Έξαλλοι είναι στην Νέα Ιωνία και πιο συγκεκριμένα στην Συμιριώτη, επιχειρηματίες στο χώρο της εστίασης με την άναρχη τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων πέρα από τα επιτρεπόμενα μέτρα που ορίζει ο νόμος, επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον ίδιο τόπο εις βάρoς τον υπόλοιπων επιχειρήσεων, σύμφωνα με αυτούς. Μάλιστα με έχουν γίνει κινήσεις στον δήμο από αυτoύς για την συμμόρφωσή του δίχως κανένα αποτέλεσμα.

Πριν λίγες μέρες ο Δήμος απέστειλε επιστολή προς τους ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, για τα μάτια του κόσμου όπως είπαν οι υπόλοιποι επιχειρηματίες, δίχως την συμμόρφωση για άλλη μια φορά. Τι πραγματικά συμβαίνει εκεί από της Δημοτικές αρχές, παραμένει ένας γρίφος για το τί είναι αυτό που δεν αγγίζει τον συγκεκριμένο επιχειρηματία πιάνοντας πολλά μέτρα παρανόμος με ζημίες στην κερδοφορία των υπολοίπων, όπως μας ανέφεραν.

Παρακάτω το άρθρο καταγγελία των καταστηματαρχών με εμφανή την αγανάκτησή τους

*** Όλοι γνωρίζουμε πως ο νόμος για τα τραπεζοκαθίσματα είναι σαφής: οι καταστηματάρχες πρέπει να ακολουθούν τους κανόνες, να σεβαστούν τα πεζοδρόμια και τους δημόσιους χώρους. Και αυτή η νομοθεσία ισχύει για ολόκληρη την επικράτεια. Ή μήπως όχι; Γιατί, όπως φαίνεται, η Νέα Ιωνία έχει αναδειχθεί ως ένας τόπος «άβατο» για τον νόμο και τις αρχές. Μια πόλη όπου τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, χωρίς καμία έγνοια για περιορισμούς και κυρώσεις.

Το ερώτημα που γεννάται εύλογα είναι: **Τι συμβαίνει στη Νέα Ιωνία;** Γιατί, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα ο νόμος ισχύει και εφαρμόζεται, στη Νέα Ιωνία τα τραπεζοκαθίσματα έχουν καταλάβει πεζοδρόμια, πλατείες και κοινόχρηστους χώρους με ανεξέλεγκτο τρόπο, σαν να μην υπάρχουν αρχές ή νόμοι που να τους σταματούν;

Είναι αδύνατο να μην αναρωτηθεί κανείς: **Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα πίσω από αυτή την κατάσταση;** Είναι τυχαίο ότι στην περιοχή αυτή οι παρανομίες αυτές αντιμετωπίζονται με μια αξιοπρόσεκτη “χαλαρότητα” από τις δημοτικές αρχές; Είναι δυνατόν ένας νόμος που ισχύει παντού να παραβιάζεται τόσο εξόφθαλμα, χωρίς καμία συνέπεια;

Η εικόνα της Νέας Ιωνίας θυμίζει ταινία ή καλυτερα κωμωδία. Από τη μια, οι καταστηματάρχες έχουν απλώσει τα τραπεζοκαθίσματά τους σε κάθε γωνιά, μετατρέποντας τους δημόσιους χώρους σε ιδιωτικά βασίλεια, και από την άλλη, οι αρχές φαίνονται να σφυρίζουν αδιάφορα, σα να μη βλέπουν την ασυδοσία που επικρατεί.

Κι εμείς, οι πολίτες, να αγανακτούμε, αναρωτιόμαστε αν τελικά ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο νόμος είναι απλά ένα διακοσμητικό στοιχείο. Και η αγανάκτηση αυτή μεγαλώνει όταν βλέπουμε ότι σε άλλες περιοχές οι νόμοι εφαρμόζονται και οι παραβάτες τιμωρούνται, ενώ στη Νέα Ιωνία, η ανομία φαίνεται να έχει εγκατασταθεί ως μια άτυπη “κανονικότητα”.

**Μήπως οι δημοτικές αρχές εδώ έχουν αποφασίσει να κάνουν τα στραβά μάτια;** Μήπως υπάρχει κάποια σκιώδης συναλλαγή ή προνομιακή μεταχείριση; Είναι δύσκολο να μη βάλει κανείς στο μυαλό του τέτοια σενάρια, όταν βλέπει την αδράνεια που επικρατεί. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο αισθητικό ή λειτουργικό. Δεν αφορά μόνο το γεγονός ότι οι πεζοί δεν μπορούν να κινηθούν ελεύθερα ή ότι οι δημόσιοι χώροι περιορίζονται από τα τραπεζοκαθίσματα. Αφορά και τη βαθύτερη έννοια της ισονομίας. Όταν ένας νόμος εφαρμόζεται με τέτοια διακρίσεις, δημιουργείται ένα αίσθημα αδικίας στους πολίτες. Γιατί να ισχύουν άλλοι κανόνες για τη Νέα Ιωνία και άλλοι για το Χαλάνδρι, την Καλλιθέα, τη Γλυφάδα ή ακόμα και το ιστορικό Κέντρο της Αθήνας.

Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε απαντήσεις. Ήρθε η ώρα οι δημοτικές αρχές να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από τη σιωπή τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Γιατί αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η Νέα Ιωνία θα είναι απλώς το σύμβολο μιας κοινωνίας όπου οι κανόνες υπάρχουν μόνο για τους αδύναμους και τους ανίσχυρους, ενώ οι “ισχυροί” κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς συνέπειες.

Το ερώτημα παραμένει: Θα εφαρμοστεί τελικά ο νόμος και στη Νέα Ιωνία; Ή μήπως θα πρέπει να δεχτούμε ότι η περιοχή αυτή είναι ένας “ξεχασμένος” τόπος, όπου η παρανομία δεν τιμωρείται, αλλά επιβραβεύεται; Ο χρόνος θα δείξει, αλλά οι πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν άλλο.