Συγκλονίζουν οι ραγδαίες αποκαλύψεις, που έρχονται στο «φως», σχετικά με το θρίλερ με τους θανάτους των παιδιών από την Πάτρα, όσο «ξετυλίγεται το κουβάρι» της υπόθεσης.

Ειδικότερα, σύμφωνα με όσα ανέφερε στην εκπομπή Tlive η ιατροδικαστής, Ελπίδα Σπανουδάκη, οι κακώσεις στο στόμα της Ίριδας προήλθαν, όταν το παιδάκι ήταν εν ζωή.

Δηλαδή, λίγες στιγμές πριν πεθάνει, όπως προκύπτει από το πόρισμα των πραγματογνωμόνων. «Οι συνάδελφοι Καρακούκης και Καλογρηάς έδωσαν το πανάκι για περαιτέρω διερεύνηση σε εταιρία που ερευνά DNA και κάνει λόγο για αιματηρό περιεχόμενο. Και από τη σύγκριση που έγινε προκύπτει ότι είναι της μικρής Ίριδας. Υπάρχουν στοιχεία αίματος τα οποία έχουν σκουρόχρωμη χροιά όπως είναι το αίμα όπως στεγνώνει. Υπάρχει αίμα και σίελο, όπως αναφέρεται ει και στην έκθεση. Θα υπήρχε πέριξ της στοματικής κοιλότητας αυτό το υγρό αποξηραμένο. Η παρουσία αίματος στο πανάκι πρέπει να αποδοθεί σε ένα τραύμα μια κάκωση. Και δεν υπάρχει καμιά άλλη κάκωση πέρα της στοματικής κοιλότητας», ανέφερε.

Στην συνέχεια, η κ. Σπανουδάκη πρόσθεσε: «Όταν έφτασε το ΕΚΑΒ το παιδί ήταν χωρίς σφυγμό και κυανοτικό. Συνεπώς η οποιαδήποτε παρέμβαση για την καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση δεν θα μπορούσε να επιφέρει ένα τραύμα. Έχουμε τις προθανάτιες και μεταθανάτιες κακώσεις και αυτές ορίζονται από την ιστική τους αντίδραση δηλαδή παρουσία αίματος ή όχι. Με βάση τις φωτογραφίες που έλαβαν οι πραγματογνώμονες υπήρχε ιστική αντίδραση, δηλαδή το παιδί ήταν ζωντανό όταν έγινε η κάκωση».

Σημειώνεται ότι η ιατροδικαστής Αγγελική Τσιόλα, που εξέτασε την Ίριδα, σύμφωνα με την εκπομπή Tlive, αναφέρει στην κατάθεσή της: «Κακώσεις δεν υπήρχαν καταδεικτικές εγκληματικής ενέργειας, την οποία ευθύς εξαρχής δεν απέκλεισα. Από τον νεκροψιακό έλεγχο της σορού δεν παρατηρήθηκαν κακώσεις, ενώ διαπιστώθηκαν πέριξ των χειλέων ευρήματα ενδεικτικά δερματίτιδος εξ επαφής, εκζεματοειδούς αντιδράσεως, στοιχεία αποξήρανσης και μικρή λύση της συνέχειας του στοματικού βλεννογόνου άνευ ετέρων χαρακτηριστικών, το οποίο θα μπορούσε να έχει προκληθεί κατά την προσπάθεια καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης, η οποία συμπεριλαμβάνει αρχικά την εξασφάλιση και διατήρηση αεραγωγού με κάθε μέσο».