Ο δημοσιογράφος και βουλευτής της ΝΔ, Θοδωρής Ρουσόπουλος, ξεκίνησε γράφοντας πως «ο Βασίλης Χατζηχαραλάμπους, 59 ετών, πατέρας του Παναγιώτη, 29 ετών, που χάθηκε στο τρένο, ήταν καπετάνιος. «Φίλε Θοδωρή, αυτό είναι το πιο δύσκολο μπάρκο της ζωής μου. Δεν πνίγηκα τόσα χρόνια στη θάλασσα και πνίγηκα στη στεριά», είναι τα πρώτα του λόγια μόλις του τηλεφώνησα για να τον συλλυπηθώ για τον γιο που έχασε. Ο Βασίλης ήταν συμμαθητής μου στο "Μικτόν Γυμνάσιον Καισαριανής" από την πρώτη τάξη έως την τελευταία».

Και συνέχισε: «Την μοιραία νύχτα τηλεφωνούσε στον γιό του. Η κλήση έμεινε αναπάντητη. Έφυγε από τη Λάρισα. Περίμενε έξω από το νοσοκομείο για δύο ημέρες. Ανήμπορος! Έδωσε υλικό για τέστ DNA. Ταυτοποίηση. Προσπαθώ να σκεφτώ το βλέμμα του όταν περίμενε».

Ο κ. Ρουσόπουλος ανέφερε στο άρθρο του ότι «ο γιός του ήταν συνοδός. Έβλεπε τα εισιτήρια, έκανε ό,τι του έλεγε ο μηχανοδηγός και ήταν πλάι του τη στιγμή που έγινε η μοιραία σύγκρουση. Ο Βασίλης όταν του τηλεφώνησα δεν μου υπέβαλε τη δύσκολη ερώτηση: Γιατί; Ήξερε προφανώς ότι το γιατί θα έμενε αναπάντητο. Όπως η κλήση στον γιό του το μοιραίο βράδυ. Μου ζήτησε μόνο ένα πράγμα, «για να ησυχάσουν οι ψυχούλες τους εκεί ψηλά που είναι, φτιάξτε ένα μνημείο εκεί. Να το βλέπουν και οι οδηγοί των αυτοκινήτων που περνάνε από πάνω και να τιμούν την μνήμη τους, να κόβουν ταχύτητα, να μην έχουμε άλλα θύματα». Και όταν κλείναμε το τηλέφωνο μου είπε "ξέρω ότι τώρα έχεις πολύ τρέξιμο λόγω εκλογών, μετά να τα πούμε από κοντά". Ο Βασίλης και η γυναίκα του τα βράδια θα αγκαλιάζουν μία φωτογραφία αντί για το παιδί τους. Κι όλοι εμείς που είμαστε στην πολιτική θα αρχίσουμε τώρα τον προεκλογικό αγώνα μας. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον μερικά από τα "γιατί" να μην μείνουν αναπάντητα. Όπως δυστυχώς έμεινε η κλήση στον γιο του εκείνο το μοιραίο βράδυ», κατέληξε.