Τέμπη - Πατέρας 35χρονου μηχανοδηγού: «Όταν είδα ότι οι κλήσεις μου δεν πραγματοποιούνται, είπα ότι ο γιος μου έχει “τελειώσει”»
«Δεν θέλω να ρίξω το φταίξιμο κάπου, αλλά θα μπορούσε και ο γιος μου να έχει γυρίσει πίσω», ανέφερε μεταξύ άλλων
Μετά την πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη που οδήγησε στον θάνατο 57 ανθρώπους, η εκπομπή της Δανάης Μπάρκα έκανε οδοιπορικό στη Λάρισα.
Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού μίλησαν με τον Παναγιώτη Βούλγαρη, τον πατέρα του οδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας, Σπύρου Βούλγαρη, ο οποίος έχασε τη ζωή του στα Τέμπη.
Μεταξύ άλλων, ο άτυχος πατέρας ανέφερε πως βρισκόταν μαζί με τον γιο του το τριήμερο της Αποκριάς στο Λιανοκλάδι Λαμίας και τον πήγε ο ίδιος στον σταθμό στις 11 το πρωί της Τρίτης ώστε να φύγει για τη δουλειά του.
Τέμπη: «Όταν είδα ότι οι κλήσεις μου δεν πραγματοποιούνται, είπα ότι ο γιος μου έχει “τελειώσει”»
«Στο δρομολόγιο που είχε ο γιος μου ήταν μαζί με τον μηχανοδηγό και φίλο του Δημήτρη Μασσαλή. Οι δημοσιογράφοι έλεγαν ότι ο γιος μου ήταν επιβάτης στο επιβατικό τρένο, κάτι που δεν ισχύει. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο στις 21:00 και μου είπε ότι αναχωρούσε για την Αθήνα. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που μίλησα με το παιδί μου... Είδαμε με τη γυναίκα μου στην τηλεόραση το δυστύχημα και αμέσως τηλεφώνησα στον γιο μου. Όταν είδα ότι οι κλήσεις μου δεν πραγματοποιούνται, είπα ότι ο γιος μου έχει “τελειώσει” ήδη», είπε αρχικά ο Παναγιώτης Βούλγαρης.
«Δεν μας πήρε κανένας τηλέφωνο να μας ενημερώσει»
Ο Παναγιώτης Βούλγαρης είπε στη συνέχεια: «Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πω ότι ο γιος μου σκοτώθηκε. Η σύζυγός μου έκλαιγε και προσπαθούσαμε να μάθουμε κάτι για τον γιο μας. Δεν μας πήρε κανένας τηλέφωνο να μας ενημερώσει. Φύγαμε με τη σύζυγό μου να πάμε στο σημείο του δυστυχήματος χωρίς να πάρουμε τίποτα μαζί μας. Ήρθαμε κατευθείαν στο νοσοκομείο, όπου γινόταν ο κακός χαμός από ανθρώπους που έκλαιγαν.
Δεν θα κρίνω εγώ τον σταθμάρχη, γιατί και αυτός τραβάει τον δικό του Γολγοθά. Ο μεγαλύτερος κριτής είναι ο Θεός. Ο οδηγός του επιβατικού είναι 30 χρόνια μηχανοδηγός, δεν είδε ότι δεν κινούνταν στη σωστή γραμμή και να ρωτήσει τον σταθμάρχη; Ο γιος μου έλεγε πάντα ότι εάν υπήρχε μονοδρόμηση της γραμμής, σταματούσαμε σε κάποιον σταθμό να περάσει το άλλο τρένο. Δεν θέλω να ρίξω το φταίξιμο κάπου, αλλά θα μπορούσε και ο γιος μου να έχει γυρίσει πίσω».
Κλείνοντας, ο Παναγιώτης Βούλγαρης ανέφερε: «Δεν μου έχει βγει ούτε ένα δάκρυ, αλλά κάποια στιγμή θα ξεσπάσω σίγουρα. Συμπάσχω και με τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου που έχασαν τα παιδιά τους. Είμαστε όλοι μία αγκαλιά. Όλοι μας έχουμε τον πόνο μας. Τι να πω και εγώ στη μάνα που έχασε τις δύο δίδυμες κόρες της και την ανιψιά της; Δεν θα χάσω ποτέ την πίστη μου στον Θεό. Ό,τι γίνεται, γίνεται για κάποιο λόγο».