Δεν θα ξεχάσω όταν είχα δει (και κυρίως ακούσει) τον Δημήτρη Μητροπάνο στο Ηρώδειο. Τη συναισθηματική κορύφωση, τον διάλογο με το κοινό στο κατάμεστο ιστορικό θέατρο. Με θεατές-ακροατές που γνώριζαν όλους τους στίχους των διαχρονικών τραγουδιών που ερμήνευε. Σαν αφήγημα ζωής. Και τώρα που κυκλοφορεί βιβλίο ενθύμιο για τον αξέχαστο βάρδο -υπό τον τίτλο «Δημήτρης Μητροπάνος - Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο»-, θέλουμε να μάθουμε όσα ενδεχομένως δεν γνωρίζουμε ακόμη και σήμερα για εκείνον.

Για τη «Ρόζα» και την πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι. Πώς γεννήθηκε το «Άκου» και τι συμβόλιζαν οι στίχοι για τον σπουδαίο ερμηνευτή. Ποιες οι εικόνες, τα άγνωστα γεγονότα, τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τα εμβληματικά κομμάτια που όλη η Ελλάδα έχει τραγουδήσει. Ο άνθρωπος Δημήτρης Μητροπάνος, ο μικρός Δημήτρης που ξεκινούσε τη ζωή του, οι φίλοι, η οικογένεια, η σχέση του με την πολιτική, το ποδόσφαιρο, η αγαπημένη του ομάδα, ο Ολυμπιακός, όλα περνάνε σε πρώτο πλάνο. Από τις 120 σελίδες της συλλεκτικής έκδοσης θα επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε συνεντεύξεις, ιστορίες, ντοκουμέντα από εφημερίδες. Και τις αφηγήσεις 12 οικείων του. Πρόκειται για την πρώτη μονογραφία μετά το βιβλίο «Δημήτρη» του Ευθύμη Φιλίππου -και σεναριογράφου των ταινιών του Γιώργου Λάνθιμου-, που έχει απόλυτο πρωταγωνιστή και ήρωα μαζί τον λαϊκό τραγουδιστή που «έφυγε» στα 64. Πριν από 12 χρόνια.

Ενθύμιο και ιστορικό τεκμήριο μαζί. Για την Ελλάδα του 20ού αιώνα, όπως ζωντανεύει από τη μουσική, την πολιτική, την κοινωνία. Ο Θανάσης Κ. Κάππος και ο γιος του, Κώστας, που συνυπογράφουν την έκδοση, ύστερα από ένα σχολικό ντοκιμαντέρ αποφάσισαν να ψάξουν και να βρουν εκείνους που δεν είχαν μιλήσει ποτέ έως τώρα για εκείνον, για τη δοτικότητα και τη μεγαλοψυχία του. Αλλά και για το μαγικό χάρισμα να ξεσηκώνει το κοινό του. Στα νυχτερινά κέντρα, στις συναυλίες, σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Είναι και ότι έπαιζε τερματοφύλακας όταν ήταν μπόμπιρας.

Και κάπως έτσι, θα επανεκτιμήσουμε την τέχνη ενός καλλιτέχνη που ο Γιώργος Ζαμπέτας χαρακτήρισε «άνθρωποσπαθί». Τον Μητροπάνο που έλεγε «λίγα λόγια και καλά». Και όλα τα άλλα τα τραγουδούσε. Όπως ακριβώς θα το τοποθετούσε και η χήρα του, Βένια, με την οποία όποτε κυκλοφορούσαν αποσπούσαν ομοβροντία από φλας

*Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή