Ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου: Υγρός τάφος για 568 μετανάστες - Συγκλονιστικές καταθέσεις για μαρτύρια στα αμπάρια και κλάματα παιδιών
Τα στελέχη του Λιμενικού προσπαθούν να φτάσουν στον ηγετικό πυρήνα του κυκλώματος που οδήγησε στο θάνατο περισσότερες από 600 ψυχές
Ελάχιστες πλέον είναι οι ελπίδες να βρεθούν ζωντανοί από το πολύνεκρο ναυάγιο ανοικτά της Πύλου. Το σαπιοκάραβο, που μετέφερε 750 μετανάστες, από διάφορες χώρες, βρίσκεται σε βάθος περίπου 5.000 μέτρων, στο αποκαλούμενο «φρέαρ των Οινουσσών», περίπου 45 ναυτικά μίλια ανοικτά της Πύλου.
Μόλις 104 είναι οι επιζώντες του τρομακτικού ναυαγίου, όσοι δηλαδή ανασύρθηκαν λίγο μετά την τρομερή τραγωδία, ενώ οι νεκροί ανέρχονται σε 78, μεταξύ των οποίων μόνο μία γυναίκα. Πλέον, οι ελληνικές Αρχές εκτιμούν πως δύσκολα θα βρεθεί επιζών τις επόμενες ώρες. Οι υπόλοιποι αγνοούμενοι, στην πλειονότητά τους γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο αμπάρι του ψαροκάικου.
Μέσα σε περίπου 2-3 λεπτά από τη στιγμή της βύθισης, εκτιμούν ειδικοί ιατροδικαστές, οι ναυαγοί έχασαν τη ζωή τους, μετατρέποντας το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου σε υγρό τάφο για 568 μετανάστες. Πλήρωσαν χιλιάδες δολάρια ώστε να φτάσουν στην Ιταλία και κάποιοι εξ αυτών είχαν προορισμό άλλες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης. Κανείς τους δεν πρόλαβε να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή, επειδή το κύκλωμα των δουλεμπόρων που κανόνισε αυτό το καραβάνι του θανάτου δεν ήθελε να δαπανήσει λεφτά ώστε να βρεθεί ένα ασφαλέστερο σκαρί για να μεταφέρει τους ανθρώπους στον προορισμό τους.
Εικόνες που παραπέμπουν σε μαρτυρικά μπουντρούμια και μεσαιωνικά βασανιστήρια αποκάλυψαν στις καταθέσεις τους επιζώντες του ναυαγίου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που έχουν συγκεντρώσει στελέχη του Λιμενικού, που προσπαθούν να φτάσουν στον ηγετικό πυρήνα του κυκλώματος που οδήγησε στον θάνατο περισσότερες από 600 ψυχές, όσοι βρίσκονταν στο αμπάρι ήταν γονατιστοί χωρίς καμία δυνατότητα μετακίνησης. Έκαναν την προσωπική τους ανάγκη σε μπουκάλια και σακούλες, ενώ για φαγητό και νερό δεν γίνεται λόγος. Μονίμως, ακούγονταν κλάματα και φωνές παιδιών. Τυχεροί στάθηκαν μόνο οι άνδρες, που μπορούσαν να αναπνεύσουν καθαρό αέρα, αφού βρίσκονταν στα εξωτερικά σημεία του αλιευτικού. Η πόρτα του αμπαριού ήταν κλειστή, υποτίθεται για λόγους ασφαλείας των γυναικόπαιδων, όπως τουλάχιστον τους είχαν διαμηνύσει οι δουλέμποροι.
Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή» το Σάββατο, 17 Ιουνίου.
Μόλις 104 είναι οι επιζώντες του τρομακτικού ναυαγίου, όσοι δηλαδή ανασύρθηκαν λίγο μετά την τρομερή τραγωδία, ενώ οι νεκροί ανέρχονται σε 78, μεταξύ των οποίων μόνο μία γυναίκα. Πλέον, οι ελληνικές Αρχές εκτιμούν πως δύσκολα θα βρεθεί επιζών τις επόμενες ώρες. Οι υπόλοιποι αγνοούμενοι, στην πλειονότητά τους γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο αμπάρι του ψαροκάικου.
Μέσα σε περίπου 2-3 λεπτά από τη στιγμή της βύθισης, εκτιμούν ειδικοί ιατροδικαστές, οι ναυαγοί έχασαν τη ζωή τους, μετατρέποντας το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου σε υγρό τάφο για 568 μετανάστες. Πλήρωσαν χιλιάδες δολάρια ώστε να φτάσουν στην Ιταλία και κάποιοι εξ αυτών είχαν προορισμό άλλες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης. Κανείς τους δεν πρόλαβε να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή, επειδή το κύκλωμα των δουλεμπόρων που κανόνισε αυτό το καραβάνι του θανάτου δεν ήθελε να δαπανήσει λεφτά ώστε να βρεθεί ένα ασφαλέστερο σκαρί για να μεταφέρει τους ανθρώπους στον προορισμό τους.
Εικόνες που παραπέμπουν σε μαρτυρικά μπουντρούμια και μεσαιωνικά βασανιστήρια αποκάλυψαν στις καταθέσεις τους επιζώντες του ναυαγίου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που έχουν συγκεντρώσει στελέχη του Λιμενικού, που προσπαθούν να φτάσουν στον ηγετικό πυρήνα του κυκλώματος που οδήγησε στον θάνατο περισσότερες από 600 ψυχές, όσοι βρίσκονταν στο αμπάρι ήταν γονατιστοί χωρίς καμία δυνατότητα μετακίνησης. Έκαναν την προσωπική τους ανάγκη σε μπουκάλια και σακούλες, ενώ για φαγητό και νερό δεν γίνεται λόγος. Μονίμως, ακούγονταν κλάματα και φωνές παιδιών. Τυχεροί στάθηκαν μόνο οι άνδρες, που μπορούσαν να αναπνεύσουν καθαρό αέρα, αφού βρίσκονταν στα εξωτερικά σημεία του αλιευτικού. Η πόρτα του αμπαριού ήταν κλειστή, υποτίθεται για λόγους ασφαλείας των γυναικόπαιδων, όπως τουλάχιστον τους είχαν διαμηνύσει οι δουλέμποροι.
Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή» το Σάββατο, 17 Ιουνίου.