28η Οκτωβρίου: Έφυγε από τη ζωή στα 99 του χρόνια ο τελευταίος των ηρώων Μυτιληνιών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Συγκίνηση
Ο 99χρονος Ασημάκης Πολυπαθέλλης, ο τελευταίος ήρωας της Λέσβου, έφυγε από τη ζωή ήρεμα στο σπίτι του, λίγες μέρες πριν από την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
Λίγες μέρες πριν από την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του «ΟΧΙ» των Ελλήνων ο 99χρονος Ασημάκης Πολυπαθέλλης, ο τελευταίος ήρωας της Λέσβου, έφυγε από τη ζωή ήρεμα στο σπίτι του, διαβάζοντας «χωρίς γυαλιά» ό,τι εύρισκε μπροστά του.
*Διαβάστε ακόμα: 28η Οκτωβρίου: Ανοιχτά για το κοινό πολεμικά πλοία σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη
Έτσι, φέτος, δεν θα βάλει την αγαπημένη του φόρμα παραλλαγής, για να καταθέσει στεφάνι στο ηρώο του χωριού του στον ορεινό Ασώματο της Λέσβου, στη μνήμη των συμπολεμιστών του στα μέτωπα της βόρειας Αφρικής και μετά της απελευθέρωσης των νησιών του Αιγαίου.
Και το χωριό του, ο Ασώματος των λίγων δεκάδων πια κατοίκων, στέρεψε από τις μαρτυρίες του, τις μνήμες του που τις ξεδίπλωνε στο καφενείο σε κάθε ευκαιρία. Ο κυρ Ασημάκης, ο ήρωας της διπλανής πόρτας. Ο τελευταίος ήρωας της Λέσβου.
«Την καριέρα μου» έλεγε «την ξεκίνησα από μια πλάκα». Ούτε 17 χρονών δεν ήταν όταν κολυμπώντας στη Φυκιότρυπα στη Μυτιλήνη, παίζοντας με τον φίλο του τον Τάσο Μανάκα «σαλτάρισε» σε μια γερμανική βάρκα με όπλα.
Οι Γερμανοί δεν πολυκαταλάβαιναν όμως, από πλάκες... Βγήκε στην ακτή, κρύφτηκε γυμνός στα γύρω δένδρα, τον κατσάδιασε ο ιερέας πατέρας του και μετά...
Μετά οργανώθηκε η διαφυγή του στα απέναντι παράλια. Η ποινή που τον περίμενε σε περίπτωση σύλληψής του για αυτόν τον εφηβικό «χαβαλέ» ήταν ο θάνατος δια εκτελέσεως λίγα μέτρα παραπέρα. Στον τόπο εκτέλεσης των πατριωτών που συλλαμβάνονταν στη Μυτιλήνη, στα Τσαμάκια.
Η πορεία του, η πορεία των αγωνιστών εκείνων των ημερών. Πρώτα στο στρατόπεδο της Περγάμου όπου συγκεντρώνονταν οι στρατιωτικοί κάθε βαθμού αλλά και όσοι ήθελαν να πολεμήσουν και οι οποίοι περνούσαν στη Μικρασία από τον Έβρο και τα νησιά. Και μετά στη Σμύρνη κι ύστερα στο Χαλέπι. Εκεί και στρατεύθηκε στον Ελληνικό Στρατό που μάχονταν στη βόρεια Αφρική.
Ακολούθησαν οι απελευθερωτικές αποστολές στα νησιά του Αιγαίου.
Κι ύστερα η περιπέτεια του Εμφυλίου. «Δεν συμπαθούσα τους κομμουνιστές, αλλά αντιπαθούσα… τους γκεσταπίτες» έλεγε.
Έχασε την ευκαιρία να γίνει δάσκαλος, λόγω του γάμου του. Έχασε και την ευκαιρία να φοιτήσει στη Σχολή Ευελπίδων, δεν κατάλαβε τις δυνατότητες επαγγελματικής εξέλιξης στο Στρατό λόγω της συμμετοχής του στα πολεμικά μέτωπα. «Δε βαριέσαι» κατέληξε υπάλληλος στην Αθήνα. Μα σαν συνταξιοδοτήθηκε επέστρεψε στον Ασώματο. «Το ομορφότερο μέρος στον κόσμο» έλεγε.
*Διαβάστε ακόμα: 28η Οκτωβρίου: Ανοιχτά για το κοινό πολεμικά πλοία σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη
Έτσι, φέτος, δεν θα βάλει την αγαπημένη του φόρμα παραλλαγής, για να καταθέσει στεφάνι στο ηρώο του χωριού του στον ορεινό Ασώματο της Λέσβου, στη μνήμη των συμπολεμιστών του στα μέτωπα της βόρειας Αφρικής και μετά της απελευθέρωσης των νησιών του Αιγαίου.
Και το χωριό του, ο Ασώματος των λίγων δεκάδων πια κατοίκων, στέρεψε από τις μαρτυρίες του, τις μνήμες του που τις ξεδίπλωνε στο καφενείο σε κάθε ευκαιρία. Ο κυρ Ασημάκης, ο ήρωας της διπλανής πόρτας. Ο τελευταίος ήρωας της Λέσβου.
28η Οκτωβρίου: Η ιστορία του τελευταίου ήρωα της Λέσβου
«Την καριέρα μου» έλεγε «την ξεκίνησα από μια πλάκα». Ούτε 17 χρονών δεν ήταν όταν κολυμπώντας στη Φυκιότρυπα στη Μυτιλήνη, παίζοντας με τον φίλο του τον Τάσο Μανάκα «σαλτάρισε» σε μια γερμανική βάρκα με όπλα. Οι Γερμανοί δεν πολυκαταλάβαιναν όμως, από πλάκες... Βγήκε στην ακτή, κρύφτηκε γυμνός στα γύρω δένδρα, τον κατσάδιασε ο ιερέας πατέρας του και μετά...
Μετά οργανώθηκε η διαφυγή του στα απέναντι παράλια. Η ποινή που τον περίμενε σε περίπτωση σύλληψής του για αυτόν τον εφηβικό «χαβαλέ» ήταν ο θάνατος δια εκτελέσεως λίγα μέτρα παραπέρα. Στον τόπο εκτέλεσης των πατριωτών που συλλαμβάνονταν στη Μυτιλήνη, στα Τσαμάκια.
Η πορεία του, η πορεία των αγωνιστών εκείνων των ημερών. Πρώτα στο στρατόπεδο της Περγάμου όπου συγκεντρώνονταν οι στρατιωτικοί κάθε βαθμού αλλά και όσοι ήθελαν να πολεμήσουν και οι οποίοι περνούσαν στη Μικρασία από τον Έβρο και τα νησιά. Και μετά στη Σμύρνη κι ύστερα στο Χαλέπι. Εκεί και στρατεύθηκε στον Ελληνικό Στρατό που μάχονταν στη βόρεια Αφρική.
Ακολούθησαν οι απελευθερωτικές αποστολές στα νησιά του Αιγαίου.
Κι ύστερα η περιπέτεια του Εμφυλίου. «Δεν συμπαθούσα τους κομμουνιστές, αλλά αντιπαθούσα… τους γκεσταπίτες» έλεγε.
Έχασε την ευκαιρία να γίνει δάσκαλος, λόγω του γάμου του. Έχασε και την ευκαιρία να φοιτήσει στη Σχολή Ευελπίδων, δεν κατάλαβε τις δυνατότητες επαγγελματικής εξέλιξης στο Στρατό λόγω της συμμετοχής του στα πολεμικά μέτωπα. «Δε βαριέσαι» κατέληξε υπάλληλος στην Αθήνα. Μα σαν συνταξιοδοτήθηκε επέστρεψε στον Ασώματο. «Το ομορφότερο μέρος στον κόσμο» έλεγε.
