Η έναρξη των χερσαίων και αεροπορικών πολεμικών επιχειρήσεων, ως συνέπεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, έφερε στην επιφάνεια ένα νέο τηλεοπτικό είδος, αυτό του «ειδικού ουκρανολόγου αμυντικού αναλυτή», απολύτως απαραίτητο για να γεμίσει ο τηλεοπτικός χρόνος, ιδιαίτερα καναλιών με συνεχή 24ωρη κάλυψη και ανάλυση (με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη).

Βεβαίως, υπάρχουν και οι πολύ σοβαροί ειδικοί, επιστήμονες και στρατιωτικοί, αλλά υπάρχουν και κάποιοι γραφικοί, κατά τον πλέον επιεική χαρακτηρισμό, οι οποίοι συνήθως προσαρμόζονται και στην πολιτική του καναλιού όπου εμφανίζονται, ή άλλοι που βρήκαν ευκαιρία για kolotoumba και ευκαιρία να ρίξουν γέφυρες.

Υπάρχουν απόστρατοι που δίπλα στον βαθμό τους, π.χ. αντιστράτηγος ε.α., αντιναύαρχος ε.α. ή αντιπτέραρχος ε.α., προσθέτουν και τον τίτλο «αμυντικός αναλυτής», λες και αν έπειτα από την παράθεση του βαθμού του, ο οποίος υποδηλώνει μια 35ετή (και βάλε) σταδιοδρομία στις Ενοπλες Δυνάμεις, θα χρειαζόταν ή θα προσέδιδε κάτι επιπλέον ο βαρύγδουπος, πλην κενός περιεχομένου τίτλος του «αμυντικού αναλυτή».

Υπάρχουν άλλοι οι οποίοι έχουν αποστρατευθεί ως ανώτεροι αξιωματικοί και ξαφνικά εμφανίζονται ως διά μαγείας
ανώτατοι εν αποστρατεία, αναλύοντας με ύφος δέκα Γκουντέριαν και Πάτον. Υπάρχουν άλλοι οι οποίοι εμφανίζονται με τίτλους του στυλ «επίτιμος διευθυντής», που ρωτώντας στα επιτελεία δηλώνουν πλήρη άγνοια τέτοιων τίτλων.

Όπως με τον κοροναϊό

Πέραν του γεγονότος αυτού, ότι δηλαδή ο κάθε απόστρατος, απλώς και μόνο επειδή είναι απόστρατος, αναλύει ορθώς ή λανθασμένως τη γεωπολιτική, στρατηγική και τακτική κατάσταση στην Ουκρανία, όπως πιο πριν ιατροί διαφόρων ειδικοτήτων ανέλυαν τα του κορονοϊού ή διάφοροι δημοσιογράφοι και παρουσιαστές πρωινών ή μεσημεριανών εκπομπών της τηλεοράσεως, συνήθως διαφορετικού περιεχόμενου, έκαναν και κάνουν το ίδιο, ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει και το τι λένε.

Διότι είδαμε τινές εξ αυτών, κυρίως όσους στο παρελθόν «διακρίθηκαν» ιδιαιτέρως στο στράτευμα παρά τω πλευρώ υπουργών Εθνικής Αμύνης, όπως του Ακη Τσοχατζόπουλου ή του Γιάννου Παπαντωνίου ή, αργότερα, επί κυβερνήσεων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να διατυπώνουν απόψεις, σεβαστές μεν, αλλά ελάχιστα πειστικές ή και ουτοπικές, για το θέμα, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Κάποιοι, μάλιστα, εξ αυτών, που μετά την αποστρατεία τους ανέπτυξαν ξαφνικά πολύ «αριστερές» απόψεις, έφτασαν στο σημείο να διατυπώνουν την άποψη «να σταματήσουν οι Δυτικοί και το ΝΑΤΟ να εξοπλίζουν την Ουκρανία για να σταματήσει επιτέλους ο πόλεμος», μη ζητώντας το πιο… φυσιολογικό, δηλαδή να σταματήσει η Ρωσία την εισβολή και τον πόλεμο που αυτή ξεκίνησε.

Εύλογα, λοιπόν, μπορεί να απορούν οι τηλεθεατές για το πώς διατυπώνουν τώρα τέτοιες απόψεις. Και επίσης εύλογα θα μπορούσε να διερωτηθεί κάποιος και για το τι θα έκαναν, αν, για παράδειγμα, η Τουρκία επιτίθετο για τους ίδιους λόγους και με το ίδιο σκεπτικό στη Θράκη. Θα έλεγαν και τότε να σταματήσει η Ε.Ε. να μας υποστηρίζει για να σταματήσει έτσι ο πόλεμος; Ή είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο; Ο tempora, o mores (Ω καιροί, ω ήθη), που έλεγαν και οι αρχαίοι Ρωμαίοι...