Τέμπη: Τα συγκλονιστικά μηνύματα των συγγενών για την επέτειο της τραγωδίας
"Λαοθάλασσα" μνήμης σε όλη τη χώρα
Απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη χώρα, από την Αθήνα έως τα Γιάννενα και από τα Χανιά έως την Αλεξανδρούπολη, οι πολίτες ζήτησαν απόδοση δικαιοσύνης για την τραγωδία των Τεμπών
Το σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο» κυριάρχησε σε όλη την Ελλάδα. Απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη χώρα, από την Αθήνα έως τα Γιάννενα και από τα Χανιά έως την Αλεξανδρούπολη, οι πολίτες ζήτησαν απόδοση δικαιοσύνης για την τραγωδία των Τεμπών, ζήτησαν διαφάνεια, δικαίωση της μνήμης των θυμάτων και του αγώνα των συγγενών. Συγκεντρώσεις έγιναν και σε πόλεις του εξωτερικού, σε έναν πρωτοφανή συντονισμό.
Στο σημείο του δυστυχήματος, εκεί που χάθηκαν 57 ψυχές, βρέθηκαν οι συγγενείς των παιδιών που έστειλαν το δικό τους μήνυμα. Ο Νίκος Πλακιάς μίλησε από τα Τέμπη, η Μαρία Καρυστιανού από την πλατεία Συντάγματος. Στη Θεσσαλονίκη δονούσε τον αέρα ο ήχος της «κοιλάδας των Τεμπών».
Κάθε πλατεία ήταν γεμάτη, κάθε απλός πολίτης ήταν με συγκίνηση στα μάτια. Μαθητές, φοιτητές, παιδιά με τους γονείς τους, άνθρωποι που βάζουν τον εαυτό τους στις θέσεις του τρένου που μάτωσαν.
Οι φωνές για δικαιοσύνη σιώπησαν μόνο όταν έγινε ανάγνωση των 57 ονομάτων, μπροστά από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Κατά την αναγγελία των 57 ονομάτων, ο κόσμος φώναζε «παρών» και «παρούσα», σε μια κίνηση που σηματοδοτεί πως κανείς δεν πρέπει να μείνει μόνος σε αυτόν τον αγώνα.
Τον λόγο στη συγκέντρωση πήραν πρώτοι εκπρόσωποι των φοιτητών, καθώς στην πλειονότητά τους τα θύματα ήταν νέοι, που επέστρεφαν τη μοιραία νύχτα στα σπίτια ή τις σχολές τους. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών δήλωσαν πρόθυμοι να συμπαρασταθούν στις οικογένειες, σε κάθε προσπάθειά τους. Οι εκπρόσωποι των συγγενών έγιναν δεκτοί με χειροκροτήματα, ενώ ιδιαίτερη μνεία έγινε στους τραυματίες της τραγωδίας και σε όσους σημαδεύτηκαν ψυχολογικά.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d83ywk93e2ip)
«Μείνετε μαζί μας, αγκαλιάστε τους συγγενείς και τίποτε άλλο. Η ιστορία έχει διδάξει, όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι δεν ηττήθηκαν ποτέ».
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d848k3d61m0x)
Η Μαρία Καρυστιανού ανέβηκε στο βήμα του Συντάγματος και παρακίνησε και εκείνη τις χιλιάδες του κόσμου που πλημμύρισαν σήμερα τις πλατείες της Ελλάδας να μη σταματήσουν τον αγώνα τους.
«Προσβάλλατε και φερθήκατε απαξιωτικά στους νεκρούς. Διαπράξατε τη μέγιστη ύβρη και θα λάβετε τα δέοντα από τον παλμό της νέμεσης. Είναι οι ψυχές των παιδιών μας που μας οδηγούν. Το ποτάμι της αλήθεια δεν έχει γυρισμό. Η δικαιοσύνη θα έρθει. Μαζί της θα φέρει άπειρο οξυγόνο. Η αγάπη τα πάντα νικά», είπε στο συγκλονιστικό μήνυμά της.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d849fumkgf09)
Ο Δημήτρης Μπέζας, που έχασε την κόρη του, Φραντζέσκα, στο σιδηροδρομικό δυστύχημα, έστειλε επίσης ένα μήνυμα που οφείλουμε όλοι να κρατήσουμε: «Αυτό το σλόγκαν, το δεν έχω οξυγόνο, να είναι το οξυγόνο στα μυαλά όλων μας και να αλλάξουμε νοοτροπίες».
«Φώτιζες τη ζωή μας, τώρα ψηλά από τον ουρανό συνεχίζεις να τη φωτίζεις και να φωτίζετε όλοι τον δρόμο μας, να μας καθοδηγείτε. Σε αγαπάω πάρα πολύ. Μείναμε εδώ για να παλέψουμε, για να δικαιωθείτε”, ήταν και τα λόγια της Μιρέλας Ρούτσι, η οποία με τρεμάμενη φωνή και φανερά συγκινημένη απευθύνθηκε στις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που έχει συγκεντρωθεί από νωρίς στο κέντρο της Αθήνας.
Ιδιαίτερα φορτισμένες οι στιγμές όταν πήραν τον λόγο γονείς των αδικοχαμένων παιδιών, ο κ. Παπαγγελής, η κ. Ρούτσι, η κ. Λίβα, ο κ. Ασλανίδης και κυρίως η κ. Καρυστιανού, τόσο στην πλατεία όσο και στα Τέμπη (με τα οποία υπήρχε απευθείας σύνδεση), που έγιναν δεκτοί με χειροκροτήματα σεβασμού και συμπαράστασης για το δράμα τους, ευχόμενοι μαζί τους «ποτέ ξανά Τέμπη».
Από τη δική της μεριά η μητέρα της Κυριακής Γρίβα, Δέσποινα Καλλέα, είπε χαρακτηριστικά:
«Την Κυριακή Γρίβα για όσους μπόρεσαν να ξεχάσουν, τη γνωρίσατε μέσα από ένα ηχητικό που έλεγε "Χάνομαι" και την απάντηση ότι τα περιπολικά δεν είναι ταξί. Τη γνωρίσατε, την αγαπήσατε και σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ευχαριστώ που ανάψατε ένα κερί στο όνομά της και είπατε μία προσευχή για εκείνη. Είμαι εδώ ως μάνα γιατί ξέρω πώς είναι να ακούς το παιδί σου μέσα από ένα ηχητικό, να ζητά βοήθεια κι οι γύρω της να σφυρίζουν αδιάφορα. Ξέρω πώς είναι σαν μάνα να ακούς το παιδί σου να κραυγάζει».
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d846mjduzei9)
Στο σημείο του δυστυχήματος, εκεί που χάθηκαν 57 ψυχές, βρέθηκαν οι συγγενείς των παιδιών που έστειλαν το δικό τους μήνυμα. Ο Νίκος Πλακιάς μίλησε από τα Τέμπη, η Μαρία Καρυστιανού από την πλατεία Συντάγματος. Στη Θεσσαλονίκη δονούσε τον αέρα ο ήχος της «κοιλάδας των Τεμπών».
Κάθε πλατεία ήταν γεμάτη, κάθε απλός πολίτης ήταν με συγκίνηση στα μάτια. Μαθητές, φοιτητές, παιδιά με τους γονείς τους, άνθρωποι που βάζουν τον εαυτό τους στις θέσεις του τρένου που μάτωσαν.
Οι φωνές για δικαιοσύνη σιώπησαν μόνο όταν έγινε ανάγνωση των 57 ονομάτων, μπροστά από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Κατά την αναγγελία των 57 ονομάτων, ο κόσμος φώναζε «παρών» και «παρούσα», σε μια κίνηση που σηματοδοτεί πως κανείς δεν πρέπει να μείνει μόνος σε αυτόν τον αγώνα.
Τον λόγο στη συγκέντρωση πήραν πρώτοι εκπρόσωποι των φοιτητών, καθώς στην πλειονότητά τους τα θύματα ήταν νέοι, που επέστρεφαν τη μοιραία νύχτα στα σπίτια ή τις σχολές τους. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών δήλωσαν πρόθυμοι να συμπαρασταθούν στις οικογένειες, σε κάθε προσπάθειά τους. Οι εκπρόσωποι των συγγενών έγιναν δεκτοί με χειροκροτήματα, ενώ ιδιαίτερη μνεία έγινε στους τραυματίες της τραγωδίας και σε όσους σημαδεύτηκαν ψυχολογικά.
Τέμπη: Τα συγκλονιστικά μηνύματα των συγγενών των θυμάτων
«Κάνω έκκληση σε όλους τους πολιτικούς, επιτέλους αφήστε τις μικροπολιτικές σας, σκύψτε το κεφάλι πάνω από το θέμα των Τεμπών, καθίστε, συζητήστε, να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών για να τεθούν στη διάθεση της Δικαιοσύνης. Μας ρωτούσαν “τι θα καταφέρετε”, έλεγα ίσως τίποτα, ίσως πολλά, σήμερα είμαι σίγουρος πως χάρη σ’ εσάς θα καταφέρουμε πάρα πολλά», δήλωσε απευθυνόμενος ο Νίκος Πλακιάς στον κόσμο και έκανε νέο κάλεσμα:«Μείνετε μαζί μας, αγκαλιάστε τους συγγενείς και τίποτε άλλο. Η ιστορία έχει διδάξει, όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι δεν ηττήθηκαν ποτέ».
Η Μαρία Καρυστιανού ανέβηκε στο βήμα του Συντάγματος και παρακίνησε και εκείνη τις χιλιάδες του κόσμου που πλημμύρισαν σήμερα τις πλατείες της Ελλάδας να μη σταματήσουν τον αγώνα τους.
«Προσβάλλατε και φερθήκατε απαξιωτικά στους νεκρούς. Διαπράξατε τη μέγιστη ύβρη και θα λάβετε τα δέοντα από τον παλμό της νέμεσης. Είναι οι ψυχές των παιδιών μας που μας οδηγούν. Το ποτάμι της αλήθεια δεν έχει γυρισμό. Η δικαιοσύνη θα έρθει. Μαζί της θα φέρει άπειρο οξυγόνο. Η αγάπη τα πάντα νικά», είπε στο συγκλονιστικό μήνυμά της.
Ο Δημήτρης Μπέζας, που έχασε την κόρη του, Φραντζέσκα, στο σιδηροδρομικό δυστύχημα, έστειλε επίσης ένα μήνυμα που οφείλουμε όλοι να κρατήσουμε: «Αυτό το σλόγκαν, το δεν έχω οξυγόνο, να είναι το οξυγόνο στα μυαλά όλων μας και να αλλάξουμε νοοτροπίες».
«Φώτιζες τη ζωή μας, τώρα ψηλά από τον ουρανό συνεχίζεις να τη φωτίζεις και να φωτίζετε όλοι τον δρόμο μας, να μας καθοδηγείτε. Σε αγαπάω πάρα πολύ. Μείναμε εδώ για να παλέψουμε, για να δικαιωθείτε”, ήταν και τα λόγια της Μιρέλας Ρούτσι, η οποία με τρεμάμενη φωνή και φανερά συγκινημένη απευθύνθηκε στις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που έχει συγκεντρωθεί από νωρίς στο κέντρο της Αθήνας.
Ιδιαίτερα φορτισμένες οι στιγμές όταν πήραν τον λόγο γονείς των αδικοχαμένων παιδιών, ο κ. Παπαγγελής, η κ. Ρούτσι, η κ. Λίβα, ο κ. Ασλανίδης και κυρίως η κ. Καρυστιανού, τόσο στην πλατεία όσο και στα Τέμπη (με τα οποία υπήρχε απευθείας σύνδεση), που έγιναν δεκτοί με χειροκροτήματα σεβασμού και συμπαράστασης για το δράμα τους, ευχόμενοι μαζί τους «ποτέ ξανά Τέμπη».
Ξέρω πώς είναι σαν μάνα να ακούς το παιδί σου να κραυγάζει
Συγκίνηση επικράτησε στην πλατεία Συντάγματος από τον λόγο της μητέρας της Κυριακής Γρίβα, η οποία δολοφονήθηκε έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων από τον πρώην σύντροφό της.Από τη δική της μεριά η μητέρα της Κυριακής Γρίβα, Δέσποινα Καλλέα, είπε χαρακτηριστικά:
«Την Κυριακή Γρίβα για όσους μπόρεσαν να ξεχάσουν, τη γνωρίσατε μέσα από ένα ηχητικό που έλεγε "Χάνομαι" και την απάντηση ότι τα περιπολικά δεν είναι ταξί. Τη γνωρίσατε, την αγαπήσατε και σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ευχαριστώ που ανάψατε ένα κερί στο όνομά της και είπατε μία προσευχή για εκείνη. Είμαι εδώ ως μάνα γιατί ξέρω πώς είναι να ακούς το παιδί σου μέσα από ένα ηχητικό, να ζητά βοήθεια κι οι γύρω της να σφυρίζουν αδιάφορα. Ξέρω πώς είναι σαν μάνα να ακούς το παιδί σου να κραυγάζει».
