«Η κόρη του Ήρωα»: Μία εικόνα χίλιες λέξεις
Ονοματοδοσία του επιτηρητικού φυλάκιου στις Πλαγιές Έβρου
«Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις» λέει η γνωστή κινέζικη παροιμία. Και διαχρονικώς αποδεικνύεται σωστή.
Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ αυτή εικόνα της ηλικιωμένης Κυρίας, της γιαγιάς μας, που σκύβει με ευλάβεια και ασπάζεται την Ελληνική Σημαία, που της προσφέρει ο Έλληνας στρατιωτικός, είναι από μόνη της ένας ΜΗΝΥΜΑ, που πρέπει το Γενικό Επιτελείο Στρατού να την τυπώσει και να την κάνει ΑΦΙΣΣΑ με την οποία θα εφοδιαστεί όλος ο Ελληνικός Στρατός και θα την τοποθετήσει σε όλες τις μονάδες και εγκαταστάσεις του…Για να αντλούμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ θάρρος και δύναμη!
Άλλωστε ο ίδιος ο Αρχηγός ΓΕΣ τη «σήκωσε» πριν από λίγη ώρα στο προσωπικό του λογαριασμό στο Ίνσταγκραμ…
Ίσως-ίσως καλό θα ήταν να την πάρει και το Υπουργείο Παιδείας (το «Εθνικής» έχει κοπεί εδώ και πολύ καιρό) και να την κάνει και αυτό αφίσα και να την αναρτήσει σε όλες τις αίθουσες των σχολείων της χώρας για να τη βλέπουν τα παιδιά μας και να λαμβάνουν το δικό τους Ηθικό μήνυμα. Ίσως τότε δεν θα έχουμε άλλες βεβηλώσεις του Μνημείου Αγνώστου Στρατιώτη, ίσως τότε γίνουμε όλοι μας περισσότερο Άνθρωποι και γιατί όχι, περισσότερο ΕΛΛΗΝΕΣ!
Για την ιστορία. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από την τελετή ονοματοδοσίας του Επιτηρητικού Φυλακίου του Ελληνικού Στρατού στις Πλαγιές Έβρου (Ε/Φ «Πλαγιών») σε «Επιτηρητικό Φυλάκιο Πλαγιών -Στρατιώτη Γεωργίου Κοντσαλάκη» προς τιμήν του ομόνυμου ήρωα του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος σκοτώθηκε στις 26 Απριλίου 1941 από τους Γερμανούς κατακτητές προσπαθώντας να δραπετεύσει από στρατόπεδο αιχμαλώτων στην Ξάνθη.
Η συγκεκριμένη Κυρία είναι η μία από τις τρεις μικρές τότε θυγατέρες του νεκρού Ήρωα, η κυρία Φωτεινή η οποία γεννήθηκε το 1931. Παραβρέθηκε στην τελετή, μετά από σχετική πρόσκληση του Δ’Σώματος Στρατού και της 7ης Μ/Κ ΤΑΞΠΖ, μαζί με την μικρότερη αδελφή της Γεωργία, η οποία γεννήθηκε το 1936. Στην Κυρία Φωτεινή λοιπόν παραδόθηκε η Ελληνική Σημαία του Φυλακίου «Τιμής Ένεκεν».
Και ΑΥΤΗ ήταν η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ αντίδρασή της τη συγκεκριμένη στιγμή!
Αθάνατη Ελληνίδα, Αθάνατη Θρακιώτισα!
Σε ευχαριστούμε!