Η Μάγδα Φύσσα εργάζεται στα συσσίτια του δήμου Κερατσινίου: «Ένιωσα έτοιμη να εργαστώ ξανά» (Εικόνες)

 Η μητέρα του Παύλου Φύσσα εργάζεται και πάλι για πρώτη φορά από τη δολοφονία του γιου της από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά, το 2013. Μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, προσλήφθηκε στις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου Κερατσινίου.

 Από τις 6 Μαρτίου, 9,5 χρόνια αφότου ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από τις μαχαιριές του μέλους της Χρυσής Αυγής, τον Σεπτέμβριο του 2013 στο Κερατσίνι, η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα δουλεύει στις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου.

 Όπως επισημαίνει, ήταν από τότε άνεργη και για πρώτη φορά φέτος ειδοποιήθηκε από τον ΟΑΕΔ για προσφορά εργασίας ως τραπεζοκόμος.

 «Αν αρνηθείς τρεις φορές την προσφερόμενη εργασία διαγράφεσαι από τα μητρώα του ΟΑΕΔ. Οι ανάγκες της οικογένειας είναι πολλές αλλά ήμουνα και έτοιμη πια για να επιστρέψω σε δουλειά» λέει η Μάγδα Φύσσα, σύμφωνα με ανάρτηση του Ιωάννη Ξύδη, ο οποίος ανέβασε και τρεις φωτογραφίες της, σχολιάζοντας «μεγαλείο προσφοράς και αλληλεγγύης».

 Αναλυτικά η ανάρτηση:

 «Μάγδα Φύσσα… Μεγαλείο προσφοράς και αλληλεγγύης».

 «Δουλεύω εδώ από τις 6 Μαρτίου και προσλήφθηκα μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ. Ένας συν ένας χρόνος εργασίας. Ήμουν άνεργη από το 2013. Για πρώτη φορά φέτος ειδοποιήθηκα από τον ΟΑΕΔ για προσφορά εργασίας: Τραπεζοκόμος στις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου.

 Αν αρνηθείς τρεις φορές την προσφερόμενη εργασία διαγράφεσαι από τα μητρώα του ΟΑΕΔ. Οι ανάγκες της οικογένειας είναι πολλές, αλλά ήμουνα και έτοιμη πια για να επιστρέψω σε δουλειά. Γνώριζα για τα συσσίτια του Δήμου, αλλά δεν τα είχα επισκεφτεί ποτέ. Εδώ η λέξη κλειδί είναι το «ΜΑΖΙ».

 Λες και το σύμπαν συνηγορεί και βοηθά όλη η ομάδα εδώ να δουλεύει με αγάπη, σύμπνοια, φροντίδα, αλληλεγγύη και να μην το αντιλαμβάνεται ως αγγαρεία.

 Φροντίζουμε όλοι μας όσοι παίρνουν ένα πιάτο φαγητό από τα χέρια μας να μην αισθάνονται άβολα που έφτασαν σε αυτήν την ανάγκη. Να μην έχουν ενοχή. Το κράτος τούς οδήγησε σε αυτήν την ανημποριά. Αυτό έχει την ευθύνη για την αδυναμία τους. Δεν φταις εσύ, τούς λέμε, που είσαι εδώ.

 Το σημαντικότερο για μένα είναι, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στην ανάγκη, να μην χάσουν την αξιοπρέπειά τους.

 Εγώ νομίζω ότι κάτι κάνω εδώ, κάτι προσφέρω στον άνθρωπο. Μόνο που αυτές τις υπηρεσίες και τις δομές που έχει ο Δήμος, όφειλε να τις έχει το κράτος. Να μην εξαρτάται το λεγόμενο κοινωνικό κράτος από χορηγίες και δωρεές πλουσίων…

 Η μεγαλύτερη μου χαρά ήταν όταν τις γιορτές ένας ωφελούμενος των συσσιτίων, έφερε σε όλους εμάς τους εργαζόμενους δωράκια, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του και το ευχαριστώ. Με το ένα χέρι έπαιρνε την μπλε σακούλα της αλληλεγγύης και με το άλλο επέστρεφε τη αγάπη του. Μεγαλείο».