Απίστευτη καταγγελία: Περίμενε τρεις ημέρες σε ράντσο για να χειρουργηθεί - Τελικά πήγε μόνος του σε ιδιωτικό νοσοκομείο (Βίντεο)
Παρ’ ολίγον να χάσει το πόδι του
Στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA μίλησε ο κ. Θεόφιλος, ο οποίος περιέγραψε τις απίστευτες στιγμές που έζησε, όταν χρειάστηκε να βρεθεί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Ο κ. Θεόφιλος κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας που του παρουσιάστηκε. Όπως εξήγησε ο ίδιος, λίγο έλειψε να χάσει το πόδι του.
«Έχω ένα φορτηγό δημοσίας χρήσης, κατά την εκφόρτωσή του έφυγε ένα κιβώτιο και χτύπησε πάνω μου και μου έσπασε το πόδι. Κάλεσα ασθενοφόρο να με πάρουν, ήταν δύσκολη η μετακίνησή μου γιατί έχω και κάποια παραπάνω κιλά. Περιμένοντας για μία ώρα το ασθενοφόρο, με πήραν από το ΕΚΑΒ και μου είπαν ότι ή θα περιμένω 5-6 ώρες, ή να βρω τρόπο να πάω μόνος μου στο νοσοκομείο. Προσπαθούσα να εξηγήσω ότι είμαι λίγο υπέρβαρος και ότι πρέπει να έρθουν γιατί η μετακίνησή μου είναι δύσκολη, και μου το έκλεισαν. Με έβαλαν μέσα στο αμάξι του πατέρα μου, με πήγε στο Αττικόν νοσοκομείο που εφημέρευε, και εκεί ήταν 4 ασθενοφόρα που καθόντουσαν έξω από τα Επείγοντα. Προσπαθούσε ο πατέρας μου να βρει φορείο, ένα γεροντάκι 75 χρονών, να με βγάλει από το αμάξι. Δεν ήρθαν για να βοηθήσουν. Δε βοήθησε κανείς, φώναζα και εκείνοι κάθονταν στον ήλιο με το τσιγάρο τους και κορόιδευαν. Τελικά με έβγαλαν από το αυτοκίνητο η γυναίκα μου με τον πατέρα μου», ανέφερε ο κ. Θεόφιλος.
«Φτάνοντας να έρθει η σειρά μου να μπω στα εξωτερικά ιατρεία να με εξετάσουν, ήταν απόγευμα. Δε με είδε κάποιος γιατρός, δε μίλησα με κάποιον. Κάποιος είδε τις πλάκες και είπε να με ετοιμάσουν για χειρουργείο. Με έβαλαν σε ένα άλλο δωμάτιο, με ετοίμασαν για χειρουργείο, με ανέβασαν στον διάδρομο σε ράντζο και με είχαν στην αναμονή για χειρουργείο. Πέρασαν δύο ημέρες που ήμουν σε ράντζο και περίμενα. Μετά από δύο ημέρες, με ρώτησε ένας γιατρός επισκεπτηρίου πόσα κιλά είμαι και είπα 140, και μου είπε ότι μέχρι 135 κιλά μπορούν να χειρουργήσουν, γιατί δεν αντέχουν τα χειρουργικά τραπέζια παραπάνω κιλά», συνέχισε.
«Την τρίτη ημέρα είδα ότι το πόδι μου φούσκωνε επικίνδυνα. Πήρα τηλέφωνο στο ΚΑΤ, μου είπαν ότι μπορούν να με χειρουργήσουν, αλλά χρειάζονται παραπεμπτικό, το οποίο δε μου έδωσαν ποτέ. Δεν μπορούσα να βρω άλλη λύση, και ένας φίλος του πατέρα μου μεσολάβησε και μου γνώρισε ένα γιατρό από το ιατρικό του Αμαρουσίου και πήγα πλέον ιδιωτικά. Από το Αττικόν υπέγραψα μόνος μου και έφυγα», εξήγησε.
«Στο ιδιωτικό νοσοκομείο Κυριακή βράδυ χειρουργήθηκα και Τρίτη πρωί ήρθα στο σπίτι μου και ανέβηκα και δύο σκάλες. Είμαι ασφαλισμένος, αλλά αυτό που μου έκαναν εκεί ήταν ψυχολογικός εκβιασμός. Τελικά τα λεφτά που πλήρωσα μπροστά σε αυτό που πέρασα, δεν ήταν τίποτα», είπε ο ίδιος.
«Είχε πάθει μόλυνση το πόδι μου, ευτυχώς πήγαν όλα καλά. Στο Αττικόν αισθάνθηκα ότι κινδυνεύει πλέον η ζωή μου. Όταν έφυγα με το ιδιωτικό ασθενοφόρο άρχισα να ελπίζω ότι θα ξαναδώ το σπίτι μου και το παιδί μου. Πήγε η γυναίκα μου στο νοσοκομείο την Τετάρτη για να πάρει το ιστορικό, και δεν τα γράφουν όλα αυτά», ανέφερε κλείνοντας ο κ. Θεόφιλος.
«Έχω ένα φορτηγό δημοσίας χρήσης, κατά την εκφόρτωσή του έφυγε ένα κιβώτιο και χτύπησε πάνω μου και μου έσπασε το πόδι. Κάλεσα ασθενοφόρο να με πάρουν, ήταν δύσκολη η μετακίνησή μου γιατί έχω και κάποια παραπάνω κιλά. Περιμένοντας για μία ώρα το ασθενοφόρο, με πήραν από το ΕΚΑΒ και μου είπαν ότι ή θα περιμένω 5-6 ώρες, ή να βρω τρόπο να πάω μόνος μου στο νοσοκομείο. Προσπαθούσα να εξηγήσω ότι είμαι λίγο υπέρβαρος και ότι πρέπει να έρθουν γιατί η μετακίνησή μου είναι δύσκολη, και μου το έκλεισαν. Με έβαλαν μέσα στο αμάξι του πατέρα μου, με πήγε στο Αττικόν νοσοκομείο που εφημέρευε, και εκεί ήταν 4 ασθενοφόρα που καθόντουσαν έξω από τα Επείγοντα. Προσπαθούσε ο πατέρας μου να βρει φορείο, ένα γεροντάκι 75 χρονών, να με βγάλει από το αμάξι. Δεν ήρθαν για να βοηθήσουν. Δε βοήθησε κανείς, φώναζα και εκείνοι κάθονταν στον ήλιο με το τσιγάρο τους και κορόιδευαν. Τελικά με έβγαλαν από το αυτοκίνητο η γυναίκα μου με τον πατέρα μου», ανέφερε ο κ. Θεόφιλος.
«Φτάνοντας να έρθει η σειρά μου να μπω στα εξωτερικά ιατρεία να με εξετάσουν, ήταν απόγευμα. Δε με είδε κάποιος γιατρός, δε μίλησα με κάποιον. Κάποιος είδε τις πλάκες και είπε να με ετοιμάσουν για χειρουργείο. Με έβαλαν σε ένα άλλο δωμάτιο, με ετοίμασαν για χειρουργείο, με ανέβασαν στον διάδρομο σε ράντζο και με είχαν στην αναμονή για χειρουργείο. Πέρασαν δύο ημέρες που ήμουν σε ράντζο και περίμενα. Μετά από δύο ημέρες, με ρώτησε ένας γιατρός επισκεπτηρίου πόσα κιλά είμαι και είπα 140, και μου είπε ότι μέχρι 135 κιλά μπορούν να χειρουργήσουν, γιατί δεν αντέχουν τα χειρουργικά τραπέζια παραπάνω κιλά», συνέχισε.
«Την τρίτη ημέρα είδα ότι το πόδι μου φούσκωνε επικίνδυνα. Πήρα τηλέφωνο στο ΚΑΤ, μου είπαν ότι μπορούν να με χειρουργήσουν, αλλά χρειάζονται παραπεμπτικό, το οποίο δε μου έδωσαν ποτέ. Δεν μπορούσα να βρω άλλη λύση, και ένας φίλος του πατέρα μου μεσολάβησε και μου γνώρισε ένα γιατρό από το ιατρικό του Αμαρουσίου και πήγα πλέον ιδιωτικά. Από το Αττικόν υπέγραψα μόνος μου και έφυγα», εξήγησε.
«Στο ιδιωτικό νοσοκομείο Κυριακή βράδυ χειρουργήθηκα και Τρίτη πρωί ήρθα στο σπίτι μου και ανέβηκα και δύο σκάλες. Είμαι ασφαλισμένος, αλλά αυτό που μου έκαναν εκεί ήταν ψυχολογικός εκβιασμός. Τελικά τα λεφτά που πλήρωσα μπροστά σε αυτό που πέρασα, δεν ήταν τίποτα», είπε ο ίδιος.
«Είχε πάθει μόλυνση το πόδι μου, ευτυχώς πήγαν όλα καλά. Στο Αττικόν αισθάνθηκα ότι κινδυνεύει πλέον η ζωή μου. Όταν έφυγα με το ιδιωτικό ασθενοφόρο άρχισα να ελπίζω ότι θα ξαναδώ το σπίτι μου και το παιδί μου. Πήγε η γυναίκα μου στο νοσοκομείο την Τετάρτη για να πάρει το ιστορικό, και δεν τα γράφουν όλα αυτά», ανέφερε κλείνοντας ο κ. Θεόφιλος.
