Με ανάρτησή του σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου ο «Ρουβίκωνας» ενημερώνει για επίθεση που πραγματοποίησαν μέλη του στο κτίριο της Περιφέρειας Αττικής με βαριοπούλες και μπογιές.

Το κείμενο αναρτήθηκε λίγο μετά τις 7 το πρωί της Δευτέρας, ενώ στο σημείο μεταβαίνουν αστυνομικές δυνάμεις.

Στο συγκεκριμένο κείμενο, τα μέλη του Ρουβίκωνα αναφέρονται στην πρόσφατη τραγωδία στη Μάνδρα Αττικής, που επλήγη από τη θεομηνία, επιρρίπτοντας ευθύνες στον κρατικό μηχανισμό.

Δείτε σημεία του κειμένου που υπογράφει ο Ρουβίκωνας:

Η «μαγεία» του κράτους ανάμεσα στα άλλα συνίσταται και σε αυτό:
Μέσα στους διαδρόμους της γραφειοκρατίας, της επικάλυψης ευθηνών, της αντικρουόμενης νομολογίας, των επάλληλων πολιτικών, ελεγκτικών και δικαστικών εξουσιών, εκεί, σε αυτόν τον λαβύρινθο είναι προορισμένη να χαθεί κάθε εύθηνη για λάθη, παραλείψεις, ακόμα και για απάτες. Πρέπει να είναι πολύ βλάκας ή (ως συνήθως) πολύ επαρμένος ένας κρατικός μανδαρίνος για να φτάσει τελικά να χρεωθεί σε ένα δικαστήριο.
Ποιος φταίει αλήθεια για το έγκλημα στη μάνδρα; Ποιος φταίει για 20+ νεκρούς και για τον αφανισμένο πλούτο ανθρώπων της τάξης μας;
Φταίνε οι προηγούμενες δημοτικές Αρχές; Η μήπως φταίνε οι παρούσες;....... Το αστείο είναι ότι η ευθύνη ανήκει όντως σε όλους τους. Κομμάτι το κομμάτι, η πολεοδομία έγκρινε αμαξοστάσιο, ο τοπικός fixer εργολάβος αυθαιρέτων βόλεψε τη βίλα με την πισίνα πάνω στο ρέμα, το δασαρχείο είχε κάνει τη δουλειά πριν χρόνια, προηγούμενες και τωρινές δημοτικές Αρχές συνέχισαν να πατάνε στο status και να βολεύονται (ή και να βολεύουν δικούς τους), κονδύλια το κράτος δεν έχει να δώσει γιατί δεν το αφήνει η επιτροπεία, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι υποστελεχωμένοι, ο τοπικός προύχοντας λαδώνει τους πάντες. Και όλα αυτά ισχύουν όπως άλλη μια φορά ακούσαμε και σε αυτή την «καταστροφή»... Το τρυκ είναι σε αυτό που ονομάζεται συνολικό κράτος. Στη δομή του, τα ήθη του, στον τρόπο που ο συστημικός έλεγχος της κοινής γνώμης το καλλωπίζει κάθε στιγμή. Αυτό που έγινε στη Μάνδρα είναι το προϊόν της σιωπηλής αλληλοκάλυψης κρατικών μηχανισμών μεταξύ τους και της όσμωσης τους με το κεφάλαιο, «καθωσπρέπει» ή λούμπεν. Δεν φταίνε 100 διαφορετικοί από ένα τοις εκατό. Φταίει ο καθένας τους από εκατό τοις εκατό.

Το κράτος ως μηχανισμός εξουσίας έχει «καπετάνιους». Κι όταν η ευθύνη δεν μπορεί να εντοπιστεί παρά μόνο σε ένα θολό πλήθος υπεύθυνων, τότε αυτοί οι καπετάνιοι πρέπει να τη φορτωθούν. «Καπετάνιος» λοιπόν είναι η περιφέρεια Αττικής και «εφοπλιστής» είναι η κυβέρνηση. Και οι δύο ανήκουν στον Σύριζα. Το κράτος (ή τουλάχιστον όσο από αυτό εξαρτάται από κυβερνήσεις) ανήκει στον Σύριζα. Και όχι μόνο «εκ θέσεως». Αυτός φτιάχνει προϋπολογισμούς. Αυτός υπέγραψε μνημόνιο. Αυτός ρυθμίζει, ως νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, τα επόμενα γρανάζια.
Αλλά και η Νομαρχία.
Μια χαρά και χωρίς καθυστερήσεις εκταμιεύει 150 εκατομμύρια για το σχέδιο ανάπλασης του Φαλήρου κατ' απαίτηση του Ιδρύματος Νιάρχου και των αναγκών του (που «μαγικά» πήγαν και χώθηκαν ανάμεσα στις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής). Μια χαρά η νομαρχία κανονίζει 20 εκατομμύρια για τον Μελισανίδη. 11 εκατομμύρια για τα αντιπλημμυρικά στη Μάντρα είναι φανερό πως δεν διέθεταν το γρηγορόσημο της παρουσίας ενός μεγάλου καπιταλιστή... Από εκεί και πέρα ΜΕΤΑ την καταστροφή η κοινωνική αυτοοργάνωση είναι απαραίτητη όσο ποτέ. Τόσο από άποψη διεκδίκησης απέναντι στο κράτος όσο και για την αλληλεγγύη ως προς τους πληγέντες. Η φανερή αδυναμία του κράτους έστω να απαντήσει στην έκταση του προβλήματος που δημιουργήθηκε μόνο από την ίδια τη βάση μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η προτεραιότητα είναι στο τοπικό πεδίο, αλλά η στήριξη μας αφορά όλους. Η κοινωνική συνοχή πρέπει να ξαναφτιαχτεί και τα εργαλεία, εφόσον υπάρχει συνοχή, υπάρχουν κι αυτά. Αυτό είναι το πολιτικό μήνυμα της αλληλέγγυας παρουσίας μας στον τόπο της καταστροφής, το ίδιο είναι και στην παρούσα δράση.
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ
ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ.
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ

(Υ.Γ. Και στο εσωτερικό των τοπικών κοινωνιών μερικές σφαλιάρες και πολύ ξευτίλα στους κοτζαμπάσηδες των «κοινών», του real estate και των μικροσυμφερόντων που μπαζώνουν ρέματα θα ήταν επένδυση για το μέλλον).