Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Την οικογένειά μου λίγα πράγματα την ενώνουν και την κάνουν δυνατή σαν μια γροθιά: Τα εορταστικά τριήμερα, οι εκλογές, το γαλακτομπούρεκο της θείας Παναγιώτας στα οικογενειακά τραπέζια (γι’ αυτό και το ζάχαρό μας χτυπάει ποσοστά Μητσοτάκη) και το παλιό λάντα του θείου Στάθη όταν πάμε εκδρομή και αναγκαστικά πρέπει να χωρέσουμε όλοι. Τον τελευταίο καιρό τα είχαμε όλα… εις διπλούν. Οπότε… καταλαβαίνεις…

Είχαμε αποφασίσει πως φέτος, ό,τι και να γίνει θα γιορτάζαμε τα Κούλουμα με γεμάτο το Καλάθι της Σαρακοστής… από τους δήμους που μοίραζαν νηστίσιμα.

Καλά πήγε αυτό.

Τρεις μέρες τώρα παστώνουμε ελιές και γεμίζουμε σακουλάκια με πιπεριές και λάχανο τουρσί. Ταραμά και χαλβάδες τους δώσαμε στο μπακάλικο του Φίλιππα και πήραμε πίστωση για άλλους δύο μήνες. Ντολμαδάκια και φασόλια γίγαντες ήταν από τα πρώτα που έφυγαν, γιατί μας πέτυχε στην είσοδο η κυρία Πίτσα, η σπιτονοικοκυρά και ξεχρεώσαμε δύο νοίκια. Περσινά. Ευτυχώς, δεν πήρε χαμπάρι τις λαγάνες και έτσι καταφέραμε να κάνουμε ανταλλαγή προϊόντων με τον κυρ Τάσο, τον μανάβη. Τουλάχιστον δυό μήνες θα κάνουμε να πάμε ξανά λαϊκή. Τρεις βδομάδες παρακολουθούσαμε τον Σκρέκα σε όλα τα δελτία ειδήσεων και τις τιμές στα σαρακοστιανά μη και μας ρίξει στην συναλλαγή ο κυρ Τάσος, γιατί… εμένα δεν μ’ αρέσουν τώρα αυτά, αλλά… ακούγεται στη γειτονιά, ότι κλέβει στο ζύγι.

Τριώροφη μεζονέτα έφτιαξε σου λέει στην κόρη του, την Αρχοντούλα. Από πού κύριε; Από τις μπάμιες και τα ραπανάκια; Ή από τα επιδόματα;

Ακούστηκε βέβαια και μια κουβέντα ότι παλιά αυτός, ο κυρ Τάσος ντε, ήταν… ΠΑΣΟΚ.

Αλλά και ποιος δεν ήταν παλιά ΠΑΣΟΚ; Γιατί, μήπως δεν ήμασταν εμείς; Άσχετα που ζούμε ακόμη στο νοίκι… άσχετα που δεν το πληρώνουμε.

Γενικά εμείς δεν είμαστε με κάποιο κόμμα συγκεκριμένο. Είμαστε με αυτόν που νικάει. Είμαστε όπως λέει η παροιμία… ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια! Έτσι έχουμε πάντα μια σιγουριά και μια τουλάχιστον οκτάμηνη σύμβαση σε δημόσιο οργανισμό εξασφαλισμένη.

Βέβαια, από τότε που άρχισε να πολιτεύεται ο θείος Χριστόφορος, άρχισαν να ζορίζουν λίγο τα πράγματα. Κάθε που γίνονται εκλογές, ο θείος Χριστόφορος είναι υποψήφιος. Έχει περάσει απ’ όλα τα κόμματα. Είναι και τώρα υποψήφιος Ευρωβουλευτής. Έτσι, από μόνος του. Γυρίσαμε όλη την Αττική την Καθαρά Δευτέρα. Πού θα ξαναβρεί τόσο κόσμο για να βγάλει σέλφι ο θείος Χριστόφορος; Στις συγκεντρώσεις του, στο ουζερί του Φίλιππα, μόνο το σόι μας πηγαίνει και κάτι μπακούρια φίλοι του πατέρα μου που κι αυτούς εκεί τους βρίσκουμε, γιατί εκεί είναι ούτως ή άλλως το 24ωρο στέκι τους και απλά μένουν και για τα τσάμπα τσίπουρα.

Χαρταετό δεν πετάξαμε. Δεν το είχαμε και σκοπό βέβαια. Όλη τη χρονιά τον πετάμε. Δεν χάθηκε ο κόσμος για μια μέρα. Άλλωστε, δεν θέλουμε να ταυτιζόμαστε με τη μάζα, αλλά εδώ που τα λέμε, δεν χωρούσε και στο λάντα του θείου Στάθη. Ωστόσο, δεν αφήσαμε λόφο για λόφο την Καθαρά Δευτέρα. Εκτός από τα σαρακοστιανά μαζεύαμε και ρουσφέτια για τον θείο Χριστόφορο. Ο θείος βλέπεις, είναι πολύ μπροστά. Δεν μαζεύει ψήφους, ρουσφέτια μαζεύει για να μην χάνει λέει χρόνο. Μπαίνει κατευθείαν στο ψητό.

Την ώρα που όλοι προβληματίζονταν, ποιος τον πετάει καλύτερα, εμείς πλευρίζαμε οικογένειες και κουνώντας το κεφάλι μας με απόγνωση ψιθυρίζαμε την μαγική λέξη: «Αλήτες»!

Έτσι άνοιγε η κουβέντα.

Στον καθένα η λέξη «αλήτες» αντιπροσωπεύει κάτι διαφορετικό. Συνήθως μας απαντούσαν οι μεγαλύτεροι της κάθε οικογένειας καταλήγοντας στο «…κατέστρεψαν την χώρα». Εμείς απλά συμφωνούσαμε. Και κάπου μεταξύ στο «ε, πες τα ντε» και «μωρέ, δεν φταίει κανένας άλλος, εμείς φταίμε που τους ψηφίζουμε» τους πετούσαμε την υποψηφιότητα του θείου Χριστόφορου και το όραμά του να φτιάξει καμιά δεκαριά ακόμη δημόσιους οργανισμούς, αλλά δυστυχώς δεν έχει έμπιστους ανθρώπους, δικά του παιδιά, που λένε δηλαδή, για να τα διορίσει. Εκεί τσιμπούσαν όλοι και χωρίς δεύτερη σκέψη υπέγραφαν την Υπεύθυνη Δήλωση Οικειοθελούς Παραχώρησης Του Προσωπικού Τους ι μέιλ. Αργότερα σκοπεύουμε να τα πουλήσουμε σε κάποιο κόμμα. Θα φάει την σκόνη μας η Κεραμέως που δεν τα δίνει.

Ποτέ δεν έχει εκλεγεί ο θείος Χριστόφορος, αλλά δεν το βάζει κάτω. Εδώ, σου λέει, έγινε Μπάρμπι η Καμίλα και δεν θα γίνω εγώ Ευρωβουλευτής; Αν με ρωτήσεις τι δουλειά κάνει, δεν ξέρω. Από τότε που τον θυμάμαι εγώ είναι υποψήφιος. Είναι επαγγελματίας πολιτευτής. Δεν ξέρω αν στο τέλος του δώσουν και καμιά σύνταξη. Βέβαια όταν δεν έχει εκλογές, στα ρεπό του δηλαδή, πάει στα τηλεπαιχνίδια και παίζει. Είναι και επαγγελματίας παίκτης. Διπλοθεσίτης με λίγα λόγια. Ούτε κι εκεί κερδίζει ποτέ.

Εμείς τον λέμε άτυχο. Η γιαγιά μου τον λέει απλά τεμπέλη. Και τον λέει τεμπέλη, γιατί η γιαγιά μου δεν ξέρει για το μανιφεστέισιον!

Δεν ξέρεις τι είναι αυτό; Θα σου πω εγώ! Είναι νέα μόδα. Παλιά οι άνθρωποι σπούδαζαν και έπιαναν δουλειά για να έχουν αυτά που θέλουν. Τώρα πάει, τα κατήργησαν κι αυτά. Τώρα κάθονται και κάνουν μανιφεστέσιον: Οραματίζονται αυτό που θέλουν και με τη δύναμη του μυαλού τους το πετυχαίνουν. Αν δεν το πετύχουν, ξανά μανά μανιφεστέισιον.

Αυτό είναι τακτική Κασσελάκη. Αυτός θέλει λέει να γίνει πρωθυπουργός. Ε, αυτό είναι το μανιφεστέισιόν του. Πιστεύει ότι κάποια στιγμή θα το καταφέρει με την δύναμη του μυαλού του. Το έχει βάλει τώρα αυτός στο μυαλό του, το άφησε εκεί, και αυτό δουλεύει από μόνο του. Κι αυτός έχει χρόνο για να κάνει την ζωή του. Βλέπεις: παντρεύτηκε, πήγε φαντάρος, βγάζει βόλτα την Φάρλι, κάνει γκεστ σε εκπομπές, ανεβάζει βίντεο στο τικ τοκ. Σου λέει, αν δεν κάτσει το πρωθυπουργιλίκι, στην τελική θα γίνει ινφλουένσερ, αλλά ακόμη δεν το έχει καταλάβει. Όταν με το καλό απολυθεί, αύριο μεθαύριο δηλαδή, κι αν δεν του κάτσουν οι εκλογές, τον βλέπω με δική του εκπομπή, αν τελικά δεν συμφωνήσει να κάνει τα εμπορικά του Λιάγκα που ψάχνει κόσμο ο άνθρωπος και δεν στεριώνει κανείς, δυό χρόνια τώρα.

Εμείς πάντως εδώ και δύο μήνες κάνουμε μανιφεστέισιον ότι παίρνουμε το επίδομα του Πάσχα. Άσχετα που ο ίδιος ο Μητσοτάκης λέει ότι δεν θα το δώσει. Κοντέψαμε να το πιστέψουμε κι εμείς ότι δεν θα δώσει το επίδομα, αλλά μετά είδαμε Σκάϊ και μας πέρασε. Μας το είπε ο πάπα-Γιώργης: Όποτε κλονίζεται η πίστη μας να βλέπουμε Σκάι. Αυτά με τους πολιτικούς είναι «είπα-ξείπα». Σάματις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλεγε ότι ήταν κατά των παρελάσεων και ότι θα τις καταργήσει; Ε, χθες σε πληροφορώ ότι παρήλασε μέχρι και ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ που τα λέμε, αν δεν δω με τα ίδια μου τα μάτια τον Μητσοτάκη, αξύριστο, με ανακατεμένο μαλλί, ζιβάγκο και καφέ σακάκι (όπως βγαίνει κάθε φορά που είναι να μας πει κάτι δραματικό) δεν πιστεύω τίποτα!

Ξεκινήσαμε όλη η οικογένεια να κάνουμε ομαδικό μανιφεστέισιον και συνεδρίες κάθε βράδυ πριν την Γη της Ελιάς, με λάιφ κόουτς την κυρία Φιλίτσα από τον δεύτερο που το έχει σπουδάσει το θέμα. Παρακολούθησε διαδικτυακά μαθήματα και τρεις βδομάδες βιντεάκια στο γιουτιούμπ, χώρια ότι διάβασε και το βιβλίο του Θανάση Ευθυμιάδη (ναι, αυτόν από την ντόλτσε βίτα).

Το βασικό στο μανιφεστέισιον, λέει η κυρία Φιλίτσα, είναι να φαντασιωθείς το αντικείμενο του πόθου σου, αλλά όχι ότι τάχα μου θα το έχεις στο μέλλον, αλλά ότι το έχεις ήδη τώρα. Εμείς δηλαδή που πήραμε την απόφαση για φέτος το Πάσχα με το επίδομα να πάρουμε αρνί, κάθε μέρα γυαλίζουμε την σούβλα (και την μικρή για το κοκορέτσι), η μαμά μου προσποιείται ότι γυρίζει τα άντερα και ο μπαμπάς μου με τον αδελφό μου ότι πίνουνε τσίπουρα τρώγοντας γαρδουμπάκια και τζιγεροσαρμάδες.

Αν και αυτά τα παγανιστικά ο παπά-Γιώργος δεν τα έχει και σε μεγάλη εκτίμηση, εμείς έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην κυρία Φιλίτσα. Στην περίπτωση του Διονυσάκη, τον γιο του περιπτερά, είχε απόλυτη επιτυχία. Ο Διονυσάκης από μικρός, ήθελε να γίνει σκηνοθέτης, αλλά τον έφαγαν τα κυκλώματα και ο Λάνθιμος. Φταίει που δεν τα έπαιρνε και τα γράμματα; Τι να πω; Έτσι έμεινε στο περίπτερο του πατέρα του και δυό φορές στην δευτέρα Λυκείου. Δεν το έβαλε κάτω όμως, προκομμένο παιδί. Μέχρι πριν από κανένα εξάμηνο, ήταν διάσημος (έτσι νόμιζε τουλάχιστον) γιουτιούμπερ. Φίλος του αδελφού μου κι αυτός. Είχε κανάλι στο γιουτιούμπερ, το «PouKatourounOiPeripterades», χωρίς μεγάλη επιτυχία ωστόσο, γιατί είχε βάλει κάμερες σε μια τουαλέτα κομμωτηρίου για να αποδείξει που τελικά κατουράνε οι περιπτεράδες, αλλά… δεν πήγε πολύ καλά αυτό… είχε μπλεξίματα με το νόμο.

Δεν ξέρω πώς; Αλλά κατάφεραν και τα κουκούλωσαν. Λένε ότι πούλησαν την μισή άδεια του περιπτέρου και δώδεκα στρέμματα ελιές στο Ψάρι Μεσσηνίας, προικώο της μάνας του. Διαφορετικά, η γειτονιά όφειλε να λάμβανε τα μέτρα της. Εμείς βλέπεις είμαστε μια ήσυχη γειτονιά. Είμαστε όλοι νοικοκυραίοι. Δεν θέλουμε κακοποιά στοιχεία. Να φανταστείς μέχρι και την κυρία Λία με τα δίδυμα από τον τέταρτο, μαζέψαμε υπογραφές για να φύγουν από την πολυκατοικία μας. Ήταν 12χρονες οι δίδυμες και δεν θέλαμε να μπλέξουμε με τίποτα διευκολύνσεις.

Δύο μέρες έκανε συνεδρίες ο Διονυσάκης με την κυρία Φιλίτσα και το μανιφεστέισιον του έγινε πραγματικότητα. Ήθελε να γίνει Λάνθιμος και τα κατάφερε. Το δούλεψε στο μυαλό του (λέμε τώρα) και την άλλη μέρα αμέσως έπιασε δουλειά στο κομμωτήριο της Γίτσας. Λίγο με το κανάλι, λίγο με το ψώνιο του, λίγο ότι είχε και 23 μέρες ένσημα (έκανε βοηθός στον Σωτήρη τον φωτογράφο, δεν είναι και λίγο 23 μέρες… παραπάνω κι από την θητεία του Κασσελάκη είναι) μέτρησε και η εμπειρία με τις κάμερες στο κομμωτήριο και την πήρε την θέση… το είχε. Στήνει τρικάμερα και πάνε όλοι οι νεοσύλλεκτοι να κουρευτούν στης Γίτσας, σύριζα. Μακιγιάζ, φώτα, σκηνοθεσία όλα τα αναλαμβάνει ο Διονυσάκης, μέχρι και το μοντάζ στο βίντεο. Με τιμές Κασσελάκη, όχι αυτές του Άδωνι.

Χθες κάναμε την τελευταία συνεδρία με την κυρία Φιλίτσα. Πήραμε από μια οδοντογλυφίδα και προσποιούμασταν ότι μόλις είχαμε φάει το αρνί. Ήταν εύκολο για μας γιατί το ίδιο κάνουμε όταν έρχονται απροειδοποίητα στο σπίτι τα μπακούρια οι φίλοι του πατέρα μου και προσποιούμαστε ότι μόλις έχουμε σηκωθεί από το τραπέζι.

Κατά βάθος κανείς στην οικογένεια δεν έχει πειστεί ότι το Πάσχα θα φάμε αρνί. Δεν λέω ότι αμφισβητούμε την κυρία Φιλίτσα, ούτε τις περγαμηνές της. Άλλωστε, τόσα χρόνια μοιραζόμαστε την ίδια πολυκατοικία, την ίδια γειτονικά, τον ίδιο κωδικό στο Netflix, (άσχετα αν δεν το ξέρει) και δεν θέλουμε να χαλαστούμε μαζί της, γι’ αυτό και δεχθήκαμε να κάνουμε τις συνεδρίες.

Καλού κακού πάντως λάβαμε και πιο… δραστικά μέτρα. Πήραμε την πρωτοβουλία και βάλαμε στο κόλπο του μανιφεστέισιον και τον Βρασίδα, τον σκύλο μας. Τον δένουμε τρεις ώρες πίσω στον ακάλυπτο και τον εκπαιδεύουμε να τρώει χορτάρι. Αν μέχρι το Μέγα Σάββατο βελάξει κιόλας… πολύ φοβάμαι για το μέλλον του.

 

Άγνωστες λέξεις: Μονή Αββακούμ, Μύκητας Κουμπούχα, Καλλιόπη

Διαβάστε επίσης: Οικογένεια Μαρμελλάδα: Sugar granny (2)