H εκκλησιαστική χρονιά (1η Σεπτεµβρίου, Ινδικτος) ίσως αποδειχτεί η πιο περίπλοκη για την Εκκλησία της Ελλάδος, καθώς θα κληθεί να δώσει απαντήσεις σε θέµατα που αφορούν περισσότερο την εκκλησιαστική διπλωµατία.
Η ονοµασία της Εκκλησίας των Σκοπίων, το Πατριαρχείο Μόσχας και το Ουκρανικό, καθώς και οι σχέσεις τους µε το Φανάριείναι από τα θέµατα που θα απασχολήσουν τα µέλη της νέας ∆ιαρκούς Ιεράς Συνόδου (∆ΙΣ). Αλλά και στο εσωτερικό µέτωπο, καθώς η χρονιά είναι έτσι κι αλλιώς προεκλογική, ο κ. Ιερώνυµος θα πρέπει να διαχειριστεί θέµατα που καίνε, όπως είναι οι εκλογές νέων µητροπολιτών, η αξιοποίηση της περιουσίας και βεβαίως η συνέχιση των µέτρων κατά της πανδηµίας.
Σε ό,τι αφορά το διεθνές περιβάλλον, η Εκκλησία της Ελλάδος θα πρέπει να αποφασίσει πώς θα αντιδράσει στην περίπτωση που τα Σκόπια αποφασίσουν να χρησιµοποιήσουν τριπλή ή και διπλή ονοµασία, κάτι που η Αθήνα και το Φανάρι έχουν απορρίψει από την πρώτη στιγµή.
Σύµφωνα µε την τελευταία τοποθέτηση του αρχιεπισκόπου Στεφάνου, για την Αθήνα και το Φανάρι θα υπάρχει η ονοµασία «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος», για το εσωτερικό «Μακεδονική Εκκλησία Αρχιεπισκοπή Αχρίδος - Μακεδονική Εκκλησία» και για τη Βουλγαρίακαι τη Σερβία«Μακεδονική Εκκλησία». Το Φανάρι είχε θέσει ως όρο η νέα Εκκλησία να µη φέρει το όνοµα «Μακεδονία-Μακεδονική», ώστε να της αποδοθεί η αυτοκεφαλία. Η Αθήνα επίσης έχει απορρίψει κάθε ιδέα για αναγνώριση εάν τα Σκόπια επιµείνουν στον όρο «Μακεδονία».
Το επόµενο διάστηµα θα κρίνει πολλά για το µέλλον των «σχισµατικών» των Σκοπίων, καθώς Αµερική και ΝΑΤΟ έχουν ταχθεί υπέρ της αυτοκεφαλίας, επιδιώκοντας τον περιορισµό της επιρροής της Ρωσικής Εκκλησίας αλλά και της Σερβίας. Το µεγάλο θέµα και για την Αθήνα παραµένει το Ουκρανικό, καθώς το σύνολο των ορθοδόξων έχουν ταχθεί κατά του Πατριάρχη Μόσχας, Κυρίλλου, υπέρ του µητροπολίτη Κιέβου, Επιφάνιου.
Το ζήτηµα του πολέµου αλλά και η προσπάθεια της Ρωσικής Εκκλησίας να αυξήσει την επιρροή της σε Βαλκάνια και Αφρική έχουν προκαλέσει ισχυρές αναταράξεις στους κόλπους της Εκκλησίας, καθώς έχουν δηµιουργηθεί νέα µέτωπα και συµµαχίες. Σε ό,τι αφορά τα «δικά της θέµατα», η Εκκλησία της Ελλάδος θα αποφασίσει άµεσα για την αξιοποίηση της περιουσίας, εστιάζοντας στις επενδύσεις που αφορούν το Σχιστό, τη Βουλιαγµένη, αλλά και πολλά άλλα ακίνητα που είναι διάσπαρτα σε όλη τη χώρα.
Το µεγάλο «αγκάθι» θα είναι για ακόµα µία φορά η εκλογή νέων µητροπολιτών σε ∆ράµα, Γορτυνία και Αιτωλία. Η Σύνοδος έχει ζητήσει από την κυβέρνησητη διχοτόµηση της Μητρόπολης της Αιτωλίας, αλλά το θέµα φαίνεται πως παγώνει προς το παρόν.
Για τις άλλες µητροπόλεις, Γόρτυνος και ∆ράµας, τα πράγµατα είναι απλά, καθώς δεν υπάρχουν εκκρεµότητες. Αντίθετα, ανοικτό παραµένει το θέµα των παραιτήσεων των µητροπολιτών Ηλείας, Γερµανού, και Φλωρίνης, Θεοκλήτου. Και για τους δύο λέγεται πως έχουν γίνει οι ανάλογες κινήσεις, χωρίς ωστόσο να είναι βέβαιο τίποτα. Πάντα υπάρχει και το θέµα της παραίτησης του µητροπολίτη Παραµυθίας, Τίτου, ο οποίος δεν είναι σε θέση (για λόγους υγείας) να εκπληρώσει τα καθήκοντά του.
Ιερόθεος: Αντίδραση για το «Καλή Παναγιά» και εξηγήσεις
Tην οργή του µητροπολίτη Ναυπάκτου, Ιερόθεου, έχει προκαλέσει η ευχή «Καλή Παναγιά», που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια στα Μέσα Ενηµέρωσης αλλά και στην επικοινωνία πιστών και µη.
Ο κ. Ιερόθεος, αναφερόµενος από τον άµβωνα του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Αντιρρίου στην ευχή, τόνισε πως η φράση «“Καλή Παναγιά” δεν στέκεται ούτε λεκτικά ούτε θεολογικά». Όπως είπε, «δεν λέµε ποτέ “Καλό Χριστό”».
Αν και επισήµως η Εκκλησία δεν αποδέχεται τις φράσεις «Καλή Παναγιά» και «Καλό Παράδεισο», ωστόσο είναι η πρώτη φορά που ένας ιεράρχης αντιδρά δηµόσια για τη φράση, η οποία γεννήθηκε χωρίς την έγκριση της Εκκλησίας.
«Τα τελευταία χρόνια επικράτησε µια µόδα που λέει “Καλή Παναγιά”. Τι θα πει “Καλή Παναγιά”! Λέµε “Καλό Χριστό”; Eµείς λέµε “Καλά Χριστούγεννα”, είναι γεγονός.
Λέµε “Καλό Πάσχα”, είναι γεγονός. Τι θα πει “Καλή Παναγιά”; ∆εν θα πει τίποτα το “Καλή Παναγιά”. Λέµε “Καλό ∆εκαπενταύγουστο”, “Καλή Εορτή της Παναγίας µας”, έτσι ξέρουµε από παλιά».
Ιεροσόλυμα: Επιθέσεις κατά Βαρθολοµαίου και... Ουκρανίας
Τα παιχνίδια υπέρ της Ρωσικής Εκκλησίας συνεχίζουν τα Ιεροσόλυµα, προκαλώντας πολλά ερωτήµατα για τη µέχρι τώρα στάση τους µε αφορµή την αυτοκεφαλία και της Ουκρανίας και τον πόλεµο. Ο αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας, Θεοδόσιος (φωτ. κάτω), που ανήκει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύµων, «ξαναχτύπησε» (είχε κάνει και πριν από λίγες µέρες δηλώσεις κατά του µητροπολίτη Κιέβου, Επιφάνιου), τονίζοντας πως η Ουκρανική Εκκλησία είναι υπηρέτης εχθρικών δυνάµεων!
Αγνοώντας τις θέσεις του Οικουµενικού Πατριάρχη για το θέµα, επιτίθεται κατά της απόφασης για την αυτοκεφαλία και την ίδια στιγµή υµνεί τον Κύριλλο για τη στάση του! Καλεί δε τον Οικουµενικό Πατριάρχη να αλλάξει στάση και χρησιµοποιεί βαρείς χαρακτηρισµούς κατά του Επιφανίου. «∆εν πρέπει να δίνουµε σηµασία στις επιθέσεις του Επιφανίου και των συν αυτώ (κατά του Κυρίλλου), οι οποίοι αυτοί καθαυτούς αποτελούν πρόβληµα και κάθε άλλο παρά µέρος της λύσης του. Ολοι αυτοί είναι υπηρέτες πολιτικών δυνάµεων, εχθρικά διακείµενων έναντι της Εκκλησίας της Ρωσίας».
Νέα δεδομένα: Γνώριζεάριστα τα θέµατα των µητροπόλεων
Εναν από τους πλέον σηµαντικούς ανθρώπους στην κυβέρνηση έχασε η Ιερά Σύνοδος, µετά την παραίτηση του διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, κ. Γρηγόρη ∆ηµητριάδη.
Ο κ. ∆ηµητριάδης, σύµφωνα µε πολλούς ιεράρχες, ήταν αυτός που γνώριζε άριστα τα θέµατα των µητροπόλεων, ενώ ήταν πάντα κοντά στα αιτήµατα της Εκκλησίας που αφορούσαν την αξιοποίηση της περιουσίας και τον τελευταίο καιρό τη διχοτόµηση Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Πλέον το θέµα έχει παγώσει και στη Σύνοδο εκτιµούν ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει (εκτός απροόπτου) να µείνει η κατάσταση ως έχει, αγνοώντας για πρώτη φορά τον Ιερώνυµο, ο οποίος έχει ζητήσει τη δηµιουργία δύο µητροπόλεων.
Για τη Σύνοδο, η νέα κατάσταση που έχει διαµορφωθεί µε την παραίτηση ∆ηµητριάδη δεν εξυπηρετεί τους στόχους της Εκκλησίας, η οποία έπειτα από δύο χρόνια αδράνειας λόγω COVID-19 έχει αποφασίσει να αναλάβει πρωτοβουλίες για να κερδίσει το «χαµένο έδαφος» µε ενίσχυση του κοινωνικού της έργου, το οποίο αναγκάστηκε να περιορίσει λόγω της δραµατικής µείωσης των εσόδων των µητροπόλεων.
