«Η αστική εξάπλωση έχει εισχωρήσει σταδιακά και συχνά ανεξέλεγκτα σε περιοχές με περιαστικά δάση. Πυρκαγιές όπως αυτή που παρακολουθήσαμε είναι γνωστές ως ILS (Interface Landscape Fires), που αναφέρονται επίσης ως “εσωτερικές” πυρκαγιές λόγω κλιματικής αλλαγής, και εκδηλώνονται στα όρια μεταξύ δασών και αστικών οικισμών. Δυστυχώς, αυτές είναι οι πιο δύσκολα ελεγχόμενες πυρκαγιές και απαιτούν εξαιρετικά προσεκτική διαχείριση» ανέφερε ο καθηγητής φυσικών καταστροφών Κώστας Συνολάκης, μιλώντας σήμερα στο ΕΡΤNews, στην εκπομπή UPDATE και στον δημοσιογράφο Θάνο Σιαφάκα.

«Αν μπορούμε να μάθουμε κάτι από αυτή την πυρκαγιά, είναι το πόσα μέτρα πρέπει να ληφθούν για την προσεκτική διαχείριση αυτών των περιαστικών δασικών περιοχών» είπε ο κ. Συνολάκης και πρόσθεσε «Αυτό που έγινε σε προηγούμενες πυρκαγιές, και προφανώς και σε αυτή την περίπτωση, ήταν μια επιθετική αρχική επίθεση. Η πυρκαγιά εντοπίστηκε μέσα σε περίπου πέντε λεπτά από την έναρξή της. Για να συμβεί αυτό, είναι απαραίτητη μια ανάλυση. Προτείνουμε στο Υπουργείο να γίνεται ανάλυση μετά από κάθε μεγάλη πυρκαγιά, ώστε να αξιολογείται αν εναλλακτικά σενάρια θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα».

Αναφορικά με την άτυχη γυναίκα που έχασε τη ζωή της στο Πάτημα Χαλανδρίου, ο καθηγητής κ. Συνολάκης τόνισε «χρειάζεται πολύ προσεκτική έρευνα για να διαπιστωθεί τι συνέβη, αν τηρήθηκαν οι οδηγίες και αν υπήρξε αποτυχία στην εκκένωση από την αστυνομία. Κάθε φορά που χάνεται μια ζωή, μια ενδελεχής έρευνα είναι απαραίτητη».

Επιπλέον, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε είναι σημείωσε ο κ. Συνολάκης «ότι αν δεν είχε γίνει η επιθετική αρχική αντίδραση, η φωτιά θα μπορούσε να είχε φτάσει στη θάλασσα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι έγινε. Σε ένα τέτοιο σενάριο, η κατάσταση θα ήταν ακόμη χειρότερη. Το σύστημα συναγερμού έκτακτης ανάγκης 112 έσωσε αναμφίβολα πολλές ζωές, καθώς χωρίς αυτό θα υπήρχαν σημαντικά περισσότερα θύματα».

«Ένα κρίσιμο μάθημα από αυτό το περιστατικό είναι η ανάγκη για καλύτερη διαχείριση των δασών, ιδίως στις περιαστικές περιοχές. Θα πρέπει να υπάρχει μια ρυθμιστική ζώνη γύρω από τις κατοικημένες περιοχές όπου δεν επιτρέπεται η οικοδόμηση και δεν θα πρέπει να επιτρέπεται η αναδάσωση σε αυτές τις ζώνες. Το ακριβές πλάτος αυτής της ζώνης προστασίας -είτε 50 είτε 100 μέτρα- θα πρέπει να καθορίζεται από τοπικές μελέτες», υπογράμμισε ο καθηγητής φυσικών καταστροφών.

Τέλος, ο κ. Συνολάκης δήλωσε « η τρέχουσα προσέγγιση για τη διαχείριση της διασταύρωσης των αστικών περιοχών με τα δάση δεν λειτουργεί. Πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε περισσότερα προληπτικά μέτρα, όπως προκαθορισμένες καύσεις σε ορισμένες περιοχές, για να μετριάσουμε τις επιπτώσεις μελλοντικών μεγάλων πυρκαγιών. Η στρατηγική διαχείρισης των πυρκαγιών πρέπει να αλλάξει για να μην αναγκάζονται οι πυροσβέστες να κάνουν αδύνατες επιλογές, όπως να αποφασίζουν αν θα σώσουν ένα σπίτι ή θα σταματήσουν μια πυρκαγιά αλλού. Αυτό απαιτεί μια νέα προσέγγιση στη διαχείριση των δασών μας».