Γιώργος Τσούκαλης στην Ontime: “Ετοιμάζω βιβλίο με άγνωστες λεπτομέρειες για το φόνο του Νίκου Σεργιανόπουλου”
Θεωρείται ο Έλληνας ''Σέρλοκ Χολμς''
Ο Έλληνας ''Σέρλοκ Χoλμς'' περιγράφει στιγμές τρόμου που έζησε στην καριέρα του και μιλά για τη μάχη του κατά της αρχαιοκαπηλίας
Θεωρείται ο Έλληνας «Σέρλοκ Χολμς». Ο Γιώργος Τσούκαλης έχει κερδίσει πολλά βραβεία και μεγάλη δημοσιότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό για την εξιχνίαση εδώ και 40 χρόνια εγκλημάτων που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Επίσης, για την προσφορά του στην πάταξη της αρχαιοκαπηλίας, καθώς έχει σώσει χιλιάδες ελληνικές αρχαιότητες, δουλεύοντας εθελοντικά εδώ και 33 χρόνια για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η ζωή του θυμίζει αστυνομική ταινία δράσης, καθώς πολλές φορές κινδύνεψε από δολοφόνους και αρχαιοκάπηλους. Για όλα αυτά μίλησε ο ατρόμητος, δημοφιλής ιδιωτικός ερευνητής στην «ΟΝ time», αποκαλύπτοντας πολλές από τις επικίνδυνες στιγμές που βίωσε - ακόμα και με ένα πιστόλι να τον σημαδεύει… Ακόμα αναφέρθηκε στην «κοινωνία της σιλικόνης», όπου έχει χαθεί η ηθική, σε επικίνδυνες αποστολές και… κόκκινες γραμμές που ξεπέρασε για την εξιχνίαση εγκλημάτων, στις γυναικοκτονίες, την παιδική εγκληματικότητα, τις ηλεκτρονικές απάτες χιλιάδων ευρώ, αλλά και τα ενδιαφέροντα βιβλία που έχει στα σκαριά. Μεταξύ αυτών, κι εκείνο στο οποίο θα αναφέρει λεπτομέρειες που δεν έχουν ξαναγραφτεί για τη δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου.
-Με όλα αυτά που έχεις δει και έχεις αποκαλύψει από τις υποθέσεις που έχεις αναλάβει ως ιδιωτικός ερευνητής, πώς χαρακτηρίζεις την κοινωνία που ζούμε;
-Ζούμε σε μια κοινωνία σιλικόνης. Ένας λαός ο οποίος σέβεται τον εαυτό του ζει με μια ηθική σιδήρου. Η ηθική είναι μια αξία σταθερή. Όταν όμως την έχεις κάνει σαν τη σιλικόνη και την προσαρμόζεις όπως θέλεις, τότε στην ουσία είσαι ένας άνθρωπος που δεν έχεις ηθική. Γι’ αυτό και λέω ότι ζούμε σε έναν κόσμο με ηθική σιλικόνης. Έχουν εξαφανιστεί οι αξίες, έχουν χαθεί τα πρότυπα.
-Είσαι Ηπειρώτης. Πώς ήσουν ως παιδί; Έψαχνες τα πάντα, ήθελες να λύνεις μυστήρια;
-Ναι, γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Γιάννενα. Έμεινα εκεί μέχρι 18 χρόνων και μετά πήγα στο πανεπιστήμιο στον Πειραιά. Αυτό το είχα από μικρό παιδί. Κι έλεγα πάντα -και η μάνα μου δεν μπορούσε να ακούει ούτε το ένα ούτε το άλλο- «θα γίνω ή ηθοποιός ή ντετέκτιβ». Για ηθοποιός ήμουν ατάλαντος, το ντετέκτιβ τής φαινόταν κάτι εξωπραγματικό, «εξωγήινο», οπότε με τη μάνα μου είχαμε ομηρικούς καβγάδες. Εγώ μάζευα το χαρτζιλίκι που μου έδινε για να πάω να δω κάθε Σάββατο κάποιο αστυνομικό έργο, περιπέτεια ή κατασκοπική ταινία, γιατί αυτή ήταν η χαρά μου. Ήμουν πολύ ζωηρό παιδί. Ήμουν άριστος μαθητής, ένα παιδί που σεβόμουν τους μεγαλύτερους, αλλά και πολύ ατίθασος. Ο πατέρας μου -τον έλεγαν Δημήτρη- ήταν ένας πολύ ήπιος χαρακτήρας και δεν μου χαλούσε ποτέ χατίρι. Με αγαπούσε και μου είχε εμπιστοσύνη. Η μάνα μου -την έλεγαν Ελευθερία και την έχασα πριν από ενάμιση χρόνο- ήταν καχύποπτη στο καθετί και ήθελε να τα ελέγχει όλα. Έχω μία αδελφή που είναι έξι χρόνια μεγαλύτερή μου, τη Χαρούλα. Μένει στα Γιάννενα, τη λατρεύω και με λατρεύει.
-Ποια ήταν η πρώτη σου επιτυχία ως ιδιωτικού ντετέκτιβ;
-Το πρώτο μου γραφείο ήταν στη Σωκράτους, απέναντι από το τότε 4ο Αστυνομικό Τμήμα. Η πρώτη μου επιτυχία ήταν, περίπου στα 22 μου χρόνια, μία υπόθεση στην Κωνσταντινούπολη, που τότε υπήρχε ένας νόμος ο οποίος όριζε ότι όσοι δεν έχουν τουρκική ιθαγένεια, όταν πουλάνε κάποια ακίνητα, πρέπει να τα αντικαταστήσουν αμέσως με άλλα ακίνητα ή να καταθέσουν τα χρήματα στην τράπεζα για να μην μπορούν να βγάζουν το συνάλλαγμα στο εξωτερικό. Αυτό στην ουσία απευθυνόταν στους Έλληνες, στους Αρμένιους και στους Εβραίους. Τότε είχε γίνει μια μεγάλη απάτη με μια κληρονομιά και πήγα οδικώς μαζί με το δικηγόρο και τον πελάτη μου και κατάφερα, έπειτα από πολλούς κινδύνους -ίσως αυτή είναι μια υπόθεση για ένα ολόκληρο βιβλίο- να τη φέρω εις πέρας. Βέβαια, αυτά που έκανα τότε για να βγάλω εις πέρας αυτή την υπόθεση δεν θα τα έκανα σήμερα, γιατί κινδύνευσε η ζωή μου. Αντιμετώπισα τεράστιο κίνδυνο. Παρότι έχω κάνει γύρω στα εκατό ταξίδια στην Τουρκία για δουλειές, σήμερα δεν θα το ρίσκαρα, γιατί έχω τη γυναίκα μου, το γιο μου, τα εγγόνια μου. Τότε ήταν ίσως ένας τεράστιος ενθουσιασμός, που είχε ξεπεράσει τις… κόκκινες γραμμές!
-Παλεύεις εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια ως ιδιωτικός ερευνητής και έχεις σημειώσει μεγάλες επιτυχίες σε δύσκολες υποθέσεις, ενώ 33 από αυτά τα χρόνια ασχολείσαι εθελοντικά και με την πάταξη της αρχαιοκαπηλίας. Έχεις υπολογίσει πόσες υποθέσεις έχεις εξιχνιάσει αυνολικά;
-Έχω ξεπεράσει συνολικά τις 7.000 με 8. 000 υποθέσεις, μαζί με τις υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας. Μετά την τελευταία, όπου πιάσαμε το γουνοποιό στην Καστοριά, υπολόγισα ότι έχω σώσει 16.669 αρχαιότητες.
-Ποια στιγμή φοβήθηκες πάρα πολύ, γιατί κινδύνεψε η ζωή σου;
-Φοβήθηκα με την υπόθεση των αρχαίων της Κορίνθου, όταν έκανα το επικίνδυνο ραντεβού τέσσερις η ώρα τη νύχτα με τους κακοποιούς, οι οποίοι συνελήφθησαν ένα χρόνο μετά την επιστροφή των αρχαίων, φέρνοντας ναρκωτικά στον Ασπρόπυργο. Επίσης, σε μια υπόθεση στην Κύπρο, που είχαμε κρυφτεί με ένα συνεργάτη μου σε έναν υπόνομο, ειδοποιήσαμε την αστυνομία, αλλά πάνω στο δρόμο οι κακοποιοί οπλισμένοι έψαχναν να μας βρουν. Αν μας είχαν βρει, θα μας εκτελούσαν επιτόπου. Κι αν η κυπριακή αστυνομία αργούσε πέντε λεπτά και δεν ερχόταν αμέσως, θα ήμασταν νεκροί. Ήταν φοβερά επικίνδυνη αποστολή. Όποιος πει ότι δεν αισθάνεται φόβο, νομίζω ότι λέει ψέματα ή είναι τρελός.
-Όλη σου η ζωή είναι σαν μια αστυνομική ταινία δράσης, απ’ αυτές που φτιάχνει το Χόλιγουντ, με πολύ επικίνδυνες στιγμές.
-Κάποια στιγμή εθίζεσαι στον κίνδυνο. Παρότι έχω περάσει κινδύνους, ασχολήθηκα ξανά με δύσκολες υποθέσεις, όπως του Αλκέτ Ριζάι, ο οποίος τη μία από τις δύο φορές που δραπέτευσε, επειδή είχε εμμονή μαζί μου, γιατί είχα συνδράμει στη σύλληψή του, νοίκιασε το ελικόπτερο στο όνομά μου. Εγώ -δεν το κρύβω- έχω εθιστεί στον κίνδυνο. Η αδρεναλίνη είναι κάτι το οποίο είναι μέσα στο πετσί μου, στο DNA μου. Επίσης, αυτό μου συμβαίνει και με την καταπολέμηση της αρχαιοκαπηλίας, παρόλο που το κάνω εθελοντικά.
-Έχει κινδυνέψει η οικογένειά σου, σε έχουν απειλήσει ποτέ; Έχεις νιώσει φόβο για τη γυναίκα σου ή το παιδί σου;
-Ναι, το έχω ζήσει κι αυτό. Επειδή όμως δεν είμαι προκλητικός, προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι με ήπιο τρόπο, δηλαδή και στο δικαστήριο, όταν κατέθετα για κακοποιούς, δεν ήμουν εριστικός, να τους βλέπω αφ’ υψηλού ή να τους κοιτάζω με ειρωνεία. Με την υπόθεση των αρχαίων της Κορίνθου έλεγα στους αρχαιοκάπηλους: «Εγώ δεν έχω τίποτα μαζί σας. Το μόνο που θέλω είναι να σώσω την πολιτιστική μας κληρονομιά. Δεν χαίρομαι που είστε εδώ, στο εδώλιο των κατηγορουμένων». Αλλά ο φόβος πάντα υπάρχει, δεν το κρύβω, και προσπαθώ όσο το δυνατόν να τον διαχειρίζομαι. Δεν φοβάμαι τόσο πολύ για τον εαυτό μου αλλά για την οικογένειά μου.
-Από την εμπειρία σου όλα αυτά τα χρόνια, μπορείς να καταλάβεις αν κάποιος λέει ψέματα;
-Η έρευνα είναι μαθηματικά. Προσπαθείς να συμπληρώσεις τα τετραγωνίδια για να δέσεις το παζλ. Θα σου πω το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην υπόθεση της Καρολάιν, που ασχολιόμασταν όλοι με τον πιλότο σύζυγό της, που τη σκότωσε, την άλλη μέρα του φονικού μίλησα με τον αστυνομικό συντάκτη Βασίλη Λαμπρόπουλο και μου ζήτησε τη γνώμη μου. Του είπα «πιστεύω ότι το έχει κάνει αυτός». Όλος ο κόσμος τότε πίστευε ότι έχει γίνει ληστεία, η κοινή γνώμη τον λυπόταν. Ήταν όμως τόσο οφθαλμοφανές, που δεν χρειαζόταν να είσαι ούτε εγκληματολόγος, ούτε αστυνομικός συντάκτης, ούτε ντετέκτιβ για να το καταλάβεις. Γιατί; Μπαίνουν στο σπίτι του επαγγελματίες δολοφόνοι, φροντίζουν να μην αφήσουν DΝΑ ούτε αποτυπώματα, έχουν την πρόνοια να πάρουν την κάρτα μνήμης από την κάμερα και συγχρόνως αυτοί οι επαγγελματίες δολοφόνοι δένουν αφελέστατα πισθάγκωνα την κοπέλα που ήταν νεκρή -που δεν είχαν λόγο να το κάνουν- και δένουν με τα χέρια μπροστά τον πιλότο και του αφήνουν το τηλέφωνο! Αυτοί που είχαν την πρόνοια να προσέξουν όλα τα προηγούμενα. Έτσι, με το τηλέφωνο δίπλα του, ο πιλότος κατάφερε με τη μύτη του να ειδοποιήσει την αστυνομία! Την τρίτη μέρα ήμουν σε μια πρωινή εκπομπή και είπα: «Κρατήστε μικρό καλάθι, θα έχουμε ανατροπές». Μου απάντησε η παρουσιάστρια: «Γιώργο, γιατί το λες αυτό;». Και εκεί υποστήριξα ότι το έχει κάνει ο ίδιος και ανέλυσα τους λόγους. Το ίδιο είπα από τις πρώτες μέρες και στην υπόθεση του Μπάμπη στο Μεσολόγγι.
-Σε ποια υπόθεση προβληματίστηκες πάρα πολύ και ήταν δύσκολο να φτάσεις στην εξιχνίασή της;
-Όλες οι περιπτώσεις είναι δύσκολες, γιατί έχουν να κάνουν με λεπτομέρειες που φαίνονται ασήμαντες για τον κόσμο, όπως η υπόθεση του Βασίλη Γιακουμάκη, που με σημάδεψε, όταν πήρα το CD και πήγα και το κατέθεσα στην αστυνομία και είναι μέρος της δικογραφίας. Ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το διαχειριστεί η ψυχή μου. Επίσης, αυτό το έζησα και με τα δίδυμα που κάηκαν μαζί με τη γιαγιά και τον παππού τους στο Μάτι. Έζησα καταστάσεις που δεν μπορούσα ούτε καν να τις φανταστώ. Και η χειρότερη στιγμή για μένα ήταν όταν χρειάστηκε το βράδυ να πάρω να ενημερώσω τον πατέρα τους, τον Γιάννη, ότι έγινε ταυτοποίηση και ήταν τα παιδιά του. Όπως επίσης μου ήταν πολύ δύσκολο να πω στη Νατέλα, τη μητέρα του Άλεξ, ότι το παιδί της δεν ζει, ή στην οικογένεια Γιακουμάκη στα Γιάννενα ότι βρήκαμε τη σορό, πραγματικά ήμουν ράκος, δεν με πήγαιναν τα πόδια μου. Αυτές ήταν υποθέσεις που έχω πει καλύτερα να μην τις είχα αναλάβει, γιατί καταγράφηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
-Υπάρχει κάποια στιγμή που παρά την ψυχραιμία σου λύγισες και έκλαψες;
-Ναι. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι έκλαψα on camera σε μια πρωινή εκπομπή, όταν βεβαιώθηκα ότι ο Άλεξ είναι νεκρός, και τότε είδα και κάποια αρνητικά σχόλια πως δεν πρέπει να κλαίω, αφού κάνω αυτή τη δουλειά. Δεν σημαίνει πως, όταν κάνεις αυτή τη δουλειά, δεν έχεις αισθήματα. Όπως έκλαψα για τις δίδυμες στο Μάτι και για τον Γιακουμάκη. Ανθρώπινο είναι.
-Στις μέρες μας έχουν αυξηθεί επικίνδυνα οι γυναικοκτονίες και η παιδική παραβατικότητα - πάμε από το κακό στο χειρότερο.
-Επειδή έχω σπουδάσει οικονομολόγος, κρατάω και μια στατιστική. Το πρώτο εξάμηνο του 2024 αυξήθηκαν προοδευτικά τα περιστατικά γυναικοκτονιών και παραβατικότητας ανηλίκων. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Γι’ αυτό πρέπει όλοι, πολιτεία, κοινωνία, ειδικοί ψυχολόγοι, εκπαιδευτική κοινότητα, να καθίσουν να δουν τι πρέπει να γίνει, γιατί είμαστε μια μικρή χώρα και δεν μας αναλογεί αυτό το στατιστικό νούμερο, το πολύ μεγάλο, για γυναικοκτονίες και παιδική παραβατικότητα. Εδώ κάτι δεν πάει καλά. Εμείς οι μεγαλύτεροι, η κοινωνία και γενικά η εκπαιδευτική κοινότητα, σύλλογοι γονέων, κάτι δεν κάνουμε καλά. Πρέπει να το λύσουμε αυτό. Γυναικοκτονίες, τρομερός αριθμός! Ήμουν σε μια εκπομπή προ ημερών και συζητούσα -εγώ έχω μέντορα ψυχής τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος είναι κορυφαίος και οικουμενικός-, και είπα ότι η μουσική εμπνέει επαναστάσεις, αγάπες, έρωτες, αλλά δεν είναι δυνατόν να εμπνέει και βία. Η μουσική που εμπνέει βία για μένα δεν είναι αποδεκτή. Και μιλούσαν κάποιοι νέοι ράπερ και τους ρωτάω on camera «τι ποσοστό από τους καλλιτέχνες που ασχολούνται με αυτή τη μουσική πιστεύετε ότι έχουν σχέση με χρήση ουσιών;». Και μου απάντησαν, σχεδόν αυθόρμητα, «οι πιο πολλοί!». Και μου εξήγησαν μετά ότι η ραπ είναι μια μουσική που μιλάει για τις γυναίκες απαξιωτικά, για τον πλούτο, τη βία, τη φιγούρα… Όλα αυτά θα πρέπει να τα δούμε. Εγώ δεν είπα να μην υπάρχει, αλλά με όρια. Γιατί όλοι αυτοί γίνονται πρότυπα για την ελληνική νεολαία και σε μια εποχή που έχουν χαθεί τα πρότυπα. Και το λέω εγώ που είμαι ευεργετημένος από τα ΜΜΕ, απ’ όλους εσάς, και σας ευχαριστώ πραγματικά γιατί έχετε αναδείξει το έργο μου. Τι πρότυπα υπάρχουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία; Υπάρχουν εκπομπές που να καθοδηγούν τους γονείς; Γιατί οι γονείς δεν είναι απαραίτητα παιδαγωγοί, μπορεί να κάνουν και τα λάθη τους. Υπάρχουν πολλές εκπομπές πολιτισμού; Εγώ δεν σου κρύβω, αν και είμαι πολύ ευεργετημένος από τα ΜΜΕ, αρνούμαι να δω ορισμένα ριάλιτι, γιατί δεν προσφέρουν τίποτα ή περνάνε λάθος μηνύματα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν κι αυτά, αλλά με ποσόστωση, και μια ποσόστωση υψηλή να υπάρχει και σε εκπομπές πολιτισμού και εκπομπές που να ασχολούνται με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Γιατί ο γονιός δεν είναι παιδαγωγός και μπορεί να κάνει λάθη. Πρώτος εγώ έχω κάνει το λάθος σαν γονιός, όταν ο γιος μου ήταν σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων. Έχοντας αποκαλύψει τις τσίχλες που περιείχαν ναρκωτικά, τον ξύπνησα τρεις η ώρα τη νύχτα για να του πω να προσέχει μην του δώσει κανείς τέτοια τσίχλα. Κι εκείνος μου απάντησε εύστοχα: «Πατέρα, μη βγάζεις τα απωθημένα της δουλειάς σου σε μένα». Ήταν αντιπαιδαγωγικό αυτό που έκανα, γιατί το συζήτησα μετά με φίλους μου ψυχολόγους.
-Ο γιος σου, ο Δημήτρης, ακολούθησε άλλο επάγγελμα.
-Ναι. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έχει κάνει δύο μεταπτυχιακά στο real estate και στα οικονομικά, ασχολείται με επιχειρήσεις, είναι ένα καλό παιδί και με έχει κάνει έναν πολύ ευτυχισμένο παππού. Έχω δύο εγγονάκια, τον Γιωργάκη και τη Μαίρη, τεσσάρων και έξι χρόνων, αντίστοιχα. Τα εγγονάκια μου έχουν γίνει τα ηρεμιστικά μου (γέλια).
-Τελευταία έχουν πληθύνει και οι ηλεκτρονικές απάτες. Κι όχι μόνο για να αποσπάσουν χάκερ χρήματα. Βλέπουμε ότι με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ανεβάζουν στα social media δήθεν διαφημίσεις, που δείχνουν επώνυμους να διαφημίζουν προϊόντα χωρίς οι ίδιοι να έχουν ιδέα. Έχει αναλάβει υπόθεση ηλεκτρονικής απάτης;
-Βεβαίως. Τη μεγάλη υπόθεση που βγάλαμε πριν από ενάμιση χρόνο, με μια διεθνή εγκληματική οργάνωση που εξαπατούσε κόσμο ηλεκτρονικά. Τους έλεγαν να επενδύσουν χρήματα και μάλιστα ένας από τους εντολείς μου είχε επενδύσει 200.000 ευρώ. Αυτή η ιστορία είχε ξεκινήσει από την Κύπρο και την Ουκρανία. Διεξήγαμε την έρευνα σιγά σιγά κι έγιναν συλλήψεις στην Ουκρανία, στη Βουλγαρία και στην Κύπρο. Η απάτη αυτή ξεπερνούσε τα 60 με 70 εκατ. ευρώ σε όλη την Ευρώπη. Μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη τεχνολογία έχει προσφέρει πολλά καλά, αλλά αν δεν γίνεται σωστή χρήση της και δεν είμαστε προσεκτικοί, μπορεί να πάθουμε και πάρα πολλές ζημιές. Θέλει προσοχή, ειδικά με τα νέα παιδιά, και να μην ξεχνάμε τα μηνύματα που παίρνουν, γιατί επηρεάζονται πάρα πολύ από το διαδίκτυο.
-Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε έξαρση στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και στα σεξουαλικά εγκλήματα. Έχεις αναλάβει τέτοια υπόθεση; Είναι δύσκολα τα πράγματα;
-Είναι ακόμα χειρότερα από αυτά που μαθαίνει ο κόσμος, γιατί υπάρχουν περιστατικά τα οποία δεν καταγγέλλονται. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να πειστεί ο κόσμος να τα καταγγέλλει, γιατί η ντροπή δεν είναι για το θύμα αλλά για το θύτη. Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά αυτά και, δυστυχώς, σε μια εποχή που εννοείται ότι υπάρχει και μια σεξουαλική απελευθέρωση, βλέπουμε να δημιουργούνται προσωπικότητες με εμμονές και να παρενοχλούν σεξουαλικά ή να εκβιάζουν. Θα σου πω χαρακτηριστικά ότι πριν από ένα χρόνο πήγαμε στην Κύπρο για μια υπόθεση, όπου μαθητές δεκαέξι χρόνων είχαν βάλει ασύρματες κάμερες μέσα στις γυναικείες τουαλέτες να καταγράφουν τις συμμαθήτριές τους και να τις εκβιάζουν. Εκεί είναι το τρομακτικό και λες «είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά να κάνουν τέτοια πράγματα;» - πολλές φορές τα θύματα έχουν μετά και ψυχολογικά προβλήματα. Η μία κοπέλα που ήταν θύμα και της οποίας είχαν ανεβάσει φωτογραφίες στο διαδίκτυο, δεν ήθελε να πάει στο σχολείο και την έτρεχαν οι γονείς της σε ψυχιάτρους. Ένα νεαρό παιδί μπορεί να φτάσει μέχρι και στην αυτοκτονία - έχουμε δει τέτοιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό λέω ότι κάτι πρέπει να γίνει. Δεν αρκεί να τα σχολιάζουμε όλα αυτά, να τα γράφουμε και να τα καταγγέλλουμε.
-Η σύζυγός σου, η Μαργαρίτα, καταλαβαίνει και αποδέχεται το ότι ζεις κάθε μέρα «αγκαλιά» με τον κίνδυνο;
-Με τη Μαργαρίτα είμαστε 34 χρόνια μαζί. Είναι η δεύτερη σύζυγός μου, γιατί η πρώτη «έφυγε» από τη ζωή πριν από χρόνια. Ο γιος μου, ο Δημήτρης, είναι από τον πρώτο μου γάμο και είμαι ευτυχής γιατί με τη γυναίκα μου έχουν άριστες σχέσεις. Προσπαθώ να μην της φέρνω αυτό το άγχος στο σπίτι, αν και πλέον καταλαβαίνει τι μου συμβαίνει. Επίσης, δεν σου κρύβω ότι με έχει βοηθήσει και σε πολλές δουλειές. Μια από τις μεγαλύτερες αρχαιοκαπηλίες με χρυσά νομίσματα και κοσμήματα στα Γιάννενα, σχεδόν όλη την υπόθεση την έβγαλε εκείνη. Δεν είχαμε άνθρωπο από την Ασφάλεια Ιωαννίνων να εμφανιστεί στους αρχαιοκάπηλους, οπότε αναγκάστηκε η ίδια να παίξει το ρόλο της αγοράστριας και τα κατάφερε θαυμάσια. Τους πιάσανε.
-Υπάρχει κάποια υπόθεση που εκκρεμεί και είσαι στενοχωρημένος γιατί κάτι σε «τρώει»;
-Ναι, είναι η πρόσφατη υπόθεση της δολοφονίας του Μπάμπη στο Μεσολόγγι, γιατί υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες τις οποίες εμείς γνωρίζουμε και παλεύουμε να τις κάνουμε στοιχεία της δικογραφίας.
-Οπότε μπορεί να έχουμε εκπλήξεις στην εκδίκαση της υπόθεσης;
-Είναι πολύ πιθανό.
-Στην πορεία αυτού του επαγγέλματος ένιωσες πολλές φορές να σε απειλούν με όπλο;
-Ναι, το έχω ζήσει αυτό σε κάποιες περιπτώσεις. Όπως έχω ζήσει και την κατάσταση με συγγενείς ενός αρχαιοκάπηλου, που έβαλαν μπράβους να μου σπάσουν τα χέρια και τα πόδια.
-Πώς ένιωσες όταν είδες ένα πιστόλι στραμμένο επάνω σου; Υποθέτω, τρομοκρατήθηκες.
-Εκεί η μόνη ελπίδα που έχεις είναι να παίξεις όσο θέατρο μπορείς, να είσαι ψύχραιμος, γιατί η ψυχραιμία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας σε μια τέτοια επικίνδυνη κατάσταση. Να προσπαθείς να μη δείχνεις φόβο, ούτε να τους προκαλείς, προσπαθώντας να κερδίσεις χρόνο μέχρι να φτάσει η αστυνομία. Ο χρόνος είναι το πιο σημαντικό, κι αυτό το ζήσαμε στην υπόθεση με όπλα και εκρηκτικά στα Γιάννενα, γιατί είχαμε να κάνουμε με κακοποιούς οι οποίοι δεν το έχουν σε τίποτα να αφαιρέσουν μια ζωή.
-Πίστευες ποτέ ότι θα γίνεις ο Έλληνας «Σέρλοκ Χολμς»;
-Με ξέρεις χρόνια και γνωρίζεις ότι, ακόμα κι όταν πήρα τα διεθνή βραβεία στο Βατικανό, στο Μεξικό, στα Ιεροσόλυμα και αλλού, ποτέ δεν έχω νιώσει έτσι. Είμαι αντι-σταρ. Είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που θέλουν κάθε μέρα να προσπαθούν για το καλύτερο. Απλά πιστεύω ότι κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ.
-Τι θέλεις από εδώ και πέρα; Πιστεύω ότι με τόσες υποθέσεις που έχεις εξιχνιάσει, τα όνειρά σου τα έκανες πραγματικότητα.
-Έχω βάλει ένα στόχο: Θα είμαι ευτυχής να φτάσω να διασώσω 20.000 αρχαιότητες. Να βάλω ένα λιθαράκι στην πολιτιστική μας κληρονομιά. Επίσης, έχω γράψει εδώ και τρία χρόνια ένα βιβλίο και θέλω να το εκδώσω. Το πρώτο μου βιβλίο «Λαθρέμποροι Ιστορίας», που εκδόθηκε το 2013, βραβεύτηκε στο Βατικανό, από την Ένωση Λογοτεχνών και από την UNESCO. Έχω γράψει ένα άλλο για «Εγκλήματα Ιστορίας», αλλά λόγω Covid και φόρτου εργασίας ακόμα δεν το έχω εκδώσει. Έχω κατά νου να γράψω ένα δεύτερο βιβλίο για τις υπόλοιπες αρχαιοκαπηλίες μετά το 2013. Επίσης, έχω στα σκαριά ένα ακόμα βιβλίο για τις τέσσερις μεγαλύτερες υποθέσεις εγκλημάτων που έχω αναλάβει και θα αναφέρω λεπτομέρειες που δεν έχουν γραφτεί ποτέ, βεβαίως πάντα με την άδεια των οικογενειών των θυμάτων. Θα αφορά τις υποθέσεις του Άλεξ, του Γιακουμάκη, των διδύμων που κάηκαν στο Μάτι και του Νίκου Σεργιανόπουλου.
-Με όλα αυτά που έχεις δει και έχεις αποκαλύψει από τις υποθέσεις που έχεις αναλάβει ως ιδιωτικός ερευνητής, πώς χαρακτηρίζεις την κοινωνία που ζούμε;
-Ζούμε σε μια κοινωνία σιλικόνης. Ένας λαός ο οποίος σέβεται τον εαυτό του ζει με μια ηθική σιδήρου. Η ηθική είναι μια αξία σταθερή. Όταν όμως την έχεις κάνει σαν τη σιλικόνη και την προσαρμόζεις όπως θέλεις, τότε στην ουσία είσαι ένας άνθρωπος που δεν έχεις ηθική. Γι’ αυτό και λέω ότι ζούμε σε έναν κόσμο με ηθική σιλικόνης. Έχουν εξαφανιστεί οι αξίες, έχουν χαθεί τα πρότυπα.
-Είσαι Ηπειρώτης. Πώς ήσουν ως παιδί; Έψαχνες τα πάντα, ήθελες να λύνεις μυστήρια;
-Ναι, γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Γιάννενα. Έμεινα εκεί μέχρι 18 χρόνων και μετά πήγα στο πανεπιστήμιο στον Πειραιά. Αυτό το είχα από μικρό παιδί. Κι έλεγα πάντα -και η μάνα μου δεν μπορούσε να ακούει ούτε το ένα ούτε το άλλο- «θα γίνω ή ηθοποιός ή ντετέκτιβ». Για ηθοποιός ήμουν ατάλαντος, το ντετέκτιβ τής φαινόταν κάτι εξωπραγματικό, «εξωγήινο», οπότε με τη μάνα μου είχαμε ομηρικούς καβγάδες. Εγώ μάζευα το χαρτζιλίκι που μου έδινε για να πάω να δω κάθε Σάββατο κάποιο αστυνομικό έργο, περιπέτεια ή κατασκοπική ταινία, γιατί αυτή ήταν η χαρά μου. Ήμουν πολύ ζωηρό παιδί. Ήμουν άριστος μαθητής, ένα παιδί που σεβόμουν τους μεγαλύτερους, αλλά και πολύ ατίθασος. Ο πατέρας μου -τον έλεγαν Δημήτρη- ήταν ένας πολύ ήπιος χαρακτήρας και δεν μου χαλούσε ποτέ χατίρι. Με αγαπούσε και μου είχε εμπιστοσύνη. Η μάνα μου -την έλεγαν Ελευθερία και την έχασα πριν από ενάμιση χρόνο- ήταν καχύποπτη στο καθετί και ήθελε να τα ελέγχει όλα. Έχω μία αδελφή που είναι έξι χρόνια μεγαλύτερή μου, τη Χαρούλα. Μένει στα Γιάννενα, τη λατρεύω και με λατρεύει.
-Ποια ήταν η πρώτη σου επιτυχία ως ιδιωτικού ντετέκτιβ;
-Το πρώτο μου γραφείο ήταν στη Σωκράτους, απέναντι από το τότε 4ο Αστυνομικό Τμήμα. Η πρώτη μου επιτυχία ήταν, περίπου στα 22 μου χρόνια, μία υπόθεση στην Κωνσταντινούπολη, που τότε υπήρχε ένας νόμος ο οποίος όριζε ότι όσοι δεν έχουν τουρκική ιθαγένεια, όταν πουλάνε κάποια ακίνητα, πρέπει να τα αντικαταστήσουν αμέσως με άλλα ακίνητα ή να καταθέσουν τα χρήματα στην τράπεζα για να μην μπορούν να βγάζουν το συνάλλαγμα στο εξωτερικό. Αυτό στην ουσία απευθυνόταν στους Έλληνες, στους Αρμένιους και στους Εβραίους. Τότε είχε γίνει μια μεγάλη απάτη με μια κληρονομιά και πήγα οδικώς μαζί με το δικηγόρο και τον πελάτη μου και κατάφερα, έπειτα από πολλούς κινδύνους -ίσως αυτή είναι μια υπόθεση για ένα ολόκληρο βιβλίο- να τη φέρω εις πέρας. Βέβαια, αυτά που έκανα τότε για να βγάλω εις πέρας αυτή την υπόθεση δεν θα τα έκανα σήμερα, γιατί κινδύνευσε η ζωή μου. Αντιμετώπισα τεράστιο κίνδυνο. Παρότι έχω κάνει γύρω στα εκατό ταξίδια στην Τουρκία για δουλειές, σήμερα δεν θα το ρίσκαρα, γιατί έχω τη γυναίκα μου, το γιο μου, τα εγγόνια μου. Τότε ήταν ίσως ένας τεράστιος ενθουσιασμός, που είχε ξεπεράσει τις… κόκκινες γραμμές!
-Παλεύεις εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια ως ιδιωτικός ερευνητής και έχεις σημειώσει μεγάλες επιτυχίες σε δύσκολες υποθέσεις, ενώ 33 από αυτά τα χρόνια ασχολείσαι εθελοντικά και με την πάταξη της αρχαιοκαπηλίας. Έχεις υπολογίσει πόσες υποθέσεις έχεις εξιχνιάσει αυνολικά;
-Έχω ξεπεράσει συνολικά τις 7.000 με 8. 000 υποθέσεις, μαζί με τις υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας. Μετά την τελευταία, όπου πιάσαμε το γουνοποιό στην Καστοριά, υπολόγισα ότι έχω σώσει 16.669 αρχαιότητες.
-Ποια στιγμή φοβήθηκες πάρα πολύ, γιατί κινδύνεψε η ζωή σου;
-Φοβήθηκα με την υπόθεση των αρχαίων της Κορίνθου, όταν έκανα το επικίνδυνο ραντεβού τέσσερις η ώρα τη νύχτα με τους κακοποιούς, οι οποίοι συνελήφθησαν ένα χρόνο μετά την επιστροφή των αρχαίων, φέρνοντας ναρκωτικά στον Ασπρόπυργο. Επίσης, σε μια υπόθεση στην Κύπρο, που είχαμε κρυφτεί με ένα συνεργάτη μου σε έναν υπόνομο, ειδοποιήσαμε την αστυνομία, αλλά πάνω στο δρόμο οι κακοποιοί οπλισμένοι έψαχναν να μας βρουν. Αν μας είχαν βρει, θα μας εκτελούσαν επιτόπου. Κι αν η κυπριακή αστυνομία αργούσε πέντε λεπτά και δεν ερχόταν αμέσως, θα ήμασταν νεκροί. Ήταν φοβερά επικίνδυνη αποστολή. Όποιος πει ότι δεν αισθάνεται φόβο, νομίζω ότι λέει ψέματα ή είναι τρελός.
-Όλη σου η ζωή είναι σαν μια αστυνομική ταινία δράσης, απ’ αυτές που φτιάχνει το Χόλιγουντ, με πολύ επικίνδυνες στιγμές.
-Κάποια στιγμή εθίζεσαι στον κίνδυνο. Παρότι έχω περάσει κινδύνους, ασχολήθηκα ξανά με δύσκολες υποθέσεις, όπως του Αλκέτ Ριζάι, ο οποίος τη μία από τις δύο φορές που δραπέτευσε, επειδή είχε εμμονή μαζί μου, γιατί είχα συνδράμει στη σύλληψή του, νοίκιασε το ελικόπτερο στο όνομά μου. Εγώ -δεν το κρύβω- έχω εθιστεί στον κίνδυνο. Η αδρεναλίνη είναι κάτι το οποίο είναι μέσα στο πετσί μου, στο DNA μου. Επίσης, αυτό μου συμβαίνει και με την καταπολέμηση της αρχαιοκαπηλίας, παρόλο που το κάνω εθελοντικά.
-Έχει κινδυνέψει η οικογένειά σου, σε έχουν απειλήσει ποτέ; Έχεις νιώσει φόβο για τη γυναίκα σου ή το παιδί σου;
-Ναι, το έχω ζήσει κι αυτό. Επειδή όμως δεν είμαι προκλητικός, προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι με ήπιο τρόπο, δηλαδή και στο δικαστήριο, όταν κατέθετα για κακοποιούς, δεν ήμουν εριστικός, να τους βλέπω αφ’ υψηλού ή να τους κοιτάζω με ειρωνεία. Με την υπόθεση των αρχαίων της Κορίνθου έλεγα στους αρχαιοκάπηλους: «Εγώ δεν έχω τίποτα μαζί σας. Το μόνο που θέλω είναι να σώσω την πολιτιστική μας κληρονομιά. Δεν χαίρομαι που είστε εδώ, στο εδώλιο των κατηγορουμένων». Αλλά ο φόβος πάντα υπάρχει, δεν το κρύβω, και προσπαθώ όσο το δυνατόν να τον διαχειρίζομαι. Δεν φοβάμαι τόσο πολύ για τον εαυτό μου αλλά για την οικογένειά μου.
-Από την εμπειρία σου όλα αυτά τα χρόνια, μπορείς να καταλάβεις αν κάποιος λέει ψέματα;
-Η έρευνα είναι μαθηματικά. Προσπαθείς να συμπληρώσεις τα τετραγωνίδια για να δέσεις το παζλ. Θα σου πω το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην υπόθεση της Καρολάιν, που ασχολιόμασταν όλοι με τον πιλότο σύζυγό της, που τη σκότωσε, την άλλη μέρα του φονικού μίλησα με τον αστυνομικό συντάκτη Βασίλη Λαμπρόπουλο και μου ζήτησε τη γνώμη μου. Του είπα «πιστεύω ότι το έχει κάνει αυτός». Όλος ο κόσμος τότε πίστευε ότι έχει γίνει ληστεία, η κοινή γνώμη τον λυπόταν. Ήταν όμως τόσο οφθαλμοφανές, που δεν χρειαζόταν να είσαι ούτε εγκληματολόγος, ούτε αστυνομικός συντάκτης, ούτε ντετέκτιβ για να το καταλάβεις. Γιατί; Μπαίνουν στο σπίτι του επαγγελματίες δολοφόνοι, φροντίζουν να μην αφήσουν DΝΑ ούτε αποτυπώματα, έχουν την πρόνοια να πάρουν την κάρτα μνήμης από την κάμερα και συγχρόνως αυτοί οι επαγγελματίες δολοφόνοι δένουν αφελέστατα πισθάγκωνα την κοπέλα που ήταν νεκρή -που δεν είχαν λόγο να το κάνουν- και δένουν με τα χέρια μπροστά τον πιλότο και του αφήνουν το τηλέφωνο! Αυτοί που είχαν την πρόνοια να προσέξουν όλα τα προηγούμενα. Έτσι, με το τηλέφωνο δίπλα του, ο πιλότος κατάφερε με τη μύτη του να ειδοποιήσει την αστυνομία! Την τρίτη μέρα ήμουν σε μια πρωινή εκπομπή και είπα: «Κρατήστε μικρό καλάθι, θα έχουμε ανατροπές». Μου απάντησε η παρουσιάστρια: «Γιώργο, γιατί το λες αυτό;». Και εκεί υποστήριξα ότι το έχει κάνει ο ίδιος και ανέλυσα τους λόγους. Το ίδιο είπα από τις πρώτες μέρες και στην υπόθεση του Μπάμπη στο Μεσολόγγι.
-Σε ποια υπόθεση προβληματίστηκες πάρα πολύ και ήταν δύσκολο να φτάσεις στην εξιχνίασή της;
-Όλες οι περιπτώσεις είναι δύσκολες, γιατί έχουν να κάνουν με λεπτομέρειες που φαίνονται ασήμαντες για τον κόσμο, όπως η υπόθεση του Βασίλη Γιακουμάκη, που με σημάδεψε, όταν πήρα το CD και πήγα και το κατέθεσα στην αστυνομία και είναι μέρος της δικογραφίας. Ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το διαχειριστεί η ψυχή μου. Επίσης, αυτό το έζησα και με τα δίδυμα που κάηκαν μαζί με τη γιαγιά και τον παππού τους στο Μάτι. Έζησα καταστάσεις που δεν μπορούσα ούτε καν να τις φανταστώ. Και η χειρότερη στιγμή για μένα ήταν όταν χρειάστηκε το βράδυ να πάρω να ενημερώσω τον πατέρα τους, τον Γιάννη, ότι έγινε ταυτοποίηση και ήταν τα παιδιά του. Όπως επίσης μου ήταν πολύ δύσκολο να πω στη Νατέλα, τη μητέρα του Άλεξ, ότι το παιδί της δεν ζει, ή στην οικογένεια Γιακουμάκη στα Γιάννενα ότι βρήκαμε τη σορό, πραγματικά ήμουν ράκος, δεν με πήγαιναν τα πόδια μου. Αυτές ήταν υποθέσεις που έχω πει καλύτερα να μην τις είχα αναλάβει, γιατί καταγράφηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
-Υπάρχει κάποια στιγμή που παρά την ψυχραιμία σου λύγισες και έκλαψες;
-Ναι. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι έκλαψα on camera σε μια πρωινή εκπομπή, όταν βεβαιώθηκα ότι ο Άλεξ είναι νεκρός, και τότε είδα και κάποια αρνητικά σχόλια πως δεν πρέπει να κλαίω, αφού κάνω αυτή τη δουλειά. Δεν σημαίνει πως, όταν κάνεις αυτή τη δουλειά, δεν έχεις αισθήματα. Όπως έκλαψα για τις δίδυμες στο Μάτι και για τον Γιακουμάκη. Ανθρώπινο είναι.
-Στις μέρες μας έχουν αυξηθεί επικίνδυνα οι γυναικοκτονίες και η παιδική παραβατικότητα - πάμε από το κακό στο χειρότερο.
-Επειδή έχω σπουδάσει οικονομολόγος, κρατάω και μια στατιστική. Το πρώτο εξάμηνο του 2024 αυξήθηκαν προοδευτικά τα περιστατικά γυναικοκτονιών και παραβατικότητας ανηλίκων. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Γι’ αυτό πρέπει όλοι, πολιτεία, κοινωνία, ειδικοί ψυχολόγοι, εκπαιδευτική κοινότητα, να καθίσουν να δουν τι πρέπει να γίνει, γιατί είμαστε μια μικρή χώρα και δεν μας αναλογεί αυτό το στατιστικό νούμερο, το πολύ μεγάλο, για γυναικοκτονίες και παιδική παραβατικότητα. Εδώ κάτι δεν πάει καλά. Εμείς οι μεγαλύτεροι, η κοινωνία και γενικά η εκπαιδευτική κοινότητα, σύλλογοι γονέων, κάτι δεν κάνουμε καλά. Πρέπει να το λύσουμε αυτό. Γυναικοκτονίες, τρομερός αριθμός! Ήμουν σε μια εκπομπή προ ημερών και συζητούσα -εγώ έχω μέντορα ψυχής τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος είναι κορυφαίος και οικουμενικός-, και είπα ότι η μουσική εμπνέει επαναστάσεις, αγάπες, έρωτες, αλλά δεν είναι δυνατόν να εμπνέει και βία. Η μουσική που εμπνέει βία για μένα δεν είναι αποδεκτή. Και μιλούσαν κάποιοι νέοι ράπερ και τους ρωτάω on camera «τι ποσοστό από τους καλλιτέχνες που ασχολούνται με αυτή τη μουσική πιστεύετε ότι έχουν σχέση με χρήση ουσιών;». Και μου απάντησαν, σχεδόν αυθόρμητα, «οι πιο πολλοί!». Και μου εξήγησαν μετά ότι η ραπ είναι μια μουσική που μιλάει για τις γυναίκες απαξιωτικά, για τον πλούτο, τη βία, τη φιγούρα… Όλα αυτά θα πρέπει να τα δούμε. Εγώ δεν είπα να μην υπάρχει, αλλά με όρια. Γιατί όλοι αυτοί γίνονται πρότυπα για την ελληνική νεολαία και σε μια εποχή που έχουν χαθεί τα πρότυπα. Και το λέω εγώ που είμαι ευεργετημένος από τα ΜΜΕ, απ’ όλους εσάς, και σας ευχαριστώ πραγματικά γιατί έχετε αναδείξει το έργο μου. Τι πρότυπα υπάρχουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία; Υπάρχουν εκπομπές που να καθοδηγούν τους γονείς; Γιατί οι γονείς δεν είναι απαραίτητα παιδαγωγοί, μπορεί να κάνουν και τα λάθη τους. Υπάρχουν πολλές εκπομπές πολιτισμού; Εγώ δεν σου κρύβω, αν και είμαι πολύ ευεργετημένος από τα ΜΜΕ, αρνούμαι να δω ορισμένα ριάλιτι, γιατί δεν προσφέρουν τίποτα ή περνάνε λάθος μηνύματα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν κι αυτά, αλλά με ποσόστωση, και μια ποσόστωση υψηλή να υπάρχει και σε εκπομπές πολιτισμού και εκπομπές που να ασχολούνται με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Γιατί ο γονιός δεν είναι παιδαγωγός και μπορεί να κάνει λάθη. Πρώτος εγώ έχω κάνει το λάθος σαν γονιός, όταν ο γιος μου ήταν σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων. Έχοντας αποκαλύψει τις τσίχλες που περιείχαν ναρκωτικά, τον ξύπνησα τρεις η ώρα τη νύχτα για να του πω να προσέχει μην του δώσει κανείς τέτοια τσίχλα. Κι εκείνος μου απάντησε εύστοχα: «Πατέρα, μη βγάζεις τα απωθημένα της δουλειάς σου σε μένα». Ήταν αντιπαιδαγωγικό αυτό που έκανα, γιατί το συζήτησα μετά με φίλους μου ψυχολόγους.
-Ο γιος σου, ο Δημήτρης, ακολούθησε άλλο επάγγελμα.
-Ναι. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έχει κάνει δύο μεταπτυχιακά στο real estate και στα οικονομικά, ασχολείται με επιχειρήσεις, είναι ένα καλό παιδί και με έχει κάνει έναν πολύ ευτυχισμένο παππού. Έχω δύο εγγονάκια, τον Γιωργάκη και τη Μαίρη, τεσσάρων και έξι χρόνων, αντίστοιχα. Τα εγγονάκια μου έχουν γίνει τα ηρεμιστικά μου (γέλια).
-Τελευταία έχουν πληθύνει και οι ηλεκτρονικές απάτες. Κι όχι μόνο για να αποσπάσουν χάκερ χρήματα. Βλέπουμε ότι με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ανεβάζουν στα social media δήθεν διαφημίσεις, που δείχνουν επώνυμους να διαφημίζουν προϊόντα χωρίς οι ίδιοι να έχουν ιδέα. Έχει αναλάβει υπόθεση ηλεκτρονικής απάτης;
-Βεβαίως. Τη μεγάλη υπόθεση που βγάλαμε πριν από ενάμιση χρόνο, με μια διεθνή εγκληματική οργάνωση που εξαπατούσε κόσμο ηλεκτρονικά. Τους έλεγαν να επενδύσουν χρήματα και μάλιστα ένας από τους εντολείς μου είχε επενδύσει 200.000 ευρώ. Αυτή η ιστορία είχε ξεκινήσει από την Κύπρο και την Ουκρανία. Διεξήγαμε την έρευνα σιγά σιγά κι έγιναν συλλήψεις στην Ουκρανία, στη Βουλγαρία και στην Κύπρο. Η απάτη αυτή ξεπερνούσε τα 60 με 70 εκατ. ευρώ σε όλη την Ευρώπη. Μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη τεχνολογία έχει προσφέρει πολλά καλά, αλλά αν δεν γίνεται σωστή χρήση της και δεν είμαστε προσεκτικοί, μπορεί να πάθουμε και πάρα πολλές ζημιές. Θέλει προσοχή, ειδικά με τα νέα παιδιά, και να μην ξεχνάμε τα μηνύματα που παίρνουν, γιατί επηρεάζονται πάρα πολύ από το διαδίκτυο.
-Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε έξαρση στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και στα σεξουαλικά εγκλήματα. Έχεις αναλάβει τέτοια υπόθεση; Είναι δύσκολα τα πράγματα;
-Είναι ακόμα χειρότερα από αυτά που μαθαίνει ο κόσμος, γιατί υπάρχουν περιστατικά τα οποία δεν καταγγέλλονται. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να πειστεί ο κόσμος να τα καταγγέλλει, γιατί η ντροπή δεν είναι για το θύμα αλλά για το θύτη. Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά αυτά και, δυστυχώς, σε μια εποχή που εννοείται ότι υπάρχει και μια σεξουαλική απελευθέρωση, βλέπουμε να δημιουργούνται προσωπικότητες με εμμονές και να παρενοχλούν σεξουαλικά ή να εκβιάζουν. Θα σου πω χαρακτηριστικά ότι πριν από ένα χρόνο πήγαμε στην Κύπρο για μια υπόθεση, όπου μαθητές δεκαέξι χρόνων είχαν βάλει ασύρματες κάμερες μέσα στις γυναικείες τουαλέτες να καταγράφουν τις συμμαθήτριές τους και να τις εκβιάζουν. Εκεί είναι το τρομακτικό και λες «είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά να κάνουν τέτοια πράγματα;» - πολλές φορές τα θύματα έχουν μετά και ψυχολογικά προβλήματα. Η μία κοπέλα που ήταν θύμα και της οποίας είχαν ανεβάσει φωτογραφίες στο διαδίκτυο, δεν ήθελε να πάει στο σχολείο και την έτρεχαν οι γονείς της σε ψυχιάτρους. Ένα νεαρό παιδί μπορεί να φτάσει μέχρι και στην αυτοκτονία - έχουμε δει τέτοιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό λέω ότι κάτι πρέπει να γίνει. Δεν αρκεί να τα σχολιάζουμε όλα αυτά, να τα γράφουμε και να τα καταγγέλλουμε.
-Η σύζυγός σου, η Μαργαρίτα, καταλαβαίνει και αποδέχεται το ότι ζεις κάθε μέρα «αγκαλιά» με τον κίνδυνο;
-Με τη Μαργαρίτα είμαστε 34 χρόνια μαζί. Είναι η δεύτερη σύζυγός μου, γιατί η πρώτη «έφυγε» από τη ζωή πριν από χρόνια. Ο γιος μου, ο Δημήτρης, είναι από τον πρώτο μου γάμο και είμαι ευτυχής γιατί με τη γυναίκα μου έχουν άριστες σχέσεις. Προσπαθώ να μην της φέρνω αυτό το άγχος στο σπίτι, αν και πλέον καταλαβαίνει τι μου συμβαίνει. Επίσης, δεν σου κρύβω ότι με έχει βοηθήσει και σε πολλές δουλειές. Μια από τις μεγαλύτερες αρχαιοκαπηλίες με χρυσά νομίσματα και κοσμήματα στα Γιάννενα, σχεδόν όλη την υπόθεση την έβγαλε εκείνη. Δεν είχαμε άνθρωπο από την Ασφάλεια Ιωαννίνων να εμφανιστεί στους αρχαιοκάπηλους, οπότε αναγκάστηκε η ίδια να παίξει το ρόλο της αγοράστριας και τα κατάφερε θαυμάσια. Τους πιάσανε.
-Υπάρχει κάποια υπόθεση που εκκρεμεί και είσαι στενοχωρημένος γιατί κάτι σε «τρώει»;
-Ναι, είναι η πρόσφατη υπόθεση της δολοφονίας του Μπάμπη στο Μεσολόγγι, γιατί υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες τις οποίες εμείς γνωρίζουμε και παλεύουμε να τις κάνουμε στοιχεία της δικογραφίας.
-Οπότε μπορεί να έχουμε εκπλήξεις στην εκδίκαση της υπόθεσης;
-Είναι πολύ πιθανό.
-Στην πορεία αυτού του επαγγέλματος ένιωσες πολλές φορές να σε απειλούν με όπλο;
-Ναι, το έχω ζήσει αυτό σε κάποιες περιπτώσεις. Όπως έχω ζήσει και την κατάσταση με συγγενείς ενός αρχαιοκάπηλου, που έβαλαν μπράβους να μου σπάσουν τα χέρια και τα πόδια.
-Πώς ένιωσες όταν είδες ένα πιστόλι στραμμένο επάνω σου; Υποθέτω, τρομοκρατήθηκες.
-Εκεί η μόνη ελπίδα που έχεις είναι να παίξεις όσο θέατρο μπορείς, να είσαι ψύχραιμος, γιατί η ψυχραιμία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας σε μια τέτοια επικίνδυνη κατάσταση. Να προσπαθείς να μη δείχνεις φόβο, ούτε να τους προκαλείς, προσπαθώντας να κερδίσεις χρόνο μέχρι να φτάσει η αστυνομία. Ο χρόνος είναι το πιο σημαντικό, κι αυτό το ζήσαμε στην υπόθεση με όπλα και εκρηκτικά στα Γιάννενα, γιατί είχαμε να κάνουμε με κακοποιούς οι οποίοι δεν το έχουν σε τίποτα να αφαιρέσουν μια ζωή.
-Πίστευες ποτέ ότι θα γίνεις ο Έλληνας «Σέρλοκ Χολμς»;
-Με ξέρεις χρόνια και γνωρίζεις ότι, ακόμα κι όταν πήρα τα διεθνή βραβεία στο Βατικανό, στο Μεξικό, στα Ιεροσόλυμα και αλλού, ποτέ δεν έχω νιώσει έτσι. Είμαι αντι-σταρ. Είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που θέλουν κάθε μέρα να προσπαθούν για το καλύτερο. Απλά πιστεύω ότι κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ.
-Τι θέλεις από εδώ και πέρα; Πιστεύω ότι με τόσες υποθέσεις που έχεις εξιχνιάσει, τα όνειρά σου τα έκανες πραγματικότητα.
-Έχω βάλει ένα στόχο: Θα είμαι ευτυχής να φτάσω να διασώσω 20.000 αρχαιότητες. Να βάλω ένα λιθαράκι στην πολιτιστική μας κληρονομιά. Επίσης, έχω γράψει εδώ και τρία χρόνια ένα βιβλίο και θέλω να το εκδώσω. Το πρώτο μου βιβλίο «Λαθρέμποροι Ιστορίας», που εκδόθηκε το 2013, βραβεύτηκε στο Βατικανό, από την Ένωση Λογοτεχνών και από την UNESCO. Έχω γράψει ένα άλλο για «Εγκλήματα Ιστορίας», αλλά λόγω Covid και φόρτου εργασίας ακόμα δεν το έχω εκδώσει. Έχω κατά νου να γράψω ένα δεύτερο βιβλίο για τις υπόλοιπες αρχαιοκαπηλίες μετά το 2013. Επίσης, έχω στα σκαριά ένα ακόμα βιβλίο για τις τέσσερις μεγαλύτερες υποθέσεις εγκλημάτων που έχω αναλάβει και θα αναφέρω λεπτομέρειες που δεν έχουν γραφτεί ποτέ, βεβαίως πάντα με την άδεια των οικογενειών των θυμάτων. Θα αφορά τις υποθέσεις του Άλεξ, του Γιακουμάκη, των διδύμων που κάηκαν στο Μάτι και του Νίκου Σεργιανόπουλου.
