Συνεχίζεται σήμερα η δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής με τις καταθέσεις συγγενών των θυμάτων. Η πρώτη κατάθεση ήταν μιας γυναίκας δικηγόρου, που έχασε τον αδελφό της εκείνη την τραγική νύχτα, η σορός του οποίου βρέθηκε 10 ημέρες αργότερα έξω από το αυτοκίνητό του.

Ειδικότερα η αδελφή του Παναγιώτη Χαμηλοθώρη περιέγραψε τραγικές τελευταίες στιγμές του αδελφού της, που προσπαθούσε, επιστρέφοντας από τη δουλειά, να βρει διέξοδο προς τη θάλασσα.

«Ο αδελφός μου ίσως και να είχε σωθεί αν δεν είχε ακούσει τις Αρχές. Εγκλωβίστηκε με το αυτοκίνητό του και κάηκε, καθώς εκεί που κατεύθυναν οι αστυνομικοί τον κόσμο, προς το Κόκκινο Λιμανάκι, οι άνθρωποι έβρισκαν τη φωτιά μπροστά τους», είπε αρχικά.

«Υπήρχαν όλα αυτά τα δεδομένα και δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο. Δεν φαινόταν κανένα πτητικό ή εναέριο μέσο. Προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον σύζυγό μου, να ρωτήσω τι γίνεται. Υπήρχε ήδη πρόβλημα στην επικοινωνία. Ο αδελφός μου εργαζόταν στο Μαρούσι. Κάποια στιγμή είπε στην τελευταία επικοινωνία με τον πατέρα μου ότι "έμπλεξα με τη φωτιά"», περιέγραψε και συμπλήρωσε πως ο τελευταίος άνθρωπος που μίλησε ο αδελφός της ήταν η κοπέλα του, στην οποία έστειλε μια φωτογραφία, που ήταν εγκλωβισμένος στην οδό Δημοκρατίας.

«Ο αδελφός μου πήγε σε αυτή τη διαδρομή γιατί του υποδείχθηκε να πάει. Δεν υπήρχε απολύτως καμία ενημέρωση για το πού ήταν η φωτιά. Στο Μάτι φάνηκε ότι υπήρχε τεράστια συγκέντρωση αυτοκινήτων. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τι συμβαίνει εκεί και πήγαιναν προς τα εκεί. Όλους τους έστειλαν από μέσα. Ένας έκαστος είχε ευθύνη για όσα έγιναν. Δεν ενημερώθηκαν ποτέ οι άνθρωποι για το πότε πέρασε η φωτιά στη Μαραθώνος. Ο αδερφός μου ίσως να είχε σωθεί. Ποιος ξέρει; Δεν υπήρχε κανένας συντονισμός. Δεν δόθηκε ούτε εντολή εκκένωσης», συνέχισε η μάρτυρας.

Ακόμη, η γυναίκα σημείωσε χαρακτηριστικά πως δεν είχαν καθαριστεί οι δρόμοι που οδηγούσαν στη θάλασσα, ενώ δεν διατάχθηκε εκκένωση για να φύγουν και να μην εγκλωβιστούν.

Τέλος, η γυναίκα είπε: «Με έζωσαν τα φίδια όταν οι ώρες περνούσαν και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον αδελφό μου. Μείναμε πολλές ώρες με τον σύζυγό μου στο λιμάνι της Ραφήνας. Όσο περνούσε η ώρα και δεν επικοινωνούσε, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι έχει συμβεί. Ήμασταν στο λιμενικό μαζί με την κυρία Φύτρου (σ.σ.: η γυναίκα έχασε στη φωτιά τον σύζυγο και τα δύο της παιδιά) που εκείνη τη ώρα πληροφορήθηκε τον θάνατο της κόρης της».