Την άγνωστη στο κοινό ειδική εκπαίδευση, αλλά και τις δύσκολες επιχειρήσεις που καλούνται να αναλάβουν οι άνδρες της ΕΚΑΜ, της ειδικής αντιτρομοκρατικής ομάδας της ΕΛΑΣ, αποκάλυψε χθες η εκπομπή «Αυτοψία» με τον Αντώνη Σρόιτερ. «Όταν έχουμε ανάγκες γίνεται σχολείο επιλογής. Πρέπει να δηλώσει κανείς εθελοντής, να περάσει υγειονμική επιτροπή και αθλητικά τεστ», ανέφερε ο διοικητής της ειδικής μονάδας.

«Το σχολείο επιλογής κρατάει 2-3 μήνες. Συνήθως ξεκινάνε 200 άτομα και καταλήγουν να γίνουν 10-15, δηλαδή ένας στους 10 και λιγότερο. Συνήθως παραιτούνται, ιδιαίτερα στο πρώτο στάδιο με τις σωματικές ασκήσεις δηλώνουν από μόνοι τους παραίτηση και φεύγουν. Μετά κάνουμε αξιολογήσεις. Όσοι τελειώσουν, για τα πρώτα 2 χρόνια κάνουν υπηρεσίες ρουτίνας» ανέφερε ο ίδιος και περιέγραψε την καθημερινότητα των μελών και σελεχών της ΕΚΑΜ.

Η καθημερινότητα του κάθε αστυνομικού μέλους της ΕΚΑΜ «είναι να έρθει, να κάνει τη γυμναστική του και ανάλογα με το εκπαιδευτικό αντικείμενο θα ασχοληθεί, θα κάνουμε βολές, θα κάνουμε ασκήσεις στο αεροσκάφος, στον πύργο. Γίνονται καθημερινά ασκήσεις». «Στην προπόνηση προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις μαχητικές ικανότητες, γιατί μπορεί να χρειαστεί να έρθουν σε μάχη σώμα με σώμα. Η εκπαίδευση γίνεται σε τρία στάδια, σε όρθια μάχη, στο έδαφος και για αυτοάμυνα γιατί μπορεί να μας επιτεθούν με αντικείμενο και πρέπει ο άνδρας της υπηρεσίας να ανταποκριθεί σε δευτερόλεπτα» είπε εκπαιδευτής.

Ο ίδιος περιέγραψε ότι «πριν χρόνια στη Δάφνη είχαμε πάει μια ομάδα για να συλλάβει έναν δραπέτη που ήταν μέσα σε ένα σπίτι. Πήραμε το ελεύθερο από εισαγγελέα και όταν ο παραβιαστής έφτασε στην πόρτα, έσπασε η μισή γιατί ο δράστης είχε βάλει εμπόδιο από πίσω. Όταν σπάσαμε την πόρτα, είδα τα πόδια του και δεν είχαμε άλλο χρόνο, έπρεπε να του επιτεθώ και την ώρα που μπαίνω βλέπω ότι κρατάει ένα μαχαίρι χαμηλά. Αυτό που έκανα ήταν να προσπαθήσω να τον πιάσω αγκαλιά για να τον ελέγξω. Την ώρα που τον αρπάζω, προσπάθησα να κλείσω την απόσταση αλλά είχε και δεύτερο μαχαίρι που κρατούσε ψηλά. Αυτό που έκανα ήταν να κλείσω απόσταση, να του κάνω λαβή για να τον θέσω σε έλεγχο. Ευτυχώς είχα κλείσει απόσταση και δεν είχε καλή μηχανική. Με χτύπαγε πίσω αλλά με έσωσε το αλεξίσφαιρο. Στη δεύτερη φάση ήρθε ο δεύτερος συνάδελφος και τον ακινητοποιήσαμε κάτω. Διαπιστώσαμε, δε, ότι σε όλα τα κασώματα είχε μαχαίρια για να επιτεθεί εκ νέου. Ήταν πρώην ακοντιστής».

Οι ελεύθεροι σκοπευτές

Για να επιλεγεί κανείς να γίνει ελεύθερος σκοπευτής στην ΕΚΑΜ πρέπει να διαθέτει υπομονή, τεράστια αυτοσυγκράτηση, επαγγελματισμό και... λίγο ταλέντο στις βολές. «Εκπαιδεύονται όλοι στις βολές αλλά όποιος έχει ταλέντο έρχεται πιο γρήγορα» λέει ελεύθερος σκοπευτής της ΕΚΑΜ και εξηγεί ότι «το όπλο σταθεροποιείται σε όλα τα σημεία που αγγίζει το σώμα μου, στον ώμο μου, τα δύο χέρια, το μάγουλο. Το κρατάω τόσο σταθερό, ώστε όπως ανασαίνω ο στόχος μου στη διόπτρα ανεβοκατεβαίνει». «Την ώρα που πυροβολείς υπάρχει μια τεχνική. Όταν θα έρθει η ώρα να πυροβολήσουμε αναπνέω φυσιολογικά, αφήνω την ανάσα να βγει χωρίς να την πιέζω όλη και τότε ο ελεύθερος σκοπευτής πυροβολεί» ανέφερε. Όπως σημείωσε «όταν καλείται ο ελεύθερος σκοπευτής γνωρίζουν όλοι ότι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Η πρώτη βολή είναι τα πάντα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λάθους, οι βολές μας είναι χειρουργικές».

Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας πως «εκπαιδευόμαστε στα 100 μέτρα γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι όλες οι βολές έχουν γίνει από τα 50 έως τα 80 μέτρα δεδομένου ότι μιλάμε για αστικό περιβάλλον και όχι για πολεμικό πεδίο. Όλοι οι ελεύθεροι σκοπευτές σε αυτή την απόσταση πρέπει να μπορούν να ρίξουν 3 φύσιγγια σε στόχο που μοιάζει με νόμισμα των δύο ευρώ. Τα όπλα μας μπορεί να ρίξουν έως και τα 1.000 μέτρα».

Πως λειτουργούν

Οι ελεύθεροι σκοπευτές λειτουργούν σε ζευγάρια ως εξής: «Ο ένας χειρίζεται το όπλο και ο άλλος κάνει όλη την υπόλοιπη δουλειά, με τεχνικά μέσα θα μετρήσει την απόσταση, θα πάρει πληροφορίες με τα ειδικά κιάλια που μπορούν να μετρήσουν απόσταση και άνεμο ώστε να υπολογίσουμε ότι η βολή θα είναι ακριβής. Στο ζευγάρι ο νεώτερος έχει το όπλο και ο παλαιότερος κάνει την υπόλοιπη δουλειά γιατί το σημαντικότερο είναι η δουλειά μέχρι να φτάσεις να πυροβολήσεις». Η εκπαίδευση γίνεται σε έναν ειδικό κλειστό χώρο το Shooting House: «Μπορεί να αλλάξει σχέδιο και σχήμα, μπορούμε να ρίχνουμε πραγματικά πυρά, να κάνουμε χρήση κρότου-λάμψης, όλες οι σωματικές κινήσεις που πρέπει να κάνει η ομάδα σε έναν κλειστό χώρο. Η εκπαίδευση εδώ είναι το Α και το Ω μιας αντιτρομοκρατικής ομάδας γιατί σε έναν κλειστο χώρο δεν έχεις πολλές κινήσεις, πρέπει να μπεις γρήγορα, αποφασιστικά και με βιαιότητα για να λύσεις το πρόβλημα».