Γράφοντας για το woke = αφύπνιση θα µπορούσα να το προσδιορίσω ως κουλτούρα, παράδοση, ρεύµα, νοοτροπία, αλλά θα το συνδέσω µε τη λέξη κίνηµα, διότι δεν πρόκειται για ένα απλό ιδεολογικό ρεύµα, αλλά για µια επιθετική κίνηση εναντίον κάθε παραδοσιακού και κάθε αντίθετης άποψης. ∆εν πρόκειται για µια αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά για µια επιβολή της τάσης αυτής εναντίον κάθε άλλης διαφορετικότητας.

Όταν ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαµαράς, µίλησε στη Βουλή για τον νόµο περί «γάµου οµοφυλοφίλων», αναφέρθηκε στη woke culture λέγοντας «∆εν είναι ‘‘εκσυγχρονισµός’’ η θεωρία των οµοφυλοφίλων... ∆εν είναι ‘‘µεταρρύθµιση’’ η προσχώρηση στην κουλτούρα της αποδόµησης των πάντων, στη woke culture», τότε πολλοί ξαφνιάστηκαν και δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται. Όπως είναι φυσικό, έρχονται διάφορες ειδήσεις από το εξωτερικό µε τα σύγχρονα µέσα ενηµέρωσης, αλλά απαιτείται πολύς χρόνος για να κατανοηθούν και να αξιολογηθούν.

Η λέξη woke = αφύπνιση ως όρος χρησιµοποιήθηκε από τη δεκαετία του 1960 και γεννήθηκε στα αµερικανικά Πανεπιστήµια εναντίον του ρατσισµού και της αστυνοµικής βίας και οι οπαδοί του παρουσιάζονταν ως προοδευτικοί, ακτιβιστές, αντισυστηµικοί και εκφραστές του απόλυτου δικαιωµατισµού και εναντίον των διακρίσεων και φθάνει στην αποδόµηση όλων των ταυτοτήτων, «στο τέλος της κυριαρχίας του λευκού, ετερόφυλου, χριστιανού άνδρα και του πολιτισµού του».

Θεωρώ ότι το κίνηµα είναι εξέλιξη της µετανεωτερικότητας, της οποίας τα γνωρίσµατα, όπως έχει επισηµανθεί προ πολλού από τον καθηγητή Kenneth Gergen, είναι «η αµφισβήτηση της αυθεντίας», «η κατάρρευση της λογικής τάξης» και «η απώλεια του αναγνωρίσιµου» και αυτά προήλθαν από µια κοινωνία που υποφέρει από «κορεσµό», αλλά διαµορφωµένα στην Αµερική.

∆εν πρέπει να ξεχνάµε και ότι το woke κίνηµα είναι απόρροια των ποικίλων κινηµάτων που παρατηρήθηκαν στον δυτικό χώρο και τα οποία ξεκίνησαν από τη φεουδαλιστική, ρατσιστική κοινωνία την οποία επέβαλαν οι Φράγκοι στην Ευρώπη, πράγµα που προκάλεσε επαναστάσεις και ανακατατάξεις στον κοινωνικό χώρο. Είναι ευνόητο ότι το woke κίνηµα άρχισε να εισέρχεται και στον χώρο µας, πράγµα που θα επιταθεί στο µέλλον µε µεγαλύτερο ρυθµό.

Από πλευράς Εκκλησίας, θα αντιµετωπίσουµε και αυτό το θέµα όπως και τα άλλα κινήµατα µε σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ηρεµία, µέσα από τη διαχρονική εκκλησιαστική µας παράδοση. Τα θέµατα αυτά, που απασχολούν την κοινωνία στην οποία εργάζεται η Εκκλησία και επηρεάζουν κατά ποικίλους βαθµούς τα µέλη της, δεν αντιµετωπίζονται µε επιπόλαια συνθήµατα, αλλά µε σοβαρή µελέτη και προσεκτικές κινήσεις, διότι πρόκειται για το φαινόµενο του µετανθρωπισµού και του νεογνωστικισµού.

Η Εκκλησία για όλα τα θέµατα αποφαίνεται συνοδικά, αυτό άλλωστε είναι το σύστηµα διοικήσεώς της. Τα µέλη της, ήτοι οι ιεράρχες, οι συνοδικές επιτροπές, οι πανεπιστηµιακοί διδάσκαλοι, οι κληρικοί, παρακολουθούν τις διάφορες τάσεις που αναφύονται κάθε φορά στην κοινωνία και τα θρησκευτικά, φιλοσοφικά, πολιτιστικά, κοινωνικά ρεύµατα, και όταν ωριµάσουν τα θέµατα και δηµιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, τότε εισάγονται προτάσεις στην Ιερά Σύνοδο και την Ιεραρχία για αποφάσεις.

Γενικά η Εκκλησία δεν βιάζεται να αποφανθεί για αναφυόµενα προβλήµατα της επικαιρότητας, αλλά παρατηρεί, διαλέγεται, προσεύχεται, κρατά την παράδοσή της, όπως εκφράστηκε στις Οικουµενικές Συνόδους, µε τους όρους και τις προϋποθέσεις τους που είναι η εµπειρία των αγίων και αναµένει την ωρίµανση ενός θέµατος για να αποφανθεί σχετικά. Η Εκκλησία είναι µια σταθερή δύναµη για τη µη αποδόµηση της κοινωνίας και του έθνους.

*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» την 1η/09/2024