Η χώρα μας έχει συγκλονιστεί από την τραγωδία των Τεμπών, ένα δυστύχημα το οποίο όπως είναι φυσικό έχει απασχολήσει την κοινωνία σε όλες της τις εκφάνσεις, ήτοι πολιτικό, κοινωνικό, νομικό επίπεδο.

Σαφώς και μία τραγωδία με τόσους νεκρούς δε μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο το μέσο πολίτη, ωστόσο κάποια στιγμή, μετά από ένα χρόνο πρέπει εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς τις πταίει έως σήμερα.

Οι πολιτικές προεκτάσεις που από την πρώτη στιγμή προέκυψαν έστω σε επίπεδο ενδείξεων στην υπόθεση ήταν λογικό να φέρουν τη διαχείριση της υπόθεσης από την Δικαιοσύνη σε πρώτο πλάνο. Τι έχει συμβεί εδώ και ένα έτος;

Οι ποινικές υποθέσεις κινούνται αποκλειστικά και μόνον αυτεπάγγελτα. Επομένως, την όλη διαχείριση της ποινικής δικογραφίας ανέλαβε η Εισαγγελία. Σαφώς και επιτρέπεται η ανάθεση της υπόθεσης λόγω μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος σε υψηλόβαθμους Εισαγγελείς. Αποτελεί όμως κινεί διαπίστωση η εμπιστοσύνη και η αμεροληψία που πρέπει να διακρίνονται ειδικά τέτοιου είδους υποθέσεις για να υπάρχει ασφάλεια Δικαίου. Καθώς εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς γιατί να μη χειριστεί την υπόθεση η τοπική Εισαγγελία;

Παράλληλα, παρατηρείται μία αγωνιώδης προσπάθεια των συγγενών των θυμάτων για αναζήτηση της αλήθειας με πληρωμή πραγματογνωμόνων – τεχνικών συμβούλων προκειμένου να βρουν τα στοιχεία εκείνα τα οποία θα αποκαλύψουν τι πραγματικά συνέβη εκείνο βράδυ. Όμως, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς γιατί να πρέπει να γονείς των θανόντων να αναζητήσουν την αλήθεια και όχι αυτεπάγγελτα η Δικαιοσύνη;

Τρίτο, κρίσιμο ζήτημα είναι η αναζήτηση πιθανής εμπλοκής πολιτικών προσώπων και η διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή. Σε κάθε περίπτωση τίθεται το απόλυτο αίτημα πολύ μεγάλης μερίδας των πολιτών για δεκαετίες του θεσμού της άρσης της Βουλευτικής Ασυλίας. Ο θεσμός δημιουργήθηκε για να μην καταλήγει το κάθε πολίτικό πρόσωπο για κάθε πολίτική ενέργεια κατηγορούμενο, για να προστατευθεί από επιθέσεις πολιτικής φύσης κτλ. Αντίθετα, εδώ τίθεται ζήτημα κατά πόσο ο θεσμός έχει σαν αποτέλεσμα την πιθανή ατιμωρησία, καθώς η μη χορήγηση αδείας από τη βουλή για τη δίωξη πολιτικών προσώπων δεν επιτρέπει στη Δικαιοσύνη περαιτέρω ενέργειες.

Η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας γεννά ύψιστα ερωτήματα νομικής φύσης για την υπόθεση. Εδώ διακυβεύονται το κύρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης αλλά φυσικά και ο κίνδυνος η υπόθεση για κριθεί πολιτικά και όχι με νομικά κριτήρια. Είναι σαφές ότι η αγωνία της κοινωνίας για απόδοση ευθυνών επηρεάζει τους συμμετέχοντες, ωστόσο οι νομολογίες που θα σχηματισθούν θα μας ακολουθούν ως κράτος για μία ζωή. Επομένως, απαιτείται πολύ ψύχραιμη προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι έχει παρέλθει ένα ολόκληρο έτος και ακόμα είμαστε στο στάδιο των ανακρίσεων και της διερεύνησης. Μήπως θα πρέπει να φροντίσουμε να προστατεύσουμε το κύρος της Δικαιοσύνης πάντοτε προφυλάσσοντας τα υπερασπιστικά δικαιώματα;

*Ο Κωνσταντίνος Χ. Γώγος είναι Δικηγόρος και μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων