Για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, το Δ´ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) δικαίωσε επιχειρήσεις, οι οποίες δραστηριοποιούνται στο χώρο της εκμίσθωσης mini bus κυρίως στα νησιά. Συγκεκριμένα, με την υπ´αριθμόν 625/2025 απόφαση της επταμελούς συνθέσεως του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (πρόεδρος η Αντιπρόεδρος Σπ. Χρυσικοπούλου, εισηγήτρια η Σύμβουλος Ουρ. Νικολαράκου) ακυρώθηκε απόφαση του Υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών με την οποία προβλέφθηκε ότι οι προκρατήσεις Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό στα νησιά της χώρας (πλην Κρήτης και Εύβοιας) από 1η Απριλίου έως και 31η Οκτωβρίου, θα πρέπει να αναρτώνται στο αντίστοιχο Ψηφιακό Μητρώο τουλάχιστον εξήντα λεπτά πριν από την έναρξη της διαδρομής.

Διαβάστε ακόμα: Το παρασκήνιο για τον ΝΟΚ: Η απόφαση του ΣτΕ, η αντίδραση των δήμων και οι εργολάβοι στα κάγκελα - Το κοινό μέτωπο Κωνσταντέλλου και Κονδύλη

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, επαναλαμβάνοντας όσα είχε δεχθεί με την απόφαση του προηγούμενου έτους (υπ´αριθμόν 656/2024), έκρινε ότι το χρονικό διάστημα προκράτησης πρέπει να είναι εύλογο, να τελεί σε αντιστοιχία με τον επιδιωκόμενο σκοπό και με τις συνθήκες μεταφοράς επιβατών από τα Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα στα νησιά κατά την τουριστική περίοδο, να μην συνεπάγεται δυσανάλογο περιορισμό της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς και ότι πρέπει να προκύπτουν τα κριτήρια και οι εκτιμήσεις βάσει των οποίων θεσπίστηκε το χρονικό διάστημα αυτό.

Στην προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία προβλέφθηκε χρόνος προκράτησης εξήντα λεπτών (αντί των δύο ωρών που είχε προβλεφθεί με αντίστοιχη απόφαση το 2023), αναφέρεται ότι ελήφθησαν υπ’ όψιν «οι συνθήκες παροχής του μεταφορικού έργου στις περιοχές της χώρας, ιδίως κατά την τουριστική περίοδο». Με τη γενική και αόριστη αυτή αναφορά, όμως, δεν τεκμηριώνεται επαρκώς η αναγκαιότητα και η αναλογικότητα του μέτρου. Εξάλλου, από τα στοιχεία που συνοδεύουν την απόφαση δεν προκύπτει ότι εκτιμήθηκαν τα κατάλληλα δεδομένα. Έτσι, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν τεκμηριώνεται ότι ο θεσπιζόμενος χρόνος προκράτησης περιορίζεται στο μέτρο που είναι αναγκαίο και ότι, συνεπώς, η ρύθμιση αυτή δεν έχει τεθεί νομίμως.