Τέμπη - Ραγίζει καρδιές ο πατέρας 28χρονης: «Θα έρθει το Πάσχα και θα είναι η καρέκλα της άδεια»
Σπαρακτικά τα λόγια του πατέρα 28χρονης Ελπίδας η οποία βρισκόταν στο μοιραίο τρένο
Τον δικό τους γολγοθά ανεβαίνουν οι γονείς και οι συγγενείς των αγνοούμενων από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Οι ελπίδες τους όσο περνούν οι ώρες σβήνουν και οι ίδιοι περιμένουν εναγωνίως ένα θαύμα για τους δικούς τους ανθρώπους.
Ράγισε καρδιές ο πατέρας 28χρονης κοπέλας που επέβαινε στο μοιραίο intercity και παραμένει αγνοούμενη από το δυστύχημα στα Τέμπη.
Ο κ. Χρήστος Χούπας, μιλώντας στο Open για την κόρη του, Ελπίδα, με δάκρυα στα μάτια αναρωτιόταν γιατί έπρεπε να συμβεί αυτή η τραγωδία, ενώ ακόμη περιμένει να μάθει αν η κόρη του έχει ταυτοποιηθεί ανάμεσα στις σορούς που έχουν συγκεντρωθεί στο νοσοκομείο της Λάρισας.
«Δεν έχω καμία ενημέρωση. Είμαι στο ''περίμενε'' από την αστυνομία. Εχουν χαθεί οι ελπίδες να δω ζωντανό το παιδί μου. Δώσαμε δείγμα DNA για την ταυτοποίηση. Σήμερα πάρθηκαν τα αποτελέσματα και περιμένω να δω αν θα μου τηλεφωνήσουν ή αύριο το πρωί», είπε αρχικά.
Μιλώντας για την κόρη του, με δάκρυα στα μάτια, είπε: «Ηταν ένα εύθυμο, χαρούμενο 28χρονο κορίτσι, που πήρε το πρώτο του πτυχίο ως πολιτικός μηχανικός στην Πάτρα. Ηθελε να έχει και δεύτερη υπογραφή και πέρασε στην αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), όπου ήταν τετραετής. Εχω τρία παιδιά που σπουδάζουν εκεί. Τα παιδιά μου θα ανοίξουν την ντουλάπα της αδερφής τους με όλα τα ρούχα της μέσα… Δεν εύχομαι τέτοιο συναίσθημα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου».
Στη συνέχεια, ο κ. Χούπας πρόσθεσε: «Το κορίτσι μου το ανάθρεψα με τις καλύτερες προοπτικές, όχι να μου το σκοτώσει ο οποιοσδήποτε αλήτης. Τι να μου πείτε; Απλώς, σκέφτομαι ότι πάντα υπάρχουν τα χειρότερα στη ζωή και προσπαθώ να δίνω κουράγιο στον εαυτό μου ώστε να είμαι χρήσιμος στην υπόλοιπη οικογένεια... Την κουτσουρεμένη πια οικογένεια. Θα έρθει το Πάσχα και θα είναι το σερβίτσιο και η καρέκλα της άδεια… Ευτυχώς, δεν έτυχε να ταξιδέψουν όλα τα παιδιά μαζί. Συνήθως ταξιδεύουν όλα μαζί τέτοιο καιρό, τα τελευταία έξι χρόνια. Αν συνέβαινε, θα έπαιρνα το πολυβόλο και όποιον έβρισκα από αυτούς... Δεν μπορεί να κρέμεται ολόκληρος ο σιδηρόδρομος Ελλάδος σε ένα άτομο. Μπορεί να πάθαινε καρδιά, να είχε ένα ατύχημα, να ήταν πιωμένος… Γιατί να είναι χειροκίνητη η λαβή; Με τη μονή γραμμή δεν είχε συμβεί. Συνέβη τώρα με τη διπλή, την ιταλική…».
Οι ελπίδες τους όσο περνούν οι ώρες σβήνουν και οι ίδιοι περιμένουν εναγωνίως ένα θαύμα για τους δικούς τους ανθρώπους.
Ράγισε καρδιές ο πατέρας 28χρονης κοπέλας που επέβαινε στο μοιραίο intercity και παραμένει αγνοούμενη από το δυστύχημα στα Τέμπη.
Ο κ. Χρήστος Χούπας, μιλώντας στο Open για την κόρη του, Ελπίδα, με δάκρυα στα μάτια αναρωτιόταν γιατί έπρεπε να συμβεί αυτή η τραγωδία, ενώ ακόμη περιμένει να μάθει αν η κόρη του έχει ταυτοποιηθεί ανάμεσα στις σορούς που έχουν συγκεντρωθεί στο νοσοκομείο της Λάρισας.
«Δεν έχω καμία ενημέρωση. Είμαι στο ''περίμενε'' από την αστυνομία. Εχουν χαθεί οι ελπίδες να δω ζωντανό το παιδί μου. Δώσαμε δείγμα DNA για την ταυτοποίηση. Σήμερα πάρθηκαν τα αποτελέσματα και περιμένω να δω αν θα μου τηλεφωνήσουν ή αύριο το πρωί», είπε αρχικά.
Μιλώντας για την κόρη του, με δάκρυα στα μάτια, είπε: «Ηταν ένα εύθυμο, χαρούμενο 28χρονο κορίτσι, που πήρε το πρώτο του πτυχίο ως πολιτικός μηχανικός στην Πάτρα. Ηθελε να έχει και δεύτερη υπογραφή και πέρασε στην αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), όπου ήταν τετραετής. Εχω τρία παιδιά που σπουδάζουν εκεί. Τα παιδιά μου θα ανοίξουν την ντουλάπα της αδερφής τους με όλα τα ρούχα της μέσα… Δεν εύχομαι τέτοιο συναίσθημα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου».
Στη συνέχεια, ο κ. Χούπας πρόσθεσε: «Το κορίτσι μου το ανάθρεψα με τις καλύτερες προοπτικές, όχι να μου το σκοτώσει ο οποιοσδήποτε αλήτης. Τι να μου πείτε; Απλώς, σκέφτομαι ότι πάντα υπάρχουν τα χειρότερα στη ζωή και προσπαθώ να δίνω κουράγιο στον εαυτό μου ώστε να είμαι χρήσιμος στην υπόλοιπη οικογένεια... Την κουτσουρεμένη πια οικογένεια. Θα έρθει το Πάσχα και θα είναι το σερβίτσιο και η καρέκλα της άδεια… Ευτυχώς, δεν έτυχε να ταξιδέψουν όλα τα παιδιά μαζί. Συνήθως ταξιδεύουν όλα μαζί τέτοιο καιρό, τα τελευταία έξι χρόνια. Αν συνέβαινε, θα έπαιρνα το πολυβόλο και όποιον έβρισκα από αυτούς... Δεν μπορεί να κρέμεται ολόκληρος ο σιδηρόδρομος Ελλάδος σε ένα άτομο. Μπορεί να πάθαινε καρδιά, να είχε ένα ατύχημα, να ήταν πιωμένος… Γιατί να είναι χειροκίνητη η λαβή; Με τη μονή γραμμή δεν είχε συμβεί. Συνέβη τώρα με τη διπλή, την ιταλική…».
