Οι «επικίνδυνοι» γελοιογράφοι
Ένα μικρό σκάνδαλο με μία έκθεση γελοιογραφίας δείχνει τις προβληματικές αντιλήψεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.
Δεν το είχε η μοίρα της έκθεσης γελοιογραφίας «Sweet Europe» φαίνεται. Απ’ τις πρώτες ημέρες που εκτέθηκε στην πλατεία Συντάγματος, η σύμπραξη Ελλήνων και Βρετανών δημιουργών με θέμα τη σημερινή κατάσταση της Ευρώπης μάζεψε τα πυρά μεγάλου μέρους του εγχώριου τύπου, ενώ κόντεψε να εξελιχθεί και σε διπλωματικό επεισόδιο. Φήμες στα μέσα ενημέρωσης παρουσίαζαν δυσαρεστημένους τους εν Αθήναις εκπροσώπους της Κομισιόν με την έκθεση, η οποία, τιμώντας την παράδοση αιχμηρής παρεμβατικότητας στη γελοιογραφία, καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα από τη διαχείριση του προσφυγικού, ως την επιστροφή του ναζισμού και τις οικονομικές πολιτικές.
Απαντώντας στις τότε φήμες, ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης είχε μιλήσει για μια «απροσχημάτιστη προσπάθεια λογοκρισίας, από κύκλους της -ανοιχτόμυαλης- κατά τα άλλα Ευρωπαϊκής Ενωσης, στον ευαίσθητο τομέα του Σκίτσου, την ώρα που το αίμα των θυμάτων του Charlie Hebdo δεν έχει ακόμη στεγνώσει». Μία βαριά κατηγορία, δυσανάλογη μιας ανεπιβεβαίωτης φήμης.
Λίγο καιρό αργότερα, ωστόσο, η φήμη θα γινόταν επιβεβαιωμένο γεγονός. Όταν στις αρχές του Σεπτέμβρη η έκθεση πήγε να μεταφερθεί από το μετρό του Συντάγματος στο Ευρωκοινοβουλίο και να ενσωματωθεί σε μία άλλη, επετειακή έκθεση για τα 60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης, υπέστη λογοκρισία στα 12 από τα 28 σκίτσα των δημιουργών, τα οποία απορρίφθηκαν.
Σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω απ’ το ευρωκοινοβούλιο προέβησαν σήμερα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, οι σκιτσογράφοι Παναγιώτης Μήλας και Αντώνης Νικολόπουλος, εργαζόμενοι του ευρωκοινοβουλίου και πολίτες κατά της λογοκρισίας. Στην κοινότητα των εν Ελλάδι σκιτσογράφων, το περιστατικό έχει δημιουργήσει οξείες αντιδράσεις και δυσαρέσκεια με τα όρια που προτίθενται να καταπατήσουν οι μηχανισμοί των Βρυξελλών προκειμένου να διαφυλάξουν το πρεστίζ τους.
Όμως η γελοιογραφία είναι φύσει αιρετική δραστηριότητα και εξαιρετική ένδειξη για τον βαθμό ελευθερίας ενός καθεστώτος. Βλέποντας με αμυντική διάθεση και όρους μάρκετινγκ τη σάτιρα, η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία δείχνει να μην επιχειρεί καν να χρίσει εαυτόν θεματοφύλακα μίας προοδευτικής Γηραιάς Ηπείρου – με το προφίλ δηλαδή που ζητά απ’ τους πολίτες της να καταστήσουν την υπεράσπιση της ΕΕ κοινή υπόθεση, παρότι δεν δείχνει διάθεση να ανταποδώσει ακόμα και με στοιχειώδεις ελευθερίες, όπως αυτές που απαιτεί η σάτιρα.
* Στην εικόνα: λογοκριμένη γελοιογραφία του Γιάννη Αντωνόπουλου (John Antono)