιτεία για τα θέματα που μας απασχολούν. Γι’ αυτά θα παλέψω την επόμενη μέρα. Γιατί πρέπει να ανακτήσουμε το κύρος μας! Και γι’ αυτό σε παροτρύνω να έρθεις στην κάλπη στις 28 και 29 Νοεμβρίου. Για να κάνεις μια επιλογή, όποια και αν είναι.
Θα χαρώ και θα με τιμήσεις ιδιαίτερα, εάν είμαστε ο συνδυασμός μου και εγώ η επιλογή σου.
Η αποχή δεν είναι λύση. Είμαστε υπεύθυνοι και εσύ και εγώ για την επόμενη μέρα, για το αν θα παραμείνουμε στην ίδια κατάσταση που βρισκόμαστε τα τελευταία 30 χρόνια ή αν θα αλλάξουμε ριζικά.
Η Έλενα Ι. Γκερέκου είναι Δικηγόρος Αθηνών και Υποψήφια Σύμβουλος ΔΣΑ με τον συνδυασμό «ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ», με υποψήφιο Πρόεδρο τον Δημήτρη Αναστασόπουλο
Είναι όλα ρόδινα από όταν ξεκινήσαμε να ασκούμε το λειτούργημα του Δικηγόρου; Σίγουρα όχι.
Κάποιοι άλλαξαν αρκετά γραφεία, κάποιοι έμειναν πιο σταθεροί. Δουλέψαμε και δουλεύουμε ακόμα 15 ώρες τη μέρα, με ένα διάλειμμα μπροστά στον υπολογιστή, για να φάμε γρήγορα το μεσημεριανό μας. Προσπαθήσαμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο φόρτο εργασίας μιας δικηγορική εταιρίας που μας εμπιστεύτηκε και στους προσωπικούς μας πελάτες.
Δουλεύουμε Σαββατοκύριακα, αργίες, ώρες ατελείωτες. Ζήσαμε τί σημαίνει να παίρνεις μισθό ασκούμενου 300 ευρώ και αργότερα να δουλεύουμε για 700 ευρώ το μήνα, ως νέοι δικηγόροι, γιατί «σιγά μη βρεις περισσότερα». Τρέξαμε σε ένα μακρινό Ειρηνοδικείο για ένα δικαστήριο, το οποίο τελικά δεν έγινε, γιατί ζήτησε αναβολή ο αντίδικος χωρίς να έχει ενημερώσει εκ των προτέρων. Έτσι ήθελε, εσύ γιατί νευριάζεις; Μετρήσαμε τις μέρες στα δάχτυλά μας, φοβούμενοι μην έχουμε χάσει κάποια προθεσμία.
Πολλοί από εμάς βίωσαν και βιώνουν και άσχημες καταστάσεις, σε διάφορα επίπεδα. Όλοι έχουμε ανεχτεί αγενείς συμπεριφορές από κάποιον Δικαστή, κάποιον γραμματέα Δικαστηρίου, κάποιον υπάλληλο δημόσιας υπηρεσίας. Προσωπικά, έζησα προσβλητική συμπεριφορά από συνεργάτη, αφενός γιατί ήμουν γυναίκα, αφετέρου γιατί ήμουν νεότερη ηλικιακά. Ξεκίνησα να εργάζομαι σε δικηγορική εταιρία, έχοντας συμφωνήσει για συγκεκριμένη αμοιβή, την οποία δεν έλαβα ποτέ, γιατί όταν ήρθε η ώρα να υπογράψω ως εξωτερικός συνεργάτης, ως διά μαγείας, κάτι στράβωσε. Παραστάθηκα, ως εξωτερικός συνεργάτης δικηγορικής εταιρίας, με την οποία συνεργαζόμουν χρόνια, σε δικαστήριο, για το οποίο δεν πληρώθηκα ποτέ, γιατί «δεν νομίζεις ότι είναι πολλά τα λεφτά που ζητάς;».
Γνωρίσαμε σίγουρα όμως συναδέλφους, συνεργάτες, αλλά και υπαλλήλους δικαστηρίων και δικαστικούς λειτουργούς, που μας έδειξαν τη θετική πλευρά της δικηγορίας. Δεκάδες συναδέλφους στα δικαστήρια, με τους οποίους αποκτήσαμε έναν ιδιαίτερο δέσιμο, γιατί είχαμε τις ίδιες ανησυχίες. Ανθρώπους που ήταν κοντά μας σε όλες αυτές τις δυσκολίες, είτε βοηθώντας μας να βρούμε ένα γραφείο, είτε προτείνοντάς μας σε κάποιον πελάτη, είτε συνεπικουρώντας μας σε κάποιο δύσκολο δικαστήριο.
Αναλογιζόμενη λοιπόν όλα τα παραπάνω, μετά από 10 έτη μάχιμης δικηγορίας, συνειδητοποίησα, μεταξύ άλλων κάτι πολύ σημαντικό: το ποιος δεν στέκεται δίπλα μου ουσιαστικά (και θεσμικά), όλα αυτά τα χρόνια της πορείας μου. Ο Δικηγορικός Σύλλογος. Ποτέ δεν ένιωσα ότι, σε διάφορες δύσκολες περιπτώσεις, μπορούμε να απευθυνθούμε σε κάποιο μέλος του ΔΣΑ, για να επικοινωνήσουμε το πρόβλημά μας και να μας βοηθήσει. Και δεν αναφέρομαι στον Χ σύμβουλο, με τον οποίο ενδέχεται να έχουμε προσωπική γνωριμία. Μιλάω για μία οργανωμένη δομή του Συλλόγου, αρμόδια για τέτοια θέματα. Να μπορούμε να «καταγγείλουμε» ότι η τάδε δικηγορική εταιρία διέκοψε τη συνεργασία μας εν μέσω πανδημίας, χωρίς καμία προειδοποίηση. Να προστρέξουμε εκεί όταν αναζητούμε εργασία και να μας παραπέμψουν σε μία οργανωμένη λίστα με: συναδέλφους, δικηγορικά γραφεία, δικηγορικές εταιρίες, που αναζητούν συνεργάτη, για να στείλουμε το βιογραφικό μας, όχι να ψάχνουμε αγγελίες σε τρία διαφορετικά sites.
Να τους ενημερώσουμε για την απρεπή συμπεριφορά είτε συνεργάτη/συναδέλφου, είτε ενός δικαστικού λειτουργού ή ενός γραμματέως δικαστηρίου, γνωρίζοντας πως οι καταγγελίες αυτές θα ληφθούν σοβαρά υπόψιν και θα κινηθούν οι σχετικές διαδικασίες.
Έναν Σύλλογο ανοιχτό, δίκαιο, αξιοκρατικό, σοβαρό και φερέγγυο. Έναν Σύλλογο που μάχεται διαρκώς για την διασφάλιση της θέσης μας στην κοινωνία.
Έτσι οραματίζομαι τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και το όραμά μου αυτό με έκανε να αποφασίσω να είμαι υποψήφια στις επερχόμενες εκλογές.
Η ενασχόλησή μου με τα κοινά του Δικηγορικού Συλλόγου ξεκίνησε από νωρίς, αρχικά, ως ψηφοφόρος, ως υποστηρικτής ανθρώπων που αντικειμενικά μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Το 2019 έκανα την πρώτη μου επίσημη προσπάθεια, ως υποψήφια σύμβουλος στην Ένωση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων, όπου 257 συνάδελφοι με τίμησαν τότε με την ψήφο τους, με εξέλεξαν στο ΔΣ και έτσι μπορέσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα για τους ασκούμενους και νέους δικηγόρους, με όσα μέσα διαθέταμε.
Αυτή είναι η δεύτερη προσπάθειά μου, ως υποψήφια σύμβουλος ΔΣΑ, στο πλευρό του υποψηφίου Προέδρου Δημήτρη Αναστασόπουλου. Οι λόγοι αυτής μου της επιλογής είναι πολλοί: Κουράστηκα να βλέπω έναν ΔΣΑ ουραγό των εξελίξεων και όχι πρωτοπόρο.
Έναν ΔΣΑ που μένει απλός παρατηρητής των καθημερινών μας προβλημάτων, που δεν βλέπει ότι τα κτήρια της Ευελπίδων, εκεί που χτυπάει η καρδιά της μάχιμης δικηγορίας, είναι στην ίδια κατάσταση εδώ και τόσα χρόνια, παρόλα τα χρήματα που δίνουμε κάθε χρόνο για την ανανέωση της δικηγορικής μας ταυτότητας.
Έναν ΔΣΑ που αρκείται μόνο σε ανακοινώσεις στα social media όταν ψηφίζεται ένας νόμος που δεν μας αρέσει, αλλά που δεν έκανε καμία προσπάθεια να προτείνει θέσεις πριν ψηφιστεί ο νόμος αυτός.
Έναν ΔΣΑ που βλέπει το τέλμα στο οποίο έχουμε βρεθεί τα τελευταία χρόνια και αναφέρεται μόνο στην «στραβή» της πανδημίας. Έναν ΔΣΑ που, κατά κοινή ομολογία, έχει μείνει στην εποχή των εξυπηρετήσεων και των φίλων. Έναν ΔΣΑ που, τώρα που πλησιάζουν πάλι οι εκλογές, τον νοιάζει μόνο το τι κομματικό προσανατολισμό έχει ο τάδε υποψήφιος πρόεδρος, χωρίς να κοιτάζει την ουσία.
Δεν μας αξίζει αυτό! Όταν έχουμε την απαίτηση να θεωρούμαστε ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της χώρας, δεν είναι δυνατόν να αρκούμαστε σε αυτά!
Γι’ αυτούς τους λόγους κάνω αυτή την προσπάθεια.
Γιατί αξίζει να ανέλθουν στα κοινά του Συλλόγου άνθρωποι με φρέσκιες και σύγχρονες ιδέες, άνθρωποι που κοιτούν το «όλοι εμείς» και όχι το «οι δικοί μας». Το οφείλουμε σε εμάς τους ίδιους, ως Δικηγόροι, να καλυτερεύσουμε την καθημερινότητά μας και την θέση μας στην κοινωνία.
Με τον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών, με την ψηφιοποίηση της Δικαιοσύνης, με την αύξηση της δικηγορικής ύλης, με την κωδικοποίηση της νομοθεσίας, με την αναβάθμιση των υπηρεσιών του ΔΣΑ, με καίριες παρεμβάσεις στην Πολιτεία για τα θέματα που μας απασχολούν. Γι’ αυτά θα παλέψω την επόμενη μέρα. Γιατί πρέπει να ανακτήσουμε το κύρος μας! Και γι’ αυτό σε παροτρύνω να έρθεις στην κάλπη στις 28 και 29 Νοεμβρίου. Για να κάνεις μια επιλογή, όποια και αν είναι.
Θα χαρώ και θα με τιμήσεις ιδιαίτερα, εάν είμαστε ο συνδυασμός μου και εγώ η επιλογή σου.
Η αποχή δεν είναι λύση. Είμαστε υπεύθυνοι και εσύ και εγώ για την επόμενη μέρα, για το αν θα παραμείνουμε στην ίδια κατάσταση που βρισκόμαστε τα τελευταία 30 χρόνια ή αν θα αλλάξουμε ριζικά.
Η Έλενα Ι. Γκερέκου είναι Δικηγόρος Αθηνών και Υποψήφια Σύμβουλος ΔΣΑ με τον συνδυασμό «ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ», με υποψήφιο Πρόεδρο τον Δημήτρη Αναστασόπουλο
