Τέμπη: «Εκείνη την ημέρα έζησα την κόλαση του Δάντη», λέει επιβάτης της μοιραίας αμαξοστοιχίας στα parapolitika.gr
«Έσπασαν τα τζάμια των παραθύρων και τα θραύσματα εκσφενδονίστηκαν στα πρόσωπά μας»
Αντωνης Χρυσουλακης
«Είμαι 70 χρόνων και ποτέ στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα τόσο μεγάλο σοκ». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε στα parapolitika.gr, τις τραγικές στιγμές που έζησε ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Στέφανος Γωγάκος, στο σοκαριστικό σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη.
Ο ίδιος είχε επιβιβαστεί στη μοιραία αμαξοστοιχία στην Αθήνα και είχε προορισμό τη Θεσσαλονίκη.
Όπως αναφέρει, ύστερα από την αναγκαστική στάση 15 λεπτών για τεχνικούς λόγους που έγινε στον Παλαιοφάρσαλο, το τρένο συνέχισε κανονικά την πορεία του μέχρι τη Λάρισα. «Εκεί το βαγόνι 5 όπου βρισκόμουν, γέμισε με νέους ανθρώπους. Δεν υπήρχε θέση άδεια. Πολλοί από αυτούς ήταν φοιτητές. Αναχωρήσαμε από τον σταθμό και όταν φτάσαμε στο σημείο της τραγωδίας αισθανθήκαμε έναν εκκωφαντικό κρότο. Το βαγόνι άρχισε να τραντάζεται με μεγάλη δύναμη. Επικράτησε στην κυριολεξία ένας χαμός. Έσπασαν τα τζάμια των παραθύρων και τα θραύσματα εκσφενδονίστηκαν στα πρόσωπά μας» ανέφερε ο ίδιος.
Και συνέχισε: «Από τη σύγκρουση τινάχτηκα από τη θέση μου και χτύπησα στο ταβάνι με αποτέλεσμα να υποστώ ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι μου. Είχα γεμίσει με αίματα σε όλο μου το πρόσωπο. Όλα τα αντικείμενα που ήταν μέσα στο βαγόνι εκσφενδονίστηκαν και αυτά. Τα πάντα αναποδογύρισαν και είχαμε μικροτραυματισμούς. Τότε έσβησαν τα φώτα και πανικοβλήθηκαν όλοι. Το βαγόνι είχε πάρει μια ελαφρά κλίση και οι πόρτες δεν άνοιγαν».
Μόλις οι επιβάτες κατάφεραν να συνέλθουν από το πρώτο σοκ, αποβιβάστηκαν από το βαγόνι με την βοήθεια δύο υπαλλήλων της αμαξοστοιχίας. «Πολλοί είχαμε τραυματιστεί, άλλος στο χέρι, άλλος στο κεφάλι και άλλος στα πόδια. Με τον φακό των κινητών μας τηλεφώνων βγήκαμε σε έναν χωματόδρομο που μας οδήγησε σε ένα ξέφωτο»πρόσθεσε στα parapolitika.gr.
Από το σημείο που βρισκόταν ο κ. Γωγάκος μπορούσε να δει πεντακάθαρα τη μεγάλη φωτιά που είχε προκληθεί από τη σφοδρή σύγκρουση, να κατακαίει τις λαμαρίνες των μπροστινών βαγονιών. «Βλέπαμε μπροστά μας τη μεγάλη φωτιά που είχε ξεσπάσει και το σύννεφο καπνού που σκέπαζε τα πάντα. Στη συνέχεια άρχισαν να καταφτάνουν το ΕΚΑΒ, η Πυροσβεστική και οι διασωστικές ομάδες. Οι τραυματιοφορείς μου καθάρισαν το κεφάλι και μου το έδεσαν. Θυμάμαι σαν τώρα τα κομμάτια των γυαλιών που έβγαζαν μέσα από το κεφάλι μου. Εκείνη την ημέρα έζησα την κόλαση του Δάντη» κατέληξε.
Ο ίδιος είχε επιβιβαστεί στη μοιραία αμαξοστοιχία στην Αθήνα και είχε προορισμό τη Θεσσαλονίκη.
Όπως αναφέρει, ύστερα από την αναγκαστική στάση 15 λεπτών για τεχνικούς λόγους που έγινε στον Παλαιοφάρσαλο, το τρένο συνέχισε κανονικά την πορεία του μέχρι τη Λάρισα. «Εκεί το βαγόνι 5 όπου βρισκόμουν, γέμισε με νέους ανθρώπους. Δεν υπήρχε θέση άδεια. Πολλοί από αυτούς ήταν φοιτητές. Αναχωρήσαμε από τον σταθμό και όταν φτάσαμε στο σημείο της τραγωδίας αισθανθήκαμε έναν εκκωφαντικό κρότο. Το βαγόνι άρχισε να τραντάζεται με μεγάλη δύναμη. Επικράτησε στην κυριολεξία ένας χαμός. Έσπασαν τα τζάμια των παραθύρων και τα θραύσματα εκσφενδονίστηκαν στα πρόσωπά μας» ανέφερε ο ίδιος.
Και συνέχισε: «Από τη σύγκρουση τινάχτηκα από τη θέση μου και χτύπησα στο ταβάνι με αποτέλεσμα να υποστώ ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι μου. Είχα γεμίσει με αίματα σε όλο μου το πρόσωπο. Όλα τα αντικείμενα που ήταν μέσα στο βαγόνι εκσφενδονίστηκαν και αυτά. Τα πάντα αναποδογύρισαν και είχαμε μικροτραυματισμούς. Τότε έσβησαν τα φώτα και πανικοβλήθηκαν όλοι. Το βαγόνι είχε πάρει μια ελαφρά κλίση και οι πόρτες δεν άνοιγαν».
Μόλις οι επιβάτες κατάφεραν να συνέλθουν από το πρώτο σοκ, αποβιβάστηκαν από το βαγόνι με την βοήθεια δύο υπαλλήλων της αμαξοστοιχίας. «Πολλοί είχαμε τραυματιστεί, άλλος στο χέρι, άλλος στο κεφάλι και άλλος στα πόδια. Με τον φακό των κινητών μας τηλεφώνων βγήκαμε σε έναν χωματόδρομο που μας οδήγησε σε ένα ξέφωτο»πρόσθεσε στα parapolitika.gr.
Από το σημείο που βρισκόταν ο κ. Γωγάκος μπορούσε να δει πεντακάθαρα τη μεγάλη φωτιά που είχε προκληθεί από τη σφοδρή σύγκρουση, να κατακαίει τις λαμαρίνες των μπροστινών βαγονιών. «Βλέπαμε μπροστά μας τη μεγάλη φωτιά που είχε ξεσπάσει και το σύννεφο καπνού που σκέπαζε τα πάντα. Στη συνέχεια άρχισαν να καταφτάνουν το ΕΚΑΒ, η Πυροσβεστική και οι διασωστικές ομάδες. Οι τραυματιοφορείς μου καθάρισαν το κεφάλι και μου το έδεσαν. Θυμάμαι σαν τώρα τα κομμάτια των γυαλιών που έβγαζαν μέσα από το κεφάλι μου. Εκείνη την ημέρα έζησα την κόλαση του Δάντη» κατέληξε.
