FN FAL: Το φημισμένο όπλο των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων - Το τυφέκιο του ελευθέρου κόσμου
«Το όπλο το δυτικού κόσμου»
Ιωαννης Δουκας
Το πρωτότυπο του FAL (Fusil Automatigue Leger: Τυφέκιο Αυτόματο, Ελαφρό) δημιουργήθηκε το 1946, από τον επικεφαλής σχεδιαστή της Fabrique National, Dieudonne Saive. Στις αρχές του 1950, η Βρετανία αναζητούσε ένα νέο όπλο προς αντικατάσταση του επαναληπτικού Lee-Enfield, το ίδιο και η υπόλοιπη Κοινοπολιτεία (Καναδάς, Αυστραλία, Νότια Αφρική, κλπ.). Παράλληλα το νεοϊδρυθέν ΝΑΤΟ προσπαθούσε να ενεργοποιήσει τους στρατούς της Ευρώπης για μια κοινή άμυνα κατά μήκος του Σιδερένιου Παραπετάσματος. Υπό την καθοδήγηση των Αμερικανών που χρηματοδοτούσαν το σχέδιο, αποφασίστηκε οι Σύμμαχοι να έχουν όλοι κοινό οπλισμό και κοινό διαμετρημα. Βρετανοί, Βέλγοι, Καναδοί και Δυτικογερμανοί έδειχναν προτίμηση προς το FAL. Οι Αμερικανοί έδωσαν λύση στο αδιέξοδο συμφωνώντας ότι το σύνολο του ΝΑΤΟ θα υιοθετούσε το βελγικό τουφέκι, αλλά στο αμερικανικό διαμέτρημα 308 Winchester (που έλαβε το μετρικό χαρακτηρισμό 7,62 ΝΑΤΟ).
Το FAL απέκτησε τεράστια φήμη κατά τους πολέμους στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική το 1970 και 1980. Χώρες διαφορετικές μεταξύ τους από τη Ροδεσία, το Ισραήλ μέχρι την Κούβα το χρησιμοποιήσαν σε πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στα Φώκλαντ, αμφότεροι οι Αργεντινοί και οι Βρετανοί πολέμησαν με αυτό. Υπολογίζεται ότι περίπου 9.000.000 αντίγραφα του φτιάχτηκαν από εργοστάσια σε 10 διαφορετικές χώρες. Η φήμη του βασιζόταν στην απλότητα συντήρησης, την τεράστια αντοχή και την αξιοπιστία του. Αν και η παραγωγή στο Βέλγιο έκλεισε το 1988, εκατοντάδες χιλιάδες FAL συνεχίζουν να λειτουργούν ακόμη, όπως απέδειξαν και πρόσφατα πλάνα από το Ιράκ και τη Συρία.
Η βραζιλιάνικη IMBEL και η αμερικανική DSA παράγουν ακόμη έκδοχα του αρχικού βελγικού μοντέλου με επιμέρους βελτιώσεις. Απευθύνονται σε πολίτες σκοπευτές και συλλέκτες. Με μήκος 1,10 και βάρος 4,3 κιλών, το FN απέχει από αυτό που ονομάζουμε σήμερα τυφέκια εφόδου. Ακόμη και η έκδοση Para που χρησιμοποιεί αλουμινένιο κάτω κορμό και κοντή κάνη αγγίζει τα 3,9 κιλά. Ανήκει όμως σε άλλη κατηγορία από πλευρά ποιότητας κατασκευής και ισχύος. Τα αυθεντικά FN που έχουν φτιαχτεί στο Βέλγιο ήταν πραγματικά μνημεία αξιοπιστίας και στα χέρια των χρηστών του ήταν ο πάντα πιστός τους σύντροφος.
«Το όπλο το δυτικού κόσμου»
Τελικά οι Αμερικανοί υπαναχώρησαν και ανέπτυξαν το δικό τους Μ14. Εν τω μεταξύ ο Καναδάς έγινε η πρώτη χώρα που αγόρασε το FAL και ακολούθησαν σύσσωμες οι αγγλοσαξονικές χώρες, η Αυστρία και η Γερμανία. Ακολούθησαν 90 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα που το 1974 απέκτησε 7.000 περίπου FAL βελγικής κατασκευής για τις Ειδικές Δυνάμεις και ξεκίνησε πρόγραμμα εγχώριας κατασκευής στην ΠΥΡΚΑΛ για το σύνολο του στρατού. Το 1980 αυτό ματαιώθηκε με πολιτικές παρεμβάσεις, αφού είχε αποδώσει 37.000 περίπου τυφέκια (FAL Standard, Para και FAL-O) που διαμοιράστηκαν στη μεραρχία ειδικών δυνάμεων, το 4o Σώμα Στρατού και το Λιμενικό Σώμα.Το FAL απέκτησε τεράστια φήμη κατά τους πολέμους στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική το 1970 και 1980. Χώρες διαφορετικές μεταξύ τους από τη Ροδεσία, το Ισραήλ μέχρι την Κούβα το χρησιμοποιήσαν σε πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στα Φώκλαντ, αμφότεροι οι Αργεντινοί και οι Βρετανοί πολέμησαν με αυτό. Υπολογίζεται ότι περίπου 9.000.000 αντίγραφα του φτιάχτηκαν από εργοστάσια σε 10 διαφορετικές χώρες. Η φήμη του βασιζόταν στην απλότητα συντήρησης, την τεράστια αντοχή και την αξιοπιστία του. Αν και η παραγωγή στο Βέλγιο έκλεισε το 1988, εκατοντάδες χιλιάδες FAL συνεχίζουν να λειτουργούν ακόμη, όπως απέδειξαν και πρόσφατα πλάνα από το Ιράκ και τη Συρία.
Η βραζιλιάνικη IMBEL και η αμερικανική DSA παράγουν ακόμη έκδοχα του αρχικού βελγικού μοντέλου με επιμέρους βελτιώσεις. Απευθύνονται σε πολίτες σκοπευτές και συλλέκτες. Με μήκος 1,10 και βάρος 4,3 κιλών, το FN απέχει από αυτό που ονομάζουμε σήμερα τυφέκια εφόδου. Ακόμη και η έκδοση Para που χρησιμοποιεί αλουμινένιο κάτω κορμό και κοντή κάνη αγγίζει τα 3,9 κιλά. Ανήκει όμως σε άλλη κατηγορία από πλευρά ποιότητας κατασκευής και ισχύος. Τα αυθεντικά FN που έχουν φτιαχτεί στο Βέλγιο ήταν πραγματικά μνημεία αξιοπιστίας και στα χέρια των χρηστών του ήταν ο πάντα πιστός τους σύντροφος.
