Βανέσσα Αρχοντίδου στα Παραπολιτικά: Νικώντας τον φόβο πας ψηλά και πιο μπροστά
Η σπουδαία Ελληνίδα ορειβάτισσα Βανέσσα Αρχοντίδου μιλάει για τις κορυφές του κόσμου, τη ζωή της, αλλά και την υποψηφιότητά της στον Δήμο Αθηναίων με τον συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη
Σασα Σταματη
H Βανέσσα Αρχοντίδου είναι μητέρα δύο αγοριών, επικοινωνιολόγος και αλπινίστρια (ορειβάτισσα μεγάλων υψομέτρων).
Είναι μέλος της πρώτης ελληνικής γυναικείας ομάδας που έφτασε στην κορυφή του Εβερεστ. Το 2020 αποφάσισε να ιδρύσει τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό «AWomanCanBe.org», με στόχο τη γυναικεία ενδυνάμωση και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, οργανώνοντας projects διεθνούς βεληνεκούς, όπως η αποστολή στην Ανταρκτική το 2022, με στόχο την ανάδειξη του θέματος της κλιματικής κρίσης.
Η 45χρονη ακτιβίστρια θα αποτελέσει ένα από τα πρόσωπα που θα πλαισιώσουν την ομάδα του Κώστα Μπακογιάννη, αφού θα είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου. Η ίδια μιλά αποκλειστικά στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» για την καριέρα της, την οικογένειά της, αλλά και το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική.
Πώς έγινε η πρόταση να είστε υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο του Κώστα Μπακογιάννη;
Λόγω της δράσης μου στον τομέα της γυναικείας ενδυνάμωσης και ως πρέσβειρα του ευρωπαϊκού συμφώνου για το κλίμα, ο δήμαρχος με κάλεσε να συμμετάσχω στην ομάδα του. Για μένα ήταν μια πολύ τιμητική πρόσκληση, δεδομένου ότι η Αθήνα χρειάζεται ανθρώπους που να μπορούν να συμβάλλουν σε θέματα αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, η οποία πλέον επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής μας και τη βιωσιμότητα των πόλεών μας.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την ορειβασία;
Η ορειβασία ξεκίνησε για μένα ως μέσο αποσυμπίεσης από τη δουλειά. Ως στέλεχος marketing σε πολυεθνικές, η ένταση της δουλειάς και το άγχος με έκαναν να αναζητήσω διεξόδους στη φύση και στα υπαίθρια αθλήματα. Ομως, η ορειβασία εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής και η αγάπη για τη φύση καθήκον για την προστασία της. Κάπου στην πορεία μετά την ανάβαση στις ελληνικές κορυφές, μπήκε ο στόχος για την ανάβαση στις επτά υψηλότερες κορυφές των ηπείρων του κόσμου (Seven Summits Project), μεταξύ των οποίων και το Εβερεστ, στα 8.848 μέτρα. Μια επιτυχία για την ελληνική ορειβασία και για τις Ελληνίδες, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν καταφέρει να ανέβουν στην κορυφή του κόσμου.
Πώς νιώθετε που το 2019 καταφέρατε να ανέβετε στην κορυφή του κόσμου;
Αισθάνομαι ευλογημένη που είχα, κατ’ αρχάς, αυτήν την ευκαιρία να περπατήσω μαζί με σπουδαίους ορειβάτες και να επισκεφτώ μέρη του κόσμου δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι εκεί που λίγα ανθρώπινα πόδια έχουν πατήσει το ανθρώπινο αποτύπωμα είναι τεράστιο και είναι χρέος όλων μας να κάνουμε κάτι για αυτό.
Εχει κινδυνεύσει ποτέ η ζωή σας;
Δεν αισθάνομαι ότι έχω κινδυνεύσει. Σίγουρα έχω φοβηθεί, αλλά στη ζωή μας η διαχείριση του φόβου και το να μπορούμε να νικάμε τον φόβο είναι αυτό που μας πάει και μπροστά και σίγουρα πιο ψηλά. Με τον σύζυγό σας, τον Κοσμά, είστε 16 χρόνια μαζί και εκείνος ασχολείται με την αναρρίχηση.
Τι ρόλο έχει στη σχέση σας η ορειβασία;
Επειδή και οι δυο μας αγαπάμε το βουνό και τη φύση, καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, παρόλο που οι δουλειές μας είναι στον επιχειρηματικό χώρο. Καταλαβαίνουμε ότι θέλουμε να βρισκόμαστε στο φυσικό περιβάλλον και το επιδιώκουμε όσο συχνότερα μας επιτρέπει η οικογενειακή και η επαγγελματική μας ισορροπία.
Εχετε δύο γιους, τον Κωνσταντή, 14 ετών, και τον Γιώργο, 10 ετών. Ασχολούνται και τα παιδιά με την ορειβασία;
Προσπαθούμε να τους έχουμε μαζί μας όσο πιο συχνά μπορούμε. Με τους γιους μου πέρυσι ανέβηκα στην ψηλότερη κορυφή της Αυστραλίας, για να αποκτήσουν την εμπειρία μιας ήπιας, αλλά συμβολικά σπουδαίας ορειβατικής αποστολής.
Τι είναι αυτό που πραγματικά κάποια στιγμή στη ζωή σάς λύγισε;
Εχασα και τους δύο γονείς μου κατά τη διάρκεια του κορονοϊού, σε απόσταση οκτώ μηνών ο ένας από τον άλλον. Δεν έφυγαν από κορονοϊό. Ο πατέρας μου έφυγε από καρδιακή ανεπάρκεια και η μητέρα μου από κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Λόγω του κορονοϊού, δεν μπορούσα να είμαι μαζί τους και αισθάνθηκα αβοήθητη και ότι έχανα τις βάσεις μου. Αυτό ήταν από τις δυσκολότερες στιγμές που έζησα τα τελευταία δύο χρόνια. Ως μοναχοπαίδι, αισθάνθηκα ότι ήταν το κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου της ζωής και, ευτυχώς, λόγω του ότι είχα ήδη δημιουργήσει οικογένεια, μπόρεσα να το ξεπεράσω.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 12/8
Είναι μέλος της πρώτης ελληνικής γυναικείας ομάδας που έφτασε στην κορυφή του Εβερεστ. Το 2020 αποφάσισε να ιδρύσει τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό «AWomanCanBe.org», με στόχο τη γυναικεία ενδυνάμωση και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, οργανώνοντας projects διεθνούς βεληνεκούς, όπως η αποστολή στην Ανταρκτική το 2022, με στόχο την ανάδειξη του θέματος της κλιματικής κρίσης.
Η 45χρονη ακτιβίστρια θα αποτελέσει ένα από τα πρόσωπα που θα πλαισιώσουν την ομάδα του Κώστα Μπακογιάννη, αφού θα είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου. Η ίδια μιλά αποκλειστικά στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» για την καριέρα της, την οικογένειά της, αλλά και το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική.
Πώς έγινε η πρόταση να είστε υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο του Κώστα Μπακογιάννη;
Λόγω της δράσης μου στον τομέα της γυναικείας ενδυνάμωσης και ως πρέσβειρα του ευρωπαϊκού συμφώνου για το κλίμα, ο δήμαρχος με κάλεσε να συμμετάσχω στην ομάδα του. Για μένα ήταν μια πολύ τιμητική πρόσκληση, δεδομένου ότι η Αθήνα χρειάζεται ανθρώπους που να μπορούν να συμβάλλουν σε θέματα αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, η οποία πλέον επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής μας και τη βιωσιμότητα των πόλεών μας.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την ορειβασία;
Η ορειβασία ξεκίνησε για μένα ως μέσο αποσυμπίεσης από τη δουλειά. Ως στέλεχος marketing σε πολυεθνικές, η ένταση της δουλειάς και το άγχος με έκαναν να αναζητήσω διεξόδους στη φύση και στα υπαίθρια αθλήματα. Ομως, η ορειβασία εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής και η αγάπη για τη φύση καθήκον για την προστασία της. Κάπου στην πορεία μετά την ανάβαση στις ελληνικές κορυφές, μπήκε ο στόχος για την ανάβαση στις επτά υψηλότερες κορυφές των ηπείρων του κόσμου (Seven Summits Project), μεταξύ των οποίων και το Εβερεστ, στα 8.848 μέτρα. Μια επιτυχία για την ελληνική ορειβασία και για τις Ελληνίδες, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν καταφέρει να ανέβουν στην κορυφή του κόσμου.
Πώς νιώθετε που το 2019 καταφέρατε να ανέβετε στην κορυφή του κόσμου;
Αισθάνομαι ευλογημένη που είχα, κατ’ αρχάς, αυτήν την ευκαιρία να περπατήσω μαζί με σπουδαίους ορειβάτες και να επισκεφτώ μέρη του κόσμου δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι εκεί που λίγα ανθρώπινα πόδια έχουν πατήσει το ανθρώπινο αποτύπωμα είναι τεράστιο και είναι χρέος όλων μας να κάνουμε κάτι για αυτό.
Εχει κινδυνεύσει ποτέ η ζωή σας;
Δεν αισθάνομαι ότι έχω κινδυνεύσει. Σίγουρα έχω φοβηθεί, αλλά στη ζωή μας η διαχείριση του φόβου και το να μπορούμε να νικάμε τον φόβο είναι αυτό που μας πάει και μπροστά και σίγουρα πιο ψηλά. Με τον σύζυγό σας, τον Κοσμά, είστε 16 χρόνια μαζί και εκείνος ασχολείται με την αναρρίχηση.
Τι ρόλο έχει στη σχέση σας η ορειβασία;
Επειδή και οι δυο μας αγαπάμε το βουνό και τη φύση, καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, παρόλο που οι δουλειές μας είναι στον επιχειρηματικό χώρο. Καταλαβαίνουμε ότι θέλουμε να βρισκόμαστε στο φυσικό περιβάλλον και το επιδιώκουμε όσο συχνότερα μας επιτρέπει η οικογενειακή και η επαγγελματική μας ισορροπία.
Εχετε δύο γιους, τον Κωνσταντή, 14 ετών, και τον Γιώργο, 10 ετών. Ασχολούνται και τα παιδιά με την ορειβασία;
Προσπαθούμε να τους έχουμε μαζί μας όσο πιο συχνά μπορούμε. Με τους γιους μου πέρυσι ανέβηκα στην ψηλότερη κορυφή της Αυστραλίας, για να αποκτήσουν την εμπειρία μιας ήπιας, αλλά συμβολικά σπουδαίας ορειβατικής αποστολής.
Τι είναι αυτό που πραγματικά κάποια στιγμή στη ζωή σάς λύγισε;
Εχασα και τους δύο γονείς μου κατά τη διάρκεια του κορονοϊού, σε απόσταση οκτώ μηνών ο ένας από τον άλλον. Δεν έφυγαν από κορονοϊό. Ο πατέρας μου έφυγε από καρδιακή ανεπάρκεια και η μητέρα μου από κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Λόγω του κορονοϊού, δεν μπορούσα να είμαι μαζί τους και αισθάνθηκα αβοήθητη και ότι έχανα τις βάσεις μου. Αυτό ήταν από τις δυσκολότερες στιγμές που έζησα τα τελευταία δύο χρόνια. Ως μοναχοπαίδι, αισθάνθηκα ότι ήταν το κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου της ζωής και, ευτυχώς, λόγω του ότι είχα ήδη δημιουργήσει οικογένεια, μπόρεσα να το ξεπεράσω.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 12/8
