Μιχάλης Οικονόμου: Είμαι αόρατος γονιός, δεν έχω νομική σχέση με το παιδί μου - Θέλουμε να εξασφαλίσουμε τα δικαιώματά τους
"Είμαστε μια μειονότητα που ζητάμε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για να τακτοποιηθούν κυρίως τα παιδιά μας", δήλωσε ο ηθοποιός Μιχάλης Οικονόμου
«Αυτή τη στιγμή είμαι αόρατος γονιός, δεν έχω κάποια νομική σχέση με το παιδί. Δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε σήμερα. Αυτό ζητάμε να γίνει», δήλωσε, μιλώντας στο MEGA, ο ηθοποιός Μιχάλης Οικονόμου, σχολιάζοντας τις εξελίξεις με το νομοσχέδιο για τον γάμο και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.
Ο αγαπημένος ηθοποιός, ο οποίος αναφέρθηκε στην υπογραφή συμφώνου συμβίωσης με τον σύζυγό του, Γιώργο Μακρή, και στο παιδί που μεγαλώνουν μαζί στην εκπομπή «Mega Καλημέρα», αρχικά είπε: «Το ζητούμενο είναι ο πολιτικός γάμος που δίνει έξτρα δικαιώματα, κατά συνέπεια και η τεκνοθεσία, στο οποίο και σε αυτό θα προχωρήσουμε γιατί εγώ είμαι αόρατος γονιός αυτήν τη στιγμή, δεν έχω κάποια νομική σχέση με το παιδί. Δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε σήμερα. Αυτό ζητάμε να γίνει. Εγώ το μεγαλώνω, είμαι ο μπαμπάς του για το παιδί, αλλά νομικά δεν είμαι τίποτα απέναντι στο παιδί. Αυτό θα μας το δώσει ο πολιτικός γάμος που μέσα από αυτόν θα μπορώ να γίνω και γονιός μέσα από την τεκνοθεσία που θα κάνουμε. Αυτήν τη στιγμή μόνο ο Γιώργος έχει την επιμέλεια του παιδιού, αυτός είναι ο κατά νόμον γονιός του και πατέρας».
Και ο Μιχάλης Οικονόμου συνέχισε λέγοντας: «Είμαστε μια φυσιολογική οικογένεια, δεν είμαστε εξωγήινοι. Υπήρχαν χιλιάδες φωνές όταν αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδί, αλλά αυτό που βγήκε ορμητικά ήταν αυτό το παιδί, από τη στιγμή που είχαμε τη δυνατότητα, έχουμε ένα δωμάτιο παραπάνω, έχουμε αγάπη να μας περισσεύει, έχουμε ένα πιάτο παραπάνω, δεν θέλουμε να μείνει σε ένα ίδρυμα, γιατί σε αυτή την περίπτωση αυτή θα ήταν η κατάληξή του. Ας σώσουμε ένα παιδί και δεν έχει σημασία αν θα μας λέει θείο. Μας έλεγε θείους στην αρχή αλλά μετά καταλήξαμε οι γονείς του. Είμαστε οι μπαμπάδες του. Και για εμάς ήταν μια ανακάλυψη, ήταν ένα είδος κυοφορίας. Και εμείς ήμασταν μπερδεμένοι, ήταν κάτι που αποκαλύφθηκε σιγά σιγά μέσα από τα μάτια του ίδιου του παιδιού».
Και ο Μιχάλης Οικονόμου προσθέτει: «Είμαστε κάποιες εκατοντάδες, χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα, είμαστε μια μειονότητα που ζητάμε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για να τακτοποιηθούν κυρίως τα παιδιά μας».
Διαβάστε ακόμα: Μιχάλης Οικονόμου για νομοσχέδιο ομόφυλων ζευγαριών: "Ούτε η Εκκλησία ούτε η ελληνική οικογένεια θα πάθει κάτι"
«Ό,τι ρωτάει το απαντάμε, δεν του κρύβουμε τίποτα. Για εμάς δεν δημιουργεί άγχος, γιατί είναι η καθημερινότητά μας. Του απαντάμε απλά, με αγάπη και στο μέτρο που μπορεί να κατανοήσει το παιδί για ποιον λόγο δεν μεγαλώνει με μαμά και για ποιον λόγο μεγαλώνει με εμάς. Πάμε στις κούνιες και καμιά φορά κάποια κυρία μπορεί να τον ρωτήσει "πού πας μόνος σου, πού είναι η μαμά σου" επειδή δεν μας έχει δει, και απαντάει ότι έχω "δύο μπαμπάδες, δεν έχω μαμά". Το παιδί είναι πιο συνειδητοποιημένο απέναντι στην κοινωνία. Ούτε στο σχολείο ούτε στην ενόργανη που πάει, ούτε στην πισίνα ούτε σε πάρτι, ούτε σε κοινόχρηστους χώρους που μας έχει δει ο κόσμος δεν έχει παραξενευτεί. Μπορεί να έχει απαντήσει λίγο απότομα ο μικρός να πει "έχω δυο μπαμπάδες", αλλά ποτέ δεν έχουμε εισπράξει κάποιο βλέμμα υποτιμητικό ή κάποιο σχόλιο πικρό.
Αυτά που λένε και βγάζουν στατιστικές ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος, δεν είναι υπέρ κ.λπ., νομίζω είναι λογικό ένας άνθρωπος που έρχεται απέναντί σου με ένα φυλλάδιο και σε ρωτάει "είστε υπέρ της τεκνοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια", αν είσαι λίγο κολλημένος είναι πολύ πιθανό να απαντήσεις όχι. Αν κάποιος όμως ζήσει πλάι μας και δει τις καθημερινές ιστορίες στη δουλειά, στο σχολείο και μας κοιτάξει κατά πρόσωπο, αμέσως του διαλύονται οι αμφιβολίες γιατί μας βλέπει ως μια φυσιολογική οικογένεια, δεν είμαστε εξωγήινοι».
«Υπήρχαν χιλιάδες φωνές αλλά αυτό που έβγαινε ορμητικά ήταν ότι αυτό το παιδί, από τη στιγμή που έχουμε τη δυνατότητα, δεν θέλουμε να μείνει σε ένα ίδρυμα, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή θα ήταν η κατάληξή του και δεν ξέρω πώς θα συνέχιζε από εκεί και πέρα. Ας σώσουμε ένα παιδί. Και για μας ήταν ένα είδος ανακάλυψης, ένα είδος κυοφορίας. Αποκαλύφθηκε σιγά σιγά μέσα από τα μάτια του ίδιου του παιδιού. Η απόφαση αυτή βγήκε και ύστερα από πολλή κουβέντα και σοβαρές συζητήσεις με ανθρώπους οι οποίοι μπορούσαν να μας στηρίξουν ψυχολογικά, οικογενειακά, φιλικά. Δεν ήταν απλά πάμε να το κάνουμε».
Για την αντίδραση της οικογένειάς του είπε:
«Βοηθάνε οι γονείς μου στο μεγάλωμα του παιδιού αλλά και αυτοί έχουν διανύσει πολλά χιλιόμετρα από άρνηση, αμφιβολία. Είχαν μεγάλη δυσκολία, μου έλεγαν μη βγαίνεις στην τηλεόραση, θα χαρακτηριστείς, θα χάσεις δουλειές, θα σε ζητάνε μόνο γι' αυτό αλλά σιγά σιγά πείστηκαν και αυτοί. Είναι ένας δρόμος που έχω πάρει, με όλα τα ρίσκα που μπορεί να έχει αυτό. (…) Να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν είμαστε εξωγήινοι, ότι δεν απειλούμε κανενός είδους πυρηνική οικογένεια. Το αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο δεν θα τρέξει όλο το έθνος να γίνουν ομόφυλες οικογένειες.
Είμαστε κάποιες χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα, μια μειονότητα που ζητάμε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για να τακτοποιηθούν κυρίως τα παιδιά μας. Δεν θα επιτεθούμε σε κανένα είδος πυρηνικής οικογένειας, σε καμία Εκκλησία, εγώ είμαι και ένας άνθρωπος που πηγαίνω στην εκκλησία, δεν θα αλλάξει τίποτα. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από την Εκκλησία, πάντα αντιδρούσε, δεν με εκπλήσσει. Θα περίμενα, όπως φωνάζει για όλα αυτά που φωνάζει καμιά φορά απότομα και προσβλητικά, να έχει και την ίδια διάθεση να βρει μια πατρική αγκαλιά και έναν τρόπο ποιμαντικό να αγκαλιάσει και τους ανθρώπους από εμάς που θέλουν να είναι και στην Εκκλησία».
Ο ίδιος μίλησε για τα άγχη που έχουν ως γονείς με τον σύζυγό του, χαρακτηρίζοντας το νομοσχέδιο που θα έρθει «ένα γενναίο βήμα».
«Μπορώ να τον κάνω σήμερα έναν δυνατό χαρακτήρα που ίσως και να μην τον νοιάζει τι θα του πούνε, να ξέρει τι αγάπη υπάρχει στο σπίτι του και αυτήν να κουβαλάει».
«Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι προϋπόθεση της υγιούς γονεϊκής σχέσης»
Ο αγαπημένος ηθοποιός που πρωταγωνιστεί για 2η χρονιά στην παράσταση «DA» στο θέατρο «ΙΛΙΣΙΑ», μίλησε και για το έργο και τις αναφορές του στην οικογένεια.
«Είναι μια παράσταση που μιλάει για ένα παιδί, τον Τσάρλι, τον οποίο υποδύομαι, που είναι υιοθετημένος και λέει στον πατέρα του "μα δεν είμαι παιδί σου" και του απαντάει "ακριβώς επειδή δεν είσαι παιδί μου, είσαι δύο φορές παιδί μου". Καθημερινά στην παράσταση που ακούω τα ίδια και τα ίδια λόγια, μου κάνουν την ίδια αίσθηση. Είναι σημαντικό αυτό το έργο γιατί μιλάει για τρυφερά πράγματα, για σχέσεις γονιών με παιδιά, υγιείς, μέσα από πόνο βέβαια, μίσος, αγάπη, θυμό. (…) Κάτι, μου έχει λείψει πολύ. Ακούμε καθημερινά για τραγικά πράγματα που συμβαίνουν σε διάφορες οικογένειες στην Ελλάδα και έχουμε πολλή ανάγκη να επιστρέψουμε στα βασικά, στην τρυφερότητα και στις υγιείς ανθρώπινες σχέσεις».
Ο αγαπημένος ηθοποιός, ο οποίος αναφέρθηκε στην υπογραφή συμφώνου συμβίωσης με τον σύζυγό του, Γιώργο Μακρή, και στο παιδί που μεγαλώνουν μαζί στην εκπομπή «Mega Καλημέρα», αρχικά είπε: «Το ζητούμενο είναι ο πολιτικός γάμος που δίνει έξτρα δικαιώματα, κατά συνέπεια και η τεκνοθεσία, στο οποίο και σε αυτό θα προχωρήσουμε γιατί εγώ είμαι αόρατος γονιός αυτήν τη στιγμή, δεν έχω κάποια νομική σχέση με το παιδί. Δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε σήμερα. Αυτό ζητάμε να γίνει. Εγώ το μεγαλώνω, είμαι ο μπαμπάς του για το παιδί, αλλά νομικά δεν είμαι τίποτα απέναντι στο παιδί. Αυτό θα μας το δώσει ο πολιτικός γάμος που μέσα από αυτόν θα μπορώ να γίνω και γονιός μέσα από την τεκνοθεσία που θα κάνουμε. Αυτήν τη στιγμή μόνο ο Γιώργος έχει την επιμέλεια του παιδιού, αυτός είναι ο κατά νόμον γονιός του και πατέρας».
Και ο Μιχάλης Οικονόμου συνέχισε λέγοντας: «Είμαστε μια φυσιολογική οικογένεια, δεν είμαστε εξωγήινοι. Υπήρχαν χιλιάδες φωνές όταν αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδί, αλλά αυτό που βγήκε ορμητικά ήταν αυτό το παιδί, από τη στιγμή που είχαμε τη δυνατότητα, έχουμε ένα δωμάτιο παραπάνω, έχουμε αγάπη να μας περισσεύει, έχουμε ένα πιάτο παραπάνω, δεν θέλουμε να μείνει σε ένα ίδρυμα, γιατί σε αυτή την περίπτωση αυτή θα ήταν η κατάληξή του. Ας σώσουμε ένα παιδί και δεν έχει σημασία αν θα μας λέει θείο. Μας έλεγε θείους στην αρχή αλλά μετά καταλήξαμε οι γονείς του. Είμαστε οι μπαμπάδες του. Και για εμάς ήταν μια ανακάλυψη, ήταν ένα είδος κυοφορίας. Και εμείς ήμασταν μπερδεμένοι, ήταν κάτι που αποκαλύφθηκε σιγά σιγά μέσα από τα μάτια του ίδιου του παιδιού».
Και ο Μιχάλης Οικονόμου προσθέτει: «Είμαστε κάποιες εκατοντάδες, χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα, είμαστε μια μειονότητα που ζητάμε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για να τακτοποιηθούν κυρίως τα παιδιά μας».
Διαβάστε ακόμα: Μιχάλης Οικονόμου για νομοσχέδιο ομόφυλων ζευγαριών: "Ούτε η Εκκλησία ούτε η ελληνική οικογένεια θα πάθει κάτι"
"Το θέμα είναι το παιδί. Μπορεί το παιδί να προστατευτεί;"
«Εμείς έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία που μας έκανε να ταμπουρωθούμε, να οχυρωθούμε, να βάλουμε άμυνες ώστε να μπορούμε να τη βγάλουμε καθαρή από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι σήμερα. Είμαστε πολύ καλά εκπαιδευμένοι σε αυτό και ναι, μπορεί να μας πληγώνει κάτι, αλλά τα βγάζουμε πέρα. Το θέμα είναι το παιδί. Μπορεί το παιδί να προστατευτεί, η Πολιτεία να του εξασφαλίσει και τους δυο του γονείς ώστε ναι μεν είμαστε τυχεροί τώρα, δεν έχει συμβεί κάτι κακό, αλλά σε μια ομόφυλη οικογένεια όπως είναι σήμερα τα πράγματα, που πάντα ένας από τους δύο γονιούς έχει την επιμέλεια, αυτός είναι κατοχυρωμένος. Ο άλλος, που μεγαλώνει με το παιδί καθημερινά και είναι ο δεύτερος μπαμπάς ή η δεύτερη μαμά, αυτήν τη στιγμή είναι ο αόρατος γονιός. Γι’ αυτό ζητάμε να πάει αυτό το νομοσχέδιο, για τα παιδιά», συμπληρώνει ο Μιχάλης Οικονόμου.«Ό,τι ρωτάει το απαντάμε, δεν του κρύβουμε τίποτα. Για εμάς δεν δημιουργεί άγχος, γιατί είναι η καθημερινότητά μας. Του απαντάμε απλά, με αγάπη και στο μέτρο που μπορεί να κατανοήσει το παιδί για ποιον λόγο δεν μεγαλώνει με μαμά και για ποιον λόγο μεγαλώνει με εμάς. Πάμε στις κούνιες και καμιά φορά κάποια κυρία μπορεί να τον ρωτήσει "πού πας μόνος σου, πού είναι η μαμά σου" επειδή δεν μας έχει δει, και απαντάει ότι έχω "δύο μπαμπάδες, δεν έχω μαμά". Το παιδί είναι πιο συνειδητοποιημένο απέναντι στην κοινωνία. Ούτε στο σχολείο ούτε στην ενόργανη που πάει, ούτε στην πισίνα ούτε σε πάρτι, ούτε σε κοινόχρηστους χώρους που μας έχει δει ο κόσμος δεν έχει παραξενευτεί. Μπορεί να έχει απαντήσει λίγο απότομα ο μικρός να πει "έχω δυο μπαμπάδες", αλλά ποτέ δεν έχουμε εισπράξει κάποιο βλέμμα υποτιμητικό ή κάποιο σχόλιο πικρό.
Αυτά που λένε και βγάζουν στατιστικές ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος, δεν είναι υπέρ κ.λπ., νομίζω είναι λογικό ένας άνθρωπος που έρχεται απέναντί σου με ένα φυλλάδιο και σε ρωτάει "είστε υπέρ της τεκνοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια", αν είσαι λίγο κολλημένος είναι πολύ πιθανό να απαντήσεις όχι. Αν κάποιος όμως ζήσει πλάι μας και δει τις καθημερινές ιστορίες στη δουλειά, στο σχολείο και μας κοιτάξει κατά πρόσωπο, αμέσως του διαλύονται οι αμφιβολίες γιατί μας βλέπει ως μια φυσιολογική οικογένεια, δεν είμαστε εξωγήινοι».
"Είμαστε κάποιες χιλιάδες οικογένειες που ζητάμε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για να τακτοποιηθούν κυρίως τα παιδιά μας"
«Υπήρχαν χιλιάδες φωνές αλλά αυτό που έβγαινε ορμητικά ήταν ότι αυτό το παιδί, από τη στιγμή που έχουμε τη δυνατότητα, δεν θέλουμε να μείνει σε ένα ίδρυμα, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή θα ήταν η κατάληξή του και δεν ξέρω πώς θα συνέχιζε από εκεί και πέρα. Ας σώσουμε ένα παιδί. Και για μας ήταν ένα είδος ανακάλυψης, ένα είδος κυοφορίας. Αποκαλύφθηκε σιγά σιγά μέσα από τα μάτια του ίδιου του παιδιού. Η απόφαση αυτή βγήκε και ύστερα από πολλή κουβέντα και σοβαρές συζητήσεις με ανθρώπους οι οποίοι μπορούσαν να μας στηρίξουν ψυχολογικά, οικογενειακά, φιλικά. Δεν ήταν απλά πάμε να το κάνουμε».Για την αντίδραση της οικογένειάς του είπε:
«Βοηθάνε οι γονείς μου στο μεγάλωμα του παιδιού αλλά και αυτοί έχουν διανύσει πολλά χιλιόμετρα από άρνηση, αμφιβολία. Είχαν μεγάλη δυσκολία, μου έλεγαν μη βγαίνεις στην τηλεόραση, θα χαρακτηριστείς, θα χάσεις δουλειές, θα σε ζητάνε μόνο γι' αυτό αλλά σιγά σιγά πείστηκαν και αυτοί. Είναι ένας δρόμος που έχω πάρει, με όλα τα ρίσκα που μπορεί να έχει αυτό. (…) Να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν είμαστε εξωγήινοι, ότι δεν απειλούμε κανενός είδους πυρηνική οικογένεια. Το αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο δεν θα τρέξει όλο το έθνος να γίνουν ομόφυλες οικογένειες.
Είμαστε κάποιες χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα, μια μειονότητα που ζητάμε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για να τακτοποιηθούν κυρίως τα παιδιά μας. Δεν θα επιτεθούμε σε κανένα είδος πυρηνικής οικογένειας, σε καμία Εκκλησία, εγώ είμαι και ένας άνθρωπος που πηγαίνω στην εκκλησία, δεν θα αλλάξει τίποτα. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από την Εκκλησία, πάντα αντιδρούσε, δεν με εκπλήσσει. Θα περίμενα, όπως φωνάζει για όλα αυτά που φωνάζει καμιά φορά απότομα και προσβλητικά, να έχει και την ίδια διάθεση να βρει μια πατρική αγκαλιά και έναν τρόπο ποιμαντικό να αγκαλιάσει και τους ανθρώπους από εμάς που θέλουν να είναι και στην Εκκλησία».
Ο ίδιος μίλησε για τα άγχη που έχουν ως γονείς με τον σύζυγό του, χαρακτηρίζοντας το νομοσχέδιο που θα έρθει «ένα γενναίο βήμα».
«Μπορώ να τον κάνω σήμερα έναν δυνατό χαρακτήρα που ίσως και να μην τον νοιάζει τι θα του πούνε, να ξέρει τι αγάπη υπάρχει στο σπίτι του και αυτήν να κουβαλάει».
«Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι προϋπόθεση της υγιούς γονεϊκής σχέσης»
Ο αγαπημένος ηθοποιός που πρωταγωνιστεί για 2η χρονιά στην παράσταση «DA» στο θέατρο «ΙΛΙΣΙΑ», μίλησε και για το έργο και τις αναφορές του στην οικογένεια.
«Είναι μια παράσταση που μιλάει για ένα παιδί, τον Τσάρλι, τον οποίο υποδύομαι, που είναι υιοθετημένος και λέει στον πατέρα του "μα δεν είμαι παιδί σου" και του απαντάει "ακριβώς επειδή δεν είσαι παιδί μου, είσαι δύο φορές παιδί μου". Καθημερινά στην παράσταση που ακούω τα ίδια και τα ίδια λόγια, μου κάνουν την ίδια αίσθηση. Είναι σημαντικό αυτό το έργο γιατί μιλάει για τρυφερά πράγματα, για σχέσεις γονιών με παιδιά, υγιείς, μέσα από πόνο βέβαια, μίσος, αγάπη, θυμό. (…) Κάτι, μου έχει λείψει πολύ. Ακούμε καθημερινά για τραγικά πράγματα που συμβαίνουν σε διάφορες οικογένειες στην Ελλάδα και έχουμε πολλή ανάγκη να επιστρέψουμε στα βασικά, στην τρυφερότητα και στις υγιείς ανθρώπινες σχέσεις».
