Πανούσης στα Παραπολιτικά 90,1: Η βία είναι πολιτισμικό φαινόμενο και θέλει προσοχή - Ποια είναι η ρίζα της και πώς μπορεί να λυθεί
Συνέντευξη στα Παραπολιτικά 90,1
Πρόκειται δηλαδή για «μια μαγκιά, μια επιβολή ιδίως μέσα ή γύρω από τα σχολεία, ένας τραμπουκισμός στην εφηβεία», τονίζει για τη βία ο Γιάννης Πανούσης
«Υπάρχει βία στην ελληνική κοινωνία που δεν είναι πάντα εγκληματική, αλλά πολλές φορές είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο», τονίζει ο Γιάννης Πανούσης, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη, καθηγητής εγκληματολογίας στο τμήμα επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και στην εκπομπή «Γιατί με ξύπνησες πρωί» με τους δημοσιογράφους Βασίλη Σκουρή και Σωτήρη Ξενάκη.
Πρόκειται δηλαδή για «μια μαγκιά, μια επιβολή ιδίως μέσα ή γύρω από τα σχολεία, ένας τραμπουκισμός στην εφηβεία».
Σε σχέση, δε, με την αιτία της εγκληματικότητας, αναφέρει πως οι φορείς που είχαν αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση και την κοινωνικοποίηση των νέων (σχολείο, οικογένεια, γειτονιά) «έχουν πρόβλημα οι ίδιοι», λέγοντας πως η λύση είναι να βγει η βία από τη ζωή μας, επισημαίνοντας παράλληλα την ανάγκη «να κάνουμε αξιακές παρεμβάσεις στην οικογένεια, στο σχολείο και στη γειτονιά.
Κληθείς να σχολιάσει τα περιστατικά βίας
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Δεν είναι ίδια όλα τα συμβάντα απλώς εμφανίζονται ως ίδια. Δηλαδή κάτι κοπελίτσες που μαλώσανε και μαλλιοτραβηχτήκανε πριν από κάποιες μέρες με κάποιους που τραβάνε μαχαίρι και κάποιους 24χρονους σεσημασμένους όπως φαίνεται στη Γλυφάδα μοιάζουν να είναι τα ίδια πράγματα, δείχνουν μια επιθετικότητα, μια οργή αλλά θα πρέπει η κάθε μια περίπτωση να εξεταστεί ιδιαίτερα γιατί όταν τα βάζουμε στο ίδιο κοφίνι παθαίνουμε πανικό.
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Υπάρχει βία στην ελληνική κοινωνία δεν είναι πάντα εγκληματική, είναι πολλές φορές ένα πολιτισμικό φαινόμενο δηλαδή μια μαγκιά, μια επιβολή ιδίως μέσα ή γύρω από τα σχολεία, ένας τραμπουκισμός στην εφηβεία. Δεν είναι πάντα εγκληματική, είναι πολιτισμικό φαινόμενο και αυτό θέλει προσοχή.
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Οι φορείς που στο παρελθόν είχαν αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση και την κοινωνικοποίηση έχουν πρόβλημα οι ίδιοι. Δηλαδή η οικογένεια έχει πρόβλημα, το σχολείο έχει πρόβλημα, η γειτονιά έχει πρόβλημα. Η οικογένεια έχει πρόβλημα γιατί έχουν αλλάξει οι ισορροπίες μέσα στην οικογένεια. Υπάρχουν πολυθρησκευτικές, πολυπολιτισμικές, μονογονεικές, ομόφυλες δηλαδή άλλες μορφές από την παλιά. Το σχολείο πλέον με το google και με την τεχνητή νοημοσύνη έχει πάψει να παίζει το ρόλο της ώσμωσης που έπαιζε παλιά, να μάθεις γράμματα και να δεις ποιος είναι ο πλαϊνός. Η δε γειτονιά έχει γίνει και αυτη πολύφωνη και εκεί βρίσκει ταυτότητα ο έφηβος. Χάνει στο σπίτι την ταυτότητα ο έφηβος, δεν την βρίσκει στο σχολείο και τη βρίσκει στη γειτονιά. Στη γειτονιά φτιάχνονται υποκουλτούρες και αυτές οι υποκουλτούρες οδηγούνε σε συγκρούσεις είτε είναι χουλιγκανικές είτε είναι επιβολή της μιας πλατείας στην άλλη πλατεία είτε το χειρότερο να έρθει το οργανωμένο έγκλημα και να αρχίσει να στρατολογεί νέους από αυτές τις φασαρίες. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος.
Ερωτηθείς με ποιο τρόπο θα μπορούσε να περιοριστούν τα φαινόμενα βίας
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Με ποινές δεν γίνεται τίποτα, θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Αν βάλεις τον ανήλικο στη φυλακή θα βγει επαγγελματίας. Πρέπει να βγάλουμε τη βία από τη ζωή μας. Τη βία του πολιτικού, τη βία του αθλητή, τη βία γενικά στην έκφραση, στην ομιλία μας, στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και επίσης να κάνουμε αξιακές παρεμβάσεις στην οικογένεια, στο σχολείο και στη γειτονιά.
Πρόκειται δηλαδή για «μια μαγκιά, μια επιβολή ιδίως μέσα ή γύρω από τα σχολεία, ένας τραμπουκισμός στην εφηβεία».
Σε σχέση, δε, με την αιτία της εγκληματικότητας, αναφέρει πως οι φορείς που είχαν αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση και την κοινωνικοποίηση των νέων (σχολείο, οικογένεια, γειτονιά) «έχουν πρόβλημα οι ίδιοι», λέγοντας πως η λύση είναι να βγει η βία από τη ζωή μας, επισημαίνοντας παράλληλα την ανάγκη «να κάνουμε αξιακές παρεμβάσεις στην οικογένεια, στο σχολείο και στη γειτονιά.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Γιάννη Πανούση στα Παραπολιτικά 90,1
Μεταξύ άλλων, επεσήμανε:Κληθείς να σχολιάσει τα περιστατικά βίας
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Δεν είναι ίδια όλα τα συμβάντα απλώς εμφανίζονται ως ίδια. Δηλαδή κάτι κοπελίτσες που μαλώσανε και μαλλιοτραβηχτήκανε πριν από κάποιες μέρες με κάποιους που τραβάνε μαχαίρι και κάποιους 24χρονους σεσημασμένους όπως φαίνεται στη Γλυφάδα μοιάζουν να είναι τα ίδια πράγματα, δείχνουν μια επιθετικότητα, μια οργή αλλά θα πρέπει η κάθε μια περίπτωση να εξεταστεί ιδιαίτερα γιατί όταν τα βάζουμε στο ίδιο κοφίνι παθαίνουμε πανικό.
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Υπάρχει βία στην ελληνική κοινωνία δεν είναι πάντα εγκληματική, είναι πολλές φορές ένα πολιτισμικό φαινόμενο δηλαδή μια μαγκιά, μια επιβολή ιδίως μέσα ή γύρω από τα σχολεία, ένας τραμπουκισμός στην εφηβεία. Δεν είναι πάντα εγκληματική, είναι πολιτισμικό φαινόμενο και αυτό θέλει προσοχή.
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Οι φορείς που στο παρελθόν είχαν αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση και την κοινωνικοποίηση έχουν πρόβλημα οι ίδιοι. Δηλαδή η οικογένεια έχει πρόβλημα, το σχολείο έχει πρόβλημα, η γειτονιά έχει πρόβλημα. Η οικογένεια έχει πρόβλημα γιατί έχουν αλλάξει οι ισορροπίες μέσα στην οικογένεια. Υπάρχουν πολυθρησκευτικές, πολυπολιτισμικές, μονογονεικές, ομόφυλες δηλαδή άλλες μορφές από την παλιά. Το σχολείο πλέον με το google και με την τεχνητή νοημοσύνη έχει πάψει να παίζει το ρόλο της ώσμωσης που έπαιζε παλιά, να μάθεις γράμματα και να δεις ποιος είναι ο πλαϊνός. Η δε γειτονιά έχει γίνει και αυτη πολύφωνη και εκεί βρίσκει ταυτότητα ο έφηβος. Χάνει στο σπίτι την ταυτότητα ο έφηβος, δεν την βρίσκει στο σχολείο και τη βρίσκει στη γειτονιά. Στη γειτονιά φτιάχνονται υποκουλτούρες και αυτές οι υποκουλτούρες οδηγούνε σε συγκρούσεις είτε είναι χουλιγκανικές είτε είναι επιβολή της μιας πλατείας στην άλλη πλατεία είτε το χειρότερο να έρθει το οργανωμένο έγκλημα και να αρχίσει να στρατολογεί νέους από αυτές τις φασαρίες. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος.
Ερωτηθείς με ποιο τρόπο θα μπορούσε να περιοριστούν τα φαινόμενα βίας
Γ.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Με ποινές δεν γίνεται τίποτα, θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Αν βάλεις τον ανήλικο στη φυλακή θα βγει επαγγελματίας. Πρέπει να βγάλουμε τη βία από τη ζωή μας. Τη βία του πολιτικού, τη βία του αθλητή, τη βία γενικά στην έκφραση, στην ομιλία μας, στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και επίσης να κάνουμε αξιακές παρεμβάσεις στην οικογένεια, στο σχολείο και στη γειτονιά.