Κώστας Χαρδαβέλλας: Όταν μίλησε για τη μάχη του με τον καρκίνο - "Πήγαινα μετά τις χημειοθεραπείες στο στούντιο ζαλισμένος, έτοιμος να καταρρεύσω"
Η συγκλονιστική μάχη που έδινε
"Αυτό που ένιωσα μετά από αυτή την περιπέτεια είναι ότι ήρθα πιο κοντά στο Θεό", είχε πει ο Κώστας Χαρδαβέλλας
Πάλεψε γενναία με τον καρκίνο ο Κώστας Χαρδαβέλας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σήμερα (17/12) στα 79 του χρόνια.
Ο σπουδαίος δημοσιογράφος δεν έκρυψε ότι είχε χτυπηθεί από τον καρκίνο το 2009 και μάλιστα δεν δίσταζε να πηγαίνει στη δουλειά αν και έκανε χημειοθεραπείες Τα όσα είχε πει πριν από λίγο καιρό για όσα πέρασε ήταν πραγματικά συγκλονιστικά.
Ο δημοσιογράφος είχε μιλήσει στο περιοδικό «Λοιπόν» και αρχικά, θυμήθηκε ότι: «Δεν είμαι θεούσος, να πηγαίνω συνέχεια στην εκκλησία αλλά μετά την περιπέτεια με τον καρκίνο που πέρασα, ένιωσα ότι υπάρχει μια προστασία γύρω μου. Μια προστασία θεϊκή. Αυτό που ένιωσα μετά από αυτή την περιπέτεια είναι ότι ήρθα πιο κοντά στο Θεό. Προσευχήθηκα με όλη μου την ψυχή και ζήτησα βοήθεια και πιστεύω ότι την είχα γιατί πήγαμε καλά».
Στη συνέχεια θυμήθηκε τι ακριβώς έκανε όταν πληροφορήθηκε ότι έπασχε από καρκίνο… «Όταν το έμαθα από έναν γιατρό, πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα μια μακρινή βόλτα μέχρι το Σούνιο. Εκεί λοιπόν σκέφτηκα πώς θα το αντιμετωπίσω, τι θα πω στη Μαρία και στον γιο μου.
Σε αυτή τη μικρή βόλτα κατέληξα ότι πρέπει να το παλέψω και ότι έχω τη δύναμη να μην χάσω τη μάχη. Ένας λόγος που σώθηκα από τον θάνατο όπως μου έλεγαν και οι γιατροί, ήταν επειδή από την αρχή δεν πίστεψα ότι θα πεθάνω. Πάντα πίστευα ότι θα τον νικήσω τον καρκίνο. Είμαι σε έναν διαρκή αγώνα μαζί του. Δεν το έλεγα ποτέ σε κανέναν για να μην με κοιτάνε με πόνο και οίκτο. Το ήξεραν ελάχιστοι άνθρωποι».
Τέλος, ο Κώστας Χαρδαβέλλας αναφέρει και ένα χαρακτηριστικό περιστατικό όταν έκανε θεραπείες. «Μου φέρθηκαν πολύ καλά τότε στο Alter όλοι μου οι συνεργάτες και ο Γιαννίκος που ήταν τότε διευθυντής, μου είχε πει να κάτσω εκτός και να με πληρώνουν κανονικά για όσο χρειαστεί.
Δεν έκατσα ποτέ, έκανα χημειοθεραπείες και το βράδυ παρουσίαζα την εκπομπή “Αθέατος κόσμος”. Πήγαινα στο στούντιο ζαλισμένος και έτοιμος να καταρρεύσω αλλά έλεγα “όχι, πρέπει να είμαι εδώ”. Αυτό ήταν μια απάντηση στον θάνατο που με είχε πλησιάσει».
Ο σπουδαίος δημοσιογράφος δεν έκρυψε ότι είχε χτυπηθεί από τον καρκίνο το 2009 και μάλιστα δεν δίσταζε να πηγαίνει στη δουλειά αν και έκανε χημειοθεραπείες Τα όσα είχε πει πριν από λίγο καιρό για όσα πέρασε ήταν πραγματικά συγκλονιστικά.
Xαρδαβέλλας για τη μάχη με τον καρκίνο: Όταν το έμαθα από έναν γιατρό, πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα μια μακρινή βόλτα μέχρι το Σούνιο
Ο δημοσιογράφος είχε μιλήσει στο περιοδικό «Λοιπόν» και αρχικά, θυμήθηκε ότι: «Δεν είμαι θεούσος, να πηγαίνω συνέχεια στην εκκλησία αλλά μετά την περιπέτεια με τον καρκίνο που πέρασα, ένιωσα ότι υπάρχει μια προστασία γύρω μου. Μια προστασία θεϊκή. Αυτό που ένιωσα μετά από αυτή την περιπέτεια είναι ότι ήρθα πιο κοντά στο Θεό. Προσευχήθηκα με όλη μου την ψυχή και ζήτησα βοήθεια και πιστεύω ότι την είχα γιατί πήγαμε καλά».Στη συνέχεια θυμήθηκε τι ακριβώς έκανε όταν πληροφορήθηκε ότι έπασχε από καρκίνο… «Όταν το έμαθα από έναν γιατρό, πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα μια μακρινή βόλτα μέχρι το Σούνιο. Εκεί λοιπόν σκέφτηκα πώς θα το αντιμετωπίσω, τι θα πω στη Μαρία και στον γιο μου.
Σε αυτή τη μικρή βόλτα κατέληξα ότι πρέπει να το παλέψω και ότι έχω τη δύναμη να μην χάσω τη μάχη. Ένας λόγος που σώθηκα από τον θάνατο όπως μου έλεγαν και οι γιατροί, ήταν επειδή από την αρχή δεν πίστεψα ότι θα πεθάνω. Πάντα πίστευα ότι θα τον νικήσω τον καρκίνο. Είμαι σε έναν διαρκή αγώνα μαζί του. Δεν το έλεγα ποτέ σε κανέναν για να μην με κοιτάνε με πόνο και οίκτο. Το ήξεραν ελάχιστοι άνθρωποι».
Τέλος, ο Κώστας Χαρδαβέλλας αναφέρει και ένα χαρακτηριστικό περιστατικό όταν έκανε θεραπείες. «Μου φέρθηκαν πολύ καλά τότε στο Alter όλοι μου οι συνεργάτες και ο Γιαννίκος που ήταν τότε διευθυντής, μου είχε πει να κάτσω εκτός και να με πληρώνουν κανονικά για όσο χρειαστεί.
Δεν έκατσα ποτέ, έκανα χημειοθεραπείες και το βράδυ παρουσίαζα την εκπομπή “Αθέατος κόσμος”. Πήγαινα στο στούντιο ζαλισμένος και έτοιμος να καταρρεύσω αλλά έλεγα “όχι, πρέπει να είμαι εδώ”. Αυτό ήταν μια απάντηση στον θάνατο που με είχε πλησιάσει».
