Τέμπη: «Ελπίζω μόνο η Φραντζέσκα να μην υπέφερε όταν "έφευγε"», λέει η γιαγιά θύματος
Συγκινεί η γιαγιά της 20χρονης που χάθηκε στη σύγκρουση των τρένων
Η Φραντζέσκα ήταν ένα από τα αγγελούδια που βρήκαν τραγικό θάνατο στα Τέμπη. Η γιαγιά της, βιώνοντας αβάσταχτο πόνο, μιλώντας στο Star, δηλώνει ότι ελπίζει μόνο να μην υπέφερε η εγγονή της την ώρα που έφευγε από αυτήν τη ζωή.
Η Φραντζέσκα σπούδαζε στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Από το Πανόραμα Θεσσαλονίκης, η φοιτήτρια λάτρευε τη μουσική και είχε μοναδικό ταλέντο στη μουσική σύνθεση.
Τραγούδησε με την υπέροχη φωνή της πριν από τρία χρόνια ένα τραγούδι με τον τίτλο «Three years later» (Τρία χρόνια μετά). Τρία χρόνια μετά, όμως, το νήμα της ζωής της κόπηκε σκληρά και άδικα.
Τέμπη: «Ήταν ένας άγγελος επί Γης»
Η γιαγιά του κοριτσιού μίλησε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» και τη Ρία Τσοχαντάρη και οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν τον πόνο της.
«Δεν ξαναγυρίζουν πίσω τα παιδιά, δεν υπάρχουν λόγια, οι γονείς υποφέρουν. Όλοι είμαστε χάλια», είπε και συγκλόνισε μιλώντας για το ταλαντούχο πλάσμα που άκουγε στο όνομα Φραντζέσκα.
«Η εγγόνα μου ήταν ένας άγγελος επί Γης, ένα πολύ αγαπητό πλάσμα... Τραγουδούσε από μικρή, συνέθετε τραγούδια, έγραφε στίχους, ζωγράφιζε. Αχ, τα χεράκια της "έπιαναν", έφτιαχνε πράγματα με πηλό... Πιάνο έμαθε μόνη της, τραγουδούσε μέσα στο σπίτι, από πέντε ετών μάθαινε βιολί. Ήταν πολύ ταλαντούχα, πολύ κοινωνικό παιδί, αγαπούσε όλον τον κόσμο».
Τέμπη: «Ελπίζω μόνο να μην υπέφερε την ώρα που "έφευγε"»
Στο τρένο η Φραντζέσκα ήταν με μια φίλη της που «έφυγε» κι εκείνη από τη ζωή.
Ήταν συμμαθήτριες από το σχολείο και έκαναν συνέχεια παρέα. Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας της, η Φραντζέσκα έκανε αποδράσεις και ταξίδια, έπαιρνε το τρένο.
«Έχω πει στον Θεό, στην Παναγία να τα έχει κοντά της. Μόνο να μην υπέφερε η εγγόνα μου την ώρα που "έφευγε", είπε απαρηγόρητη η γιαγιά της».
Η φοιτήτρια είχε ειδοποιήσει τους γονείς της να την πάρουν από τον σταθμό μόλις θα έφθαναν στη Θεσσαλονίκη. «Σε μία ώρα φθάνουμε», τους είχε πει...