Θεσσαλονίκη: Θλίψη για τη 42χρονη Κατερίνα που έπνιξε ο πατέρας της - Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες γειτόνων
Γείτονες της 42χρονης που δολοφόνησε ο πατέρας της στη Θεσσαλονίκη ανέφεραν ότι η γυναίκα ήταν πολύ καλή και είχε όρεξη για ζωή, ενώ ο πατέρας της ήταν συχνά σκυθρωπός και όχι κοινωνικός
Σοκαρισμένο παραμένει το πανελλήνιο από τη δολοφονία της 42χρονης Κατερίνας από τον πατέρα της στις Συκιές Θεσσαλονίκης το απόγευμα της περασμένης Τρίτης (24/10).
Φίλοι, συγγενείς, αλλά και άνθρωποι που γνώριζαν την οικογένεια δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που συνέβη. Όπως προέκυψε από τη νεκροψία-νεκροτομή που διενήργησε η Ιατροδικαστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης, ο 69χρονος πατέρας έπνιξε την κόρη του και η κατηγορία που αντιμετωπίζει είναι για ανθρωποκτονία με δόλο.
Η δικογραφία διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης και κινήθηκε η διαδικασία άσκησης ποινικής δίωξης. Ο κατηγορούμενος παραπέμφθηκε να απολογηθεί στον 1ο τακτικό ανακριτή Θεσσαλονίκη.
Προς το παρόν νοσηλεύεται φρουρούμενος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, καθώς μετά το έγκλημα φέρεται να αποπειράθηκε να βάλει τέλος στη ζωή του, χρησιμοποιώντας ένα ψαροντούφεκο με το οποίο αυτοτραυματίστηκε. Ο 69χρονος φέρει τρία τραύματα στην κοιλιακή χώρα, χωρίς να διατρέχει κίνδυνο η ζωή του.
Την εντόπισε νεκρή ο αδελφός της - Τι είπε ο παιδοκτόνος στις Αρχές
Η 42χρονη Κατερίνα που έφυγε έτσι άδικα από τη ζωή έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά αντιμετώπιζε με δύναμη το πρόβλημα υγείας της. Όσον αφορά το κίνητρο του εγκλήματος, ο δράστης φέρεται να δήλωσε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν ότι δεν άντεχε άλλο να βλέπει την κόρη του να ταλαιπωρείται.
Τη 42χρονη εντόπισε νεκρή στο διαμέρισμα στην οδό Μετεώρων ο αδερφός της, με τα ιατροδικαστικά ευρήματα να «δείχνουν» ασφυκτικό θάνατο.
Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες γειτόνων της 42χρονης
Σύμφωνα με μαρτυρίες γειτόνων, η 42χρονη δεν έδειχνε τον τελευταίο καιρό κάποια εξάντληση, σωματική ή φυσική, λόγω της πάθησής της. «Ήταν η χαρά της ζωής», ανέφεραν χαρακτηριστικά οι μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες η γυναίκα συνέχιζε κανονικά τις φυσιοθεραπείες της και σχεδίαζε -μάλιστα- τις επόμενες μέρες να επισκεφθεί ένα πάρτι.
Γείτονες που μίλησαν στην τηλεόραση του Alpha ανέφεραν ότι η γυναίκα ήταν πολύ καλή και είχε όρεξη για ζωή, ενώ ο πατέρας της ερχόταν συχνά και την επισκεπτόταν, ωστόσο ήταν συχνά σκυθρωπός και όχι κοινωνικός.
«Είμαστε όλοι σοκαρισμένοι. Βέβαια ήταν ένας άνθρωπος που πάντα έδειχνε ότι κάτι τον βασανίζει. Ήταν σκυθρωπός, ήταν στενοχωρημένος. Τον έβλεπες στην οικοδομή με το ζόρι μια καλημέρα. Απλά επειδή είχε τη σκλήρυνση κατά πλάκας έπρεπε κάποιος να τη φροντίζει όλη μέρα. Προφανώς απ’ ό,τι αντιλήφθηκα τις μέρες που έλειπε υπήρχε βοηθός που τη βοηθούσε. Πολύ καλή κοπέλα, πρόσχαρη», ανέφερε ένας από τους γείτονες.
Ένας άλλος είπε χαρακτηριστικά: «Η Κατερίνα μας ήταν ένα θαυμάσιο κορίτσι, ένα πολύ καλό παιδί που πάλευε με όλες τις δυνάμεις. Ήταν πάντα χαμογελαστή, πάντα προσπαθούσε για το καλύτερο, ήθελε να ζήσει και με κάθε τρόπο προσπαθούσε να είναι κοντά σε όλους μας. Ήσυχη ήταν, νευρική είχα ακούσει, από κει και πέρα αξιολάτρευτο παιδί. Τον τελευταίο χρόνο με τον αγαπημένο της λίγο χάθηκαν και ο πατέρας της έμενε λίγες μέρες μαζί της σε εναλλαγή με την οικιακή βοηθό. Εχθές το πρωί έφυγε η κυρία που την προσέχει και ήρθε ο πατέρας της και της έφερε ψώνια να της μαγειρέψει και να φάνε παρέα. Κατέβηκα να δω τι συμβαίνει και είδα τον αδερφό της κλαμένο. Σήμερα μάθαμε...».
Όπως αναφέρει άλλη κάτοικος της περιοχής και φίλη της κοπέλας: «Από τα 14 της η Κατερίνα είχε σκλήρυνση κατά πλάκας. Η κατάστασή της εξελίχθηκε έτσι και την καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι. Δεν γνωρίζω αν πονούσε, όταν ήρθε στο σπίτι μου δεν έδειχνε τέτοιο πράγμα. Ήταν ένα ευχάριστο και χαμογελαστό άτομο. Τη ρώτησα για την πάθησή της και μου είχε πει ότι έμαθε να ζει μ' αυτή. Προσπαθούσε να σηκωθεί, να κάνει βηματάκια, έκανε φυσικοθεραπείες, προσπαθούσε, δεν το άφηνε. Ο πατέρας της ερχόταν και έμενε μαζί της, τη φρόντιζε κάποιες μέρες και κάποιες μέρες η κυρία που την κοιτούσε. Ήθελε συνεχή φροντίδα. Όποτε βλέπαμε τον πατέρα της, ήταν αμίλητος και αγέλαστος. Δεν μπορώ να πιστέψω έναν μπαμπά να σκοτώνει το παιδί του, επειδή δεν μπορεί να το βλέπει στο καροτσάκι».