Αλέξης Κούγιας: Συνέβαλε τα μέγιστα στον αποστιγματισμό του καρκίνου
Δεν ηττήθηκε, κατανίκησε τον καρκίνο
Ο κορυφαίος Έλληνας ποινικολόγος κατέστησε ακόμη και την παραμόρφωση του προσώπου του μέρος του δημοσίου χώρου, με αξιοπρέπεια

Ο Αλέξης Κούγιας δεν ηττήθηκε. Κατανίκησε τον καρκίνο. Δεν κλείστηκε στο καβούκι του, δεν έκρυψε το πολύ σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, δεν εγκατέλειψε την μεγάλη του αγάπη, την μάχιμη δικηγορία.
Ο Αλέξης Κούγιας έπραξε ό,τι όλες οι εθελοντικές οργανώσεις ασθενών με καρκίνο προτείνουν: Μιλήστε, ανοιχτείτε, εργαστείτε, κοινοποιήστε την κατάσταση της υγείας σας, αποστιγματίστε και την κατάσταση της υγείας σας και τον ίδια την νόσο, η οποία, άλλωστε, έχει πάψει εδώ και χρόνια να ονομάζεται… επάρατος, να μην κατονομάζεται πολύ συχνά, να είναι η ακατανόμαστη νόσος, να αποκρύπτεται ακόμη και από πολύ οικεία πρόσωπα των πασχόντων…
Ο Αλέξης Κούγιας κατέστησε αυτήν ακριβώς την παραμόρφωση του προσώπου του κοινή εικόνα στον δημόσιο χώρο και εξήγησε ότι αυτή η εικόνα του οφείλεται στη νόσο του, την επιθετική νόσο η οποία τον βασάνιζε τόσα χρόνια. Δεν άφησε την δουλειά του, ακόμη και παραμορφωμένος από την επιθετικότητα του καρκίνου, και έδωσε ένα σπουδαίο μήνυμα, ένα πολύ σημαντικό ζωντανό παράδειγμα μάχης, αξιοπρέπειας και ισχυρής προσωπικότητας.
Ο Αλέξης Κούγιας δεν ηττήθηκε. Κατανίκησε τον καρκίνο, γιατί, πρέπει να γνωρίζουμε όλοι, ότι η νόσος αυτή επιθυμεί πριν από όλα την κατάπτωση της ατομικής ψυχολογίας του πάσχοντος, επιδιώκει, από την αρχή ήδη, την μοιρολατρία και την παραίτηση.
Υπάρχουν ουκ ολίγοι μαχητές και μαχήτριες συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αγωνίζονται σιωπηλά και με χαμηλούς τόνους κατά της νόσου. Ο Αλέξης Κούγιας ήταν άνθρωπος του δημόσιου χώρου. Δεν είχε ούτε το περιθώριο ούτε την διάθεση ή/και την πρόθεση να δώσει αυτόν τον αγώνα ζωής πίσω από τις κουρτίνες. Διάλεξε τον δημόσιο χώρο μέχρι το τέλος.
Και έδωσε παράδειγμα μεγαλείου. Έδειξε πως είναι να σε χτυπάει ο επιθετικός καρκίνος όταν βρίσκεσαι ακόμη ζωντανός στην σκηνή, ενώπιον του ακροατηρίου και του δικαστηρίου. Νηφάλιος, μαχητικός, ευφυέστατος, θεατρικός με την πιο καλή έννοια της λέξης, και, τελικά, οικείος σε όλους μας.
Γιατί ο καρκίνος, ακόμη και ο πιο επιθετικός καρκίνος, είναι οικείος πλέον σε όλους και όλες μας.
Ο Αλέξης Κούγιας έπραξε ό,τι όλες οι εθελοντικές οργανώσεις ασθενών με καρκίνο προτείνουν: Μιλήστε, ανοιχτείτε, εργαστείτε, κοινοποιήστε την κατάσταση της υγείας σας, αποστιγματίστε και την κατάσταση της υγείας σας και τον ίδια την νόσο, η οποία, άλλωστε, έχει πάψει εδώ και χρόνια να ονομάζεται… επάρατος, να μην κατονομάζεται πολύ συχνά, να είναι η ακατανόμαστη νόσος, να αποκρύπτεται ακόμη και από πολύ οικεία πρόσωπα των πασχόντων…
Αλέξης Κούγιας: Συνέβαλε τα μέγιστα στον αποστιγματισμό του καρκίνου
Ο Αλέξης Κούγιας, ακόμη κι όταν ο λίαν αυτός επιθετικός καρκίνος, ο οποίος τον πολιορκούσε και τον ταλαιπωρούσε ήδη από το 2022, προκάλεσε μία αισθητή παραμόρφωση στο πρόσωπό του, δεν κιότεψε, δεν συμβιβάστηκε, δεν παραδόθηκε. Έδωσε συνεντεύξεις. Δικηγορούσε μάχιμα.Ο Αλέξης Κούγιας κατέστησε αυτήν ακριβώς την παραμόρφωση του προσώπου του κοινή εικόνα στον δημόσιο χώρο και εξήγησε ότι αυτή η εικόνα του οφείλεται στη νόσο του, την επιθετική νόσο η οποία τον βασάνιζε τόσα χρόνια. Δεν άφησε την δουλειά του, ακόμη και παραμορφωμένος από την επιθετικότητα του καρκίνου, και έδωσε ένα σπουδαίο μήνυμα, ένα πολύ σημαντικό ζωντανό παράδειγμα μάχης, αξιοπρέπειας και ισχυρής προσωπικότητας.
Ο Αλέξης Κούγιας δεν ηττήθηκε. Κατανίκησε τον καρκίνο, γιατί, πρέπει να γνωρίζουμε όλοι, ότι η νόσος αυτή επιθυμεί πριν από όλα την κατάπτωση της ατομικής ψυχολογίας του πάσχοντος, επιδιώκει, από την αρχή ήδη, την μοιρολατρία και την παραίτηση.
Υπάρχουν ουκ ολίγοι μαχητές και μαχήτριες συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αγωνίζονται σιωπηλά και με χαμηλούς τόνους κατά της νόσου. Ο Αλέξης Κούγιας ήταν άνθρωπος του δημόσιου χώρου. Δεν είχε ούτε το περιθώριο ούτε την διάθεση ή/και την πρόθεση να δώσει αυτόν τον αγώνα ζωής πίσω από τις κουρτίνες. Διάλεξε τον δημόσιο χώρο μέχρι το τέλος.
Και έδωσε παράδειγμα μεγαλείου. Έδειξε πως είναι να σε χτυπάει ο επιθετικός καρκίνος όταν βρίσκεσαι ακόμη ζωντανός στην σκηνή, ενώπιον του ακροατηρίου και του δικαστηρίου. Νηφάλιος, μαχητικός, ευφυέστατος, θεατρικός με την πιο καλή έννοια της λέξης, και, τελικά, οικείος σε όλους μας.
Γιατί ο καρκίνος, ακόμη και ο πιο επιθετικός καρκίνος, είναι οικείος πλέον σε όλους και όλες μας.