O 36χρονος Σπύρος Βούλγαρης και ο 30χρονος ∆ηµήτρης Μασσαλής, οι δύο µηχανοδηγοί της εµπορικής αµαξοστοιχίας, δευτερόλεπτα πριν από τη µοιραία σύγκρουση µε την επιβατική, το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023, στον Ευαγγελισµό της Λάρισας, ενεργοποίησαν τα συστήµατα πέδησης του τρένου, εκτροχιάζοντας τις δύο πρώτες ηλεκτροµηχανές, µε αποτέλεσµα να αποφευχθεί η µετωπική σύγκρουση, συνεπώς και ο µεγαλύτερος αριθµός θυµάτων. Αυτό καταγράφεται σε όλες τις εκθέσεις των αρµόδιων φορέων, αλλά και ανεξάρτητων πραγµατογνωµόνων: Οι δύο νέοι επαγγελµατίες ενήργησαν ακαριαία για να σώσουν άλλους ανθρώπους, παρότι εκείνη την ώρα καταλάβαιναν ότι ερχόταν το τέλος τους.


Ο πατέρας του Σπύρου

«Κι όµως, για το παιδί µου λένε σήµερα ότι ήταν εθελοντής του Κυρ. Μητσοτάκη, αφήνοντας άθλια υπονοούµενα. Αποδείχθηκε ότι όλα τα παιδιά πήγαιναν στον θάνατο απροειδοποίητα για το παραµικρό», λέει αγανακτισµένος στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο Παναγιώτης Βούλγαρης, πατέρας του Σπύρου. Και συνεχίζει: «Ως φοιτητής ήταν στη ∆ΑΠ, προερχόταν αναµφίβολα από φιλελεύθερη οικογένεια, αλλά έως ότου προσληφθεί στα τρένα, εργαζόταν σε ιδιωτική εταιρεία τηλεφωνίας, κάτι που απέδειξε µια φίλη του, αναρτώντας στο ∆ιαδίκτυο φωτογραφίες και βίντεο από εκείνη την εργασία του… Ούτε ένα τηλέφωνο δεν µε πήρε η κ. Κωνσταντοπούλου να µε ρωτήσει για τον Σπύρο και κανείς από όσους αναπαρήγαν αυτά τα ψέµατα δεν επικοινώνησε µαζί µου».

Οσο, δε, για την κηδεία, όπου παραβρέθηκε ο πρωθυπουργός, στο Κοιµητήριο της Καισαριανής, ο κ. Βούλγαρης αναφέρει: «Είχαµε τον µεγάλο µας πόνο, σκοτώθηκε το µοναχοπαίδι µας και θα ασχολούµαστε µε αυτά; Οταν µε ρώτησε τότε ο βουλευτής Γ. Οικονόµου, απάντησα καταφατικά, ζητώντας τους να διασφαλίσουν την παρουσία τους, γιατί εµείς δεν επρόκειτο να κάναµε τίποτα… Κι ήρθαν εκατοντάδες φίλοι, συγγενείς, πολιτικοί, στελέχη του ΟΣΕ και της Hellenic Τrain κι έκλαιγαν όλοι για τον Σπύρο µας».

Η σύζυγός του υπέφερε από εκείνες τις µέρες: «Εκανε δύο βαριά χειρουργεία και η υγεία της επιδεινώνεται συνεχώς». Υπέβαλε, µάλιστα, αίτηµα συνταξιοδότησης από την υπηρεσία της. «∆εν αντέχει, ανησυχώ», λέει πονώντας. Εχει αποφασίσει να µιλήσει παραπάνω από όσο µέχρι τώρα. «Υπηρετούσα 35 χρόνια στην Πολεµική Αεροπορία. Ηµασταν ήσυχη και δεµένη οικογένεια µεταξύ µας. Με τον γιο µας επικοινωνούσαµε συνεχώς. Ποτέ δεν προβληµατιστήκαµε µαζί του, ούτε βέβαια οι φίλοι του… Το µοιραίο βράδυ µιλήσαµε γύρω στις 9, λίγο πριν αναχωρήσει από τον σταθµό της Θεσσαλονίκης», θυµάται.

Από την πλευρά της, η Σταυρούλα Καρύδη, µητέρα του δεύτερου µηχανοδηγού, ∆ηµήτρη Μασσαλή, περιγράφει τα όσα τραγικά συνέβησαν και το δράµα της έκτοτε, το οποίο επιτείνεται όταν τα πράγµατα αποκτούν πολιτική διάσταση. ∆ήλωσε πρόσφατα: «Μου έκανε εντύπωση πώς τις τελευταίες µέρες ξαναθυµήθηκαν αυτή την ιστορία και πού αποσκοπεί αυτή η υπενθύµιση. ∆ηλαδή, οι πολιτικές πεποιθήσεις ενός εργαζοµένου είναι ποινικά κολάσιµες; ∆εν µπορώ να καταλάβω τον συσχετισµό.

Το βρήκα πολύ θλιβερό να θίγεται η αξιοπρέπεια όχι µόνο του συγκεκριµένου, αλλά όλων των µηχανοδηγών. Τα δύο παιδιά λειτούργησαν µε άψογο επαγγελµατισµό. Κατάφεραν να πατήσουν το φρένο και να ελαχιστοποιήσουν την ταχύτητα. Οσον αφορά τη φόρτωση, οι µηχανοδηγοί δεν έχουν καµία αρµοδιότητα να ελέγξουν τα φορτία που µεταφέρουν. ∆εν έχει δικαίωµα κανείς να ανοίξει ένα κοντέινερ. Και οι δύο οικογένειες των µηχανοδηγών του εµπορικού θέλουν και αυτοί να µάθουν τι µετέφερε το τρένο και αν µετέφερε κάτι παράνοµο».


* Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά» την 1η Μαρτίου