Δίκη Πισπιρίγκου: "Ήθελα την Τζωρτζίνα υπερπροστατευμένη - Δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας προς το πρόσωπό μου"
Συνεχίζεται σήμερα η απολογία της Ρούλας Πισπιρίγκου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο
Βασω Παλαιου
Για δεύτερη συνεδρίαση συνεχίζεται σήμερα η απολογία της Ρούλας Πισπιρίγκου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
Η κατηγορούμενη περιέγραψε πώς κατέληξαν στο να μεταφερθεί η Τζωρτζίνα στο Καραμανδάνειο τονίζοντας: «Όταν έχεις χάσει δυο παιδιά κι ένα βηχαλάκι είναι κατευθείαν γιατρός. Μέσα μου δεν το διαπραγματευόμουν. Ήταν ο απόλυτος φόβος. Πρόσεχε μην πέσεις, μην τρέξεις, μην πάθεις κάτι».
«Ήθελα να την έχω υπερπροστατευμένη. Πιστεψα ότι όλο αυτό είχε δημιουργηθεί από το όνειρο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό αυτό που συνέβη», τόνισε η κατηγορούμενη μητέρα.
Πριν πάνε στο νοσοκομείο είπε πως ανακοίνωσε στο παιδί για την τέταρτη εγκυμοσύνη της, αν και ήταν η περίοδος που ζούσε με τους δικούς της, καθώς τσακωνόταν με τον Μάνο Δασκαλάκη. «Μόλις της ανακοίνωσα ότι θα κάνει αδελφάκι, ακόμα κι αν δεν ήμουν πια με τον κύριο Δασκαλάκη, πετάχτηκε πάνω μου και έκανε μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπε "μαμά, σε αγαπάω". Είδαμε τηλεόραση, έπαιξε με το τάμπλετ και κοιμήθηκε».
Λίγες ώρες αργότερα, ωστόσο, το παιδί ξύπνησε. «Γύρω στις 6:30 -αν θυμάμαι καλά- την ένιωσα δίπλα μου, να τινάζεται στο κρεβάτι, όπως νιώθουμε ότι πάμε να πέσουμε, αυτό το τράνταγμα. Σηκώθηκα, τη σκούντηξα, πετάχτηκε και ξύπνησε. Τη ρώτησα τι έχει. Μου είπε δεν έχω καταλάβει κάτι, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε. Σηκώθηκα να πιει νερό, ξαναξάπλωσα. Είχε τα μαλλιά της μπροστά, τη γύρισα για να βλέπω το πρόσωπό της και έβλεπα τηλεόραση. Το ξαναέκανε, όμως αυτή τη φορά άνοιξε τα μάτια της και μου είπε τρέμω. Ήταν τρομαγμένη και κάνω από το χείλος της ήταν κόκκινη. "Μαμά, κάτι έχω τρέμω". Μου είπε ότι είδε ένα όνειρο. Το ακούει η αδελφή μου, πήγε κοντά, της είπε "είδα το όνειρο η μαμά να φωνάζει στον μπαμπά. Πονάει η κοιλιά μου. Δεν μπορώ, εδώ (στην πλάτη) πονάω. Είναι σαν βόμβα στην πλάτη"».
Στη συνέχεια, εξήγησε πως πήγαν στο νοσοκομείο θεωρώντας πως δεν θα μείνουν πολύ. «Η Τζωρτζίνα δεν ήθελε τους γιατρούς με τίποτα. Εκείνη την ημέρα ζητούσε γιατρό και μας έκανε περιέργεια. Δεν ντύθηκα καν. Το παιδί ήταν με τις παντόφλες. Δεν πιστεύαμε ότι θα μείνει το βράδυ. Όταν έχεις χάσει δυο παιδιά κι ένα βηχαλάκι είναι κατευθείαν γιατρός. Μέσα μου δεν το διαπραγματευόμουν. Ήταν ο απόλυτος φόβος. Πρόσεχε μην πέσεις, μην τρέξεις, μην πάθεις κάτι. Ήθελα να την έχω υπερπροστατευμένη. Πίστεψα ότι όλο αυτό έχει δημιουργηθεί από το όνειρο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό αυτό που συνέβη».
«Αν ξαφνικά χάνεις το παιδί σου, το ένα χέρι σου στη βόλτα είναι κενό, παθαίνεις σοκ. Η Ίριδα δεν ήθελε να αναπληρώσει το κενό της Μαλένας, αλλά ήθελε πάλι τη χαρά της ζωής. Όταν το σπίτι είχε αυτό το πένθος, αυτή τη μαυρίλα, η Ίριδα που πήρε το όνομά της από το ουράνιο τόξο έφερε τη χαρά στο σπίτι μας. Μετά όμως έσβησαν τα χρώματα της Ίριδας. Όμως είχα δυο ιατροδικαστικές, μου έλεγαν ότι πέθαναν για άλλους λόγους. Δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας».
Η κατηγορούμενη περιέγραψε πώς κατέληξαν στο να μεταφερθεί η Τζωρτζίνα στο Καραμανδάνειο τονίζοντας: «Όταν έχεις χάσει δυο παιδιά κι ένα βηχαλάκι είναι κατευθείαν γιατρός. Μέσα μου δεν το διαπραγματευόμουν. Ήταν ο απόλυτος φόβος. Πρόσεχε μην πέσεις, μην τρέξεις, μην πάθεις κάτι».
Ρούλα Πισπιρίγκου: Ήθελα να έχω την Τζωρτζίνα υπερπροστατευμένη
«Ήθελα να την έχω υπερπροστατευμένη. Πιστεψα ότι όλο αυτό είχε δημιουργηθεί από το όνειρο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό αυτό που συνέβη», τόνισε η κατηγορούμενη μητέρα.Πριν πάνε στο νοσοκομείο είπε πως ανακοίνωσε στο παιδί για την τέταρτη εγκυμοσύνη της, αν και ήταν η περίοδος που ζούσε με τους δικούς της, καθώς τσακωνόταν με τον Μάνο Δασκαλάκη. «Μόλις της ανακοίνωσα ότι θα κάνει αδελφάκι, ακόμα κι αν δεν ήμουν πια με τον κύριο Δασκαλάκη, πετάχτηκε πάνω μου και έκανε μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπε "μαμά, σε αγαπάω". Είδαμε τηλεόραση, έπαιξε με το τάμπλετ και κοιμήθηκε».
"Πίστεψα ότι όλο αυτό είχε δημιουργηθεί από το όνειρο"
Λίγες ώρες αργότερα, ωστόσο, το παιδί ξύπνησε. «Γύρω στις 6:30 -αν θυμάμαι καλά- την ένιωσα δίπλα μου, να τινάζεται στο κρεβάτι, όπως νιώθουμε ότι πάμε να πέσουμε, αυτό το τράνταγμα. Σηκώθηκα, τη σκούντηξα, πετάχτηκε και ξύπνησε. Τη ρώτησα τι έχει. Μου είπε δεν έχω καταλάβει κάτι, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε. Σηκώθηκα να πιει νερό, ξαναξάπλωσα. Είχε τα μαλλιά της μπροστά, τη γύρισα για να βλέπω το πρόσωπό της και έβλεπα τηλεόραση. Το ξαναέκανε, όμως αυτή τη φορά άνοιξε τα μάτια της και μου είπε τρέμω. Ήταν τρομαγμένη και κάνω από το χείλος της ήταν κόκκινη. "Μαμά, κάτι έχω τρέμω". Μου είπε ότι είδε ένα όνειρο. Το ακούει η αδελφή μου, πήγε κοντά, της είπε "είδα το όνειρο η μαμά να φωνάζει στον μπαμπά. Πονάει η κοιλιά μου. Δεν μπορώ, εδώ (στην πλάτη) πονάω. Είναι σαν βόμβα στην πλάτη"».Στη συνέχεια, εξήγησε πως πήγαν στο νοσοκομείο θεωρώντας πως δεν θα μείνουν πολύ. «Η Τζωρτζίνα δεν ήθελε τους γιατρούς με τίποτα. Εκείνη την ημέρα ζητούσε γιατρό και μας έκανε περιέργεια. Δεν ντύθηκα καν. Το παιδί ήταν με τις παντόφλες. Δεν πιστεύαμε ότι θα μείνει το βράδυ. Όταν έχεις χάσει δυο παιδιά κι ένα βηχαλάκι είναι κατευθείαν γιατρός. Μέσα μου δεν το διαπραγματευόμουν. Ήταν ο απόλυτος φόβος. Πρόσεχε μην πέσεις, μην τρέξεις, μην πάθεις κάτι. Ήθελα να την έχω υπερπροστατευμένη. Πίστεψα ότι όλο αυτό έχει δημιουργηθεί από το όνειρο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό αυτό που συνέβη».
"Δύο ιατροδικαστικές μού έλεγαν ότι πέθαναν για άλλους λόγους. Δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας"
Εντέλει, ύστερα από σειρά εξετάσεων κατά τη νοσηλεία της, οι γιατροί κατέληξαν ότι «το παιδί δεν έχει κάτι και θεωρούν ότι είναι κάτι ψυχολογικό λόγω όλων αυτών που έχει ζήσει. Σας είπα ότι έζησε άσχημα πράγματα. Το παιδί δεν εκφράστηκε τότε. Πίστεψα ότι ήταν σωματοποίηση όλο αυτό, που δεν εκφράστηκε, δεν έκλαψε, δεν την άγγιξε καθόλου, ήταν πολύ περίεργο αυτό για εμάς. Στο σχολείο είχε μιλήσει με την παιδοψυχολόγο και είχε πει πως μέσα στο κεφαλάκι της ήθελε επίμονα να κάνει αδελφάκι. Ο Μάνος ήταν εντελώς αρνητικός τότε, αλλά μετά άλλαξε γνώμη».«Αν ξαφνικά χάνεις το παιδί σου, το ένα χέρι σου στη βόλτα είναι κενό, παθαίνεις σοκ. Η Ίριδα δεν ήθελε να αναπληρώσει το κενό της Μαλένας, αλλά ήθελε πάλι τη χαρά της ζωής. Όταν το σπίτι είχε αυτό το πένθος, αυτή τη μαυρίλα, η Ίριδα που πήρε το όνομά της από το ουράνιο τόξο έφερε τη χαρά στο σπίτι μας. Μετά όμως έσβησαν τα χρώματα της Ίριδας. Όμως είχα δυο ιατροδικαστικές, μου έλεγαν ότι πέθαναν για άλλους λόγους. Δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας».
