Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ένας από τους όρους που εισήλθαν δυναμικά στην καθημερινότητα όλου του πλανήτη με φόντο τις τραγικές εικόνες των τελευταίων ημερών ήταν αυτός του «Ρώσου ολιγάρχη». Βλέπετε, η... επίλεκτη αυτή κάστα των μετρημένων στα δάχτυλα μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι διαχειρίζονται μυθικές περιουσίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και θεωρούνται βασικοί πυλώνες της εξουσίας του Πούτιν, συνιστά μία από τις πλέον κομβικές παραμέτρους σε ό,τι αφορά το πρωτοφανές «power game» που παίζεται μεταξύ Δύσης και Ρωσίας υπό τους ήχους των βομβών και με φόντο την αγωνία χιλιάδων ανθρώπων. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τη δραστηριοποίηση και τα συμφέροντά τους σε όλες τις οικονομικές μητροπόλεις του κόσμου και, κατά συνέπεια, ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσουν σε επίπεδο άσκησης πιέσεων προς τον Ρώσο πρόεδρο, αφού οι ισχυρές αντιδράσεις από ΗΠΑ και Ευρώπη τούς «αγγίζουν» άμεσα.
Το μοντέλο αυτό των προερχόμενων από τις ρωσικές στέπες ισχυρών παραγόντων, που με τη δύναμη του χρήματος και της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του άλλοτε σοβιετικού γίγαντα επιχείρησαν να αποκτήσουν έρεισμα στις κοινωνίες των δυτικών χωρών (από την εμπλοκή τους σε μεγάλες μπίζνες, στα ΜΜΕ μέχρι και στα λαοφιλή σπορ), προωθήθηκε από διάφορες πλευρές και στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια. Έστω κι αν τελικώς ο αντίκτυπος των προσπαθειών αυτών σε ελληνικό έδαφος επ’ ουδενί μπορεί να συγκριθεί με τα παραπάνω παραδείγματα, αφού η εμβέλεια και η ισχύς των προσώπων που ανέλαβαν την αποστολή αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων.
Το διαβατήριο για την προώθηση των επιδιώξεών του
Κεντρικός πρωταγωνιστής βεβαίως σε αυτή την ιστορία δεν ήταν άλλος από τον επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος από την ώρα που εμφανίστηκε στην Ελλάδα επιχείρησε να επιστρατεύσει τις μεθόδους της ρωσικής ολιγαρχίας σε κάθε πεδίο δράσης του. Το αρχικό στίγμα των σχεδιασμών του για τη Βόρεια Ελλάδα δόθηκε με την εξαγορά του ΠΑΟΚ, η οποία μάλιστα συνοδεύτηκε και από ένα γενναίο κυβερνητικό «κούρεμα» των υπέρογκων χρεών της ΠΑΕ. Ήταν η εποχή της διακυβέρνησης Σαμαρά, με στελέχη της οποίας είχε αποκτήσει σημαντικές επαφές εκείνη την περίοδο, με τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο, Σίμο Κεδίκογλου, να αναλαμβάνει, λόγω και της άριστης γνώσης της ρωσικής, ρόλο άτυπου «λομπίστα» του επιχειρηματία.
Μερικούς μήνες αργότερα, απέκτησε, με διαδικασίες που είχαν τύχει έντονης αμφισβήτησης ως προς την πληρότητά τους, τόσο το ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς» όσο και τη ΣΕΚΑΠ (η οποία αργότερα μεταπωλήθηκε). Τα χρόνια που ακολούθησαν, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑπλέον, επέκτεινε τη δραστηριότητά του, καθώς περιήλθαν στην κατοχή του η εταιρεία «Σουρωτή», το «Πόρτο Καρράς» και βεβαίως το λιμάνι Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ), ένα μέτωπο που ακόμα και τώρα προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις εντός κι εκτός Ελλάδας. Υπενθυμίζεται ότι μετά τη γνωστοποίηση της ανάμειξης Σαββίδη στο λιμάνι της συμπρωτεύουσας επί διακυβέρνησης Τσίπρα η αμερικανική πρεσβεία είχε μιλήσει για κινδύνους που ανακύπτουν από άγνωστης προέλευσης κεφάλαια.
Ως διαβατήριο για την προώθηση των επιδιώξεών του, ο Ιβάν Σαββίδης χρησιμοποίησε τη θητεία του στη ρωσική Δούμα με το κόμμα του Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ, καλλιεργώντας μια κατάσταση μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, προέβαλλε εαυτόν ως φίλο του Ρώσου προέδρου και επί της ουσίας εκπρόσωπό του στην Ελλάδα. Είναι βεβαίως ηλίου φαεινότερον πως με τον τρόπο αυτόν επιχειρούσε να ενισχύσει το εν Ελλάδι προφίλ του και κυρίως να εκπέμψει σχετικά μηνύματα προς τη Μόσχα. Πολύ γρήγορα το ακριβές πλαίσιο των στοχεύσεών του αποκαλύφθηκε σε όλες του τις διαστάσεις. Η ενασχόλησή του με τον ΠΑΟΚ ταυτίστηκε εξαρχής με τη ρητορική του διχασμού Βορρά - Νότου, στη βάση του οποίου ήταν η έννοια του «κράτους της Αθήνας», που δήθεν δεν αφήνει τη Βόρεια Ελλάδα να αναπνεύσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια επίδειξη απόλυτης συμπόρευσης με τη σταθερά αναθεωρητική στρατηγική του Πούτιν έφθασε στο σημείο να αφήσει, έπειτα από αγώνα Κυπέλλου ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού, σαφή υπονοούμενα περί «κοσοβοποίησης» της Μακεδονίας και της Θράκης.
Όλα αυτά, φυσικά, περνούσαν από το μονοπάτι του απόλυτου ελέγχου της Θεσσαλονίκηςμέσω του ποδοσφαίρου, σκοπός γύρω από τον οποίο συσπειρώθηκαν ουκ ολίγες σκληροπυρηνικές ομάδες ποικίλης σύνθεσης, οι οποίες έφθασαν στο σημείο να δρουν ανεξέλεγκτα και να οδηγούνται σε εγκληματικές ενέργειες ως χούλιγκαν. Αυτή ήταν μια ξεκάθαρη επίδειξη πουτινικού... συγκεντρωτισμού.
Οι επιδιώξεις του Ιβάν Σαββίδη όσον αφορά την εγχώρια πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή βρήκαν το πλέον πρόσφορο έδαφος επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Τότε, η προσέγγισή του με το δίδυμο Τσίπρα- Καμμένουκαι οι κώδικες συμφερόντων που ανέπτυξαν τον έφεραν στο απόλυτο προσκήνιο. Το πρώτο βήμα, ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι η απόκτηση μεριδίου στο παιχνίδι της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, με όφελος και για τις δύο πλευρές. Με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να έχουν δρομολογήσει ήδη τη διαδικασία ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου μέσω του περιβόητου διαγωνισμού Παππά, ο οποίος εξέπεσε στο ΣτΕ, πραγματοποιούνταν οι πρώτες διερευνητικές επαφές του επιχειρηματία από το Ροστόφ για την απόκτηση τηλεοπτικού καναλιού. Ηταν τότε που ο επικεφαλής των ΑΝ.ΕΛ. τον έφερε σε επαφή με τον πρώην υπουργό Επικρατείας κ. Παππά, προκειμένου να προχωρήσει το εγχείρημα. Οι ζυμώσεις αυτές είχαν ήδη προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια των παραδοσιακών πυλώνων της χώρας τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό γίγνεσθαι, αφού η εμπλοκή ενός ρωσικών αναφορών προσώπου και ως επί το πλείστον αγνώστων λοιπών στοιχείων στη μιντιακή αγορά μιας δυτικής χώρας ήταν λογικό να ενεργοποιεί τα ανακλαστικά των εν λόγω κύκλων.
Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που οι υπόγειες αυτές διεργασίες βρίσκονταν ξεκάθαρα υπό την αιγίδα του τότε πρωθυπουργού και, ακόμα περισσότερο, του συγκυβερνήτη του, Πάνου Καμμένου, ο οποίος παρενέβαινε δημόσια και απροσχημάτιστα υπέρ της «ανάγκης» ανάμειξης του Ιβάν Σαββίδη στο μιντιακό σκηνικό, και όχι μόνο. Ενδεικτικά της μεθοδολογίας που ακολουθείτο την εποχή εκείνη ήταν αφενός η δήλωση Σαββίδη μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού-φιάσκο για τις τηλεοπτικές άδειες, ότιο ίδιος είχε λειτουργήσει σαν «λαγός», προκειμένου να ανέβει το τίμημα, και, αφετέρου, οι αποκαλύψεις του ίδιου του Δημήτρη Κοντομηνά για τον τρόπο με τον οποίο ο Νίκος Παππάς και οι υπόλοιποι προσπάθησαν να οδηγήσουν τον τηλεοπτικό Alpha στα χέρια του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ με εξευτελιστικούς όρους.
Παράλληλα, δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι, μετά το φιάσκο με τον Καλογρίτσακαι το πέρασμα της άδειας στα χέρια του πρώτου επιλαχόντος, Σαββίδη, η αρχική στελέχωση του καναλιούπεριλάμβανε ένα κράμα συνεργατών του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας, Π. Καμμένου, και εκλεκτών του Νίκου Παππά. Τελικώς, και μετά την ακύρωση του διαγωνισμού, ο στόχος για την εμπλοκή Σαββίδη στην ελληνική τηλεόραση επετεύχθη με την εξαγορά του πρώην τηλεοπτικού Εpsilon και νυν Open από τον Φίλιππο Βρυώνη. Είναι δε κοινό μυστικό πως το deal έγινε με τη μεσολάβηση τόσο του Νίκου Παππά όσο και του έτερου υπουργού Επικρατείας, Αλέκου Φλαμπουράρη, ενώ ο Πάνος Καμμένος, εν είδει δικαίωσης των προσπαθειών του, ήταν αυτός που συνόδευσε απροκάλυπτα τον Σαββίδη στην πρώτη του επίσκεψη στις εγκαταστάσεις του τηλεοπτικού σταθμού που μόλις είχε αγοράσει.
Καλλιεργώντας μια κατάσταση μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, προέβαλλε εαυτόν ως φίλο του Ρώσου προέδρου και επί της ουσίας εκπρόσωπό του στην Ελλάδα
Τσίπρας, όπως Πούτιν
Το πολιτικό σφιχταγκάλιασμα του Ιβάν Σαββίδη με τους Τσίπρα - Καμμένο εξελισσόταν σε δύο πεδία. Το πρώτο αφορούσε την αποθέωση του πρώην πρωθυπουργού όχι μόνο από τα media ελέγχου του επιχειρηματία από το Ροστόφ, αλλά και από τον ίδιο. Ποιος άλλωστε ξεχνά την ατάκα ότι ο Τσίπρας τού θυμίζει τον Πούτιν και πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός, σε μια πρωτοφανή επιχειρηματική παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας... Σύμφωνα μάλιστα με τον αστικό μύθο, η φράση αυτή στοιχειώνει κάθε επαφή του πρώην πρωθυπουργού με τον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος ουδέποτε άφησε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας το φλερτ του Τσίπρα με το Κρεμλίνο, τον καιρό του «αντάρτικου» στους Ευρωπαίους...
Παράλληλα, σε συνεννόηση με τον Πάνο Καμμένο, φέρεται ότι προωθούσε τον σχηματισμό ενός φιλορωσικού σχηματισμού με χαρακτηριστικά «Λέγκας του Βορρά», όραμα το οποίο είχαν αγκαλιάσει και ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες της Θεσσαλονίκης, όπως ο άλλοτε γραμματέας της Ν.Δ. Ανδρέας Παπαμιμίκος και ο αποτυχών υποψήφιος δήμαρχος, επίσης της Ν.Δ., Γιώργος Ορφανός. Εκτός της εύνοιας της Μόσχας, άμεσος στόχος των Σαββίδη - Καμμένου φάνταζε το «ψαλίδισμα» της Ν.Δ. στη Βόρεια Ελλάδα από τα δεξιά της...
