Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη - Συγκλονίζει 20χρονος φοιτητής: «Δεν θα μου πήγαινε η καρδιά να ακούω “βοήθεια” και να βγω από το βαγόνι»
Ανατριχιαστικές οι μαρτυρίες του λίγα λεπτά μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα
Στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA μίλησε ο 20χρονος, Μιχάλης Κλάψης ο οποίος ήταν στο τρίτο βαγόνι του μοιραίου τρένου στα Τέμπη και βοήθησε αποτελεσματικά άλλους επιβάτες να απεγκλωβιστούν.
«Ήμουν στο 3ο βαγόνι. Θέλω να πω συγχαρητήρια στον Ανδρέα, είμαστε συμφοιτητές. Και σε όλα τα παιδιά που βοήθησαν και κράτησαν την ψυχραιμία τους», είπε αρχικά ο Μιχάλης Κλάψης.
Όσον αφορά με τη μαμά με το μωρό, «την ώρα που ήμασταν εν κινήσει εγώ έβλεπα ταινία, και η μητέρα τάιζε το μωρό. Μετά τη σύγκρουση είδα ότι της είχε φύγει το μωρό και μου ζήτησε βοήθεια. Το μωρό ήταν κάτω από το δικό μου κάθισμα, το πήραμε, το πήρε στην αγκαλιά της. Έπιασα μετά τη σύγκρουση να δω εάν έχω πόδια, χέρια, κεφάλι πάνω μου, ακούμπησα το πρόσωπό μου να δω αν έχω τραυματιστεί. Είχα αίματα στο πρόσωπό μου, αλλά δεν ήταν δικά μου. Σηκώνομαι και ακούω φωνές. Η κυρία καθόταν δίπλα μου και μου ζήτησε βοήθεια να βρει το μωρό της. Το θεώρησα αυτονόητο όταν είσαι καλά ότι θα βοηθήσεις. Δεν θα μου πήγαινε η καρδιά να ακούω βοήθεια και να βγω από το βαγόνι. Μου ζήτησαν βοήθεια κάποιες κυρίες αλλά ήταν καταπλακωμένες από σίδερα δε μπορούσαμε να τις βγάλουμε. Δεν ξέρω εάν τα κατάφεραν».
«Το μωρό ήταν κάτω από τα καθίσματα. Δεν ακούγαμε τίποτα ξεκινήσαμε να το ψάχνουμε. Δεν θυμάμαι εάν είχε τις αισθήσεις του το μωρό δεν το θυμάμαι καθόλου», ανέφερε.
«Η κοπέλα η Ιφιγένεια, από ό,τι κατάλαβα, καθόταν μπροστά μου. Θυμάμαι ότι το αγόρι που καθόταν δίπλα στην Ιφιγένεια της φώναζε «Ιφιγένεια με ακούς;». η μισή ήταν μέσα και η μισή έξω καταπλακωμένη από λαμαρίνες. Αυτές τις λαμαρίνες κατάφερα και τις λύγισα, και κατάφερα και την έβγαλα. Δεν είχε τις αισθήσεις της. Έτσι όπως βλέπω τη φωτογραφία δεν τη θυμάμαι, γιατί ήταν μέσα στα αίματα. Την απομακρύναμε με το αγόρι της. είχε σφυγμό η κοπέλα. Μπορεί να ήταν και αυτός της τελευταίας στιγμής, δεν γνωρίζω», συμπλήρωσε ο 20χρονος.
Για την αντίδραση των γονιών του αποκάλυψε πως, «ήξεραν οι γονείς μου ότι θα είμαι στο τρένο. Το μόνο που έχασα ήταν το κινητό μου και μόλις βγήκα, βρήκα ένα άλλο κινητό που έπαιζε YouTube και έτσι κάλεσα τους γονείς μου. Δεν θέλω να έρθει η μητέρα μου στη Θεσσαλονίκη, δεν θέλω να μπει σε κανένα μεταφορικό μέσο».
«Ήμουν στο 3ο βαγόνι. Θέλω να πω συγχαρητήρια στον Ανδρέα, είμαστε συμφοιτητές. Και σε όλα τα παιδιά που βοήθησαν και κράτησαν την ψυχραιμία τους», είπε αρχικά ο Μιχάλης Κλάψης.
Όσον αφορά με τη μαμά με το μωρό, «την ώρα που ήμασταν εν κινήσει εγώ έβλεπα ταινία, και η μητέρα τάιζε το μωρό. Μετά τη σύγκρουση είδα ότι της είχε φύγει το μωρό και μου ζήτησε βοήθεια. Το μωρό ήταν κάτω από το δικό μου κάθισμα, το πήραμε, το πήρε στην αγκαλιά της. Έπιασα μετά τη σύγκρουση να δω εάν έχω πόδια, χέρια, κεφάλι πάνω μου, ακούμπησα το πρόσωπό μου να δω αν έχω τραυματιστεί. Είχα αίματα στο πρόσωπό μου, αλλά δεν ήταν δικά μου. Σηκώνομαι και ακούω φωνές. Η κυρία καθόταν δίπλα μου και μου ζήτησε βοήθεια να βρει το μωρό της. Το θεώρησα αυτονόητο όταν είσαι καλά ότι θα βοηθήσεις. Δεν θα μου πήγαινε η καρδιά να ακούω βοήθεια και να βγω από το βαγόνι. Μου ζήτησαν βοήθεια κάποιες κυρίες αλλά ήταν καταπλακωμένες από σίδερα δε μπορούσαμε να τις βγάλουμε. Δεν ξέρω εάν τα κατάφεραν».
«Το μωρό ήταν κάτω από τα καθίσματα. Δεν ακούγαμε τίποτα ξεκινήσαμε να το ψάχνουμε. Δεν θυμάμαι εάν είχε τις αισθήσεις του το μωρό δεν το θυμάμαι καθόλου», ανέφερε.
«Η κοπέλα η Ιφιγένεια, από ό,τι κατάλαβα, καθόταν μπροστά μου. Θυμάμαι ότι το αγόρι που καθόταν δίπλα στην Ιφιγένεια της φώναζε «Ιφιγένεια με ακούς;». η μισή ήταν μέσα και η μισή έξω καταπλακωμένη από λαμαρίνες. Αυτές τις λαμαρίνες κατάφερα και τις λύγισα, και κατάφερα και την έβγαλα. Δεν είχε τις αισθήσεις της. Έτσι όπως βλέπω τη φωτογραφία δεν τη θυμάμαι, γιατί ήταν μέσα στα αίματα. Την απομακρύναμε με το αγόρι της. είχε σφυγμό η κοπέλα. Μπορεί να ήταν και αυτός της τελευταίας στιγμής, δεν γνωρίζω», συμπλήρωσε ο 20χρονος.
Για την αντίδραση των γονιών του αποκάλυψε πως, «ήξεραν οι γονείς μου ότι θα είμαι στο τρένο. Το μόνο που έχασα ήταν το κινητό μου και μόλις βγήκα, βρήκα ένα άλλο κινητό που έπαιζε YouTube και έτσι κάλεσα τους γονείς μου. Δεν θέλω να έρθει η μητέρα μου στη Θεσσαλονίκη, δεν θέλω να μπει σε κανένα μεταφορικό μέσο».
