Ακόµα ένα θλιβερό γεγονός σκίασε την επικαιρότητα. Η θλίψη για τον χαµό του 19χρονου Γιάννη Καµπαϊλή στο πασίγνωστο πλέον λούνα παρκ στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής εξαπλώθηκε σε µηδενικό χρόνο σε όλη την Ελλάδα. Με δεδοµένη την καταστροφή, την απώλεια µιας καθ’ όλα υποσχόµενης ανθρώπινης ζωής, η αναζήτηση της ευθύνης έρχεται αντανακλαστικά στον συλλογικό νου της ελληνικής κοινωνίας. Το «σαφάρι» στο οποίο επιδόθηκαν τα ΜΜΕ για την ανάλυση των προβλεποµένων και, ως εκ τούτου, της απόδοσης ευθύνης για το τραγικό περιστατικό θα έλεγε κανείς πως είναι και η ενδεδειγµένη πρακτική.

Παρ’ όλα αυτά, ένα από τα πιο σηµαντικά πρόσωπα της «βιοµηχανίας» των πάρκων αναψυχής στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, εκφράζει την απορία του στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» για πράγµατα τα οποία, όπως ισχυρίζεται, είναι ή έστω θα έπρεπε να είναι εµπεδωµένα. Ο Λάµπρος Ζάχος, αναπληρωτής γενικός διευθυντής της TUV Hellas (TUV Nord), µε λόγο καταγγελτικό φωτίζει τις σκιές µέσω των «Π»: «Υπάρχει νοµοθεσία γι’ αυτά τα πράγµατα. Απορώ πώς υπάρχουν τόσοι που αναρωτιούνται πώς αδειοδοτούνται. Η νοµοθεσία καλύπτει επακριβώς πώς επιθεωρούνται και πώς αδειοδοτούνται.

Υπάρχει ΦΕΚ αδειοδότησης, ελέγχου και πιστοποίησης στα… ελληνικά και ξεκάθαρα. Προβλέπονται τα πάντα, τι πρέπει να κάνει ο φορέας, τι κάνει ο λειτουργός, τι κάνουν οι αδειοδοτούσες Αρχές», ανέφερε αρχικά και στη συνέχεια εξειδίκευσε: «Η διαδικασία ελέγχου και αδειοδότησης είναι σαφής. Περιλαµβάνει τον αρχικό έλεγχο, τον περιοδικό έλεγχο, ακόµα και τον έλεγχο πριν από την εγκατάσταση από αναγνωρισµένους φορείς. Από εκεί και πέρα, οι Αρχές πρέπει να ελέγχουν αν υπάρχουν αυτά τα έγγραφα και να εποπτεύουν το πάρκο πριν παραδοθεί σε λειτουργία. Είναι ξεκάθαρες οι ευθύνες και το τι πρέπει να γίνει».

Ο κ. Ζάχος εξήγησε πως υπάρχουν όλα… γραµµένα και περιέγραψε τα αποτελέσµατα της νοµοπαρασκευαστικής διαδικασίας που ήρθε στην επιφάνεια το 2020 και ολοκληρώθηκε τυπικά το 2023: «Υπάρχουν ΦΕΚ, η ΚΥΑ του 2022, όπως και µία διορθωτική υπουργική απόφαση, που βγήκε πέρυσι και ουσιαστικά δηλώνει τις περιόδους ισχύος, δηλαδή την παράταση που είχε δοθεί µέχρι και τον Μάιο του 2023, οπότε έπρεπε όλα τα παιχνίδια να είχαν δοθεί για αρχικό έλεγχο και µετά να µπουν σε µια βάση περιοδικού ελέγχου».


Ο καθένας τα δικά του

Με βαθιά εµπειρία στον χώρο, καθότι συµπληρώνει οσονούπω τρεις δεκαετίες στις τάξεις της TUV, ο κ. Ζάχος έδωσε προσωπικό αγώνα προκειµένου να δηµιουργηθεί το νοµοθετικό πλαίσιο που καλύπτει αυτές τις εγκαταστάσεις. Ως ναυπηγός, µηχανολόγος µηχανικός και µηχανικός συγκολλήσεων συµµετείχε στη νοµοπαρασκευαστική επιτροπή, αλλά, όπως κάκιστα συνηθίζεται στην Ελλάδα, το φαινόµενο της «τεχνικής» παράκαµψης του νόµου εµφανίζεται και εδώ.

Από τα όσα µοιράστηκε ο κ. Ζάχος στα «Π» προκύπτει η γνώριµη χρονοτριβή στη διαδικασία εφαρµογής των νόµων, η άρνηση πολλών επιχειρηµατιών να συµµορφωθούν εγκαίρως µε τις διαδικασίες, όπως και η τάση τους να επιλέγουν «βολικές» εναλλακτικές. «Προσωπικά, πίεσα για συνολικά 16 χρόνια. ∆εκαέξι χρόνια αγώνα, ώστε το υπουργείο να… ελεήσει να προχωρήσει σε νοµοθεσία. Από το 2020 ήταν έτοιµο το ΦΕΚ. ∆όθηκε παράταση, όπου κάναµε συστάσεις και εκκλήσεις προς όλους.

Λέγαµε σε όλους “Ετοιµάστε τα µηχανήµατά σας, ώστε να επιθεωρηθούν όπως λέει ο νόµος”. Συνεχείς εκκλήσεις στο κενό. Κανείς δεν ανταποκρινόταν», σηµείωσε, ενώ συµπλήρωσε αναφορικά µε τη θέση των δήµων: «Με πρωτοβουλία µας, εστάλησαν επιστολές σε όλους τους δήµους µε πολύ συγκεκριµένες οδηγίες. Εξηγήσαµε επακριβώς τη νοµοθεσία, για να τους βοηθήσουµε και για να ξέρουν τι πρέπει να προσέχουν. Από αυτά που ακούω νιώθω πως κανείς δεν έδωσε τη δέουσα σηµασία».

Ο κ. Ζάχος, βαθύς γνώστης της εν λόγω βιοµηχανίας, δεν µπορούσε να µη σχολιάσει διάφορες πρακτικές που έχει συναντήσει. «Γνωρίζουµε την κατάσταση και έχουµε αποτραβηχτεί από αυτή. Σπάνια έρχονται σε εµάς περιοδεύοντα λούνα παρκ, καθώς γνωρίζουν πως δεν θα “περάσουν” τα µηχανήµατά τους. Οπότε πάνε και βρίσκουν άλλους… τρόπους. ∆υστυχώς έχουµε αυτά τα αποτελέσµατα. Να σκοτωθεί ένα παιδί. Και θα ακολουθήσουν κι άλλα… ∆υστυχώς. ∆ιότι µετά από µία εβδοµάδα όλα θα ξεχαστούν πάλι. Οπως µε το Ελληνικό…», κατέθεσε µε πόνο ψυχής.

Συµπερασµατικά, θα έλεγε κανείς πως η γενικότερη εικόνα αναφορικά µε την κατάσταση στα λούνα παρκ παραείναι γνώριµη και καθρεφτίζει άλλες, πιο καθηµερινές κακές πρακτικές στο σύστηµα λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Πέραν όλων των παραπάνω, προκύπτει πως αρκετοί επιχειρηµατίες επιλέγουν «βολικές» εναλλακτικές, προκειµένου να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν. Οι µεγάλοι και αναγνωρισµένοι φορείς πιστοποίησης των µηχανηµάτων αναψυχής έχουν αποτραβηχτεί από το ελληνικό προσκήνιο.

Η έλλειψη πνεύµατος συνεργασίας από την πλευρά των επιχειρηµατιών των περιοδευόντων πάρκων και πολλές φορές η καταφυγή τους σε «πλάγιες» διαδροµές στρέφουν το βλέµµα των πολυεθνικών σε ∆ύση και Ανατολή (Ευρώπη και αραβική χερσόνησο), µε τους εν Ελλάδι επιχειρηµατίες να… διαµαρτύρονται για τα υψηλότατα standards ελέγχων, αλλά και για το κόστος των πιστοποιήσεων, παρά το γεγονός πως και οι ίδιοι γνωρίζουν πως οι κύριοι πελάτες τους είναι µικρά παιδιά.

Βεβαίως, την ίδια στιγµή ελάχιστα είναι εκείνα που βλέπουν το φως της δηµοσιότητας αναφορικά µε τις σχέσεις και τις δυναµικές που αναπτύσσονται µεταξύ των επιχειρηµατιώνιδιοκτητών των περιοδευόντων λούνα παρκ και της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας, ακόµα και της Αυτοδιοίκησης. Είναι βέβαιο όµως πως ανάµεσα σε αυτές τις διαδροµές δυνητικά µπορούν να αναπτυχθούν τα βλαβερά «ζιζάνια» στις εσοχές των τειχών ασφαλείας του κοινωνικού ιστού: οι χάρες, οι χρονοτριβές και οι εσκεµµένες αβλεψίες. Ολα αυτά µπορούν κάλλιστα να αναπτυχθούν στις σχέσεις µεταξύ των επιχειρηµατιών και των δηµοτικών αρχόντων, οι οποίοι απλώς και µόνο µέσω της καταγραφής των απαραίτητων εγγράφων µπορούν µε ένα νεύµα να δώσουν ένα πράσινο ή ένα κόκκινο φως…


Συντρίμμια

Πέραν των φιλολογικών αναλύσεων που αναπτύσσονται, υπάρχει και η οδυνηρή πραγµατικότητα. Αυτή που αφορά µία οικογένεια ανεπανόρθωτα πληγωµένη από το τραγικό δυστύχηµα. Η οικογένεια ΚαµπαϊλήΚαµπανταΐδη είναι παντελώς αβέβαιο πότε θα καταφέρει να ορθοποδήσει και να επιστρέψει σε µια κάποια κανονικότητα.

Ο πατέρας Γιώργος, µέλος των Ενόπλων ∆υνάµεων, βλέπει τα όνειρα του πρωτότοκού του να ακολουθήσει τα χνάρια του να γίνονται συντρίµµια. Ο Γιάννης ετοιµαζόταν να καταταγεί στους Ικάρους, µια θέση που κατέκτησε επάξια µέσω της γνώριµης ανταγωνιστικής διαδικασίας. Τραγικές φιγούρες η µητέρα και τα δύο µικρότερα αδέλφια του Γιάννη, που είδαν µε τα µάτια τους τον χειρότερο εφιάλτη τους. Η οδύνη όµως δεν είναι το µοναδικό αίσθηµα που διακατέχει την οικογένεια. Υπάρχει και η οργή, που την ωθεί να χρησιµοποιήσει όλα τα νόµιµα µέσα για να έρθει στην επιφάνεια η αλήθεια.

Τρεις συνήγοροι ήδη έχουν πιάσει δουλειά για να αποδείξουν όλα όσα έγιναν λάθος και οδήγησαν τον 19χρονο σε τραγικό θάνατο Την ίδια στιγµή, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος παραµένουν ακόµα δύο πρόσωπα.

Ο λόγος για τον 58χρονο ιδιοκτήτη του λούνα παρκ, Ε.Κ., ο οποίος αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος από την εισαγγελική λειτουργό, καθώς ο φάκελος της δικογραφίας επιστράφηκε στο Α.Τ. Κασσάνδρας για τη συνέχιση της προκαταρκτικής εξέτασης. Την ίδια τύχη έχει και ο 21χρονος χειριστής του παιχνιδιού, ένας νεαρός από το Κιλκίς, ο οποίος µάλιστα είχε στο παρελθόν αρκετά πάρε-δώσε µε τις ελληνικές Αρχές. Για τον συγκεκριµένο όµως έχει ήδη ασκηθεί ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από αµέλεια. Με το πέρας του νέου γύρου προανάκρισης, µόλις ο διορισµένος από την ΕΛ.ΑΣ. πραγµατογνώµονας Λάµπρος Γκλαβόπουλος ολοκληρώσει το πόρισµά του, θα κληθούν εκ νέου για να δώσουν εξηγήσεις.

Εννέα ατυχήµατα και δυστυχήµατα σε 14 χρόνια

Το περιστατικό στη Χαλκιδική σαφώς και δεν είναι πρωτάκουστο. Στην Ελλάδα µετράµε οκτώ διαφορετικά περιστατικά τα τελευταία 10 χρόνια, µε αρχή βεβαίως τον χαµό ενός 13χρονου σε αντίστοιχο χώρο στο Ελληνικό. Ηταν το 2014 όταν ένα 13χρονο αγόρι µπήκε σε έναν τεράστιο φουσκωτό κύλινδρο και ενώ έπαιζε µέσα σε µια µεγάλη πλαστική πισίνα, φύσηξε αέρας, σήκωσε τον κύλινδρο µαζί µε το παιδί και τον πέταξε σε απόσταση 30 µέτρων. Ο κύλινδρος έως ότου «προσγειωθεί» χτυπούσε ανεξέλεγκτα σε κάγκελα, άλλα παιχνίδια του λούνα παρκ και σε έναν τοίχο, µε αποτέλεσµα τον θάνατο του αγοριού και τον σοβαρό τραυµατισµό της 11χρονης αδελφής του. Νωρίτερα, τον Σεπτέµβριο του 2010, είχε τραυµατιστεί σοβαρά στη Μυτιλήνη ένας 16χρονος.

Τον Αύγουστο του 2019, στον Αλµυρό Βόλου, µία 14χρονη µαθήτρια είχε ανέβει στο λεγόµενο «Χαλί» και κατά τη διάρκεια περιστροφών του παιχνιδιού εκτινάχτηκε σε απόσταση περίπου 11 µέτρων, µε αποτέλεσµα να πέσει και να τραυµατιστεί θανάσιµα. Τον Οκτώβριο του 2019 τραυµατίστηκε ένα 3χρονο κορίτσι σε τρενάκι λούνα παρκ της Ναυπάκτου. Την ίδια χρονιά, τρία παιδιά εγκλωβίστηκαν σε τρενάκι στο λούνα παρκ Μύλου Τρικάλων, χωρίς ευτυχώς να τραυµατιστούν.

Το 2022, και συγκεκριµένα τον Σεπτέµβριο, ένα αγόρι ηλικίας 7 ετών κατέληξε στο νοσοκοµείο µε δύο σπασµένα δόντια και τραύµατα στη στοµατική κοιλότητα έπειτα από ατύχηµα που είχε σε λούνα παρκ του Ιλίου. Την ίδια χρονιά, τέσσερις νεαροί ενήλικοι είχαν τραυµατιστεί σοβαρά στο πάρκο του Ρέντη, όταν η βάρκα στην οποία επέβαιναν δεν έκοψε ταχύτητα. Και οι τέσσερις κατάφεραν ευτυχώς να αποθεραπευτούν. Μόλις τον περασµένο Ιούνιο, τέσσερα παιδιά ηλικίας περίπου 8 ετών τραυµατίστηκαν ελαφρά παίζοντας σε φουσκωτό παιχνίδι σε χώρο αναψυχής στο Κορωπί. Τελευταίος στη λίστα, ο 19χρονος Γιάννης. 


* Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά» στις 24 Αυγούστου