Για την κατάσταση της υγείας του Μίμη Δομάζου μίλησε ο πρώτος γιατρός που τον εξέτασε, μόλις ο «Στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου έφθασε στο διαγνωστικό κέντρο, λίγο πριν μεταφερθεί στον «Ερυθρό Σταυρό».

Διαβάστε ακόμα: Μίμης Δομάζος: Το συγκινητικό μήνυμα από τις κόρες του - "Κράτα γερά την μπάλα της ζωής σου"

Σημειώνεται πως ο Μίμης Δομάζος εξακολουθεί να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στον «Ερυθρό Σταυρό», ύστερα από ανακοπή καρδιάς που έπαθε χθες, Τετάρτη, ανήμερα των γενεθλίων του (22/1), ενώ πριν από λίγο το νοσοκομείο εξέδωσε το τελευταίο ιατρικό ανακοινωθέν.

Ο πρώτος γιατρός που εξέτασε τον «θρύλο» του Παναθηναϊκού μίλησε στο Mega για το πώς εκείνος κατέρρευσε ύστερα από μία διάγνωση που του έγινε.

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d79a2yj5f8nl)

Μίμης Δομάζος: «Έβλεπες έναν άνθρωπο που κατέρρεε και σου έλεγε: "Όχι, είμαι μια χαρά"», λέει ο γιατρός

Ειδικότερα, ο ογκολόγος και διευθυντής του Ιατρικού Κέντρου, Παναγιώτης Παντελάκος, αναφέρθηκε στη στιγμή που ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής έφτασε στο νοσοκομείο, λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Ο κ. Δομάζος ήρθε στο διαγνωστικό κέντρο μας με προγραμματισμένο ραντεβού για μια αξονική τομογραφία θώρακος, γιατί είχε covid. Συνοδευόταν από έναν συνάδελφο οδοντίατρο και την κόρη του. Μετά την αξονική τομογραφία ήρθε στο γραφείο μου, καθίσαμε, μιλούσαμε μέχρι να βγει η διάγνωση, η οποία άμεσα έλεγε ότι πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, γιατί είχε καρδιολογικό ιστορικό και πνευμονικό οίδημα και υγρό και στους δύο πνεύμονες. Κάλεσα άμεσα τον καρδιολόγο και τους συνάδελφους, οι οποίοι έπρεπε να κινητοποιηθούν για να καλέσουμε το ΕΚΑΒ και την ώρα που κατέβαινε τα σκαλιά, κατέρρευσε.

Σε 5 λεπτά, 10 το πολύ, ήρθε το ΕΚΑΒ και τον μετέφερε στον "Ερυθρό Σταυρό". Στην παράκλησή μου να τον βοηθήσω, γιατί καταλάβαινα ως γιατρός ότι είχε δύσπνοια και ταχυκαρδία, είπα να τον μεταφέρουμε με μία καρέκλα αναπηρική και δεν δέχθηκε, είπε "εγώ θα κατέβω μόνος μου, Παναγιώτη. Έχω τη δυνατότητα". Ήταν ένα σημείο το οποίο με "λύγισε". Ένας ζεστός, υπέροχος άνθρωπος που είναι κοντά πάντα σε όλους και η τελευταία του εντύπωση και συγκίνηση -την οποία έζησα με πολλή ένταση- ήταν το πάθος του για ζωή. Έβλεπες έναν άνθρωπο που κατέρρεε και σου έλεγε: "Όχι, είμαι μια χαρά''».