Την απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στα  σχολεία αποθεώνει ο αυστριακός Τύπος, σημειώνοντας πως οι Έλληνες δείχνουν τον δρόμο για το πώς μπορούν να παιδιά να αποφύγουν την διάσπαση προσοχής, μειώνοντας το χρόνο έκθεσης σε οθόνες κινητών και τάμπλετ.

Πιο συγκεκριμένα η εφημερίδα «Der Standard» σε άρθρο της αναφέρεται στην απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων από τους μαθητές στα σχολεία που εισήγαγε η ελληνική κυβέρνηση από την αρχή του τρέχοντος σχολικού έτους.

 «Στην Αυστρία μπερδευόμαστε, κάθε σχολείο έχει τους δικούς του κανόνες. Γιατί;», διερωτάται ο αρθρογράφος και αναφέρεται σε προσωπικό του φίλο από την Ελλάδα, ειδικό στην Πληροφορική, ο οποίος εργάζεται σήμερα ως σύμβουλος του υπουργού Παιδείας Κυριάκου Πιερρακάκη.

Σύμφωνα με τον σύμβουλο, το συγκεκριμένο μέτρο είναι το δημοφιλέστερο του υπουργείου και, όπως δείχνουν οι έρευνες, λαμβάνει πάνω από 80% υποστήριξη από τους πολίτες. «Ο κανονισμός ισχύει παντού και ομοιόμορφα. Στην Αυστρία μπερδευόμαστε, κάθε σχολείο με τους δικούς του κανόνες. Καταφέρνουν οι Έλληνες αυτό που φαίνεται ακόμη σαν μακρινό όνειρο στην Αυστρία;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο συντάκτης και συνεχίζει, αναλύοντας την προσπάθεια της Ελλάδας για την ψηφιακή μετάβαση.

 «Η Ελλάδα είναι πλήρως αφοσιωμένη στην ψηφιοποίηση, στην εκπαιδευτική της μεταρρύθμιση»

  «Η χώρα είναι πλήρως αφοσιωμένη στην ψηφιοποίηση, στην εκπαιδευτική της μεταρρύθμιση και θέλει να κάνει εκτεταμένη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και της ηλεκτρονικής (εξ αποστάσεως) εκπαίδευσης (E-learning). Ο Έλληνας υπουργός μπορεί προφανώς να διακρίνει το πρόβλημα της απόσπασης προσοχής που προκαλούν τα κινητά τηλέφωνα κάτω από το θρανίο και τις ευκαιρίες ψηφιακής εκπαίδευσης στην αίθουσα διδασκαλίας», σημειώνει ο αρθρογράφος της Der Standard και υποστηρίζει ότι χρειάζονται σχολεία χωρίς smartphone. «Στην προτελευταία μου στήλη υποστήριξα γιατί χρειάζονται σχολεία χωρίς smartphone. Μετά, δεν ήθελα να μείνω αδρανής και επικοινώνησα με την διεύθυνση του σχολείου μας, προκειμένου να ασκήσω πίεση για απαγόρευση, δυστυχώς χωρίς επιτυχία. Η εντύπωση που αποκόμισα από την ηλεκτρονική αλληλογραφία μου: Οι άνθρωποι αποφεύγουν υποτιθέμενες συγκρούσεις με γονείς και νέους. Η ανταπόκριση πολλών αναγνωστών του κειμένου μου ήταν πιο θετική», εξηγεί.

Σε κάποια σχολεία της Αυστρίας πάντως η καθιέρωση αυστηρής απαγόρευσης για τα κινητά τηλέφωνα εξελίχθηκε τόσο ομαλά ώστε ακόμη και οι διευθυντές εξεπλάγησαν με το πόσο ευγνώμονες δήλωσαν οι γονείς για το μέτρο. Στο σχολείο π.χ. του Νοϊζίντλ αμ Ζέε τα κινητά τηλέφωνα παραμένουν στη σχολική τσάντα ή στο ντουλάπι του μαθητή. Αν υπάρξει παράβαση, το τηλέφωνο παραμένει στο «πάρκινγκ κινητών», στην αίθουσα συνεδριάσεων. Σε περίπτωση επαναλαμβανόμενων παραβάσεων, η διεύθυνση απαιτεί από τους γονείς να πάρουν το τηλέφωνο από το σχολείο. Στο γυμνάσιο του Κλοστερνόιμπουργκ, η απαγόρευση της χρήσης των κινητών τηλεφώνων διαφημίζεται μάλιστα στον ιστότοπο του σχολείου.

Οι γονείς ψάχνουν σχολεία που απαγορεύουν τα κινητά τηλέφωνα

Ο αρθρογράφος αναφέρεται ακόμη και σε πρωτοβουλία γονέων στην Βρετανία, υπό τον τίτλο «Smartphone Free Childhood» (παιδική ηλικία χωρίς smartphone). Οι γονείς καταρτίζουν καταλόγους σχολείων χωρίς κινητά τηλέφωνα, συντονίζουν περιφερειακές ομάδες ανταλλαγής απόψεων και παρέχουν ενημερωτικό υλικό σε σχολεία. «Το κίνημα έχει βρει μιμητές σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, δυστυχώς όχι στην Αυστρία», γράφει ο συντάκτης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ένας αναγνώστης τού συνέστησε το βιβλίο του Σκωτσέζου συγγραφέα Τζοχάν Χάρι «Κλεμμένη συγκέντρωση: Γιατί δεν μπορείς να εστιάσεις την προσοχή σου», στο οποίο υποστηρίζεται ότι η συλλογική ικανότητα συγκέντρωσής μας μειώνεται σταθερά και ότι η συνεχής απόσπαση της προσοχής μέσω των ψηφιακών τεχνολογιών και ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης περιορίζουν δραστικά το εύρος της προσοχής μας.

 «Η γνωστική μας απόδοση έχει μειωθεί έως και 30%. Δεν συνιστά αυτό πρόβλημα για το κοινωνικό σύνολο; Τι προκαλεί αυτή η συνεχής απόσπαση προσοχής σε εμάς, στις κοινωνικές μας σχέσεις και στην ζωή μας; Δεν θα έπρεπε να βασιζόμαστε στο "ομιλία αντί για reel", "συζήτηση αντί για σκρολάρισμα" και "φίλοι αντί για followers";», καταλήγει ο αρθρογράφος, μεταφέροντας τα συνθήματα από τον ιστότοπο του σχολείου στο Κλόστερνοϊμπουργκ.