Λιάπης στα Παραπολιτικά 90,1: Πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα η υπόθεση της Πάτρας – Δεν είναι εύκολο να βρει κανείς την κεταμίνη
Τι ανέφερε για το σύνδρομο Μινχάουζεν
Ο Ψυχίατρος –Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, κος Χρίστος Λιάπης, μίλησε στον Ρ/Σ Παραπολιτικά 90.1 Fm στην εκπομπή “Secret” με τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Τζένο.
Αναφορικά με την περίπτωση παιδοκτονίας στην Πάτρα ο κ. Λιάπης είπε πως «Είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα ειδικά εάν εν τέλει στοιχειοθετηθεί όπως όλα δείχνουν μια τριπλή παιδοκτονία, υπάρχει όμως στη διεθνή βιβλιογραφία ανάλογο περιστατικό δυστυχώς τριπλής παιδοκτονίας πάλι στο πλαίσιο αυτού του συνδρόμου Μινχάουζεν που πλέον στα καινούργια διαγνωστικά εγχειρίδια έχει πάρει την διαγνωστική ονομασία της «προσποιητής διαταραχής που επιβάλλεται σε άλλον». Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο υποδύεται συμπτώματα νόσου, αυτό είναι το τυπικό σύνδρομο Μινχάουζεν, όταν έχουμε επαγωγή, πρόκληση αυτών των συμπτωμάτων στο παιδί ή σε οποιοδήποτε άτομο είναι στη φροντίδα του «δράστη» ή του εμφανίζοντος αυτή τη διαταραχή τότε μιλάμε για το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου. Δυστυχώς είναι αρκετές φορές θανατηφόρο και δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια τέτοια περίπτωση».
Και συμπλήρωσε πως «Είναι μια ακραία μορφή παιδικής κακοποίησης το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου, κατά 95% οι δράστες είναι γυναίκες και μάλιστα οι μητέρες και μάλιστα έχουν σχέση με επαγγέλματα υγείας. Γνωρίζουν και αυτό ακριβώς συνδέεται και με την κεταμίνη η οποία φαίνεται ότι ήταν και η θανατηφόρος ουσία».
Αναφορικά με την κεταμίνη ο κ. Λιάπης επισήμανε ότι «Είναι ένα αναισθητικό φάρμακο το οποίο επειδη ακριβώς φέρνει γρήγορη και μικρής διάρκειας αναισθησία και επιφανειακή αναισθησία και πλήρη αναλγησία χρησιμοποιείται σε ορισμένες επεμβάσεις σε ανθρώπους πρώτα απ’ όλα είναι αρκετά συνηθισμένο και ως τέτοιου τύπου αναισθητικό στην παιδιατρική. Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιείται από την κτηνιατρική αντίστοιχα σε επεμβάσεις μεγάλων ζώων δηλαδή μπορεί να το δούμε ταυτόχρονα παράδειγμα σε οδοντιατρικές επεμβάσεις σε ανθρώπους και από την επιστήμη της κτηνιατρικής. Τελευταία έρχονται επιστημονικά δεδομένα που εισηγούνται την χρήση της κεταμίνης και για τον χρόνιο και για τον οξύ πόνο και για τον «καρκινικό πόνο» και από την πλευρά της ψυχιατρικής τελευταία έχει πάρει η κεταμίνη ένδειξη από τον αμερικανικό οργανισμό τροφίμων και φαρμάκων για την θεραπεία της ανθεκτικής κατάθλιψης και μάλιστα σε μια διαρινικη μορφή χορήγησης και όταν υπάρχει έντονο αυτοκτονικότητα».
Ερωτηθείς πως γνώριζε η δράστις τη δράση της κεταμίνη, ο κ. Λιάπης απάντησε πως «Δεν είναι τόσο εύκολο να βρει ο καθένας την κεταμίνη, ειδικά συγκεκριμένες μορφές της απαιτούν ειδική συνταγογράφηση παρόλα αυτά δεν είναι αδύνατο. Αν σκεφτούμε ότι δυστυχώς και μιλάω και με την ειδικότητα του πρόεδρου του ΚΕΘΕΑ, η κεταμινη χρησιμοποιείται ακριβώς επειδή έχει και κάποιες ψυχοτρόπες, ψυχομιμητικές ιδιότητες δηλαδή μπορεί να φέρει παραισθήσεις, μπορεί να φέρει απόσυνδετικά επεισόδια αισθήσεις δηλαδή που το άτομο νοιώθει σαν να φεύγει από τον εαυτό του ή βλέπει διαταραγμένα την σωματοεικόνα του και χρησιμοποιείται και ως ψυχαγωγικό ναρκωτικό οπότε μπορεί κάποιος από την παράνομη αγορά να το προμηθευτεί. Να προσθέσω ότι η κεταμινη είναι γενικά ένα ασφαλές φάρμακο διότι φαίνεται στη διεθνή βιβλιογραφία ότι ακόμα και σε περιπτώσεις ιατρικού λάθους όπου χορηγήθηκαν πολλαπλάσιες δόσεις της συγκεκριμένης ουσίας ως αναισθητικό δεν επήλθε ο θάνατος. Φαίνεται λοιπόν ότι αν κάποιος προκάλεσε τον θάνατο με αυτή την ουσία, θα πρέπει σκοπούμενα να χρησιμοποίησε αρκετά μεγάλη δόση ή να ήταν ο συνδυασμός με την ήδη λαμβανόμενη φαρμακευτική αγωγή αυτός που οδήγησε στο θάνατο ή να υπήρχε και συνδυασμός με συνθήκες υποξίας ή ασφυξίας».
Και συμπλήρωσε λέγοντας «Σε καμία περίπτωση το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σύνδρομο περιλαμβάνεται στα διαγνωστικά εγχειρίδια της ψυχιατρικής δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει συνθήκες μειωμένου καταλογισμού. Δεν μπορώ να ξέρω τι ψυχολογικό υπόβαθρο μπορεί να έχει ο κάθε δολοφόνος ή ο κάθε παιδοκτόνος αυτό που μπορώ να πω με ασφάλεια είναι ότι το σύνδρομο Μινχάουζεν δεν αποτελεί απαλλακτικό ή ελαφρυντικό σε καμία περίπτωση».
Ενώ ολοκλήρωσε λέγοντας πως «Στο σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου με θύματα παιδιά τα άτομα λειτουργούν με πλήρη διαύγεια, με ψυχρότητα, με απουσία ενσυναίσθησης, με απουσία δηλαδή της ικανότητάς τους να μπουν στη θέση του άλλου πολλώ δε μάλλον όταν ο άλλος είναι το ίδιο τους το παιδί. Σίγουρα υποδηλώνει μια διαταραγμένη σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό διότι καταλαβαίνουμε ότι όταν προκαλείς αυτό το πράγμα στο παιδί σου ποια είναι ακριβώς η διασχιστική σχέση που μπορεί να έχεις με τον ίδιο σου τον εαυτό. Πολλές φορές οι ίδιοι οι δράστες μπορεί οι ίδιοι να έχουν υποστεί παιδική κακοποίηση απ’ τι δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία χωρίς πάλι αυτό να λειτουργεί ελαφρυντικά. Και πραγματικά πρέπει να σταθούμε και σε ένα άλλο στατιστικό στοιχείο ότι όσο σοβαρό και όσο αποτρόπαιο και αν είναι αυτό το σύνδρομο δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι αποτελεί μόνο ένα μικρό κλάσμα των περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών που αναφέρονται κάθε χρόνο, δηλαδή μόνο 1.000 περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών είναι τέτοιου τύπου σε ένα σύνολο 3 εκατομμυρίων περίπου το χρόνο περιπτώσεων που έχουμε».
Αναφορικά με την περίπτωση παιδοκτονίας στην Πάτρα ο κ. Λιάπης είπε πως «Είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα ειδικά εάν εν τέλει στοιχειοθετηθεί όπως όλα δείχνουν μια τριπλή παιδοκτονία, υπάρχει όμως στη διεθνή βιβλιογραφία ανάλογο περιστατικό δυστυχώς τριπλής παιδοκτονίας πάλι στο πλαίσιο αυτού του συνδρόμου Μινχάουζεν που πλέον στα καινούργια διαγνωστικά εγχειρίδια έχει πάρει την διαγνωστική ονομασία της «προσποιητής διαταραχής που επιβάλλεται σε άλλον». Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο υποδύεται συμπτώματα νόσου, αυτό είναι το τυπικό σύνδρομο Μινχάουζεν, όταν έχουμε επαγωγή, πρόκληση αυτών των συμπτωμάτων στο παιδί ή σε οποιοδήποτε άτομο είναι στη φροντίδα του «δράστη» ή του εμφανίζοντος αυτή τη διαταραχή τότε μιλάμε για το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου. Δυστυχώς είναι αρκετές φορές θανατηφόρο και δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια τέτοια περίπτωση».
Και συμπλήρωσε πως «Είναι μια ακραία μορφή παιδικής κακοποίησης το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου, κατά 95% οι δράστες είναι γυναίκες και μάλιστα οι μητέρες και μάλιστα έχουν σχέση με επαγγέλματα υγείας. Γνωρίζουν και αυτό ακριβώς συνδέεται και με την κεταμίνη η οποία φαίνεται ότι ήταν και η θανατηφόρος ουσία».
Αναφορικά με την κεταμίνη ο κ. Λιάπης επισήμανε ότι «Είναι ένα αναισθητικό φάρμακο το οποίο επειδη ακριβώς φέρνει γρήγορη και μικρής διάρκειας αναισθησία και επιφανειακή αναισθησία και πλήρη αναλγησία χρησιμοποιείται σε ορισμένες επεμβάσεις σε ανθρώπους πρώτα απ’ όλα είναι αρκετά συνηθισμένο και ως τέτοιου τύπου αναισθητικό στην παιδιατρική. Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιείται από την κτηνιατρική αντίστοιχα σε επεμβάσεις μεγάλων ζώων δηλαδή μπορεί να το δούμε ταυτόχρονα παράδειγμα σε οδοντιατρικές επεμβάσεις σε ανθρώπους και από την επιστήμη της κτηνιατρικής. Τελευταία έρχονται επιστημονικά δεδομένα που εισηγούνται την χρήση της κεταμίνης και για τον χρόνιο και για τον οξύ πόνο και για τον «καρκινικό πόνο» και από την πλευρά της ψυχιατρικής τελευταία έχει πάρει η κεταμίνη ένδειξη από τον αμερικανικό οργανισμό τροφίμων και φαρμάκων για την θεραπεία της ανθεκτικής κατάθλιψης και μάλιστα σε μια διαρινικη μορφή χορήγησης και όταν υπάρχει έντονο αυτοκτονικότητα».
Ερωτηθείς πως γνώριζε η δράστις τη δράση της κεταμίνη, ο κ. Λιάπης απάντησε πως «Δεν είναι τόσο εύκολο να βρει ο καθένας την κεταμίνη, ειδικά συγκεκριμένες μορφές της απαιτούν ειδική συνταγογράφηση παρόλα αυτά δεν είναι αδύνατο. Αν σκεφτούμε ότι δυστυχώς και μιλάω και με την ειδικότητα του πρόεδρου του ΚΕΘΕΑ, η κεταμινη χρησιμοποιείται ακριβώς επειδή έχει και κάποιες ψυχοτρόπες, ψυχομιμητικές ιδιότητες δηλαδή μπορεί να φέρει παραισθήσεις, μπορεί να φέρει απόσυνδετικά επεισόδια αισθήσεις δηλαδή που το άτομο νοιώθει σαν να φεύγει από τον εαυτό του ή βλέπει διαταραγμένα την σωματοεικόνα του και χρησιμοποιείται και ως ψυχαγωγικό ναρκωτικό οπότε μπορεί κάποιος από την παράνομη αγορά να το προμηθευτεί. Να προσθέσω ότι η κεταμινη είναι γενικά ένα ασφαλές φάρμακο διότι φαίνεται στη διεθνή βιβλιογραφία ότι ακόμα και σε περιπτώσεις ιατρικού λάθους όπου χορηγήθηκαν πολλαπλάσιες δόσεις της συγκεκριμένης ουσίας ως αναισθητικό δεν επήλθε ο θάνατος. Φαίνεται λοιπόν ότι αν κάποιος προκάλεσε τον θάνατο με αυτή την ουσία, θα πρέπει σκοπούμενα να χρησιμοποίησε αρκετά μεγάλη δόση ή να ήταν ο συνδυασμός με την ήδη λαμβανόμενη φαρμακευτική αγωγή αυτός που οδήγησε στο θάνατο ή να υπήρχε και συνδυασμός με συνθήκες υποξίας ή ασφυξίας».
Και συμπλήρωσε λέγοντας «Σε καμία περίπτωση το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σύνδρομο περιλαμβάνεται στα διαγνωστικά εγχειρίδια της ψυχιατρικής δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει συνθήκες μειωμένου καταλογισμού. Δεν μπορώ να ξέρω τι ψυχολογικό υπόβαθρο μπορεί να έχει ο κάθε δολοφόνος ή ο κάθε παιδοκτόνος αυτό που μπορώ να πω με ασφάλεια είναι ότι το σύνδρομο Μινχάουζεν δεν αποτελεί απαλλακτικό ή ελαφρυντικό σε καμία περίπτωση».
Ενώ ολοκλήρωσε λέγοντας πως «Στο σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου με θύματα παιδιά τα άτομα λειτουργούν με πλήρη διαύγεια, με ψυχρότητα, με απουσία ενσυναίσθησης, με απουσία δηλαδή της ικανότητάς τους να μπουν στη θέση του άλλου πολλώ δε μάλλον όταν ο άλλος είναι το ίδιο τους το παιδί. Σίγουρα υποδηλώνει μια διαταραγμένη σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό διότι καταλαβαίνουμε ότι όταν προκαλείς αυτό το πράγμα στο παιδί σου ποια είναι ακριβώς η διασχιστική σχέση που μπορεί να έχεις με τον ίδιο σου τον εαυτό. Πολλές φορές οι ίδιοι οι δράστες μπορεί οι ίδιοι να έχουν υποστεί παιδική κακοποίηση απ’ τι δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία χωρίς πάλι αυτό να λειτουργεί ελαφρυντικά. Και πραγματικά πρέπει να σταθούμε και σε ένα άλλο στατιστικό στοιχείο ότι όσο σοβαρό και όσο αποτρόπαιο και αν είναι αυτό το σύνδρομο δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι αποτελεί μόνο ένα μικρό κλάσμα των περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών που αναφέρονται κάθε χρόνο, δηλαδή μόνο 1.000 περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών είναι τέτοιου τύπου σε ένα σύνολο 3 εκατομμυρίων περίπου το χρόνο περιπτώσεων που έχουμε».
