Κοροναϊός: Ούτε τα μονοκλωνικά αντισώματα σταματούν την υπομετάλλαξη Β.Α.4.6
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του στελέχους που ανησυχεί ακόμη και τον Άντονι Φάουτσι
Σε αυξημένη ετοιμότητα βρίσκεται η παγκόσμια ιατρική επιστημονική κοινότητα, αλλά και ο Εθνικός Οργανισμός Δημοσίας Υγείας (ΕΟΔΥ) έναντι της πολύ “ύποπτης” υποπαραλλαγής Β.Α.4.6 του νέου κορωναϊού. Έχει ήδη κάνει αισθητή την εμφάνισή της στις ΗΠΑ, με επικράτηση σε ποσοστό 14%, ενώ ακόμη και ο κορυφαίος ανοσολόγος των ΗΠΑ, Άντονι Φάουτσι, προειδοποιεί ότι αυτή η υποπαραλλαγή διαθέτει τα μέσα για να παρακάμψει την ανοσία, η οποία προκαλείται από τη νόσηση ή τον εμβολιασμό.
Η B.A.4.6, η οποία δεν έχει κάνει ακόμη την εμφάνισή της στην Ελλάδα, σε αντίθεση με το Ηνωμένο Βασίλειο στο οποίο σημειώνει επικράτηση της τάξης του 3,6%, με αυξητική τάση για τον περασμένο Σεπτέμβριο, περιέχει πέντε εκδοχές αμινοξέων, οι οποίες είναι διαφορετικές από την επί του παρόντος κυρίαρχη παραλλαγή Όμικρον 5 (BA.5) και δεκαεπτά εκδοχές νουκλεοτιδίων, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν για να βελτιώσουν την ικανότητα του ιού και να πυροδοτήσουν ένα νέο κύμα πανδημίας.
Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση στο περιοδικού Forbes, δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της πανδημίας, αλλά ένα νέο τούνελ. Οι κορωνοϊοί είναι πολύ καλά προσαρμοσμένοι στην επαναμόλυνση ενηλίκων, οι οποίοι είχαν προσβληθεί στο παρελθόν.
Ανάμεσα στην Όμικρον 5 και στο αναδυόμενο στέλεχος Β.Α.4.6 υπάρχουν μόνον επτά διαφορές αμινοξέων σε ολόκληρο το γονιδίωμα. Αν και η εστίαση είναι συνήθως στην πρωτεΐνη ακίδας, πέντε από τις επτά βρίσκονται έξω από την ακίδα. Περιλαμβάνουν και τη διαγραφή ενός αμινοξέος, του NSP1, στην πρωτεϊνική μεμβράνη. Αυτή η μετάλλαξη παρατηρείται και στη μητρική υποπαραλλαγή Όμικρον 4 (BA.4), αλλά όχι σε άλλες παραλλαγές Όμικρον.
H ικανότητα του ιού να καταστέλλει το ανοσοποιητικό μπορεί να σχετίζεται άμεσα με την ικανότητα διασποράς του ιού στον πληθυσμό.
Η υπο-παραλλαγή B.A.4.6 εξακολουθεί να είναι σχετικά ασυνήθιστη σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά ορισμένοι επιστήμονες τονίζουν πως αξίζει να εξεταστεί, ειδικά σε σχέση με την ικανότητά της να αποφεύγει την ανοσία.
Τι συμβαίνει με τα μονοκλωνικά αντισώματα
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πεκίνου εξέτασαν τη B.A.4.6 έναντι μιας ομάδας θεραπευτικών μονοκλωνικών αντισωμάτων, μαζί με τη μητρική Όμικρον 4 (BA.4). Από τις 15 μοναδικές και συνδυαστικές θεραπείες, μόνομ... επτά θεραπείες εμφάνισαν οποιοδήποτε βαθμό εξουδετέρωσης. Μόνο τρεις εμφάνισαν ουσιαστική εξουδετέρωση: Bebtelovimab, Cilgavimab και ο συνδυασμός Tixagevimab + Cilgavimab.
Τόσο το Cilgavimab όσο και ο συνδυασμός Tixagevimab + Cilgavimab χάνουν κάθε εξουδετερωτική ικανότητα έναντι της B.A.4.6. Έξι αντισώματα εμφανίζουν τουλάχιστον μικρή εξουδετερωτική ικανότητα, αλλά μόνον ένα, το Bebtelovimab, εξουδετερώνει έντονα την παραλλαγή.
Αν και είμαστε τυχεροί που έχουμε ακόμα ένα διαθέσιμο αντίσωμα που εξουδετερώνει την παραλλαγή, η συνεχής χρήση του μπορεί να οδηγήσει σε μετάλλαξη παραλλαγών για να ξεπεραστεί η θεραπεία, παρόμοια με τα ζιζάνια που εξελίσσονται για να ξεπεράσουν συγκεκριμένα ζιζανιοκτόνα.
Το επόμενο βήμα για τη θεραπεία της λοίμωξης Covid-19 θα είναι η μαζική παραγωγή μονοκλωνικών αντισωμάτων, τόσο μεμονωμένα όσο και σε συνδυασμό, αν και τα δεδομένα σχετικά με την ικανότητά τους να εξουδετερώνουν το B.A.4.6 δεν είναι ακόμη διαθέσιμα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια ποικιλία από ευρέως εξουδετερωτικά αντισώματα, τα οποία ελαχιστοποιούν τις μεταλλάξεις στις θέσεις δέσμευσης αμινοξέων.