Τον επικήδειο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και πατέρα του εκφώνησε ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, Παύλος, στην κηδεία του στη Μητρόπολη Αθηνών.

Ειδικότερα, ο ίδιος, φανερά συγκινημένος, «λύγισε» και με τρεμάμενη φωνή έβγαλε έναν από καρδιάς λόγο για τον εκλιπόνα. «Καλό ταξίδι», του είπε με λυγμούς, ενώ η μητέρα του, Άννα Μαρία, τον κοίταγε και αυτή συγκινημένη.

Ο Παύλος απευθύνθηκε άμεσα στον πατέρα του, αποκαλώντας τον με το μικρό του όνομα, τον τίτλο του ως βασιλιά, τον τίτλο του ως Ολυμπιονίκη αλλά και με το πιο απλό και τρυφερό «πατέρα μου».

Οι παρευρισκόμενοι χειροκρότησαν και φώναξαν «αθάνατος», την ώρα του επικηδείου του Παύλου.

Ο επικήδειος του Παύλου:

«Κωνσταντίνε, μεγαλειότατε, βασιλιά, πατέρα μου, παππού, Ολυμπιονίκη, την οδυνηρή αυτή ημέρα του χωρισμού, για την αγαπημένη σου βασίλισσα και μητέρα μας, για εμάς τα παιδιά και τα εγγόνια σου, για όλους όσους ήρθαν σήμερα να σε αποχαιρετήσουν για τελευταία φορά.

Αλλά και για όλους εκείνους που τιμούν τη μνήμη σου και ήταν αδύνατο να είναι σήμερα μαζί σου. Ομως, δεν είναι αυτό το τέλος, πατέρα, θα ζεις πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας. Όπως συμβαίνει σε κάθε ελληνική οικογένεια, όταν χάνει ό,τι πιο αγαπητό και ό,τι πιο πολύτιμο έχει στη ζωή της.

Στερήθηκες πολύ νέος τον πατέρα σου, αλλά είχες την παρακαταθήκη του, όταν ανέλαβες την ευθύνη του ελληνικού θρόνου.



Σου είπε "αφιέρωσον τη ζωήν σου εις την ευτυχίαν της πατρίδος, ουδεμία ευγενέστερα και αξιόλογος αποστολή, ενθυμού πάντοτε ότι είναι προτιμότερον να υποφέρει ο βασιλεύς παρά ο λαός και η χώρα".

Είναι ακριβώς αυτή η παρακαταθήκη προς εσένα που έδωσες σε εμένα, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Σύμβολο τιμής, κανόνας συμπεριφοράς για όλη μας τη ζωή. Έφερες τιμή στην πατρίδα μας με το χρυσό μετάλλιο.

Ήταν μια δύσκολη εποχή όταν ανέβηκες στον θρόνο. Σκληρότατες συγκρούσεις και πάθη αβυσσαλέα, με αποτέλεσμα που δεν ήθελε κανείς. Από την πρώτη στιγμή αντιστάθηκες στους πραξικοπηματίες. Η προσπάθειά σου απέτυχε, όμως δεν ήθελες μένοντας στην Ελλάδα να γίνεις η αιτία μιας νέας αιματοχυσίας.

Δέχθηκες με σεβασμό την απόφαση του ελληνικού λαού. Η αγάπη σου για τη νεολαία, την εκπαίδευση και τον αθλητισμό ήταν διαρκής.

Η οικογένεια ήταν το παν. Πάντα πιστεύατε ότι είναι το θεμέλιο της κοινωνίας. Μαζί με τη μητέρα μας δημιουργήσατε μια μεγάλη οικογένεια που την ενώνει άρρηκτα η αγάπη προς την πατρίδα. Ο Θεός σε αξίωσε να αφήσεις την τελευταία σου πνοή στην πατρίδα μας, την οποία αφιέρωσες όλη σου τη ζωή.

Εμείς, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, θα προσφέρουμε πάντα στην πατρίδα, στην Ελλάδα. Η ισχύς της πατρίδας είναι η αγάπη του Έλληνα για αυτή.

Καλό ταξίδι».