Αποτελεί κοινό τόπο ότι «τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο», πάντως η ευαισθησία καθηγητών και μαθητών ύστερα από την τραγωδία που σημειώθηκε με τη σύγκρουση μιας επιβατικής και μιας εμπορευματικής αμαξοστοιχίας στα Τέμπη το βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου είναι παροιμιώδης. 

Πολλές εκδηλώσεις έχουν γίνει, μία εξ αυτών και από το 2ο Λύκειο Γλυκών Νερών, στο οποίο οι μαθητές σχημάτισαν με τις τσάντες τους τη φράση «Πάρε με όταν φτάσεις», που έχει γίνει σλόγκαν τις τελευταίες μέρες, αφού λογίζεται ως μια φράση κλισέ, σχεδόν τυποποιημένη, που τώρα βρήκε ένα νέο νόημα, μέσα από την καταστροφή. Το μακάβριον του πράγματος είναι οι παρενθέσεις που έχουν μπει στη λέξη όταν, η οποία έχει μετατραπεί σε (ότ)αν. 

Η εκδήλωση αποκτά το νόημα ανάδειξης της στενοχώριας και αφήνει να διαφαίνονται ακόμα και η συναισθηματική αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση, που είναι έμπλεη στους μαθητές όταν συμβαίνουν τέτοια κοσμοϊστορικά συμβάντα. Το ζητούμενο δεν είναι, λοιπόν, τα παιδιά να μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο -από επιτεύγματα το ανθρώπινο είδος βρίθει- αλλά να μπορούν να αποτυπώνουν με τις πράξεις τους, ουσιαστικές και συμβολικές, το μέγεθος της παντί τρόπω προσφοράς και της διάθεσής τους γι' αυτήν. 

Κατορθώματα έχουμε, η απλότητα είναι που λείπει.