Ο Πύρρος Δήμας είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές στην ιστορία της χώρας, που έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα και σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Σήμερα ο αρσιβαρίστας-σύμβολο μιλάει από καρδιάς και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής και της καριέρας του.

Τις τελευταίες ημέρες σε είδαμε να μιλάς με πολύ μεγάλη συγκίνηση για την απώλεια του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου. Τι σήμαινε για εσένα και τους συντοπίτες σου και τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνον σε προσωπικό επίπεδο;

Δεν θα ξεχάσω τον γλυκό του λόγο, τη σεμνότητά του, τη μόρφωσή του. Σε καθήλωνε με τις ομιλίες του. Δεν ήθελες ποτέ να τον διακόψεις. Ηταν ένας άνθρωπος που αναστήλωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αλβανία, η οποία ήταν διαλυμένη, ένα ερείπιο τελείως. Το καθεστώς τότε του Χότζα είχε διαλύσει την Εκκλησία και είχαν κατεδαφιστεί όλα. Ηρθε αυτός ο άνθρωπος και με την αγάπη του αναστήλωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία, άνοιξε φιλανθρωπικά ιδρύματα και σχολεία, βοήθησε ανήμπορους.

Θυμάσαι κάτι προσωπικά που σου είχε πει;

Προσωπικά ήταν δίπλα μου, και πριν από τους αγώνες μου και πριν από τις μεγάλες μου επιτυχίες και μετά τις μεγάλες επιτυχίες. Ηταν όμως δίπλα μου και στις δυσκολίες μου. Στα δύσκολα χρόνια με τους γονείς μου και με την αείμνηστη σύζυγό μου ήταν δίπλα μας, πάντα με την καλή του την κουβέντα.

Το όνομά σου είναι συνυφασμένο με μερικές από τις πιο ένδοξες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού. Πόσο δύσκολη ήταν για εσένα η διαδρομή από τη Χειμάρρα μέχρι την κορυφή του κόσμου;

Ξεκίνησα από ένα χωριό που ήταν όλο πέτρες, με πολλές δυσκολίες και το κεφάλι κάτω, με επιμονή και υπομονή. Ετσι κι αλλιώς, έμαθα από πολύ μικρή ηλικία να δουλεύω σκληρά και αυτό με βοήθησε να πετύχω και να φτάσω στην κορυφή του κόσμου. Σίγουρα ο δρόμος αυτός δεν είναι έτσι, απλός, όπως τώρα σ’ τα περιγράφω. Δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Συνάντησα δυσκολίες, πολλά προβλήματα, τραυματισμούς, χίλια δυο πράγματα, αλλά εγώ αυτό ήθελα, αυτό αγαπούσα και το έκανα.

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Πολλές φορές. Σε δυσκολίες το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι να τα παρατήσεις, αλλά ευτυχώς είχα δίπλα μου και την οικογένειά μου και τους γονείς μου και τον αδελφό μου και μετά τη δική μου οικογένεια, τη σύζυγο και τα παιδιά μου, που με στήριξαν και δεν με άφησαν ποτέ να πέσω κάτω. Και αυτό έμαθα και από τον αθλητισμό: όταν πέφτεις κάτω, να ξανασηκώνεσαι. Ο αθλητισμός είναι πολλά πράγματα, δεν είναι ένα.

Ηρθε αυτός ο άνθρωπος και με την αγάπη του αναστήλωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία, άνοιξε φιλανθρωπικά ιδρύματα και σχολεία, βοήθησε ανήμπορους

Ποιοι άνθρωποι σημάδεψαν την πορεία σου μέχρι τώρα σε αθλητικό, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο και ποια ήταν η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σου; Αυτή που σου έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά;

Η Αθήνα για μένα ήταν κάτι πολύ μεγαλειώδες. Αυτά τα 13 λεπτά χειροκροτημάτων του κόσμου ήταν από τις ωραιότερες στιγμές της καριέρας μου. Ναι, με χάλκινο, αλλά ο κόσμος, τα 13 λεπτά χειροκροτήματος, όταν είχε σταματήσει η απονομή, είναι, θεωρώ, από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Ανθρωποι που σημάδεψαν τη ζωή μου σίγουρα ήταν οι γονείς μου, ο αδελφός μου, ο Χρήστος Ιακώβου, ο Γιάννης Σγουρός, η Αναστασία, η συγχωρεμένη σύζυγός μου -Αγία Αναστασία την έλεγα εγώ-, και σίγουρα κάποιοι άνθρωποι όπως ο Αναστάσιος, που με έχουν σημαδέψει με τις συμβουλές τους. Ανθρωποι που μόνο με τη φιγούρα τους και αυτό που κάνουν οι ίδιοι σού δείχνουν πώς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και να προσπαθείς να κάνεις καλύτερα πράγματα.

Τον περασμένο χρόνο έγινες πατέρας για πέμπτη φορά. Πώς κυλάει η καθημερινότητα του Πύρρου με το νέο μέλος της οικογένειας; Φαντάζομαι, σας έχει κλέψει την καρδιά.

Εχουμε τρελαθεί, γιατί τώρα ξεκινάει και κάνει τα πρώτα βηματάκια. Πηγαίνουμε στο κολυμβητήριο και κάνουμε baby swimming. Είναι πολύ τρυφερή, πολύ χαμογελαστή, κάνει ναζάκια. Είναι ένα μωρό πολύ χαρούμενο και ευχάριστο. Να μην το ματιάσω, δεν μας έχει ξενυχτήσει και πάρα πολύ.

Μπορεί να πάτε και για το έκτο;

Δεν θα λύσω εγώ το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα (γέλια). Ας κάνουν κι άλλοι (γέλια). Θα το πάρω πάνω μου κι αυτό; (γέλια)

Πριν από καιρό μάς είχες πει πως γίνονται προετοιμασίες προκειμένου να δημιουργηθεί μια κινηματογραφική ταινία γύρω από τη ζωή σου. Σε τι φάση βρίσκεται πλέον το συγκεκριμένο εγχείρημα;

Είναι στην αρχή ακόμη. Το σενάριο έχει πολλή δουλειά για να γραφτεί. Εχει ξεκινήσει η προσπάθεια, αλλά είμαστε στην αρχή. Δεν είναι το ίδιο πράγμα η ταινία με το βιβλίο. Είναι τελείως διαφορετικό το σενάριο σε μια ταινία. Το πάμε πολύ σιγά και με πολλή προσοχή. Θέλουμε να είναι κάτι καλό.

Η πολιτική είναι κάτι που σε ενδιαφέρει;

Η πολιτική πάντα με ενδιαφέρει και δεν θα έλεγα «όχι» σε μια πρόταση, απλώς αυτή τη στιγμή δεν είναι κάτι για να το συζητήσουμε. Ούτε εκλογές έχουμε ούτε συζητάμε για κάτι μελλοντικά. Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι με το σωματείο «Πύρρος Γλυφάδας», με στίβο, άρση βαρών, με παιδιά, με ακαδημίες, με την Παγκόσμια Ομοσπονδία της Αρσης Βαρών. Είμαι πρόεδρος στην Ενωσιακή Ομοσπονδία και προσπαθούμε να κάνουμε ένα Ευρωπαϊκό Κύπελλο στην Πλατεία Συντάγματος. Θα είναι ανοιχτό το Ευρωπαϊκό Κύπελλο, με πλατό άρσης βαρών πάνω στην πλατεία, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.

Τα παιδιά σου ασχολούνται με την άρση βαρών;

Ολα κάνουν αθλητισμό. Αρση βαρών έκανε μόνο η Μαρία, η τρίτη κόρη μου, αλλά δεν έχει κάνει πρωταθλητισμό. Τον αθλητισμό τον έχουν κάνει τρόπο ζωής, αλλά δεν έχουν κάνει κάτι περισσότερο σε πρωταθλητισμό, γιατί οι σπουδές τους είναι «επίπονες».

*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»