Δήμαρχος Μάνδρας: «Ο Τσίπρας δεν με πήρε ούτε τηλέφωνο»
«Δεν θέλω να τον ξαναδώ τον Π. Κωνσταντινέα. Ήμουν μούσκεμα, είμαι πλημμυρόπληκτη και είδα ένα πολιτικό λαμόγιο» λέει μεταξύ άλλων η Γιάννα Κριεκούκη στα «Παραπολιτικά».
Δυναµική, αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητη και ανθρώπινη, η Γιάννα Κριεκούκη δίνει τον δικό της αγώνα, περνώντας τις πιο δύσκολες ηµέρες της θητείας της.
O λόγος για τη δήµαρχο Μάνδρας Ειδυλλίας, την οποία συναντήσαµε στο γραφείο της, σε ένα µικρό διάλειµµα από την υπεράνθρωπη προσπάθεια της ίδιας και των συνεργατών της να αντιµετωπίσουν τη µεγάλη καταστροφή στην περιοχή της ∆υτικής Αττικής.
Σε µια εκ βαθέων εξοµολόγηση, µας αποκάλυψε ποιος µπάζωσε τα ρέµατα, ποιοι την πήραν τηλέφωνο αυτές τις δύσκολες στιγµές, αλλά και πώς από διδάκτωρ Φιλοσοφικής αποφάσισε να γίνει δήµαρχος.
Τι έφταιξε τελικά; Ποιος µπάζωσε τα ρέµατα και ποια είναι η ευθύνη της κ. Ρένας ∆ούρου;
Γενικώς η διαχείριση των ρεµάτων είναι ευθύνη της Περιφέρειας. Οταν λέµε «διαχείριση», εννοούµε και τον τρέχοντα καθαρισµό, αλλά και τη διάνοιξή τους. Γιατί δεν καθαρίζεις µόνο επιφανειακά στοιχεία, αλλά και χώµατα που συσσωρεύονται µε την πάροδο του χρόνου, µε αποτέλεσµα ένα ρέµα, αντί να έχει δέκα µέτρα βάθος, να γίνεται πέντε ή και τρία. Αυτή είναι καθαρή ευθύνη. Εγώ µέσα στο πλαίσιο των καθηκόντων µου δεν ήταν να περάσω τα ρέµατα. Εχω τόσες υποχρεώσεις και προβλήµατα εντός του δήµου µου, που προσπαθώ να είµαι εντάξει στα καθήκοντά µου. ∆εν ξέρω αν το πετυχαίνω, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ.
Τι πρέπει να γίνει για να µην ξανασυµβεί µια τέτοια καταστροφή;
Για µένα πρέπει πρώτα το έργο να γίνει χθες, όχι σήµερα ή αύριο. Και µπορεί να γίνει. Για µένα ένα τέτοιο έργο, που άπτεται της ζωής των πολιτών -δεν είναι δηλαδή ένα έργο ανάπλασης, που είναι και θέµα καλαισθησίας και ποιότητας ζωής, είναι θέµα ασφάλειας και επιβίωσης. Σε µια τέτοια περίπτωση πρέπει τα έργα να γίνονται µε ανάθεση για µένα µε άµεσες διαδικασίες. Αφού είναι έτοιµη η µελέτη, να ανατεθεί το έργο. Να το δώσουν σε όποιον µπορεί να το κάνει το γρηγορότερο. ∆εν µπορούµε άλλο να περιµένουµε. ∆εν µπορεί κανένας να ξαναµπεί στα σπίτια αυτά. Και να φτιαχτούν, οι ιδιοκτήτες τους δεν µπορούν να ξεχάσουν τον τρόµο που έζησαν.
Ο Αλ. Τσίπρας σάς πήρε τηλέφωνο; Σας πήρε κανείς πολιτικός αρχηγός να δείξει ενδιαφέρον; Κάποιος υπουργός;
Ο πρωθυπουργός δεν µε πήρε τηλέφωνο. Με πήραν η κυρία ∆ούρου, ο κύριος Σκουρλέτης και ο κύριος Σπίρτζης. Συµµετείχα στο συντονιστικό όργανο κατά τις δύο ηµέρες που συνεδρίασε στην Περιφέρεια. Με πήραν τηλέφωνο και από τη Νέα ∆ηµοκρατία και περιφερειάρχες και δήµαρχοι από όλη την Ελλάδα.
Τα χρήµατα που θα δοθούν από την κυβέρνηση στους πληγέντες θα τους βοηθήσουν καθόλου;
Ως πρώτη κίνηση, θετικό ακούγεται το ότι βγήκαν ποσά, αλλά κατά τη γνώµη µου δεν θα επαρκέσουν. Είναι τεράστιες οι καταστροφές και οι ζηµιές ολικές. ∆εν έχει µείνει τίποτα. Τα περισσότερα κτίρια θέλουν γκρέµισµα. Είµαστε πλέον πολίτες μιας πόλης χωρίς αυτοκίνητα. Τα πάντα εξαφανίστηκαν.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κωνσταντινέας αποδείχθηκε ότι λίγες ώρες πριν σου επιτεθεί από την εκπομπή του Αυτιά ήταν στα μπουζούκια. Πώς το σχολιάζεις; Τι έχεις να του πεις;
Δεν θέλω να τον ξαναδώ. Εγώ την ώρα της συνέντευξής μου λειτουργούσα υπό δυνατή βροχή. Από ευγένεια προσπάθησα σε κάποια κανάλια να ανταποκριθώ, γιατί μέσω των ΜΜΕ στέλνονται και τα μηνύματα για την αντιμετώπιση των πραγμάτων. Ημουν στη βροχή, μούσκεμα, είμαι πλημμυρόπληκτη και η ίδια, και είδα ένα πολιτικό λαμόγιο. Λυπάμαι αν επέλεξαν τέτοιους ανθρώπους να τους εκπροσωπούν. Εγώ στρέφομαι και στους πολίτες. Κάποια στιγμή δεν θα πρέπει να ρίχνουμε ευθύνες μόνο στα κόμματα που τους επιλέγουν, αλλά και στους πολίτες. Αρα φταίει και η βάση των πολιτών κατά τη γνώμη μου. Φταίνε και οι δημοσιογράφοι που δέχονται από τα κόμματα μεθυσμένους να έρχονται στα κανάλια το πρωί όταν πρέπει να αντιμετωπίσουν τέτοια σοβαρά θέματα. Είχαν όλοι ευθύνη. Εγώ δεν είπα να συμφωνούν μαζί μου. Θέλω όμως ένα στοιχειώδες ήθος για να μπορώ να ακούω δυο πράγματα που μπορούν να αντικρουστούν. Τι; Βγήκα να μιλήσω για την προσωπική μου ζωή; Για το σπίτι μου; Για τους πολίτες μου μιλάω, που πρέπει να διασωθούν. Είναι νοικοκυραίοι άνθρωποι. Δεν μπορεί αυτοί οι άνθρωποι 20 χιλιόμετρα από την Αθήνα να είναι χειρότερα από τη Δαμασκό αυτή τη στιγμή.
Μαθαίνουμε πως έδωσε και ο Ολυμπιακός βοήθεια.
Πρώτος από όλους ο Ολυμπιακός. Μπορώ να σας πω ότι από τα λίγα πρώτα τηλεφωνήματα που δέχτηκα ήταν αυτό του κυρίου Βαγγέλη Μαρινάκη. Μάλιστα, το γεγονός αυτό μου δίνει και την ευκαιρία να πω ότι σήμερα έχουμε φτάσει οι πολίτες να στηριζόμαστε από δέκα ανθρώπους που προσφέρουν και οι οποίοι βάλλονται σε όλα τα επίπεδα.
Αυτή τη στιγμή ζεις την άλλη πλευρά της εξουσίας.
Η εξουσία δεν ταιριάζει σε έναν δήμαρχο. Ο δήμαρχος δεν εξουσιάζει ποτέ. Εγώ δεν ένιωσα ποτέ ότι ασκώ εξουσία. Ενιωσα ότι ασκώ διαχείριση και προσφέρω υπηρεσία. Υπηρετώ όλους. Δεν ένιωσα χαρά ή ικανοποίηση για το ότι είμαι σε μια θέση καλή. Είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα νιώθω να είμαι εγκλωβισμένη στα καθήκοντά μου, που είναι πάρα πολλά, γιατί κινδυνεύω για την πλάκα του πεζοδρομίου, για το φρεάτιο όπου θα έχουν πάρει το καπάκι οι Τσιγγάνοι και θα πέσει ένας πολίτης και θα σπάσει το πόδι του, για τις μη πιστοποιημένες παιδικές χαρές, για τα σχολεία που είναι χωρίς άδειες. Και έρχεται η ώρα της κρίσης και σου ρίχνουν ευθύνες και για τα ρέματα, που είναι έξω από τις αρμοδιότητές μου. Χαρακτηρίζομαι εργασιομανής, τελειομανής, μακριά από πελατειακές σχέσεις και ρουσφέτια. Εχω γκρεμίσει αυθαίρετους τοίχους, πράγματα που εμποδίζουν για να ανοίξουν δρόμοι στην πόλη, αλλά όχι να πρέπει να διοικώ και όλη την Περιφέρεια Αττικής. Αυτό πάει πολύ. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο θράσος. Εγώ ούτε άδειες βγάζω -Πολεοδομία δεν είχε ο δήμος ούτε έχει-, άρα δεν μπορώ να εγκρίνω πώς πήρες άδεια και γιατί χτίζεις. Ο δήμαρχος είναι υποχρεωμένος να κάνει μια επέκταση σχεδίου και την προτείνει στο υπουργείο. Αν δουν ότι διέρχονται ρέματα από αυτήν, ας μην την εγκρίνουν. Αλλοι είναι οι φορείς ελέγχου και έγκρισης προτεινόμενων σχεδίων και προτεινόμενης πολεοδόμησης.
Η ζωή σου τώρα πώς είναι;
Η ζωή μου είναι τόσο δύσκολη που εύχομαι κανένας να μην έρθει σε αυτή τη θέση. Παράλληλα όμως νιώθω πολύ δυνατή μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες και πρέπει να νιώθω έτσι μέχρι το τέλος. Θα ηρεμήσω μόνο αν δω τους πολίτες μου να ζουν όπως ζούσαν.
Ησουν μια εξαιρετική διδάκτωρ Φιλοσοφικής, με δύο μεταπτυχιακά και ένα διδακτορικό, αριστούχος, πετυχημένη, με μια καριέρα. Γιατί τα παράτησες για το δημαρχιλίκι;
Ημουν 45 ετών όταν μου πρότειναν να διεκδικήσω τη δημαρχία, ως πρόσωπο που αγαπώ την πόλη μου και γιατί ένιωθαν ότι μπορώ να ασκήσω διαχείριση και έχω και τις δυνάμεις να το κάνω. Το δέχτηκα. Δεν έχω φύγει ούτε μία ημέρα από αυτό τον τόπο. Το είδα σαν μια ευκαιρία αν εκλεγόμουν. Δεν σου κρύβω ότι η ανδροκρατούμενη περιοχή μας πίστευα πως δεν θα μου το επέτρεπε. Αλλά το είδα σαν μια πρόκληση. Οτι θα μου δινόταν μια ευκαιρία να κάνω πράγματα, επειδή μπορώ να τα κάνω. Και έκανα πράγματα. Και αυτή την κρίση τη διαχειρίστηκα και θα τη διαχειριστώ όσο περισσότερο θα μπορούσε ένας άνθρωπος στη θέση μου.
Ο σύζυγός σου και ο γιος σας τι σου λένε αυτές τις στιγμές;
Ολοι είναι στην υπηρεσία της πόλης. Οπως όλοι οι πολίτες που είναι υγιείς, είναι και αυτοί ταγμένοι στον ίδιο αγώνα για να βοηθήσουν όλους τους συμπολίτες μας.
Τα όνειρά σου τώρα ποια είναι;
Εχουν αλλάξει τα δεδομένα. Τα όνειρά μου ήταν να ολοκληρώσω υποδομές που έλειπαν στην πόλη, αλλά τώρα πρέπει να ξεκινήσω από το μηδέν πάλι. Μέχρι χθες έλεγα πού λείπουν λουλούδια να βάλω. Τώρα λέω: «Χρειάζονται όλα να γίνουν από την αρχή».
Φανταζόσουν από μικρή ότι θα ασχοληθείς με την πολιτική;
Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα ασχοληθώ με αυτόν τον τομέα. Από μικρή έκανα τα πάντα. Ασχολιόμουν με όλα. Εκείνο που από την Α’ Γυμνασίου καρφώθηκε στο μυαλό μου ήταν να γίνω φιλόλογος, για να διαμορφώνω υπεύθυνους πολίτες.
Είσαι δυναμική και λες την άποψή σου. Πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να το περιορίσεις ή είναι κάτι που σε ξεχωρίζει τελικά;
Ετσι κι αλλιώς αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Να λέω άμεσα την άποψή μου, να έχω επιχειρήματα, να μην «κωλώνω» πουθενά και να υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου τις απόψεις μου και το δίκιο των συμπολιτών μου. Αν αυτό είναι σωστό ή λάθος θα το κρίνουν οι άλλοι. Εγώ δεν μπορώ να αλλάξω. Αυτή είναι η Γιάννα. Μου το λένε και οι συμπολίτες μου: «Εμείς έτσι σε θέλουμε. Μια Γιάννα γλυκανάλατη δεν θα τη θέλαμε ποτέ»