Συλλαλητήρια για τα Τέμπη: Οι πιο συγκινητικές στιγμές από τις συγκεντρώσεις για τα θύματα της τραγωδίας
"Ράγισε" καρδιές η γιαγιά στα Τέμπη
Συγκινητικές εικόνες στο κέντρο της Αθήνας, με μικρά παιδιά να περπατούν στην Πανεπιστημίου, έχοντας στα χέρια τους την ελληνική σημαία που γράφει "Δεν έχω οξυγόνο"
Όλη η Ελλάδα ήταν σήμερα (28/2) στους δρόμους, σε κάθε πόλη, από άκρη σε άκρη, για να φωνάξει πως αγαπά, οργίζεται και ζητεί αλήθειες για την τραγωδία των Τεμπών. Μεταξύ των στιγμών που συγκλόνισαν, ήταν και η μητέρα της Κυριακής Γρίβα, που κατά την ομιλία της λύγισε, "ραγίζοντας" καρδιές: «Εγώ το παιδί μου το νεκροφίλησα, του είπα το τελευταίο… το τελευταίο αντίο. Αυτές οι μάνες εδώ, αυτές οι μάνες εδώ, ήρθα να τις ρωτήσω πώς είναι να ψάχνεις, πώς είναι να θάβεις ένα ρολόι, ένα δάχτυλο, ένα κάρβουνο. Πώς είναι να σου δίνουν το παιδί σου σε σακούλα. Πώς είναι; Πόσο βάρος έχουν οι 57 ψυχές;».
Τα ονόματα των νεκρών των Τεμπών, σε λευκό χαρτί, στα σκαλοπάτια του Συντάγματος. Λευκά μπαλόνια εκεί κοντά, κι άλλα ονόματα. Μικρά παιδιά περπατούν στην Πανεπιστημίου, στα χέρια τους η ελληνική σημαία που γράφει «Δεν έχω οξυγόνο», ενώ στην πλατεία, στο Σύνταγμα, πιο μικρά παιδιά ακόμη, στα καρότσια, το πανό τους γράφει «Δικαιοσύνη».
Και το προσκλητήριο των νεκρών συνεχίζεται. Και ο κόσμος δεν φωνάζει απών, αλλά παρών, παρούσα.
Στα Τέμπη, δάκρυα και σιωπές. Η γιαγιά καθαρίζει σχεδόν με ευλάβεια το μνημείο του εγγονού της. Παιδάκι μου όμορφο, λέει ο λυγμός της.
Λευκά γαρίφαλα, στεφάνια δίπλα στις ράγες, μία καρδιά με κεριά που καίνε, στο παρεκκλήσι των νεκρών οικογένειες, που δεν έχασαν δικούς τους, έχασαν συνανθρώπους.
Πίσω, στις πόλεις που βούλιαξαν από τoυς διαδηλωτές, τα συνθήματα σε πλακάτ, μπλούζες, παντού, το ένα πιο σκληρό από το άλλο.
Στα γραφεία της Hellenic Train ομάδα του Ρουβίκωνα ξεδιπλώνει πανό.
Στο Σύνταγμα σκάνε οι πρώτες Μολότοφ. Οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς αποσύρονται μέσα στο Κοινοβούλιο φρουρούμενοι.
Στα πέρατα του κόσμου φτάνει το μήνυμα «Δεν έχω οξυγόνο». Στους πάγους της Ισλανδίας, τον ελληνισμό της Αυστραλίας και της Ευρώπης. Διαδηλώσεις, πένθος και οργή.
Τα ονόματα των νεκρών των Τεμπών, σε λευκό χαρτί, στα σκαλοπάτια του Συντάγματος. Λευκά μπαλόνια εκεί κοντά, κι άλλα ονόματα. Μικρά παιδιά περπατούν στην Πανεπιστημίου, στα χέρια τους η ελληνική σημαία που γράφει «Δεν έχω οξυγόνο», ενώ στην πλατεία, στο Σύνταγμα, πιο μικρά παιδιά ακόμη, στα καρότσια, το πανό τους γράφει «Δικαιοσύνη».
Και το προσκλητήριο των νεκρών συνεχίζεται. Και ο κόσμος δεν φωνάζει απών, αλλά παρών, παρούσα.
"Ράγισε" καρδιές η γιαγιά στα Τέμπη
Στα Τέμπη, δάκρυα και σιωπές. Η γιαγιά καθαρίζει σχεδόν με ευλάβεια το μνημείο του εγγονού της. Παιδάκι μου όμορφο, λέει ο λυγμός της.Λευκά γαρίφαλα, στεφάνια δίπλα στις ράγες, μία καρδιά με κεριά που καίνε, στο παρεκκλήσι των νεκρών οικογένειες, που δεν έχασαν δικούς τους, έχασαν συνανθρώπους.
Πίσω, στις πόλεις που βούλιαξαν από τoυς διαδηλωτές, τα συνθήματα σε πλακάτ, μπλούζες, παντού, το ένα πιο σκληρό από το άλλο.
Στα γραφεία της Hellenic Train ομάδα του Ρουβίκωνα ξεδιπλώνει πανό.
Στο Σύνταγμα σκάνε οι πρώτες Μολότοφ. Οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς αποσύρονται μέσα στο Κοινοβούλιο φρουρούμενοι.
